Fram - 10.06.1922, Síða 4

78
Nr. 21
Vikan.
Tíðin. Norðvestan ruðningiirogbleytu-
hríð á sunnudaginn og fraiti á ntánudag.
Varð alhvítt af snjó á sunnudagskvöldið
og máuudagsnóttina. Síðan hefir verið
tiagstæð tíd, hægð og bliðuveður með
sólskiui og regni á víxl, og grær nií og
grænkar óðum þótt mikill snjór sé í fjöll-
um enn þá.
Fiskiskipin eyfirsku liafa koinið
hér inn allmörg á leið frá Akureyri til
veiða.
S k i p a k o m u r. Vélskipið »Æskan«
héðan, kom að vestan af þorskveiðum á
þriðjudag með rúm 20 skpd. af fiski. —
Skipstjórínn Jón Jóhannesson sem varð
eftir í landi á Isafirði á dögunum sökum
augnveiki, kom með skipinu að vestan og
er nú á batavegi.
E.s. >.Annaho« koin hingað á föstud. nteð
kol og tunnur til sam. ísl. verslananna hér.
E.s. Villemoes* kom hingað á þriðjudag,
stansaði hér iítið en hélt áfram austur um.
— Með skipinu var fjöldi farþega, þar á
meðal allmargt af verkafólki hingað.
E.s. »Danebod« fór héðan á þriðjudags-
kvöld áleiðis til Grænlands.
E.s. »Suma*, hið nýkeypta skip O. Tyn-
es útgerðarm. hér, kom á föstudag frá
Noregi; hafði verið 6 daga á leiðinni frá
Stavanger og hingað, en orðið að fara inn
til Færeyja vegna óveðurs. Skipið hafði
og komið við í Grímsey og keypt þar
egg handa »náunganuni*. Með skipinu
komu frá útlöndum eigandinn O. Tynes,
Halldór kaupm. Jónasson, Guðfinnna Ein-
arsdóttir héðan úr Siglufirði ásamt manni
hennar, norskum, Agnar Gíslason frá Ak-
ureyri, Alfred Hjemgaard og Severin
Koovik frá Stavanger, svo og nokkrir norsk-
ir verkamenn og sjómenn. Skipið hafði
hrept slæmt veður á leiðinni.
Skipið er hið snotrasta að öllu leiti og
prýði mikil fyrir Siglfirska flotann, og
óskar ?Fram« eigandanum til heilla og
hamingju með það.
Qrímseyingar voru kaffi |og svkurlaus-
ir og höfðu verið það alllengi, — úr því
gat E.s. íSurna-- bætt og var það með
þökkum þegið.
FRAjM
»E.s. -Sölve* frá Gautabðrg kom í morg-
un hingað, fermdur tunnum og salti til
O. Tynes og Godtfredsens: — Með skip-
inu var aem farþegi íslenskur niaður sem
dvalið hefir í Noregi og Svíþjóð um 20
ár, og starfað þar á klæðaverksmiðjum. —
Er mælt að hann ætli að bjóða íslensku
ullarverksmiðjunum þjónustu sína.
Goðafoss er á Akureyti í dag, kemur
hingað í nótt eða á morgtin.
•Samvinnufélag Fljótamanna*
hefir skift um framkvæmdarstjóra, Guðm.
Ólafsson bóndi í Stórholti lét af því starfi
en Hermann Jónsson á Ystamói tók við.
Fuglafli við Drangey var fremur rýr
framan af vertíðinni en er nú síðan tíðin
batnaði, orðin góður. Sauðkræklingar voru
hér um síðustu helgi að selja fugl og
egg. Seldu þeir langvíuna á 40 au. en
eggið á 25 att. f’ótti það ekki dýrt, en
sumum þóttu dýrari langvíurnar of smáar,
en þær ódýrari — þ'ær í eggjunum — of-
stórar.
Slys. Guðin. Jónsson úr Skagaf. féll of-
an af E.s. »Danebod« og niður í bát við
skipshliðina og kostaðist hann eitthvað
innvortis. Hann var strax fluttur til Sauð-
árkróks með vélabát sem hér var staddur.
Dáin er í þessari viku, húsfrú Anna,
kona Níelsar jbónda á Hall-landi gegnt
Akureyri, og móðir þeirra Friðbjarnar ag
Finns, Níelssona kaupmanna, og Sigur-
línu konu Sumarliða skósmiðs Guðmundss.
sem öll eru búsett hér í bænuni. Bana-
meinið var afleiðing lungnabólgu.
Fermd voru 16 börn í kirkjunni hér á
hvítasunnudag. »Fram* óskar þeim og að-
standendum þeirra til hamingju.
Þorskurinn er kominn. V.b. »Hjalti<
og »Skarphéðinn< komti að úr fyrsta róðri
sem farinn er héðan, í gærmorgun, Hjalti
með uin 2500 kg. og Skarphéðinn með
rúm 1500 kg. af fullorðnuni þorski; sá síð-
ari á mjög stutta lóð. Þeir koriui aftur í
gærkv. með 2500 til 3000 kg; hvor, og
fleiri bátar með ágætan afla. í dag eru
allir bátar í róðri sem tilbúnir voru, en
nokkrir eru ekki tilbúnir enn og er slíkt
mjög bagalegt.
Leiðrétting. Sú villa slæddist inn í
Öllum lóðareigendum er skylt að hafa hreins-
að lóðir sínar innan 15. þ. m., að öðrum kosti
mun heilbrigðisnefndin láta gera það á kostnað
lóðareigenda, sem mega auk þess búast við að
sæta sektum.
Siglufirði 2. júní ly22.
Heilbrigðisnefndin.
