Fram - 08.03.1918, Blaðsíða 4

M
T NTr. 7
26
byrgð stjórnarráðs uni að þau yrðu borg-
uð í söniu mynt fyrir einhvern ákveðinn
tíma í sumar. Verð á þessum kolum er
sagt að muni verða frá 300 360 kr. smái.
Nú eru allir þeir, sem eru í eldsneytis-
hraki, seni einkum er hinn fátækari hluti
manna hér, neyddir til að kaupa samskon-
ar kol og hinir efnaðri fengu fyrir 250 k.r
mínus uppbótinni, sem er alt að kr. 50,00
(borgað að nokkruleiti úr þeirra eigin vasa,)
fyrir þetta geysiháa verð 300— 360 kr. srnál.
Tilgangur minn með grein þessari er
að vita hvort það sem eg hefi sett
hér fram verður hrakið af hreppsnefnd og
ef það verður ekki, þá að hreppsnefnd
hugsi sig næst dálítið betur lim, áður en
hún lætur fátækiinga borga svonalagað
offur til hinna efnaðri.
Áður en eg enda þessa 'grein vil eg
minnast ofurlítið á bann hreppsnefndar gegn
torfristu í Leyningi. Banni þessu var hlýtt
af flestum, en einn braut það áreiðanlega
það var hreppsnefndarmaðurinn, herra
verzlunarstjóri Jón Guðmundsson sem einn-
ig er í Leyningsnefndinni.
Novibus.
Aths.
Hreppsnefndinni er heimilt rúm í næsta
blaði til að svara grein þessari. Ritstj.
Síðustu stríðsfr.
27. febr. Samkomulag komið á
milli Rússa og Miðveldanna. Rjóð-
verjar halda Kúrlandi. Hindinburg
hefir sagt að Rjóðverjar muni taka
París fyrir miðjan apríl.
28. febr. Samningar milli Rússa
og Pjóðverja hefjast aftur í Brest-
Litovsk og er Trotsky ekki meðal
fulltrúa Rússa. Pýski herinn er kom-
inn að Injeper þrátt fyrir viðnám
Rússa. Belgíustjórn neitar friðar-
boðum Hertlings. Austurríkismenn
halda með her inn í Podolien og
hafa 10000 Rússar gengið á vald
þeirra Jafnaðarmenn í Stokkhólmi
saka fulltrúa Finnlands um að jaeir
vilji áta Pjóðverja taka Álandseyjar.
1. marz. Pjóðverjar neita RÚS9-
um um vopnahlé. Pýski herinn held-
ur Viðstöðulaust áfram til Petrograð.
Búist við að Rússastjórn flytji til
Moskva. Japanar stinga uppá að
Bandaríkin sendi herlið til Síberíu til
að vernda hagsmuni Bandamanna
þar. Bandaríkin eru rög við það,
búast við að Japanar sjálfir leggi
undir sig Síberíu. Ameríkumenn og
Bolfour hafna friðartilb. Hertlings
og segja að ómögulegt sé að koma
á varanlegum friði. Finnar skora
opinberlega á Pýsalandskeysara að
hjálpa sér gegn Maximalistum. Jafn-
aðarmenn bandamanna hyggjast að
senda Miðveldunum friðarskilmála
fyrir milligöngu Brandings. Fach
yfirhershöfðingi er vongóður um að
takast megi að verja vígstöðvar
bandamanna í Frakklandi.
2. marz. Hvítahersveitin sækir
frarn í Finnlandi. Pjóðveriar styrkja
hana. Kínverjar búa sig undir að
taka þátt í ófriðnuni. Pjóðverjar
sækja ákafar fram á vesturvígstöðv-
unum en nokkru sinni áður, áhlaup
þeirra tíðari og grimmari með hverj-
um degi. Pjóðverjar hafa tekið Á-
landseyjar og hefir það vakið mikla
gremju í Svíþjóð. Ukrainemenn hafa
tekið Kien.
