Bænavikan - 07.12.1935, Blaðsíða 39

- 37 -
læti og rangleeti, eru fúsir til a5 fórna aleigu sinni - eign-
uia, nafni, heinili og jafnvel lífi sínu og ástvina sinna í
t'jónustu liessara hugnynda, sinna. il einun stað hafa 'þeir
Ijessi einkunnarorS: "Vi3 erura fssddir til 'þess a5 deyja fyrir
l'etta málefni." Og nargar kirkjur, hálfVolgar, hirSulausar,
trúlitlar, og örnagna af deilun innhyrðis ásant persónulegu
drambi, standa örnagna og náttvana gegn |5essun öflugu hreyf-
ingun. En Aðventfólkið, sen truir á Meistara sinn, má ekki
bregðast. I 'þessun erfiðu kringunsteeðum nútínans kallar Guð
á leifar síns fólks, og býður fví a5 vakna. Vi5 yerðum að
fá aftur vakningu eihs og át-ti sér stað fyrir finmtíu árun.
ASvéntbpSskapurinn |>arf að. ‘ondurlífgast. Vi5 fxrrfun jafnvel
á neiri. brennandi áhugá og sjálfsafneitun a5 halda heldur en
brautryðjen'dur £essa boðskapar áttu. Brennandi kærleikur til
Krists verður að eyða állri eigingirni úr hjörtun okkar.
Áhugi fyrir sannleikanun, og inniieg trá eftir að hjálpa glöt-
uðun sáluii, vorður að vcra sá kraftur í lífi okkar, sen knýr
okkur til að. viuna fyrir Krist. I'ogar heimsnenn sýna áíiuga
sinn, ná ekki vor.ða sagt un okkur neð saiini, að við sóun
"hv.okri. heit no köld".
þossir tínar heinta . En of við eigun að fá að rcyna
fullkonna holgun okkar. fressa fullkonnu heigun, l-á verðun
að ryfja upp fyrir okkur inndæla
sahnlcikann un.alheins eignarvald 'Guðs. Mannkynið neitar nú
að sýna kröfxai Guðs virðlngu. Jafnvel nargar kirkjur gora
slíkt hið sæna. . Og l'ó. er 1>a5 enn 'þá s.annleikur, að "Ðrottni
heyrir jörðin til og allt, sen á henni er, heinurinn og boir,
sen í honum búa." .Við tilheyrurx Guði bæði vegna sköpunarinn-
an cg endúrl.ausnarimxar. Við erun verði keyptir, og verðið
er blóð Jesú, við erun |iess vegna ekki okkar eigin eign.
Miljónir nanna gefa sjálfa sig neð áliuga o'g trúrri sjálfsaf-
neitxm einhverjun hóp eða hugnynd. Við verðun að gefa okkur
Guði noð enn. neiri trú og áhuga. Guð á tínann okkar. Og við
eigun f.úslega að nota tína Guðs til að hjálp'a fátækun, gera ■
öðrxxn gott og vegsana Guð. Við verðun að ræla uppörvunar og
huggunar orðun.
fxað er rangt að eyða heilxxm dögum í fánýtar heimsóknir,
heimskulegt tal, einskisverðar útvarpssendingar, dýi' skemmti-
ferðalög o.s.frv. Við erum eign hans, sem var hengdur upp á
krossinn. það er synd að gefa sig algerlega á vald lysti-