Helgarpósturinn - 11.01.1980, Blaðsíða 10

10
Föstudagurinn 11. janúar 1980. holrj!=írpn^tl irinri
bladfamacfur í éinn dag.„.
forráöamanna félagsins sjálfs á því aö þarna er pottur brotinn, sem hlýtur aö þurfa
aö lagfæra,” sagöi Magdalena Schram, sem geröist blaöamaöur fyrir okkur dag-
stund aö þessu sinni. Hún er enginn nýgræöingur I blaöamennsku, var umsjónar-
maöur Vöku i Sjónvarpinu heilan vetur og starfaði sem blaöamaður á
Morgunblaöinu um tima auk ýmiss konar lausamennsku i þvi starfi.
„Astæðan fyrir því aö þetta viöfangsefni varö fyrir valinu hjá mér er einfaldlega
þaö, aö um hátiöarnar er ég búin aö hitta marga gamla vini og kunningja, sem búa
erlendis en komu heim til aö vera hér yfir hátiöirnar. Þaö sem kom mér þá mest á
óvart var aö allt þetta fólk haföi frá einhverju misjöfnu aö segja um viðskipti sin viö
Flugleiöir og mér fannst þess vegna ómaksins vert aö vekja athygli landsmanna og
Eftirfarandi ferðalýsingar voru ekki leitaðar uppi
með það i huga að klekk ja á Flugleiðum h.f., heldur urðu
þær kveikjan að umræðuefni þessarar greinar. Hér er
um að ræða tilviljunarkennt úrtak farþega, sem eiga það
eitt sameiginlegt að hafa sagt sögur sínar á mannamót-
um, þar sem undirritaður blaðamaður var viðstaddur.
SANNAR SÖGUR
Ingveldur Sveinbjörnsdóttir,
farþegi meö LL 200, New York til
Keflavikur þ. 13. desember s.l.
Seinkun 3 klst.
Ingveldur haföi upphaflega ætl-
aö aö fljúga heim þ. 12. des. en
var tjáö meö nokkrum fyrirvara
aö flug yröi fellt niöur þann dag.
Jóhannes Björnsson, farþegi
með LL 203, Luxemburgtil Kefla-
víkur þ. 22. desember s.l. Seinkun
7 klst.
Maggi Magnús, farþegi meö LL
203, Luxemburg til Keflavfkur 21.
des. Seinkun 3 klst.
Þegar Maggi tékkaöi inn i Lux-
emburg fékk hann brottfarar-
spjald fyrir flug númer LL 960. A
tölvuskermi, þar sem gefnar eru
upplýsingar um brottfarartima
o.s.frv., var ekkert minnst á fiug
no. 960. Eina flug á vegum Flug-
leiða, sem þar kom fram var LL
203 og var engin brottfarartfmi
gefinn upp. Farþegar vissu ekki
hvenær eöa hvort flogið yröi og
engar upplýsingarvoru gefnar
um hátalarakerfiö. Einhver i
hópnum spuröistfyrir I afgreiðslu
Flugleiöa og var þá sagt aö flogið
yröi og aö farþegar ættu aö ganga
um hiiö no. 18. Maggi fékk þessar
upplýsingar meö þvi aö hlera
samtal á næsta boröi I kaffiteri-
unni en ákvaö þó aö biöa þar til
farþegar yröu kallaðir upp i há-
talara. Þegar þaö geröist ekki og
aörir farþegar fóru hikandi aö
tinast aö hliöi no. 18, ákvaö Maggi
aö gera slikt hiö sama og varö úr,
aö hann komst um borö.
Þorsteinn Gislason, farþegi
meö LL 203, Keflavlk til New
York þ. 29. desember s.l. Um 3
tima seinkun.
Brottför samkvæmt áætlun var
17.45 . Þorsteinn hringdi tvisvar
til Keflavikur — I seinna skiptiö
milli kl. 15 og 16 til aö grennslast
fyrir um hvort um seinkun yröi aö
ræöa. 1 báöum símtölum var hon-
um tjáö aö um enga seinkun yröi
aö ræöa. og honum ráölagt aö
taka rútuna frá Hótel Loftleiöum
á tilsettum tlma, þ.e. kl. 16. Þor-
steinn þurfti siöan aö biöa i þrjár
klst. eftir brottför eins og áöur
sagöi.
