Helgarpósturinn - 28.08.1981, Blaðsíða 17

9 geröir
isograph®
Allar nánari upplýsingar:
PENNAVIÐGERÐIN
Ingólfsstræti 2, simi 13271
halrjarpncz-h irínn Fostudagur 28. ágúst 1981
Endaklapp i lausu lofti
Innitökur hófust um miðjan
mai og fóru þær fram i gamla
Kræsler-salnum við Suðurlands-
braut, þar sem Jón Þórisson og
hans menn i leikmyndadeildinni
höfðu byggt stóran landnámsbæ.
Mér hafði verið sagt nokkru áður
en þær hófust, að ég yröi notaður
m.a. við skerpudrátt (focus-pull).
Til þess að það mætti takast sem
best, fór ég' nokkrum sinnum
niður i stúdió áður en upptökur
hófust og æfði mig meö málbandi.
bær æfingar fóru þannig fram, að
ég sló á fjarlægðina frá mér til
ákveðins punkts, og mældi siðan.
Gekk það furðu vel, meira að
segja upp á sentimetra einu sinni.
Var ég harla ánægður með það,
þvi ég þurfti jú að hafa innbyggt
málband i hausnum. En þegar til
kom, lenti ég aldrei i skerpu-
drætti, heldur kom það i hlut Jóns
Axels, sem hafði þann stárfa að
sjá alveg um myndavélina.
Eins og i útitökunum sá ég um að
klappa i upphafi hvers skots og
skrifa skýrslur eftir daginn. Ég
tala þarna um upphafsklapp, en
þaö er lika til nokkuð, sem heitir
endaklapp. Þá er klappað i lok
skotsins, vegna þess, að af ein-
hverjum ástæðum er það talið
heppilegra. Það kom að sjálf-
sögðu nokkrum sinnum fyrir, að
þyrfti að endaklappa i Gisla, en
það heppnaðist ekki alltaf, þvi
bæði leikstjóri og kameramaður
voru svo vanir á-undan-klappinu,
að þeir gleymdu mér. Margar
þessara tilrauna minna til að
endaklappa eru mér minnis-
stæðar, en ein verður með öllu
ógleymanleg, bæði mér og öðr-
um, enda hlýtur hún aö teljast til
meiriháttar afreka á þvi sviði.
Það gerðist i Hitardal i sumar,
meðan veriö var aö mjólka geit-
urnar. Þær voru styggar mjög,
sjálfsagt ekki vanar að vera
nýttar á þennan hátt, og þoldu illa
hávaöann i klapptrénu. Eina leið-
in tilaö hafa þær góðar var þvi að
endaklappa skotiö, þvi hvaö gerir
maður ekki svo leikurum megi
liða sem allra best. En áður en
lengra er haldiö, verð ég i fáum
orðum að reyna að gefa lesendum
mynd af þvi hvernig lok hvers
skots fara fram. Þegar leikstjðra
fannst hann vera búinn aö fá það
sem hann vildi út úr ákveönu
skoti, hrópaði hann „klipp” eins
og alsiöa er i þessum bransa. Ég
hafði hins vegar tekiö eftir þvi, að
alltaf liðu nokkur sekúndubrot frá
þvi aö Agúst kallaöi sitt „klipp”
og þar til Sigurður Sverrir slökkti
á myndavélinni, sekúndubrot
sem áttu eftir að verða dýrmæt.
Við vorum sem sé að filma geitur
(þess má geta, að ein fullorðin og
tvö kið sluppu frá okkur og þutu
upp á klett, en starfsmenn voru
snöggir til og tókst aö fanga þær
eftir mikinn eltingaleik um hraun
og frumskóg, en það er önnur
saga) og ég átti að endaklappa.
Af minni fyrri reynslu vissi ég, að
meiri likur voru á þvi, að kapp-
arnir gleymdu mér, þrátt fyrir
itrekaðar óskir minar um hið
gagnstæða. Ég var þvi við öllu
búinn, rétt utan viö mynd-
ramma, er leið að lokum skotsins.
Og viti menn, leikstjórinn kallar
„klippa” og ég ekki búinn að
klappa. Vitandi um sekúndubrot-
in góðu, henti ég mér fyrir
myndavélina og tókst að klappa á
fluginu rétt áður en slökkva átti á
myndavélinni. Gott ef ég rak ekki
upp striðsöskur á fluginu. Klappið
komst á filmu og skotinu reddað.
Ég var vist aö tala um innitök-
urnar, þegar geiturnar gripu i
taumana. Auk klappsins og
skýrslugeröar, kom það i minn
hlut og annarra að stilla upp lýs-
ingu atriðanna eftir fyrirsögn
Sigurðar Sverris. Var maöur far-
inn að fila sig sem algjöran
Tarsan undir lokin, alltaf klifr-
andi upp á bjálka, skoröandi sig
með löppunum, meðan settar
voru grisjur eða filterar á ljósin.
