Fram - 24.06.1922, Blaðsíða 3

Nr. 23
FRAM
85
inn í skjóli leirvöru og átsúkkulaði
og þessh. í skjóli suðusúkkulaðis-
ins, hvortveggja í stórum stíl.
Dularfull fyrirbrigði.
Haraldur próíessor Níelsson flutti
hér fyrirlestur á fimtudagskvöldið í
samkomuhúsi bæjarins. Eiginlega
voru fyrirlestrarnir tveii og dálítið
hlé á milli þeirra. Hafði prófessor-
inn ætlað að flytja hinn síðari á
föstudaginn, en gat það ekki vegna
þess hvað Goðafoss kom snemma
og vann því til að leggja það á sig
að halda báða fyrirlestrana í einu.
Jafnframt fyrirlestrunu^n og til skýr-
ingar þeim, sýndi prófessorinn fjölda
skuggamynda. Fyrri hluti fyrirlestr-
arinsvar um fjarfrymi og lík-
amningafyrirbrigði. Virtist
það ’ vera eitt og hið sama og
s v i p i r n i r í þjóðtrúnni.
Prófessorinn telur það vísinda-
lega fullsannað að fjarfrymi eða
kraftur sá er fyrirbrigðunum veldur
sé e f n i og virðist eigi hægt að
véfengja það, þareð það verður
bæði vegið og ljósmyndað.
Fylgju- og svipatrúin gamla fær
þarna byr undir báða vængi því
vísindarannsóknir þessara tíma varpa
nýju Ijósi yfir hana, svo björtu að
varla mun lengur hægt að efast um
sannindi margra slíkra sagna. — það
mun t. d. varia hægt að rengja
mynd Sólrúnar ömmusystur próf-
essorsins og umsagnir ogvottfesta
vitnisburði þeirra er myndina þektu.
Önnur mynd þótti oss harla
merkileg. Það var myndin af prest-
inum sem var að biðja fyrir vini
sínum. Venjuleg ljósmynd tekin án
þess nokkur miðill sé viðstaddur
og að björtum degi, en það er
ljósbaugur kringum höfuð manns-
ins. það var þó má ské öllu frem-
ur skýring prófessorsins á þessu
fyrirbrigði sem hreyf oss; að bæn-
in sé n. k. þráðlaus skeyti, send
frá biðjandanum [til guðs og frá
guði til góðra manna sem fram-
kvæma vilja hans, að hjálpa. —
Pessi skýring er svo Iíkleg og auk
þess svo fögur, að hún ætti að
geta fest rætur í hverju hjarta. Og
margir munu þeir, sem hafa vlð
eigin reynslu einhverntíma á æfinni
orðið varir vió eitthvað sem kemst
nálægt vissunni í þessu efni.
Síðari hluti fyrirlestrarins var um
andamyndir. ,Sýndi prófessor-
inn fjöldamargar þeirra, sagði sögu
þeirra og skýrði þær. Hin merkasta
af þeim þótti oss myndin af stúlk-
unni sem »gekk um í húsinu eins
og ein af fjölskyldunni og sagði
börnunum sögu.«
Og sú mynd er svo gömul og
það fyrirbrigði skeði talsverðum
tíma áður en vísindin fóru að sinna
þessu máli.
. Hér er ekki rúm til þess að ræða
um fyrirlesturinn og efni hans svo
sem vert væri, enda brestur oss
þekkingu til þess og svo kemur
hann væntanlega fyrir almennings-
sjónir síðar.
Vér erum alls eigi sannfærðir um
sannindi spiritismans, en hitt verð-
um vér að játa að fyrirlesarinn
fræddi oss um og skýrði margt um
það efni, og hverjum augum sem
vér lýtum á málefni þetta, þá verð-
um vér þó öll að telja fræðsluna á
þessu sviði sem öðrum góða, og
mál þetta afar mikilvægt.
Og um eitt erum vér víst öll
sammála: Fyrirlesturinn var ágæta
vel fluttur og hinn fróðlegasti og
kunnum vér prófessornum bestu
þakkir fyrlr hingaðkomu sína.
Fyrirlesturinn var vel sóttur, ert
hefði þó áreiðaalega verið betur
sóttur ef annríki, sem stafaði af ó-
venju miklum afla, eigi hefði hindr-
að marga frá að koma.
Vikan.
Tíðin hefir verið fremur köld allavik-
una. Sunnud. mánud. og þriðjudag var
norðan og norðvestan óveður og bleytu-
hríð, festi þó ekki snjó á láglendinu en
gjörði nokkra fönn til fjalla. Seinnipart
vikunnar hægviðri en fremur kalt.
