Fram - 30.04.1921, Qupperneq 3

: Nr. 17
FRAM
'ist sína 1912. Þetta var mönnum
nýnæmi og því var líka tekið með
dæmafáum fögnuði. En svo koin
stríðið og þá höfðu menn annað
að hugsa og gera en að stíga dans,
enda var það stranglega fyrirboð-
■' • þetta varð einskonar hemill á
d i ísfýstina í biii, en að ófriðnum
lokuum brauzt hún út aftur og
varð þá sem tvíefid og jafnframt
þutu nýtízkudansararnir upp eins
og gorkúlur á haugi, Og þeirkunnu
sannarlega að verðleggja »kúnstina«.
Þeir bæði heimtuðu og fengu líka
gífurleg laun og skulu hér uefndir
nokkrir þeirra, sem nafnkunnastir
eru. Hadges og Billerfengu lOþús.
mörk á mánuði, Bert de Brun 15
þús. mörk, Anita Berber 20 þús.
niörk, Ernst Matray og Kata Sterna
jafnmikið og dansmærin Aníta Dick-
stein jafnvel 30 þús. mörk á inánuði
F*etta var í fjölleikahúsum eða hin-
Um óæðri leikhúsum.
Dansfólkið í hinum »æðri« leik-
húsum telst til hinna föstu leikenda
og stendur því talsvert vei að vigi
en »lausamennsku« dansfólkið. En
þegar dansfólk þessara leikhúsa sýn-
ir lyst sína til ágóða fyrir sjálft sig,
þá lætur leikhússtjórinn það venju-
lega fá helming þess, sem inn kem-
ur, og er það að vísu dálaglegur
skildingur.
Auk þess verður almenningur að
gjalda ærna fé ef menn vilja fá til-
sögn i dansi. Fyrir tíu árum kostaði
það 5 möik um tírnann að æfa sig
' *.valsi« hjá danskennara og 1912
var verðið 7l/2 mörk. Nokkru seinna
kom stríðið og var þá ekkert um
d.mskenslu fyrstu ófriðarárin að
n insta kcsti, en 1916 byrjaði hún
a íur og kostaði þá 5—6 mörk um
6 iann. 1918 borguðu menn 18—20
—
230
mörk og 1919—1920 jafnaðarlega
40—50 mörg um tímann og ein
danskenslustofnunin í Berlín tekur
jafnvel 100 mörk.um tímann, en
það eru aðalfega útlendir stjórnmála-
menn og »döniur« þeirra, sem þang-
að leita kenslu. iOO rnörk er þó
talið hámarksverð og danskennarar
í Berlín búast nú við »verðfalli«
og láta sér nægja lægri borgun til
að halda aðsókninni, sem hefir þó
minkað talsvert það sem er af þessu
ári. — Pað stendur f sambandi við
dýrtíðina og þröngan efnahag al-
mennings,segir »Berliner Tageblatt«,
en það getur líka verið merki þess,
að menn fari að gæta sín betur og
kæri sig ekki um að »dansa« sig á
hausinn, heldur ætli loks að láta
skynsemina ráða fyrir sér.
„Norðurljósíð.“
þeir Siglfirðingar, sem óska eftir að
gerást kaupendur að heimilisblaðinu
»Norðurljósinu«, eru beðnir að
snúa sér til hr. Wilh. M. Jónsson-
ar eða hr. Jóns Brandssonar, sem
afhenda blöðin og taka á móti á-
skrifendagjöldum.
Arthur Qook, Akureyri.
Söluturninn
á Siglufirði er til sölu. Nánari
upplýsingar hjá
Sveini Sigurjónssyni,
kaupmanni á Akureyri.
Saumaborð
til sólu með tækifærisverði. A. v. á.
bera sig alls ekki til eins og á að vera þegar spurt er eftirgest-
um Hans Hágöfgi.«
»Eg skal kenna þeim siðina,« sagði Carden og gekk fram að
dyrunum en staðnæmdist þar og brá upp hendinni því að nú
heyrðist vagnsl^rölt fyrir utan og litlu síðar málrómur Alphingtons
•ávarðar í forstofunni.
»Ætlið þið að verja mér mitt eigið hús, herrar góðir,« sagði
hann glaðlega.
Við heyrðum að toringi þeirra svaraði einhverju, en ekki hvað
það var.
»Nú! einmitt það!« sagði nú lávarðurinn aftur. >Mig varðar
ekkert um þennan Martein, sem þið eruð að ieita að, en hvað
Rivington kaptein snertir, þá þurfið þið ekki að skifta ykkur meira
af honum. Eg er hér með náðarskjal Hans Hátignar þeim manni
ti! Iianda, undirritað og innsiglað með Hans Hátignar eigin hendi
á lystiskipi hans í Portsmouth og þið getið komið inn og skoðað
skjalið sjálfir ef þið viljið.
