Kennarablaðið - 01.09.1900, Blaðsíða 6
182
að þetta sama verður altaf ofan á, meðan eigi er betur vandað
til kennarastöðunnar heldur en nú gerist alment. Menn, sem
eigi hafa notið neinnar kennarafræðslu,. ekki kynt sér .neinar
kensluaðferðir, geta ekki breytt til frá þeirri. aðferð, sem vana-
legust. er, fað er þess vegna að voru áliti eigi rétt að halda
því fram, að kennararnir séu „fullfærir til kenslu þeirrar, sem
heimtuð er“ eða að þeir- geti „fullnægt núverandi kröfum, þótt
eigi hafi þeir notið kennarafræðslu". Jú, þeir geta að vísu full-
nægt lagalegu kröfunum og þeim kröfum, sem menn alment
gera til þeirra, af því a.ð almenningur hér á landi þekkir ekki
hið . sanna hlutverk kennaranna. En þeir geta alls ekki full-
nægt kröfum tímans eða þeim kröfum, sem framtíðarheill þjóð-
félagsins gerir til þeirra. Sumir þeirra hafa, sem vonlegt er,
litla eða enga hugmynd um þessar kröfur, og þótt þeir þekki
þær, geta þeir ekki fullnægt þeim vegna mentunarleysisins.
Aukin kennaramentun er því hér á landi sem annarsstaðar eitt
af aðaískilyrðunum fyrir viðunanlegri alþýðumentun, þ. e. a. s.
alþýðumentun, er komi þjóðinni að nokkuru verulegu liði.
En jafnframt því að mentun kennara er aukin verður að
sjálfsögðu einnig að bæta kjör þeirra, auka lcostnaðinn við
alþýðumentunina. Þau tvö atriði eru hvort öðru svo náskyld,
að eigi er . hægt að hugsa sér hið. fyrra, nema hitt sé einnig
tekið með. Enginn þarf að hugsa sér að fá aukna og bætta
alþýðumentun fyrir ekki neitt; það gildir sama um hana og alt
annað, að ekkert fæst án fyrirhafnar eða kostnaðar, og eigi
er hægt að búast við því, að kennaraefni kosti miklu sér til
undirbúnings, þegar kennarastaðan gefur lítið eða ekkert af sér.
Mentunarleysi kennararma er því löggjafarvaldinu að kenna,
fremur en kennurunum sjálfum.
Eftir þessu verður þá niðurstaðan sú, að framsóknar-til-
raunirnar i alþýðumentunarmálinu verða nú fyrst um sinn
aðallega að vera fóignar í því að auka mentun kennaranna, og
að löggjafarvaldið hlýtur að sinna því máli hér eftir meira en
hingað til bæði með fjárframlögum og öðrum, nauðsynlegum
ákvæðum, svo framariega sem því, á að verða nokkurs fram-
^angs auðið.