3. marz. Rúmenakonungur neit-
ar friðarskilmálum Pjóðverja er birt-
ir voru í Brest-Litovsk, viðbúið að
ófiður hefjist miiii þeirraaftur. Æð-
isgengin áhlaup Pjóðverjaá vestur-
vígstöðvunum árangurslaus. Rússar
og Pjóðverjar undirskrifuðu friðar-
samninga 1. mars. Maximalistar
undirskrifa án þess að fhuga ein-
stök atriði samningsins. Alsherjar-
fundi Verkamanna ætlað að gera
það síðar. Pjóðverjar annars ófá-
anlegir að stöðva ^framsókn þýska
hersins í Rússlandi. Maximalista-
hreifingin útbreiðist í Síberíu. Pjóð-
verjar hafa tekið 60 þús. fanga í
Rússlandi.
4. marz. Pjóðverjar hafa hafið
ógurlega skothríð á Woevne, Bad-
anvilliers og Elsass. Bulgarar krefj-
ast að fá allmikil lönd af Rúmeníu.
Ungverjar krefjast að landamærum
ríkisins verði breytt. Pjöðverjar hafa
flutt allmikið lið til Álandseyja. Sví-
ar mjög gramir.
5. marz. Rússar sleppa tilkalli
til Kúrlands, Lithaugalands og Bat-
um. Pjóðv. hafa yfirráð í Eystlandi
og Líflandi. Allur Rússaher verð-
ur afvopnaður. Syndekalistar gera
óeyrðir í Kristjaníu. Hersveitir Finna
hafa tekið Björneborg.
Frú Arma Claessen, landsféhirðis
lést nýlega úr heilabióðfalli.
»ísland« er nýlega komin frá Am-
eriku til Rvíkur með vörur til kaup-
manna og 2500 heilsekki hrísgrjón.
»Njörður« vélbátur frá Hafnarfirði
fórst 22. febr. með 4 mönnum.
Ágúst Flygenring var nýlega á
leið frá Hafnarfirði til Rvíkur ríðandi
og reið á streng er lá þvert yfir
veginn og settur hafði veriðaf nianna-
völdum, hann féll af baki og meidd-
isí mikið.
Danskt seglskip, sem var á leið
til Spánar, strandaði undir Meðal-
landi og fórust 2 menn.
2 vélbátar eru taldir af í Vest-
mannaeyjum.
Afmæli:
17. marz. Einar Jónasson, Hóli.
18. %' Jóna S. Möller, litísfrú.
20. » Hallgr. Jónsson,, kaupm.
Félag
meðal, verslunarmanna og, kaupmanna
bæjárins var stofnað 23. f. tn. og hlaut
nafnið iKattpmanna og verslunarinannafé-
lag Siglufjarðar.« I stjórn þess voru kosnir
Jón Guðrnundssón form., Friðbj. Níelsson
féhirðir og Sig. Kristjánsson ritari.
20. maí 1918
Hátíðanefnd, íil að standa fyrir hátíða-
haldi þann dag, er nú fullntynduð, og eru
í henni þessiy: B. Þorstejnsson, Jón Jó-
hannesson og Helgi Hafliðason fyrir hönd
hreppsnefndar. Sig. Kristjánsson, Halldór
Jónasson og Jón Guðmundsson fyrir hönd
Kattpmanna og verslunarmannafélagsins.
Ole Tynæs, S. A. Blöndal og Guðmundur
Hafliðason fyrirhönd Fiskiveiðadeildarinn-
ar. Jón E. Sigurðsson, Jón Gunnlaugsson
ög Þorl. Porleifsson fyrir hönd Ungmenna-
fel. Inda Tynæs, Guðrún Björnsdóttir og
Kristín Hafliðadóttir fyrir hönd Kvenfél.
Als 15 manns.
Hérmeð tek egr aftur þau unimæli mín
um Magnús H. Ólsen, að hann sé sveita-
flækingur.
O. Porfinnsson.
Grænsápa,
best og ódýrust í verzlun
Sig. Kristjánssonar.
Þeir sem ætla að fá
sér íslenskan fánafyrir20.
maí, ættu að súna sér til
undirritaðs hið fyrsta.
Sophus Árnason.
Nokkur pör af íslenskum
Sjóstígvélum
hefi eg til sölu.
Sig. Kristjánsson.
Purrabúðarhús með lóðarrétt-
indum á Höfða í istamósiandi í Fljót-
um, skemma og baðstofa þiljað í
hólf og gólf með alþiljuðu eldhúsi
og góðri eldavél, er til sölu nú þeg-
ar. Semja ber við Eðvald F. Möller
verslunarstjóra Haganesvík.
