Breiðfirðingur - 01.04.2002, Qupperneq 52

50
BREIÐFIRÐINGUR
allt sem fyrr. „Landið var fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna
tindar.“
Besta jólagjöfin
Klukkan var 5 síðdegis á aðfangadag jóla, og við vorum
komnir í land í Vestmannaeyjum. A höfninni stóðu lögreglu-
þjónn og tollþjónn. Þeir tóku af mér skýrslu og rannsökuðu
farangur. Voru þeir ungir og viðfeldnir mjög, buðu mig vel-
kominn og fylgdu mér á hótel, sem virðuleg kona veitti for-
stöðu. Það voru allmargir gestir á hótelinu, og sáturn við um
kvöldið við veisluborð og nutum jólanna, þótt jólagjafir í þess
orðs merkingu væru engar. Samt fékk ég þá eina bestu gjöf,
sem ég hef fengið á jólum, en það var að hafa ættjörðina undir
fótum að nýju. Snemma var gengið til hvílu. Ég vaknaði
snemma og fór um borð í Sæfell til að bjóða skipverjum gleði-
leg jól. Það var létt yfir þeim og tóku þeir mér mjög vel. Jörð
var hvít í Eyjum og rok. Skipstjóri og stýrimaður voru úr
Reykjavík og þurftu að komast með bát til Stokkseyrar, strax
og lægði. Þeir buðust til að láta mig vita og taka mig með.
Þennan dag, jóladag, hringdi ég heim til mín að Ásgarði og
talaði við Jens, bróður minn. Eftir að ég hafði sagt til nafns
míns, varð löng þögn, því að hann vissi varla, hvort hann
hafði heyrt rétt, enda bjóst hvorki hann né aðrir við mér á
þessum tímum.
Það gerðist fátt í Eyjum þessa daga, sem ég dvaldi þar. Eitt
atvik skal þó nefnt. Að kvöldi annars í jólum, er ég var
háttaður kl. 10 um kvöldið, var knúð fast á dymar hjá mér. Ég
opnaði, en úti fyrir voru tollþjónninn og lögregluþjónninn.
„Hvað hef ég nú gert,“ hugsaði ég með mér, er ég sá hina ein-
kennisklæddu menn. „Nú sofnar þú ekki,“ sögðu þeir bros-
andi. „Veistu ekki, að hér í Eyjum er það siður, að allir full-
frískir karlar og konur fara á ball á annan í jólum?“ sögðu
þeir, „og þú kemur með okkur.“
„Hingað til hef ég ekki þurft lögregluvemd á böllum,“