+ * * *
* * * * *
Pannig leið þessi mikli myrkvi frá, sem grúfði yfir æfi minni
og |jós sannleikans dreifði öllum þeim armæðuskýjum, er hlað-
ist hölðu samati undanfarnar yikur. Ölluíti ber samau um, að eg
hafi elzt um tíu ár í útliti og Janet segir að sér finnist hún vera
tuttugu árum eldri en eg líti út fyrir að vera, enda þótt hún virt-
'st ekki liafa glatað æskufegurð sinni á brúðkaupsdegi okkar. En
nieð því að við höfum nú öðlast frið »hið irinra« og ílekklaust
n|annorð, þá gétum við nú brosað að þessum elliinórkum, sönn-
11 1 eða ímynduðum, sem þessir hræðilegu reynslutímar, er við
11 ðum fyrir, hafa á okkur sett — þessir reynslutímar, er við höf-
v‘ ! nú lýst í sameiningu og sitt í hvoru lagi.
Er nú ekki eftir að geta anuars en þess, að leyndairnálið um
. 61
Barnaskólinn.
PRÓFIÐ byrjar mánudaginn 2. maí kl. 10 árd.
HANDAVINNU og TEIKNUN úr barna- og unglingaskólanum
geta allir fengið að sjá í skólanum sunnud. 1. maí kl. 1—5 síðd.
Skólanum verður sagt upp laugardaginn 14. maí kl. 1 síðd.
Siglufirði 23. apírl 1921
Guðm. Skarphéðinsson.
Reyktóbak
margar ágætar teg. seljast með 10
prc. afslætti gegn peningum í versl.
Stef. B. Kristjánssonar.
eir sem vilja taka að sér að
flytja möl handan úr Stað-
arhólsfjörum og yfir að
Snorrauppfyllingu gegn á-
kvæðisverði, snúi sér til undirritaðs
hið allra fyrsta.
Einar Tómasson.
„ F Y L KIR
rit um atvinnuvegi, verslun, réttar-
far, ráðvendni, starfsemi og tiítrú.
Útgefandi
Frímann B. Arngrímsson.
Útsölumaður hér
Sophus Árnason.
Nýmjólk til sölu hjá
Guðrúnu Björnsdóttur
Vetrarbraut 14
Orgel til sölu.
Upplýsingar hjá
Stefáni Kristjánssyni.
S. A. Blöndal
hefur með s.s. »Gullfoss« síðast
fengið talsvert af nýjum og ódýr-
um vörum, svo sem:
Kornvörur allsk., Kaffi br. & óbr.
Sykur, Tóbak, munn og nef, Járn-
vörur, Vefnaðarvörur, Glervörur,
Leirvörur, Pakpappa, Saum, Máln-
ingu, Kítti, Mótorolíu (Cylinder)o.fl.
Vörurnar teknar upp þessa dagana.
Komið og athugið verð og gæði.
Sápur.
Grænsápa á 85 aura '/2 kg. Stanga-
sápa ágæt á 80 aura Va kg.
Cacao nýtt og gott
kr. 1.80 1/2 kg.
Ritstjóri: Sophus A. Blöndal.
Afgreiðsluni.: Sophus Árnason
Siglufjarðarprentsmiðja.
227 i
skarpskygni sinni hafði honum nú orðið Ijós afstaða Sir Gideons
til samsæris þess, er kveykt hafði verið gegn honum sjálfum,
en á það hafði hann alt að þessu aldrei lagt verulegan trúnað,
eða hafi svo verið, þá áleit liann það víst eins og hver önnur
tiltæki einhverra stjórnleysingja.
í þessum svifum vaj baýð að dyrum og inn kom þjónn með
símskeyti ti! lávarðarins. Hann las skeytið og létti sýnilega yfir
honum.
»Hamingjunni sé Iof!« sagði hann. »Nú getum við bælt þetta
óþverramál niður. Sir Gideon hefir löngum kunnað að sjá fót-
um sínum forráð.«
»Hvað stendur í skeytinu, pabbi?« spurði ungfrú Múríel.
»Viltu lofa mér að sjá það?«
»Lestu það upphátt,« svaraði lávarðurinn, »og svo ætla eg
að biðja ykkur öll að gera mér greiða.
Ungfrú Múríel las fyrstu orðin hátt og snjalt, en þegar lengra
kom, fór hún að hægja á sér og verða hálf skjálfrödduð. Skeytið.
var svohljóðandi:
»Pví miður verð eg hér með að tilkynna Yðar Hágöfgi, að
Sir Gideon Marske, fjármálaráðherra, hefir fyrirfarið sér í dag á
þann hátt að drekkja sér í vatnsþrónni á búgarði sínum. Hafði
hann þá nýfengið sítnskeyti um druknun sonar síns, er ásamt
öðrum var að reyna að bjarga kvemunanni úr sjávarháska á skip-
i'nu »Belladonna«. — Maryat Hume, einkaritari.«
Pað varð stundarþögn, en því næst tók forsætisráðherrann
til máls og skoraði á okkur öll að láta ekkert uppskátt, er snerti
fjörráð þau, sem Sir Gideon hafði búið honum. Pað mundi valda
stórkostlegu uppþoti um alt landið ef það kvisaðist, að einn rík-
isráðherranu hefði ætlað sér að drýgja pólitiskt morð.
»Eg er í talsverðum metum hjá konungi, herra Rivington,«
sagði hann að lokum og sneri sér að mér, »og veit fyrir víst
að hann muni fallast á þessa launungartillögu, en til þess að