Fram - 04.09.1920, Qupperneq 3

Nr. 36
FRAM
130
Böglauppboð
verður haldið í gamla Bíó á morgun 5. sept. kl. 5 e. h. Ágóðanum verð-
ur varið til Berklahælis Norðurlands.
Margir ágætir böglar.
Dans á eftir.
Clement Johnsen A|s
Bergen Norge
Telegrafadresse: „Clement“
Aktiekapital & Fonds Kr, 750.000.
Mottar til forhandling fiskeprodukter:
Rogn, Tran, Sild, Fisk, Vildt etc.
Lager af Tönder, Salt, Bliktrantönder, Ekefat.
að gufuskip greiði kr. 5,00 fyrir
hvert vatnstonn er þau fá, þó ekki
minna en 60 kr. hvert. Tillagan
samþykt. Ennfremur samþykt að
nema úr gildi vatnsgjald af stór-
gripum.
3. Varnargarðurinn og kaupin
á Hvanneyri. Oddviti skýrði frá að
hann hefði átt tal við forsætisráð-
herrann um varnargarðinn, hafnar-
málið og kaup á Hvanneyri. Hafði
forsætisráðherra getið þess að
Hvanneyri myndi máske fást til
kaups fyrir um 150 þús. kr. auk
núverandi aðgerðar á varnargarð-
inum.
4. F*á gat oddviti þess að hann
gæti fengið dýralæknirinn á Akur-
eyri til þess að koma hingað og
skoða nautgripi bæjarins, vegna
berklaveiki, en kostnaður við það
myndi verða 5—6 kr. á kú. Samþ.
að fá læknirinn og að æskilegt vær1
að hann jafnframt skoðaði kýr bæði
á Dölum, Nesi og Héðinsfirði. Sam-
þykt að greiða kostnaðinn úr bæj-
arsjóði.
Prír fulltrúar mættu ekki á fund-
inum.
Hingað og' þang’að.
—oo—
Undarlegt hálsnien.
»The Scotsman« segir frá undarlegum
fyrirbrigðum, sem komið hafa fyrir í Edín-
borg og standa í sambandj við gamalt
perluhálsband frá Egyftalandi. Kona sú,
sem á hálsband þetta, á heima í Edinborg
og fékk það frá Kaíró árið 1913. Háls-
band þetta er úr egyfzkum glerperlum,
en konunni þótti aft af iítið í það varið,
en geymdi það samt með öðrum skart-
gripum sínum.
Fyrir skömmu ætlaði hún að losa sig
við það og fleygði því í ruslakörfuna. Um
kvöldið sat hún i stofunni þar sem karf-
an var og fanst henni þá greinilega að
þrifið væri um úlnliðinn á sér. Nokkru síð-
ar heyrðist henni eitthvert þrusk í körfunni
einna líkast því sem þar væri mús að naga.
Hún leitaði í körfunni, en fann þar ekkert
annað en perluhálsbandið og pappírsrusl.
Hún fékk nú bróður sínum hálsbandið
og hann lagði það á koddann hjá sér
þegar hann fór að hátta. Um nóttina virt-
ist það vera fært úr stað af einhverri ó-
sýnilegri veru. Einu eða tveimur kvöldum
síðar lagði hann hálsbandið aftur á rúmið
sitt og háttaði síðan og sofnaði, en um
nóttina hrökk hann upp úr fasta svefni við
það, að rúmið ruggaði á báðar hliðar.
Einnig heyrðist honum seinna, að það
skrjáfaði í hálsbandinu og það væri að fær-
ast til. Nóttina þar á eftir svaf hann vel
enda þótt hálsbandið væri í sama her-
berginu, en klukkan fjögur uin morguninn
vaknaði hann við það, að rúmið var farið
að hristast aftur. Síðan hafa fleiri þózt
verða hins sama varir í sambandi við perlu-
hálsband þetta.
Fáskiftinn.
Enskur dómari, sem látinn er fyrir nokkru,
gat þess oft að hann hefði aldrei talað í
síma, aldrei farið með neðanjarðarbraut-
inni, aldrei horft á veðreiðar, aldrei spil-
að um peninga, aldrei komið á skemti-
staði þegar hann var unglingur og aldrei
hleypt sér í skuldir eða fengið peninga
að láni.
Ný reknet
standsett, trássnr og belgir til sölu.
Afgr. v. á.
Húsgrind
10x11 álnir til sölu. Uppl. gefur
Vííhjálmur Vilhjálmsson.
Carlsberg
Pilsner
í V* kössum íæst ódýr hjá
Hallgr. Jónssyni.
3 stúlkur
óskast í vetrarvist að Hólum {
Hjaltadal. Uppl. gefur
Margrét Pétursdóttir
í efra Róaldshúsinu.