Eva Bífehli, farþegi meö LL
200, New York til Kefiavikur þ. 22.
des. sl. Seinkum um 8. klst.
Þegar Eva kom á skrifstofu
Flugleiöa á Kennedyflugvelli I
New York var þar enginn i af-
greislu, en samkvæmt áætlun var
brottför kl. 18.30 og nauðsynlegt
að tékka inn. Eftir dágóöa biö eft-
ir starfsmanni bankaöi Eva á
hurö sem merkt var Privat og var
þar fyrir starfsmaður sem sagö-
ist ekki hafa hugmynd um hvenær
lagt yröi af staö. Hún fékk ekki aö
tékka sig inn og fór og beið eftir
frekari fyrirmælum. Eva sat á-
samt öörum væntanlegum far-
þegum og beiö, án þess aö heyra
nokkurn tima neinar upplýsingar
i hátalarakerfi. Laust eftir miö-
nætti kom maöur og visaöi þeim
aö ganga um borö i rútubfl. Bill-
inn ók farþegunum á hótel þar
sem þeim var gefinn matur. Var
iiöaneftir málsveröinn ekiö beint
að flugvél, en brottför varð um 3
leytið um nóttina. Enginn leit á
flugmiöa Evu allan timann og er
sá miöi enn óskertur.
Aths. Af þeim farþegum Flug-
leiöa h.f. sem töluðu viö blaöa-
mann, kvörtuöu allir undan óliö-
legri framkomu starfsfólks og ó-
nógum upplýsingum um hvaö
væri aö gerast. Óliölegheitin voru
áberandi mest gagnvart Evu.
Hún haföi aldrei áöur flogiö meö
flugfélaginu og kann þvi aö vera
án þess umburðarlyndis sem ís-
lendingar hafa orðiö aö temja sér
i þessum málum. Einnig kann aö
vera aö starfsfólk Flugleiöa sýni
löndum sínum meiri tillitssemi en
útlendingum.
Oddi Erlingsson, farþegi meö
LL 203 frá Luxeinburg til Kefla-
vfkur þ. 13. desember s.l. Sólar-
hringsseinkun.
Þegar Oddi kom á flugvöilinn i
Luxemburg var ljóst aö um ein-'
hverja seinkun yröi aö ræöa, Hk-
lega um þrjár klst.
Eftir biö á flugvellinum var
farþegum sagt aö ekki yröi flogiö
i bráö vegna þoku. Nokkru seinna
var þeim stefnt upp i rútubil og
var ekið frá flugvelli og héldu far-
þegarnir aö ekiö yröi til Frank-
furt. Eftir um hálftima akstur
staönæmdist rútan viö bensinstöö
þar sem bflstjórinn fór i sima.
Eftir simataliö var rútunni snúiö
viö og ekiö aftur til Luxemburg
þar sem farþegum var komiö
fyrir á hóteli. Farþegar rútunnar
vissu ekki hvert ferðinni var heit-
iö né hvaðan á sig stóö vcöriö þeg-
ar snúið var viö. Gömul rússnesk
hjón, sem héldu sig vera á leið til
New York, brotnuöu saman viö
spennuna sem fylgdi feröalaginu.
Farþegar gistu á hóteli f Luxem-
burg um nóttina en brottför varö
eftir hádegi þ. 14. desember.
Seinkanir og
rangar upplýsingar
Athugasemd
blaðamanns
Þessi dæmi eru öll frá þvi i des-
ember s.l. og má e.t.v. bera viö
jólaönnum fhigfélagsins. Þó má
gera ráð fyrir aö félagið sé undir
slikar annir búið eftir margra ára
reynslu. Og farþegar, sem ferð-
ast meö Flugleiöum h.f. á öörum
árstimum, munu kannast viö
þessar sögur og geta sagt svipað-
ar sjálfir. Seinkanir á brottför
flugvéla eru auðvitað ekki nýtil-
komnar, það sýndi best viður-
nefni Loftleiða, Icelandic always
late. Þær keyra nú um þverbak.