Gamla og nýja
LIFUR
kaupir hæsta verði.
O. Tynæs.
54
Kvenmaðurinn með gula hárið.
Pað var eins áreiðanlega víst, að Mr. Pemberton mætti
stundvíslega kl. 9 á morgnana á stöðinni í Lown Road eins
og sólaruppkoman. Pað hafði aldrei brugðist, og lögreglu-
þjónninn sem var á verði var vi9s á því, að þegar skrif-
stofukiukkan sló 9, þá stóð Mr. Pemberton í dyragáttinni.
Hann var því nær fallinn í stafi, þegar kiukkan sló 9
morguninn eftir dag þann sem sagt er frá að framan, og
Mr. Pemberton kom ekki inn um leið og klukkuslögin end-
uðu. Pegar klukkan var tíu mínútur yfir 9 gekk vörðurinn
að glugganum, lauk honnm upp, og skygndist út á strætið
eftir yfirboðara sínum.
En Mr.. Pemberton sást hvergi, og þegar klukkan var
gengin 15 mínútur í tíu, fór verðinum að verða órótt. Hann
þaut að símánum og hringdi til Mi . Pemberton, en ekki
hægðist honum mikið við það, því honum var ekki svarað.
Hann flýtti sér svo að senda einn af þeim lögregluþjónum
er viðstaddir voru heim til Mr. Pemberton, til þess að vita
hver ástæóa væri. fyrir fjærveru hans.
Hálfri klukkustund síðar kom lögregluþjónninn til baka
með þá skýringu, að Mr. Pemberton hetði orðið veikur um
nóttina, yrði ljklega að liggja í rúminu nokkra daga, læknir-
inn hefði stranglega bannað honum að annast sín daglegu-
störf, og iautenant Stewenson hefði tekið við yfirráðum á
stöðinni, meðan á veikindum umsjónarmagnsins stæði.
Meðan á öllu þessu stóð, sat Mr. Pemberton heima á
skrifstofu sinni, og reykti hverja pípuna á fætur annari.
Málinu var þannig varið, að hann ætlaði sér að verja
nokkrum dögum til þess að leita að Kate Ferring.
Hann varð að vera laus við starf sitt sem umsjónar-
55
maður á meðan. Væri .hann á skrifstofu sinni, hafði hann
engan frið, þar voru sífeldar annir, skýrslur réttarhöld og
símasamtöl.
Til þess að engin fregn bærist út um hina réttu ástæðu
fyrir fjærveru hans lést hawi verða veikur, einungis á þann
hátt gat hann fengið næði til rannsóknar sinna, sem hann
vann að dag og nótt.
Flestir aðrir en Mr. Pemberton myndi ekki hafa lagt í
þessa leit, en hann lét aldrei af fyrirætlunum sínum eða gafst
upp við að rannsaka nokkurt mál fyr en í fulla hnefána, og
einmitt þessi dugnaður hans hjálpaði honum þegar ervið-
leikarnir voru sem mestir.
Og hver gat vitað nema hamingjan og tilviljunin hjálp-
uðu honum, svo hann fyndi Kate Ferring.
Ðagana sem Mr. Pemberton var sagður veikur, var hægt
fyrir aðgætinn áhorfenda að sjá ýmsar undarlegar persónur
koma eða fara frá húsi hans í Harthstræti. Par mátti sjá
vinnuklædda menn með pípu í munninum, og hendurnar í
buxnavösunum, snyrtimenni í Ioðkápum, blaðasala með tösk-
ur sínar, háttstandandi yfirmenn úr hernum, og landeyður
úr skuggalegustu afkymum Lundúnaborgar.
í stuttu máli komu þar menn af öllum stéttum, sumir
fóru þaðan aftur, en sumir ekki.
Allir þessir menn voru ekki annað en Mr. Pemberton
sjálfur misjafnlega aulbúinn, á þann hátt og á öllum tím-
um dags og nætur leitaði hann að Kate Ferring.
Hann spurði alstaðar fyrir sér. Á matsöluhúsum, vín-
söluknæpum, dansskólum, í kaupsýslu húsum, og yfirhöfuð
^ að tala alstaðar en alt árangurslaust.
Lundúnaborg var of stór.