Norska kl. 16.30
í stúdiói var mæting kl. 08 og
yfirleitt byrjaði dagurinn á þvi,
að ég gekk frá skýrslum yfir
tökur frá deginum áður. Þegar
þvi var lokiö, kom oft nokkur bið-
timi, á meðan atriði dagsins var
æft og gerður skotlisti. Siðan var
tekið til við lýsingu, og tók oft
einn til tvo tima aö lýsa og stilla
upp i eitt stutt atriði, allt eftir þvi
hve lýsingin var flókin.
Andinn meðal starfsfólksins i
stúdióinu var yfirleitt mjög
góður,svoogallan timann.Gerðu
ALUZINK sameinar alla helstu kosti
stáls, áls og zinks. Endingin er allt að 6
föld miðað við venjulegt galvaniserað
járn og lengdir ákveður þú sjálfur.
Þetta eru miklir kostir sem minnka við-
haldið verulega.
ALUZINK fæst sem garðastál,
bárustál og sléttar plötur.
Viljir þú vita meira, hafðu þá samband
við söludeild okkar. Þar bíður þín lit-
prentaður bæklingur um Garðastál og
Aluzink.
1.
GvOutbCL
HÉÐINN
SÖLUSÍMI 52922 STÓRÁSI 4-6 GARÐABÆ
Þar er framleiðslan, þar er þjónustan
ÁVALLT
I FARARBRODDI
TEIKNIPENNA
it§)tring
menn óspart að gamni sinu og
grinuöust mjög með eigin mistök.
Einhvern tima á þessum eina og
hálfa mánuði, sem innitökur
stóðu, gerðist það, að allir fóru að
tala norsku þegar liöa tók á dag-
inn. Yfirleitt var það um hálf
fimm. Af hverju, er ég nú ekki
alveg viss. Kannski vegna þess,
að leikstjórinn haföi verið að læra ’
norsku i kvöldtimum, eöa vegna
þess, að einn helsti grinistinn á
staðnum, Hannes hljóömaður, er
hálfur norsari. Þannig gekk þetta
lengi lengi, alltaf norska klukkan
hálf fimm á degi hverjum, nema
einu sinni. Þaö var daginn, sem
Friða kom i heimsókn. Hún er
norsk og hefur aðstoðað IS-Film
viö að selja Land og syni á er-
lendri grundu. Daginn sem Friða
kom, talaði enginn norsku, alla
vega ekki fyrr en hún var farin.
Ekki er hægt að rifja upp ævin-
týrið um Gisla Súrsson, án þess
að minnast á samnefndan söng-
leik, sem starfsfólkið ætlar sér að
filma einhvern tima. Mörg
spaugileg atriði voru uppdigtuð
fyrir söngleikinn þann, eins og
t.d. það, að þegar Gisli hefur
vegið Þorgrim goöa, rekur hann
sig upp undir dyrakarminn á
flóttanum og steinrotast.
Plássins vegna verður ekki
hægt að minnast á ýmislegt, sem
geröist við Breiðafjörðinn, eins og
þegar Tira rann hægt og rólega
ofan i mittisdjúpan hyl og vissi
ekki sitt rjúkandi ráð, eða þegar
ég missti þann stóra i vatninu hjá
Birni i Sauðlauksdal. Var ég þó
með nýja veiðistöng, sem keypt
var i Kaupfélaginu á Patró. Ég
verð bara að eiga þaö sjálfur.
Fangavörður 19
skipti sem hún sé sýnd opinber-
lega. Gott og vel. Aö visu er
ótrúlegt að ódýr B-mynd eins og
þessi hafi náð i svona mynd, en
pælum ekki i þvi. Þaö er hins-
vegar útilokað að einn maður
hafi tekið þessa mynd. Dæmi:
Þegar fangavöröur setur
strauminn á, er nærmynd af
hönd hans á takkanum. Svo er
snögg klipping yfir á fangann
þar sem hann engist i stólnum,
svo kemur nærmynd af fótum
harts. Þá nærmynd af krepptum
höndunum. Þá nærmynd af
hönd fangavaröarins þegar hún
tekur strauminn af á ný. Fimm
skot, þar af fjórar nærmyndir, á
2—3 sekúndum: Otilokaö! Ef
fangaverðir i Ameriku eru
almennt svona snöggir með
myndavélarnar, þá veröskulda
þeir aö næsta mynd um furðuleg
fyrirbæri i Ameriku: „Þetta er
Amerika nr. 3” veröi helguð
þeim, og þeim einum.
Eitt gæti bjargað svona
mynd, og það er húmor. En
hann vantar illilega i allt heila
klabbið. —GA
Viöurkenndir úrvals pennar l'yrir
atvinnumenn, kennara og námsfólk.
Tvöföld þétting i hettunni tryggir, að eigin-
leikar (Eotring Isograph) eru ávallt hinir
sömu, jafnvel þótt hann hafi ekki verið
notaður lengi.
Rotring teiknipennar og teikniáhöld fást i
þægilegum einingum fyrir skóla
og teiknistofur.