Alþýðublaðið - 01.04.1927, Blaðsíða 4

4
ALHÝÐUBLAÐIÐ
! Nýkomið g
Fermingarkjólaefni |
margar tegundir.
IKápukaníar, legging- z
ar á kjóla,
| mikið úrval |
i Maíthildnr Bpmsdóttlr,
Laugavegi 23.
I
iæg, hvergi rajög hvöss. Haglél í
Vestmannaeyjum. Snjókoma sums
staðar í hinum landsfjórðungun-
um. Loftvægislægð við Norðaust-
urland á austurleið. Otlit: Gott
veður á Suðurlandi og í dag á
Vestur- og Norður-landi, en í 'nótt
dimmviðri og dálítii snjókoína á
Norðurlandi og Vestfjörðum. Á
Austurlandiallhvöss norðvestanátt
og snjókoma í dag, en betra veð-
ur í nótt.
niðursoðnu kæfuna frá
okkur. Hún er ávalt sem
ný og öllu viðmeti betri.
SSáíurfélag Suðtiríands.
ekki að minna á rindla, hvorki
í líkamlegum né andlegum efnum.
VestMr-ísIenzkar fréttir.
Oengi erlendra mynta i dag:
Sterlingspund............kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 121,70
100 kr. sænskar .... — 122,25
100 kr. norskar .... — 118,90
Dollar.....................— 4,57
Í00 frankar franskir. . . — 18,07
100 gyllini hollenzk . . — 182,92
100 gullmörk pýzk ... — 108,26
„Lýðræðið“ í ihaldsfiokknum
og rindilmál.
Pétur Ottesen og Ólafur Thors
deildu í jringinu um fiskimats-
stjórann. Þá spurði Ölafur Pét-
ur, hvort hann vissi ekki, að flokk-
urinn (þ. e. ihaklsflokkurinn) hafi
skipað sér fyrirmenn til að skera
úr ágreiningsmálum. Pétur varð
fár við þá spurningu. Gaf hann
Ólafi síðar það heilræði, að vera
FB., 30. marz.
Áttunda ársping Þjóðræknis-
/ félagsins
Var haldið í Winnipeg þ. 22.—24.
febrúar. I stjórn voru kosnir: séra
Ragnar. E. Kvaran forseti, J. J.
Bíidfell varaforseti, Einar Páll
Jónsson skrifari, Árni Eggertsson
féhirðir, H. S. Bardal, A. Sædal
og P. S. Pálsson. Nefnd manna
var kosin tii þess að hafa til
meðferðar væntanlega þátttöku
Vestur-Islendinga í álþingishátíð-
inni á Islandi 1930, ög voru þess-
ir kosnir: J. Bíldfell, Árni Egg-
ertsson, Jakob Kristjánsson, A. P.
Jóhannsson og séra Rögnvaidur
Pétursson.
Brunabótafélagið
Np danske BrandforsikrtHis Selskab
eittaf allra elztu, tryggustu og efnuðustu vátryggingarfélögum Norð-
urlanda tekur í brunaábyrgð allar eignirmanna hverju nafni sem nefnast.
Hvergi toetri vátpyggingark|©n».
|P!P* Ðragið ekki að vátpyggjai pap til s er kvikmað
Aðalumboðsmaður fyrir ísland er
Slghvatisr B|aa*Eiason,
Amtaaamissstíg 2.
ISrJisfijsBS" er
„Mjaliara-dropinn.
niðursoðna kjötið frá okkur;
það er gott, handhægt og
drjúgt.
Sláturfél. Suðurlands.
Reynið
ný-niðursoðnu fiskbollurn-
ar frá okkur. Gæði þeirra
standast erlendan saman-
burð, en verðið miklu lægra.
Sláturfélag Suðurlands.
Skats, Saltflskir,
Ríklingnr, Hæfa,
Tólg
í vepzluaa
Theodirs H. Signrgeirss.
Nönnugötu 5. Simi 951.
Stúlka óskast nú þegar í vist
til 14. maí á Laugaveg 7.
Sœkkap — SSokkap — Sokkap
frá prjónastofunni Malin eru ís-
ienzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Frá Alþýðubrauðgerðinni. Ot-
sala á brauðum og kökum er
opnuð á Framnesvegi 23.
Verzlið víð Vikar! Það-verður
notadrýgst.
Harðfiskur, riklingur, smjör,
tólg, ostur, saltkjöt; alt bezt og
ódýrast í Kaupfélaginu.