Dýrmæt jólafri — og reyndar
önnur frí, eru stytt oft um heilan
sólarhring. Fólk, sem mæta þarf
til náms eða almennrar vinnu,
kemur of seint og þeir, sem eiga
leið i viðskipaerindum eða til
mikilvægra funda, þurfa aö gera
ráð fyrir allt upp undir sólar-
hringstöfum til að hafa vaðið
fyrir neðan sig. Fyrir ulan tima-
tap kostar bið eftir flugvélum álag
á likama og taugar, sem reynist
mörgum ofviða — ekki sist börn-
um og eldra fólki. Ferðalag verð-
ur kvöl I stað þess að veita á-
nægju.
En seinkanir eru ekki það eina
sem á bjátar. Upplýsingar eru oft
alls ekki gefnar, heldur farþegum
haldið i algjörri óvissu um gang
mála. Eða þá að hreinlega eru
gefnar rangar upplýsingar eins
og eitt ofannefndra dæma sýnir.
Farþegum er stefnt á flugvöll,
jafnvel þótt vitað sé að brottför
verði ekki fyrr en mörgum timum
á eftir áætlun.
Þetta á lika við um þá, sem
koma á flugvelli til að taka á móti
vinum og vandamönnum. Á
Keflavikurflugvelli virðist ekki
vera fyrir hendi nein simaþjón-
usta við viðskipavinina. Tölva,
sem á að sýna lendingartima og
brottför, segir rangt til. Þegar
undirritaður blaðamaður hringdi
i farskrá til aö spyrjast fyrir um
sumaráætlun, fengust þær upp-
lýsingar að hún væri aö visu fyrir
hendi en illmögulegt væri að vita
hvort hún myndi framkvæmd.
„Maður veit aldrei hvort þetta
kemur til með að standast.” Und-
irritaður blaðamaður átti bókað
far frá Frankfurt til Keflavikur i
maí s.l. en frétti deginum fyrir
brottför að það flug heföi verið
fellt niður — ekki frá flugfélaginu
sjálfu heldur eftir simtal við
kunningja á íslandi og fyrir ein-
skæra tilviljun. Söluaðili félags-
ins sem undirrituð verslaði við
vissi ekkert um , að ekki yrði
flogið....
Erfiðleikarnir i rekstri Flug-
leiða h.f. hafa verið mikið um-
ræddir og eflaust ekki að ósekju.
Hallarekstur fyrirtækisins kann
aö lenda á rikinu, þ.e.a.s. á okkur
öllum, næsta ár, ef dæma má af
fréttum. Um er kennt eldsneytis-
hækkunum og breyttri stefnu
Bandarikjastjórnar i flugmálum
Flugleiðir h.f. hafa sagt upp á 4.
hundrað starfsmönnum og fækk-
að flugferðum yfir Atlantshaf. Til
að bæta haginn. Reksturinn er i
„alvarlegri endurskoðun.” Að
auki virðist loga i ósamkomu-
lagi meðal starfsfólksins, sem
enn kallar sig Loftleiðafólk eða
Flugfélagsfólk. Haft er eftir for-
manni Fél. Loftleiðaflugmanna
Baldri Oddssyni, að „samein-
ingin sé misheppnaðasta til-
tæki islenskrar flugsögu.” „Við
erum þeirrar skoðunar” segir
formaðurinn, „að verið sé að út-
rýma öllu sem heitir Loftleiðir.”
Og hvað varðar samdrátt og
minni sætanýtingu á Atlantshafs-
leiðinni segir hann: „Þeir (þ.e.
flugmenn) ætluðu sér ekki að
koma með neinar kröfur i þessu
sambandi, enda væri það ekki
þeirra að stjórna fyrirtækinu.”
(Mbl. 30. des. 1979.)
Það er ljóst af ofanskráðum