Bjarki - 30.10.1903, Blaðsíða 3
BJARKI.
3
var hægt á ferðinni, en svo þaut lestin aftur á
stað með fullum krafti, fór aftur hægra og
pípan orgaði hvað eftir annan þángað til lest-
in stansaði.
Ivan kom í dyrnar til þess að vitja um frúna.
Hún leit á förunaut sinn, en sagði svo með
skjálfandi rödd : »Þú mátt fara til baka til
greifans, jeg þarf þín ekki leingra.«
ívan rak upp stór augu og stamaði: »En
. . . frú?«
Hún hjelt áfram: »Nei, þú ferð ekki leingra,
jeg hef hugsað um það. Jeg vil að þú sjert
eftir í Rússlandi. Hjerna eru peníngar til
ferðarinnar heim aftur. En fáðu mjer húfuna
þína og kápuna.« Frh.
\
Spillt lif.
EFTIR GUY DE MAUPASSANT.
~0— Niðurl.
Svo var hurðinni lokið upp og frúin kom
inn. Hún var orðin holdug og hnöttótt matr-
óna með þykkar kinnar og voldugan hlátur.
Hún hjelt höndunum framundan sjer; ermarn-
ar voru brotnar upp og sykurlögurinn rann
niður eftir handleggjunum.
»Hvað er á ferðum? Eruð þjer veikur,
kæri vinur?« spurði hún rólega.
»Nei, kæra vinkona,« svaraði hann, »enjeg
er kominn til þess að spyrja yður að einu,
sem liggur mjer þúngt á hjarta og kvelur mig.
Viljið þjer lofa mjer því að svara mjer hrein-
skilnislega og blátt áfram?«
»Jeg er alltaf hreinskilin, eins og þjer vitið.
En hvað er það?«
»Ja, sjáið þjer til: jeg hef elskað yður frá
því við sáumst fyrst. Hafið þjer nokkurntíma
haft hugmynd um það?«
Hún svaraði brosandi og það brá fyrir sama
málrómnum og á ýngri árum:
»Drottinn minn góður, en hvað þjer getið
verið heimskur. Jeg sá það undir eins fyrsta
daginn.»
»Sáuð þjer það? — en — «
Og svo þagnaði hann................
»En hvað — ?« spurði hún.
Hann svaraði:
»En hvað hugsuðuð þjer? — Hverju hefðuð
þjer svarað mjer?«
Hún hló. Sykurlögurinn rann í stórum drop-
um niður af fíngrunum á henni og draup nið-
ur á gólfið.
»Jeg« sagði hún; »þjer spurðuð mig aldei.
Og auðvitað gat jeg ekki byrjað.«
Þá gekk hann einu skrefi nær henni:
»Segið þjer mjer, munið þjer ekki eftir deg-
inum þegar Sandres lá í grasinu og svaf, en
við geingum saman eftir bökkunum?«
Hann beið eftir svari. Hún var hætt að
hlæja og leit fast framan í hann.
»Jú, jeg man það,« sagði hún.
Hann hjelt áfram og röddin skalf:
»Ef jeg þá hefði — — hefði reynt það —
hvernig hefði þá farið?«
Hún brosti eins og hamíngjusöm kona, sem
ekkert hefur að ásaka sig fyrir, og sagði frjáls-
lega, en eins og í hálfgerðu spaugi:
»Þá hefði jeg látið það eftir yður, kæri
vinur.«
Síðan sneri hún sjer við og gekk aftur fram
í eldhúsið.
Saval gekk út á götuna. Hann var eins og
utan við sig. Hann gekk niður að ánni með
laungum skrefum án þess að skeyta um regn-
ið og leit til hvorugrar hliðar. Þegar hann
kom ofan að ánni, beygði hann við til hægri
handar og fylgdi árbakkanum. Hann gekk
eins og í leiðslu. Fötin hans voru Orðin renn-
vot og hatturinn aflagaður og gegnblautur, svo
að vatnið streymdi niður af honurn eins og úr
þakrennu. En Saval hjelt áfram. Loks kom
hann þángað sem þau höfðu borðað morgun-
verðinn þennan umrædda dag.
Þar settist hann niður undir blaðlausum
trjánum óg grjet. —
Bækur.
—o —
„TÝNDI FAÐIRINN."
Ungur mentavinur hefur mælst til að jeg ljeti í
Ijósi skoðun mína á þýðíng þessa rits; kveðst hann
ætla að hún, sje „furðulega góð ef þess er gætt, hversu
óárennilegt frumritið er." Jeg undirstryka þennan
dóm. Jeg hafði ætlað mjer að geta þessa merkilega
rits, en nú hafa aðrir orðið fyrri til. Jeg dvaldi á
Seyðisfirði meðan þýðíngin stóð yfir, og sá hana þá
og frumritið í fyrsta sinn. Þarf jeg ekki þess að geta
að mjer þótti stórmikið í það varið, enda fannst mjer
þýðíngin fyrirtaks lipur og orðfærið jafnvandað
og eðlilegt. Að vísu hefði orðavalið mátt vera betra
á sumum stöðum, eða nær mínu skapi, og að vísu
eru sumir kaflar samdir af skáldinu með meiri kyngi
og kergju, en fram kemur í þýðíngunni. En Árni
Garborg er einginn meðalsnati í skáldskap og rit-
hætti; má vel líkja honum — í andlegum skilníngi
— við hina fornu Norðmenn, forfeður vora, er bæði
voru rammir að afli og íjölkunnugir. En svo vel
hefur jaýðaranum tekist, að honum er heiður en eing-
in mínkun að því að heita gamall „Möðruvellíngur."