A f 1 i. Framan af vikunni var lítið hægt
að fara á sjó veðursins vegna, en síðan á
þriðjudagskvöld hafa bátar allir róiðstöð-
ugt nótt sem dag og afli verið svo niikill
að inenn muna' vart slíkan. í gær og dag
gátu margir af minni bátunum ekki tekið
nema hálfa lóðina og varla það, og stærstu
bátarnir komu með mikið á þilfari. Höfðu
sumir þeirra 6 til 8 þús kg. — Fiskimenn-
irnir segja þetta nýja göugu og er fiskur-
inn nú nokkru smærri.
Barnaveiki hefir gjört vart við sig
hér í einu húsi. Veikin var væg og sjúkl-
ingurinn sem var strax einangraður, er nú
úr allri hættu.
Skipakomur. M.s. »Scania« kom á
fimtud. fermd tunnum og salti til Ooos.
V.s. »Sjöstjarnan« kom frá Ak. áfuntud.
með fólk og flutning. Meðal farþega var
Lúðvík kaupm. Sigurjónsson, Guðm. Pét-
ursson framkv.stj., Jakob kaupm. Karls-
son o. fl.
E.s. »Goðafoss« kom að sunnan og
vestan í gær á leið til útlanda. Mesti fjöldi
farþega var með skipinu þar á meðal St.
B. Kristjánsson kaupm. hér ogjakob Möller
ritstjóri með tvo sonu sína á leið til útlanda.
Aðkomumenn eru margir í bænum
nú og kunnuni vér þá ekki alla að nefna.
Meðai þeirra ern H. Henriksen síldarút-
vegsm. frá Haugasundi, Har. Magnússon
kaupm. frá Rkv. sem verslar hér í stimar,
H. Hávarðsson katipm. frá Bolungarvík,
Lárus Gístason ljósmyndari frá Vestmanna-
eyjum sem dvelur hér noltkra daga og tek-
ur myndir, og margir fleiti.
Kaupfélag Fellshreppshefir keypt
húseign Olafs kaupm. Jenssonar t Hofsós
fyrir 6 þús. krónur og er Olafur fluttur
hingað alfarinn með fjölskyldu sina.
Kirkjugarðurinn. Sóknarnefnd á
þakkir skyldar fyrir það hve fljótt og drengi-
lega hún brást við i kirkjugarðsmálinu. —
Hún hefir nú látið girða garðinn á þrjá
vegu með þéttu vírneti sem að sönnu er
nokkuð veikt til frambúðar, en kentur þó
að bestu notum meðan það endistv Það
þarf að festa netið betur bæði að ofan og
neðan, hlaða ttndir það í stöku stað og
hækka upp girðinguna á parti að sunnan,
en svo er hún örugg.
Pað kentur nú til þeirra kasta sem
leiði eiga í garðinum og annara sem hafa
vilja og fegurðarsmekk, bæjarins vegna að
taka nú við og prýða garðinn, gjörahann
að fagurskreyttum og friðhelgum reit, sem
með tímanum verði bæjarprýði jafnframt
því sem hann geymir hjartfólgnar minn-
ingar flestra bæjarbúa. »Eftir ernúyðvarr-
hluti« munu margir segja til heilbrigðis-
nefndarinnar.
Sjómenn sem hér eru aðkomandi,
voru all háværir á götum bæjarins á sunnd.
kvöldið og nóttina svo fólk hafði varla
svefnfrið. Væri ekki ráðlegt að gefa þess-
um »bæturgölunu nokkur eintök af lög-
reglusamþ. bæjarins, því helst lítur út fyrir
að þeir standi í þeirri meiningu að þeir
megi lifa og láta hér eins og þeim best
líkar en þetta kemur óverðskulduðu óorði
á Siglufjarðarbæ út um landið.
4
Trúlofuð eru ungfrú Indíana Jóns-
dóttir og Porlákur Guðmundsson mótoristi.
5 a u ð ár kró ksafmæ I i ð fórframmeð
mikilli viðhöfn þ. 17 og var hið prýði-
legasta enda fjölment mjög. — Nákvæm
skýrsla um afmælisfagnaðinn kemur í næsta
blaði.
Slys. Háseti á v.b. »Bjarmi«., Simon að
nafni af Höfðaströnd, festi handlegginn f
línuspilinu í róðri í nótt og handleggs-
brotnaði. Hann var strax fluttur hingað
inn, og batt. héraðslæknirinn um brotið
en sendi manninn tafarlaust til Akureyrir
þar eð hann var eigi ugglaus um að bein-
ið væri tvíbrotið.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Jóhannesson.
Síglufjarðarprentsmiðja.
146
i
um misklíðina milli þeirra feðginanna. Henni féll það illa, að
hann skyldi hafna þeirri vináttu, sem hún hafði ávalt auðsýnt
honum og varð því einnig að sínu leyti fálát og þyrkingsleg þeg-
ar þau hittust.
