Ráðunautafundur - 15.02.1991, Qupperneq 17

-9-
Uppskera, hkg hey/ha
1. mynd. Uppskera í tilraunum Bún-
aöarfélags Islands með fosfóráburö
gerðar 1956-1959 og úr ýmsum til-
raunum Tilraunastöðvanna með sama
áburðarefni.
kg af fosfór. Þegar meir er borið á minnkar uppskeruaukinn og er orðinn svo sem
ekki neitt þegar náð er 20 kg. Ef horft er til þeirrar uppskeru sem fæst af túnum
(50-60 hkg heys á hektara, sjá 1. mynd) og fosfórmagn heysins skoðað (sjá 2. mynd)
sést með einföldum reikningi að með uppskeru hverfur að jafnaði 12-18 kg af fosfór
á hektara á ári. Sést af þessu að áburðargjöf af fosfór umfram það sem jurtirnar
fjarlægja gefur ekki uppskeruauka - kannske varla þess að vænta.
Á 2. mynd er sýnt hvernig fosfórmagn í heyi breytist með vaxandi ábornum fosfór.
Sést af myndinni að fosfórinnihald heysins vex mest við minnstu skammta af fosfór og
það eykst enn, þó í minna mæli sé, allt að stærstu skömmtum. Þar sem borinn er
á viðhaldsfosfór (15 kg P/ha) er fosfór í töðunni samkvæmt þessum
tilraunaniðurstöðum sem næst 0,27%. Hvort það er nægilegt til fóðrunar fer eftir því
handa hvaða skepnum heyið á að vera og hver fosfór er í öðru fóðri sem skepnan
fær. Nauðsynlegt er fyrir hvern þann sem hey notar að þekkja efnainnihald þess og
haga fóðrun í samræmi við það.
Á 3. mynd er sýnd nýting á áburðarfosfór til sprettu. Við útreikning á línuriti
í 3. mynd er aðeins gert ráð fyrir að til nytja komi sá fosfór sem gefur uppskeruauka
(ca. 15 kg P/ha). Af þessum tölum er ljóst að nýting á fosfór, eins og hann hefur
verið borinn á undarfarið, er frá 40-80% sem sýnir að alltof mikið af því fé sem
greitt er fyrir fosfóráburð skilar ekki arði.