Er ogsvo komiðað minni ætlan, að yfirleitt mega
stúdentar hins lærða skóla hafa í fullu trje ef eigi
þeir að fara fram úr þeim ritfærari af realstúdentum
Möðruvallaskólans.
Matth. Jochumsson.
Wardsfiskur.
Umboðsmaður P. Wards, H. Runólfsson kaupmað-
ur, gefur svo hljóðandi reglur fyrir verkun á fiski
þeim sem þeim Ward er ætlaður:
Fiskurinn er blóðgaður jafnskjótt og hann veiðist.
Menn verða að varast að fiskurinn merjist í með-
förum og gjöra strax að honum er í land kemur.
Fiskurinn er flattur mjög grunnt, ekki dýpra en
inn að mænu og ekki leingra aftur en aftur að fremri
styrtlu-ugganum, og þar rist út úr í hálfhríug niður
í miðja styrtlp.
Hann er þveginn vel ofan f saltið og saltaðurmik-
ið með hreinu og góðu salti. Þegar hann hefur leg-
ið 10 daga í salti má þvo hann upp.
Hann er þveginn vel á roðið og sömuleiðis á fisk-
inn, en menn verða að varast að svarta himnan á
þunnildunum fari úr í útþvotti, því hún á að vera
á fiskinum, sem heillegust að hægt er, og því má
ekki bera bursta á þunnildin.
Blóð úr hnakka og dálk má ekki taka burt.
Eftir eins dags þurk er fiskurinn settur í lina pressu
ca. einum þriðja parti ljettari en á fullverkuðum fiski.
í þeirri pressu þarf hann ekki að standa leingur en
12 tíma, þá má breiða hann aftur.
Hafi fiskurinn feingið góðan þurk við fyrstu breiðslu
og sje síðan breiddur aftur í góðum þurki, þá má
ekki þujka hann allan þann dag.
Merki upp á að fiskurinn sje þur, er, að salthvítan
sje að nokkru leyti komin út á fiskinum og roðið
sje ekki með bleytublettum.
Fiskur, sem er mjög marinn, steiktur eða blakkur,
er ekki tekinn.
VerSIaun
úr ræktunarsjóði Islands hefur landshöfðingi nýlega
dæmt 65 bændum og eru hæstu verðlaunin 200 kr.,
eu lægstu 50 kr. Síra Björn á Dvergasteini hefur
einn hlotið hæstu verðlaunin. Hjer á Austurlandi
hafa auk hans feingið verðlaun Vilhjálmur á Hánefs-
stöðum í Seyðisfirði 75 kr., Baldvin á Þorgerðarstöð-
um í Fljótsdal 50 kr. og Gísli Hjálmarsson á Nesi í
Norðfirði 50 kr.
Mannalát
2. þ. m. andaðist í Rvík Kristín Einarsdóttir, koria
síra Jóhanns Þorkellssonar dómkirkjuprests, 53. ára.
Sama dag andaðist í Rvík Gróa Oddsdóttir, ekkja
Sigurðar Arasonar, er leingi bjó í Þerney, 82 ára.
24. f. m. andaðist á Akureyri Kristín Guðmunds-
son, ekkja Sveins kaupm. áður á Búðum, á sjötugs
aldri.
Nýdáin er Katrin H. Jónsdóttir, unnusta Halldórs
kaupm. Runólfssonar á Bakkafirði.
Nýfundinn hellir.
Stór hellir hefur í haust fundist skammt frá Þíng-
völlum. Á hellismunnanum kvað mjög lítið bera,
og því hefur hann getað dulist mönnum svo leingi;
þó hefur hann einhvern tíma í fyrndinni verið mönn-
um kunnur, því mannaverk er inni í honum, grjót-
garður hlaðinn uin hann þveran. Að stærð kvað þessi
hellir vera ámóta og Surtshellir og með mörgum álm-
um út úr, eða afhellum. Ýmsir hafa nú skoðað hell-
inn og þykir hann merkilegur,
Rjómabú
fjögur kvað eiga að stofna á Suðurlandi næsta sum-
ar, eitt í Fljótshlíð, eitt í Grímsnesi og tvö í Flóanum.
Stærsta rjómabúið syðra er við Rauðalæk í Rángár-
vallasýslu; þar var smjörið í sumar 370 pd. á dag,»
þegar það var mest..
Hermann búíræðíngur
og alþíngismaður var hjer með Ceres á ferð til út-
landa, sendur af Búnaðarfjelagi Islands til þess að
gjöra tilraunir með sölu á íslensku kjöti. Kjöt þetta
verður sent út frá Reykjavík, frá Blönduósi, frá
kaupfjelagi Þíngeyínga og kaupfjelagi Fljótsdæla.
Presthólamálln-
Flugrit hefur verið prentað hjer í haust hjá Austra
um Presthólamálin, en rnjög lítið hefur það verið út-
breitt hjer um slóðir. I’að er afartuddalegt útlits, ílla
prentað og á skitnum pokapappír. Munu útgefend-
ur þess vera ýmsir mótstöðumenn síra Halldórs nyrðra,
en framaná pjesanum stendur nafn einhvers ómerk-