Hasting hafði lítið breyst á þessum tveimur árum. Hann
lagði ef til vill öllu meira á sig og var óþreytandi að hjálpa fá-
tæklingum með ráð og dáð, enda var nafns hans alt af getið,
þegar um einhver guðsþakkaverk var að ræða.
En nú höfðu kunningjar hans og yinir nýlega orðið þess
varir, að einhver breyting var komin á hann. F*að var líkast því
sein hann hefði skyndilega orðið fyrir einhverju áfalli, er lamaði
þrek hans og framtakssemi og gerði hann sljóan og hugdapr-
an. Vinir hans réðu honum að leita læknis, enda þótt sumir
þeirra væru ekki í neinum vafa um, að hann væri öllu heldur
eitthvað veiklaður á sálunni en líkamanum. Sjálfur gerði hann
ekkert úr þessu, ef minst var á það við hann, en vinum hans
var þetta áhyggju-efni. Enginn veitti þó þessari breytingu meiri
eftirtekt en ungfrú Mornington og þráði hún með sjálfri sér að
talfæra þetta við hann og hugga hann í raunum sínum, en þá
kom sjálfsþóttinn til skjalanna og varnaði henni að rjúfa þá girð-
ingu, sem fáleikar hans höfðu reist milli þeirra.
Eitthvað viku eftir að Mornington veiktist, kom séra Hast-
ings þangað, og með því að þá stóð einmitt svo á, að Eva gat
helzt vikið frá sjúklingnum, þá gekk hún ofan til hans. Dýrnar
að stofunni, sem honnm hafði verið vísað inn í, stóðu opnar
og Eva var á inniskóm, svo að hún var komin rétt að honum
áður en hann varð hennar var. Gat hún því athugað hann stund-
arkorn áður en hann setti upp þennan glaðværðarsvip, sem hann
var vanur að taka á sig og blöskraði henni að sjá, hvernig hann
leit út í raun og veru. Hann hafði að vísu altaf verið grannleit-
ur, en nú virtist eins og eitthvert leynifarg lægi á houum, sem
yæri að kremja úr honum alt líf og fjör. Hann var kinnfiskasog-
143
við það, að dyrabjöllunni var hringt í ákafa, en litlu síðar kom
þjónninn inn og færði honum bréf. Hann reit það upp í skyndi
og las. Bréfið var frá flokksforingja hans og hafði miklar fréttir
að færa. Forsætisráðherrann hafði beðist lausnar og fengið hana
þegar í stað, en bréfritarinn hafði fengið áskorun um að ganga
á konungs fund og var ekki um að villast, hvert erindið væri.
»Takist mér að mynda nýja stjórn«, stóð í bréfinu, »þá von-
ast eg til að mega telja yður einn meðlim hennar, en það er ekki
fuílráðið enn, hver starfi yður verður fenginn í hendur. Mérværi
þökk á að fá nokkrar línur frá yður um það, hvort þér munduð
vilja taka að yður að gerast einn ráðherrann«.
Mornington fékk ákafa blóðsókn til höfuðsins og misti bréf-
ið- úr hendi sér — svo mikið varð honuni um þetta.
»Alt þetta hefi eg komist með því að nota mér nafns hans
og stöðu«, sagði hann við sjálfan sig. »Baia það væri alt sam-
an mínum eigin verðleikum að þakka«!
Hann laut niður til að taka bréfið upp af gólfinu, en þegar
hann rétti sig upp aftur, snarsvimaði hann alt í einu, svo að
honum varð fótaskortur. Um leið og hann féll, rakst hann á
bjölluna, sem stóð á skrifborðinu. Kom þjónninn þá hlaupandi
og fann húsbónda sinn liggjandi meðvitundarlausan á gólfinu.
Nú komst alt í mesta uppnám, bjöiium var hringt og þjón-
ar hlupu fram og aftur og þvældust hver fyrir öðrum. Einn nafn-
kunnasti Lundúnalæknirinn var sóttur á augabragði og skoðaði
sjúklinginn nákvæmlega. Leið svo ein klukkustuná eða meira,
að líf Morningtons blakti á skari. Eva stóð við rúm lians, titr-
andi af geðshræringu, en þó stilt og róleg í angist sinni og leit-
aði vonar- og huggunar í svip læknisins.
Svo leið nóttin og gráleit morgunskíman gægðist inn um
tjaldaða gluggana, en á strætunum byrjaði hinn daglegi ys og
þys. F*á lyrst varð vart breytingar nokkurrar á útliti sjúklingsins
og hvíslaði læknirinti hljótt að Evu, að nú væri batavon. Voru