Ritst]óri og febyrgöanaaöuí
Halibjörtr, Halldórssoii!.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
mælt: „Þetta er Róm! Þetta er Róm,
Róm, sem aldrei deyr!“
Nú var komið að „Hippodrome", sem er
stærsta leikhús borgarinnar. Það hafði eins
og allar aðrar stofnanir verið opnað fyrir
Stórskotaiiðs-stefnunni. Einhver í hópnum
þekti sýnilega vel tii, því að hann leiddi
fylkinguna eftir hliðargötu að leiksviðsdyr-
unum. t Hippodrome fara alls konar. leik-
sýningar fram, o,g er akvegur inn í húsið,
þar sem hægt er að fara með bifreiðar eða
hervagna eða búr viltra dýra eða hvað sem
Vcr'a vill. Múgurinn ruddist nú þarna inn,
hratt dyravörðunum frá, tók slárnar af hlið-
inu mikla og opnaði það, og sægur af öskr-
andi vitfirringum ruddi skröltandi „sléttu-
skútinni" upp göngin og inn í húsið.
Þegar hér var komið, veltist vesalings
stúlkan út af; einhver náði í hana og var
svo huguisamur að bera hana i burtu. Vagn-
inn hélt áfram. Þeir, sem í fararbroddi voru,
hrundu öllu úr vegimun, leiktjöldum ekki
síður en vinnufólki og Isikurum, og nú.hélt
öll hersingin, sem dró í kaðalinn, inn á
leiksviðið tveim þúsund áhorfendum til mik-
illar undrunar, og tjaldvagninn með rauöri
áletruninni kont á eftir, og rauðmalaður mað-
urinn sat efst uppi og héit sér föstum til
þess að detta ekki. Allur einkennisklæddi
sægurinn þyrptist umhverfis og æpti há-
stöfum: „Hæ! Hæ! Bolsivíka-spámaður! Hæ!
Hæ! Bofsivíka-spámaður!“
Ég kom nógu nálægt til þess að sjá, hvað
gerðist. lig veit ekki, hvort Smiður fékk að-
svif; víst er um það, að hann féll úr sæti
sínu, og inargar hendur gripu hann á lofti.
Einhver reif ofan tjalr! af vegg; tuttugu eða
þrjátíu menn röðuðu sér úmhverfis það, settu
spámanninn á J>að mitt og tóku nú að henda
honum hvað eftir annað tíu fet upp í loftið
og grípa hann aftur.
Meira gat ég ekki horft á; ég leit undan
og gekk út um hliðardyrnar. Gatan að baki
var mannlaus. Ég stóð þarna, hélt höndunum
um höfuð mér, sjúkur af viðbjóði. Ég tók
eftir ])ví, að ég var farinn að hafa upp aftur
og aftur orð Siniðs: „Þetta er Róm! Þetta
er Róm, Róm, sem aldrei deyr!“ t
Rétt á eftir hayrði ég glerbrotahljóð uppi
yfir mér. Ég hörfaði frá og komst að éins
undan því að verða fyrir brotunum. Ég leit
þá upp og varð í meira iagi forviða, er ég
sá rauðmálað andlit og rauöar og hvítar
axlirnar á Stniði koma út. Á eftir öxlunum
kom búkurinn allur. Tii allrar hamingju var
lítiil skúr fyrir neðan hann. Hann lenti á
skúrnum, náði ekki fótfestu, datt út af hon-
um, en ég náði í hann og tók af honum
fallið, svo að hann sakaði ekki.
LXII.
Ég bjóst við, að spámaðurinn minn væri
nær dauða en lífi. Ég ætlaði að taka hann á
herðar mér og leita að einhverjum felustað.
En hann stökk á fætur. Ég sá ekki vel
íframan í hann vegna málningarinnar, en ég
sá nægilega mikið til þess að geta tekið
eftir, að andlit hans var afmyndaÖ af bxæði.
Ég mintist blíðrar, viðkvæmrar ásjónunnar;
mig hafði aldrei dreymt um, að hún gæti
orðið lík þessú!
Hann krepti hnefana. „Ég ætlaði mér að
deyja fyrir fólkið! En nú - látum j)að deyja
fyrir sjálft sig!“ Og alt í einu sneri hann sér
að mér í miklum ofsa. „Lofið mér að kom-
ast burt frá þeirn, eitthvert, - einhvern
veginn! Lofið mér aö fara þangað, sem ég
var, þar.sem ég sé ekkert, heyri ekkert,
hugsa ekkert! Lofið mér að fara aftur til
kirkjunnar!“
Hann lagði af stað og hljóp eftir strætinu,
um leið og hann lauk við að segja þetta.
Hann lyfti upp síðri skikkjunni; aldrei