Breiðfirðingur - 01.04.1956, Blaðsíða 24

22
BREIÐFIRÐINGUR
um smölun þess til rúnings og mörkuðu lömbin. Hitt var
og siður að eyjamenn smöluðu sjálfir og fluttu oft til þess
hesta sína með sér í land. Sama gilti um fjallskil á haustin.
Til var að eyjamenn tóku hross til vetrarbeitar af land-
bændum. Var erfitt verk að flytja villt stóð í bátum til og
frá landi.
BÁTURINN „ÞARFASTI ÞJÓNNINN“
— Hvernig voru bátarnir, sem til flutninga og ferðalaga
voru notaðir?
— Til flutninga voru yfirleitt notaðir áttæringar. Oftast
átti hvert býli að minnsta kosti þrjá báta. Nú eru notaðir
vélbátar til þess að draga flutningabátana, en áður var
þeim róið, en varningi hlaðið fram í og aftur á, en tvö
miðrúmin auð fyrir róðrarmenn. Aðeins kunnugum er fært
á bátum milli eyjanna, sökum hinna miklu strauma, sern
þar eru. Oft myndast háir fossar, þar sem þröngt er milli
eyjanna. Segl voru notuð, þegar hægt var, til þess að létta
undir með róðrarmönnum.
ÆÐARVARPIÐ VERÐMÆTAST
AF HLUNNINDUM
— Hver voru verðmætustu hlunnindin?
— Æðarvarpið mun alls staðar hafa verið verðmætast
og var mikil vinna við hirðingu þess. Varpið hefur nú á
seinni árum mjög dregizt saman og mun þar mörgu um að
kenna, meðal annars ásókn minks í varplöndin svo og fólks-
fæð og samdrætti búanna.
Þegar æðarfuglinn kom að vorinu, þurfti strax að fara
að hygla að honum, sem kallað var. Var það meðal annars
fólgið í því að bera til fuglsins hey, til þess að hann gæti
notað það við hreiðurgerðina. Þá byggðu sumir skjólgarða
I