Blautfisk
og saltfisk kaupir hæsta verði
Páll S. Dalmar.
greinina »Vorhugur« í síðasta blaði að
Steingr. er þar eignað kvæðið »Ó bless-
uð vertu sumarsól*. — Það var ekki til-
gangur höf. að draga heiðurinn af þeim
sem átti hann, en ekki getur villan talist
meinleg, því hvert mannsbarn veit að höf.
þessa fgullfagra kvæðis er Páll Ólafsson
og líkindi til að greinarhöfundurinn hafi
vitað það líka, þótt svona færi í þetta sinn.
Kirkjan. Messað í kirkjuiini á morg-
un kl. 5 síðd.
Símskeyti konui engin til blaðsins
í þetta sinn, segir fréttaritari þess í Reykja-
vík ekkert markvert tíðinda nema talsverð-
nr róstur á írlandi.
Kaupendur blaðsins
sem skifta um heimili gjöri svo vel
að láta vita um það í sölubúð
Stefáns B. Kristjánssonar
sem hefir afgreiðsluna fyrir bæinn.
Sömul. ef vanskil eru á útsend-
ingu blaðsins.
Purkaða, ósaltaða
HÁKARLSUGGA
bæði bak og eyrugga
kaupir erindreki Fiskifél.
Páll Halldórsson
háu verði, og borgar með
peningum út í hönd.
Fæði er selt í kaffihús-
inu í Suðurgötu 12.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Jóhannesson.
Siglufjarðarprentsmiðia.
136
ókunni maðurinn minti hann á, eti komst ekki að neinni niður-
stöðu. Svo sló klukkan hálf-tólf á kirkjuturni þar nálægt ogvissi
Oottfreð þá, að tíu mínúturnar voru liðnar. Hann gekk að götu-
lukt, tók spjaldið upp úr vasa sínum og las það, sem hér segir:
>Pér þurfið ekki að gera yður neinar áhyggjur, því að þér
eruð skilgetinn. Petta segir maður, sem veit það með vissu, en
getur ekki fært sönnur á það. Ekki skuluð þér samt fara að leita
hans; honum er ómögulegt að hjálpa yður.<
Petta vissi eg altént!«- hrópaði hann himinglaður, veifaði
spjaldinu í hendinni og skundaði heim. »En hver getur þessi
maður verið, sem þekkir svona út í æsar öll æfikjörmín?« Hann
varð þvi ruglaðri þess lengur sem hann hugsaði um þetta og
honum var lífs ómögulegt að átta sig á manninum. Hann var
svo sokkinn niður í þessar hugleiðingar, að hann fann ekkerttil
rigningarinnar og var orðinn holdvotur þegar hann kom heim
til sín, en í stað þess að afklæðast, settist hann á rúmstokkinn
og var að rifja upp fyrir sér viðburði kvöldsins og þar sat hann
þangað til hann fékk ákafan kölduhroll. Pá háttaði hann loks-
ins og breiddi vel ofan á sig, en þegar hann vaknaði um morg-
uninn, eftir mjög óværan svefn, þá var hann búinn að fá megna
hitasótt, svo að læknirinn, sem sóttur var til hans, varð mjög
aivarlegur á svipinn, enda liðu nokkrir mánuðir þangað til að
Oottfreð komst út fyrir húsdyr aftur.
XX.
Rödd náttúrunnar.
Nú var komið að burtfarartíma Vicars. Mornington hafði ver-
137
ið óþreytandi að sýna honum alt það markverðasta í borginni
og leiða hann fyrir öll stórmenni, en Vicars virtist lítið kæra sig
um það. Ungfrú Mornington varð það æ óskiljanlegra, hvernig
kunningsskap þeirra Vicars og föður hennar væri varið, en það
var hún sannfærð um, að þeir væru engir vinir, því að Vicars
ávarpaði Mornington örsjaldan nema nauðsyn krefði og þá all-
kuldalega, en hins vegar virtist Mornington vilja hliðra sér hjá
að vera í einrúmi með gesti sínum, þó að hann gerði sér alt far
um, að sýna honum veldi sitt og auðæfi, sem annars var þó
ekki vani hans. Þetta þótti Evu líka undarlegt. Hver var þessi
dularfulli Vicars og hvernig hafði faðir hennar komist í kunn-
ingsskap við hann? Hún var sí og æ að leggja þessar spurning-
ar fyrir sig. Þessi fæð Vicars kom aldrei fram við hana og þau
höfðu talað margt og mikið saman þau fáu skifti, sem þau voru
tvö ein. Ekki þótti henni minna til þess koma þegar hann gat
þess einu sinni, að hann hefði þekt móður hennar og lét hana
skilja, að hann Iiefði borið ást til hennar. Þetta gat kannske ver-
ið ástæðan til þess, að henni fanst einhvern veginn, að hann
væri þeim alls ekki óviðkomandi og vandalaus. Hana langaði,
oft til að segja honum sínar leyndustu hugsanir, en fanst það
hins vegar fráleitt að opinbera þær ókunnugum manni, sem ætl-
aði að fara burt aftur eftir víkutíma.
Nú var seinasta kvöldið komið og var í skyndi stofnað til
stórveizlu í heiðursskyni við gestinn. Ungfrú Mornington bjóst
ekki við því, að fá færi á að tala við hann einslega þetta kvöld,
en það fór á aðra leið. Hún kom inn í dagstofuna klukkutíma
áður en gestanna var von og þá var Vicars þar fyrir.
sPér komið snemma,« sagði hún brosandi og settist hjá
honum.
»Eg er feginn að fá tækifæri til að kveðja yður, ungfrú Morn-
ington«, sagði hann.