Fram - 19.01.1922, Blaðsíða 4

4
Nr. 1
Ur bréfi úr Skagafjarðarsýslu.
A milli jóla og nýárs dó Jónas
jónasson <á Molastöðum í Fljóíum,
fyrv. bondi }>ar, garnall og blindur
Hann bjó mörg ár á Ökrum í Fljót-
um, var fjölda mörgár meðhjálpari í
Barðssókn, sómamaður í hvívetna.
2. þ. máu. dó Tobías hrepp-
stjóri Magnússon á Oeldingah'olti í
Skagafirði úr botnlangabólgu eft-
ir sögn.
Nýkominn er ti! Sauðárkróks
Kristján læknir Arinbjarnarson. Verð-
ur hann þar, sem þjónandi iæknir,
þangað íil héraðslækuinnn jónas
Kristjánsson kemur heim aftur úr
Ameríkuför sinni á næsta vori.
Spunavéiar munu nú vera 4 í
Skagafjarðarsýslu 1 á Hólum, 1
á Reynistað, 1 á Bæ á Höfðaströnd
og 1 i Viðvíkursveit og þykja allar
reynast ágæílega. Prjónavélum fjölg-
ar líka talsvert. Er þetta hvorttveggja
framfaravottur og góðsviti.'
10. jan. ’22
Hákarlsskrápur.
Merkileg og mjög nytsörn upp-
götvun hefir nýlega verið gerð í
Vancower í Kanada. A Parkereyj-
unni í Georgíaflóanum hefir arðvæn-
legt iðnaðarfyrirtæki verið sett á stofn
í sambandi við það, að í flóa þess-
um úir og grúir af h ’karli og síórt
hlutafélag myndað ti! að reka þann
iðnað, þvf að nú hafa menu kom-
ist að raun um, að næstum hvern
einasta blett á hákarlinum, þessum
FJRAfl
gráðugasta og hættulegasta sjávar-
vargi, má nota sem hrnefni í iðnað-
arvörur eða beiniínis sem verzlun-
arvöi u.
Hákarlstegund sú, sem hér er átt
við, er 10 15 fet á lengd og vigt-
ar 1 til 2smá!estir(2 4 þús. pund).
Er hákarlinn sjálfur (átan) hafður til
fóðurs iianda alifuglum og áburðar
á akuriendi, en brjóskið muhð og
iíka haft tii áburðar. í hausnum er
fyrirtaks límefni, en uggarnir þjkja
mörgum Austurlandaþjóðum mesta
sælgæti og kostar pundið alt að 3
dollurum. Úr lifrinni má fá mjög
fína oliu ef terpentína er höfð við
tilbúninginn og ioks er mikil eftir-
spurn eftir tanngarðinum, sem mjög
er notaður f skrautgripi karla og
kvenna.
En einkúm er það skrápurinn, sem
væn!ega%tur þykir til ágóða. Hann
er mjög misþykkur, næfurþunnur á
ungum ogaltað þvi þumlungsþykk-
ur á fullorðnum hákörlum og er því
fyriitaksjúá,efni tii leðurgerðar. Úr
þykka skrápnum má gera skósóla,
en kvennskó og ýmislegt fleira úr
þeim þynnri. Verksmiðja ein í bæn-
um Seattle býr til vatnsstígvéi úr
skráp og loks er hann notaður í
veggfóður. Úr hákarlsmaganum er
gert fata-eíni, næfurþuut að vísu, en
hundrað sinnum sterkara en venju-
legir dúkar. Anðvitao verður að verka
skrápinn á ýmsan hátí til þess að
gera hann nothæfah og ganga til
þess 2 vikur og alt aðómánuðum.
Pess má þannig vænta, að alimik-
ill iðnaður geli risið upp af liráefn-
um þeim, sem aí hákarlimun má fá
enda er slík meigð af honuni að
eins í nánd við Parkereyjuna, að
daglega veióast þar 20 30 hákariar.
Aðalfundur
Prentsmiðjufjel. Siglufjarðar
verður að forfalialausu haldinn í húsi Ouðiaugs Sigurðssonar, sunnudaginn
5. febrúar n. k., kl. 3 e. h.
DAGSKRÁ.
1. Lagður fram endurskoðaður reikningur fjel. fyrir árið 1921.
2. Ákvörðun tekin um fjárhag og fraintíð fjel. að öðru leyti.
3. Væntanlegar lagabreytingar.
4. Kosnir menn í stjórn og varastjórn, í stað þeirra sem frá
eiga að fara, svo og endurskoðendur.
5. Önnur ínál sem frarn kunna að koma.
+$■<- -b£i-
Aðgang að ftmdinum hafa aliir hluthafar fjelagsins, en atkvæðisrjett
þeir einir, sem siaðið hafa á hluthafaskrá minstlO daga á undan fundinum.
Fjarverandi eða forfallaði' fjelagsmenn geta gefið öðrmu fjelagsmauni
umboð til að fara ineð atkvæði sitt á fundinn, en skiifleg tilkynning
uin það verður að vera komin til formanns stjórnaiinnar 2 sólarhringum
fyrir fundinn,
Stjórninr
GömuJ hjón.
Nýlega dó á Englandi maður
nokkur 89 ára að aldii og lét efiir
sig ekkju 91 árs gamla. Pau höfðu
verið 70 ár í hjónabandi.
