Ráðunautafundur - 15.02.1991, Side 87

-79-
RÁÐUNAUTAFUNDUR 1991
Áhrif meðferðar á endingu sáðgresis
Jónatan Hermannsson
og
Áslaug Helgadóttir
Rannsóknastofnun landbúnaðarim
INNGANGUR
Þegar sáð er í nýrækt eða þegar tún eru endurunnin er markmiðið að viðhalda
hámarksuppskeru sem lengst og jafnframt að sáðgresið endist einnig sem lengst. Vitað
er að uppskera fellur verulega fyrstu ár frá sáningu þegar áhrif aukins áburðar og
loftunar hafa fjarað út (Áslaug Helgadóttir 1987) og gerist það óháð því hvaða
tegundir vaxa í túninu. Einnig er velþekkt að hlutur vallarfoxgrass er því minni sem
tún eru eldri og hefur það þá látið undan síga fyrir innlendum grösum (t.d. Sturla
Friðriksson 1954, Guðni Þorvaldsson 1990). Gróðurbreytingar þessar gerast mishratt
og hefur meðferð túnsins mikil áhrif þar á. Hér stendur sláttur frá því í lok júní og
allt fram í miðjan ágúst og verið er að bera á tún frá því í maíbyrjun og fram í júní
og geta áburðarskammtar verið nokkuð breytilegir. Jafnframt er oft á tíðum sáð
blöndum af grastegundum í stað hreins vallarfoxgrass.
Á undanförnum 10 árum hafa verið gerðar nokkuð margar tilraunir á tilrauna-
stöðinni á Korpu þar sem könnuð hafa verið áhrif meðferðar á uppskeru og endingu
ýmissa grastegunda og -stofna bæði í hreinrækt og í blöndum. Áður hefur gerð grein
fyrir ýmsum niðurstöðum úr tilraunum þessum (Jónatan Hermannsson 1985, Hólmgeir
Björnsson og Jónatan Hermannsson 1987, Áslaug Helgadóttir 1990). Hér verður
einkum fjallað um áhrif hinna ýmsu meðferðarþátta á hlut vallarfoxgrassins í
uppskerunni og jafnframt kannað hvort þeir hafi áhrif á uppskeruna sem af túninu
fæst.
EFNIVIÐUR
Leitað var fanga í öllum tiltækum jarðræktartilraunum sem uppfylltu tvö skilyrði. í
fyrsta lagi að uppskera hefði verið greind til tegunda, strá fyrir strá, og í öðru lagi að
mæld hefði verið eftirverkun (1. tafla). Þá er átt við að árið eftir að tilraun ljúki fái
allir reitir sömu meðferð í áburði og slætti. Allar tölur, sem hér birtast, eru frá