Stúlku
vantar í vetrarvist hér í Siglufirði.
Hátt kaup.
Upplýsingar á afgr. biaðsins.
Fjölbreyttan
Hljómleik
heldur Ingimundur Sveinsson
kúnstinúsikant á ,planinu‘ hr. Helga
Hafliðasonar og hr. Jóns Sigurðs-
sonar núna á sunnudaginn 5. sept.
kl. 4 e. m. Allir velkomnir.
Nýkomið:
dúnhelt Léreft 3 teg. Lasting 3 teg.
hvítt Léreft 4 teg., Boldang, Stúfa-
sirts, Flauel stórt úrval, Silki
ódýrast í
„Hamborg.“
Munið að borga „Fram“.
112
veit eg að hann fékk ekki nokkurt skeyti frá því að eg sté á
land og þangað til hann rauk alt í einu út á skipið þegar við
vorum að ganga hingað heim.«
»Eg skil heldur ekkert í þessu ferðalagi Rogers Marske, en
þar fyrir get eg ekki sagt að eg sakni hans minstu vitund,« sagði
ungfrú Múríel og hleypti faðir hennar þá brúnum en Ralph Car-
den roðnaði 6f ánægju og fór mér strax að skiljast hvað hér var
um að vera.
Eg komst að því undir borðum, að Clarden var lautinant í
setuliðinu þar á eyjunni og sömuleiðis að hann var eitthvað
skyldur Alphington lávarði langt fram í ættir og móðir hans hafði
verið landseti lávarðsins, síðan hún varð ekkja. Ennfremur heyrði
eg það á tali þeirra ungfrú Múríel og Cardens, að þau hefðu
þekst frá barnæsku.
Herzog var mjög fáorður undir borðum, en lék hlutverk sitt
sem húslæknir minn aðdáanlega. Pað lítið sem hann sagði var
auðvitað smellið, en eg tók eftir því, að hann virtist vilja láta sem
minst á sér bera, líklega til þess að sér yrði þá síður veitt eftir-
tekt þegar hylkið kæmi til sögunnar.
»Með leyfi að spyrja herra Marteinn,« sagði lávarðurinn nú
skyndilega og vék sér að mér, »í hvaða héraði eigið þérheima?
Mér skilst, að þér munuð ekki vera heimilisfastur á þessari
yndisfögru eyju.«
Herzog var búinn að leggja á ráðin hverju eg skyldi svara
ef eg yrði spurður um þetta og sagðist eg dvelja mestan hluta
ársins í Lundúnum. Eg tiltók það ekki nánar og lávarðurinn
spurði heldur ekki meira um það. En Ralph Carden lét sér ekki
þetta svar nægja og sagði með talsverðum ákafa:
»Ef að þér verðið í Lundúnum í október í haust og segið
mér heimilisfang yðar, þá skal það vera mér sönn ánægja að
heimsækja yður þar.
»Pað er mjög ólíklegt, að eg verð Lundunum um það
109
farið að skyggja þegar við komum þangað, en fyrir utan hliðið
var kveykt á Ijóskeri og þar nam Herzog staðar og tók í hand-
legginn á mér.
>Bíðið þér svolítið — mig langar til að líta á hylkið allra-
snöggvast.«
Pað sió út um mig köldum svita, en eg fékk honum öskj-
una og riðaði á fótunum meðan hann var að skoða hylkið. Svo
rumdi eitthvað í honum, en ekkert vissi eg hvað það átti að
þýða.
»Það er víst alt í góðu lagi,« sagði eg tii þess þó að segja
eitthvað.
»Alt í bezta lagi,« svaraði hann og leit einkennilega á mig.
»Við skulum nú koina svo að fólkið þurfi ekki að bíða eftir okkur.«
18. kapítuli.
Bragðkænska.
Eg hafði enga sinnu á að gera tnér grein fyrir hvað það var
bæði ilt og broslegt þegar brytinn nefndi nöfn okkar við sals-
dyrnar og ungfrú Múríel og æðstu höfðingjar ríkisins gengu á
móti okkur til þess að bjóða inig, burthlaupinn fangann, velkominn.
Ekki var eg þó að hugsa neiít um sjálfan mig eða óheillaverk
það, sem leiðtogi minn iiélt, að eg ætlaði að fara að framkvæina.
Hugurinn snerist allur um það, hvort Roger Marske mundi vera
kominn aftur úr Lundúnaför sinni, en eg sá brátt, að hann var
þar hvergi nærri.
En eg rankaði við mér við það að forsætisráðherrann ávarp-
aði mig og við þá tilhugsun, að nú þyrfti eg að leika á alla, sem