!>Olympic
heitir eitt úthafsskip ? White-Star
linunnar«. Pað fór nýlega á 5 dög-
mn 12 11. og 39 mín. f á Englandi
til New York og vai það fljótasta
ferð þess yfir Atlantshai.
Ritstjóri: S o p ilu S A . Klöndal
Afgreiðslmn.: S o p li u s Árnason.
Sigiufjarðnrpreiitsmiðja.
70
Eitthvað sem trufiaði yður? sagði hiin hlæjandi. Er ein-
liver hesturinn yðar ordinn hallur eða hafið þér tapað í veðmái-
uni? Eg get ekki Imgsað mér að neitt alvarlegra gangi að yður.'
Má vera að svo sé enn [)á. En á eg annars að segja yðm,
hváð eg ei stundum að hugsa um? Pað er það, að ef eg á ein-
livern tíma cítir að bera þyngri áliyggjtir, þá muui það verða af
völdum já hvers, haidið þér, ungfrú Mornington?«
Hvernig ætti eg að vita það? svaraði hún stuttlega En
hver vann anrmrs knattieikinn?
Dereliam lávarður ætlaði að svara henni, eu áðtir en hann
gæú það, kom nýr gestur og virtist hann vekja svo athygii ung-
frúarintiar, að lávarðurifín komst ekki að með liina úarlegu skýr-
iiigu sína í gangi knattleiksins.
Pessi komumaður var Qeorg Hastings, prestur.
Hann var óefað langmestur aiúðarvinur Evu að karlmönmim
lii. Pau höfðu kynst þar á heimilinu tyrir rúmu ári og síðan sézt
þar alioft, með því iíka að frú Stowell var nál'rænka Hasíings.
Var vinátta þeirra orðin svo innileg, að menn.voru farnir að stinga
saman nefjtnn iim það, að prestiirinn og lávarðurinn væru að verða
keppiuautar.
Oeorg Hasfings var falsvert frábrugðinn öðruiii kirkjunnar
þjónutn, eins og [oeir gerast, jiegar liann tók við fyrsta embælti
sítui í Austui-London. Par starfaði liann í þijú ár af meiri eljti
og meira kappi eu aðrir fyrirrtnnarar hans og hlaut fýrir það að-
dáun safnaðar síns. En hann var veikbygður og heiisutæpur að
eðlisfari og lagði meira á sig eu hann var maður fyrir, enda konui
afleiðingar þess brátt í Ijós. Hatin lagðist iiættuiega veiktir og
var lengi tvísýnt um líí lians. Eii þegar iiar.n var loksins komiitn
á baíaveg og hugðist að taka aftur til starfa, jiá þverböunuðu
læknamir þáð. Peir sögðu honum hispurslaust, að honum væri
dauðinn vís ef haun íæri að reyna á sig aftur og að eina ráðið
tii jjess aö iioinun yiói lengra iífs auðió væri þaö að hvíiast irá
71
störfum um nokkurn tíma. Pað yissi enginn nema Hastings *jálf-
ur, hve þtmgt honum íéll þetta, en liann Itlýddi þessu mögltin-
arlaust og þegar hann var orðinn nokkum veginn heill heilsu, þá
fékk harm stöðu í einu lieidra hveríi Lmidúnaborgar.
Söfnuður sá, er haun nú tók við, var fjölmennnr og átti sér
geysistóra kirkju, en lítt liaíði þó sú kirkja verið sótt áður en
liaun fór að gegna þar prestsverkum. Petta breyttist á tæpum
mánuði. Nú var kirkjan troðfull og fólk gekk í hana löngu áður
en guðsþjónustan byrjaði til þess að hyggja sér sæti. Hinn ungi
prestur, hár vexti, holdgranntir og tekinn til augnanna, sem ýrn-
ist tindrnðu af guðmóði eða fyltust meðaumkvunartárum, fram-
burður hans og málrómur, djúpur og hreimmikill —• alt þetta
varð brátt að umtalsefni meðál kirkjurækimia manna, Fátækirog
ríkir streymdu til kirkju lians og voru jafnhrifnir af persónuieik
hans sem andagift og mælsku. Menn pískrtiðu tmt það sín á
milli, að hann hallaðist að einlífi og væri hlyntur katólsku kirkj-
unni, en aidrei var þess vott að íinna í ræðum hans, enda valdi
hann sér mjög sjaldnn kieddukenningar að ræðuefni. Hann gaf
sig mjög lítið við öðtum, jafnvel stéttarbræðruni sínum, eti lifði
mjög einföldu og kyrlátu lífi, sem líktist alt að því klausturlifn-
aði, en þar fyrir utan var ekkert, sem benti til þess, að hugur
hans hneigðist að siðum kaíólskra klerka.
Pó að liann væri vel látinn sem prestur, stafaði það ekki af
því, að hann smjaðraði fyrir hleypidómum og hátterni hiinia ríku
sóknarbarua sinna. Hann hafði aldrei sózt eftir neinni ræð..snill-
ingsfrægð og þegar hann var að fá orð á sig fyrir mælskti, |)á var
það honum til lítillar ánægju. Pess fleiri sem áheyrendur hans
urðu og þess meira sem frægð lians óx, þess strangari varð liaun
í kenningum síntim og þess Itarðorðari við söfnuð sinn.
Kirkju lians sótíu hefðarkvendi og voru skrautbúningar þeirra
og gieðibragð lítt í samrænti við bera veggina, ófægðar steinsúl-
urnar og liarða bekkina. Pær komu þangað til þess að geta hrós-