Tíminn - 16.02.1918, Blaðsíða 4

32
TlMINN
frá ðtlönðsm.
At' ófriðarþjóðunum eru þau tíð-
indi lang markverðust að herma
þessa vilcu, að Rússar og Miðríkin
eru hætt vopnaviðskiftum. Ukraine
hefir formlega samið frið og und-
irritað friðarskilmálana, en ekki
eru þeir kunnir hér enn þá. Stjórn-
in i Petrograd og fulltrúar Mið-
ríkjanna hafa og komið sér saman
um að liætta ófriðnum, en um
friðarskilmála er ekki útkljáð og
helzt svo að sjá, að þeir verði
látnir eiga sig fyrst um sinn. Her-
teknum mönnum er skilað, lið
sent heim, samgöngur og verzlun-
arviðskifti tekin upp sem fyrir
ófriðinn.
Þessi úrslit koma Þjóðverjum og
Austurríkismönnum vel. Miðríkin
fá ýmiskonar matvæli frá Rússlandi,
en þó er það fyrir mestu, að beita
má nú liði því, er við Rússa hefir
orðið að berjast, gegn Bandamönn-
um á vestur vígstöðvunum og á
Ítalíu. Hefir ógrynni liðs verið flutt
til Frakklands. Er fullyrt að Þjóð-
verjar undirbúi þar alsherjar sókn
á hendur Bandamanna og má það-
an mikilla tíðinda vænta með vor-
inu. Engan bilbug láta þó Banda-
menn á sér finna. Hafa þeir nýlega
átt með sér ráðstefnu og halda
þeir fast við fyrri kröfur sinar.
Wilson forseti Bandaríkja N. A.
liefir og nýskeð lýst skoðun sinni
á friðarkostunum. Hann tekur fram
1. að framtíð allra málsaðilja bygg-
ist á sjálfsákvörðunarrétti hvers,
2. að lönd verði eigi látin að hendi
eftir geðþótta,
3. að landamæri verði ákveðin eftir
þvi hvernig þjóðflokkar skift-
ast og '
4. að allar sanngjarnar þjóðernis-
kröfur nái franK að ganga.
Af vopnaviðskiftum er ekkert
frásagnavert. Kafbátahernaðurinn
Amaryllis.
sem hún hafði gefið mér deginum
áður. Þegar eg kom heim í gær-
kvöldi hafði eg ekki gefxð þeim
neinn gaum, og ef til vill var þeim
að nokkru um að kenna liversu
fast eg hafði sofið. Nú voru þær
fölnaðar og héngu niður ábörmum
leirkersins sem eg hafði látið þær
í. Eg færði mig til þeirra. En
naumast hafði eg hreyft við þeim
fyr en öll blöðin féllu af þeim.
ílátið hafði verið brostið og lekið
vatninu. Þær áttu sér þá heldur
ekki lengri æfi, — ekki lengri æfi
en hamingja min! Með þyngslum
fyrir hjarta fór eg enn einu sinni
í huganum yfir það sem við hafði
borið. Mintist fyrst viðburðarins
i laufskálanum og áhrifanna sem
eg varð fyrir þá strax þegar hún
kom með rósirnar og kirsuberin,
þá sá eg hana svo glögt við vef-
stólinn, og þegar hún var að gefa
dúfunum, og loks — ógæfuaugna-
blikið — þegar hún kastaði hlóm-
unum í hafið.
*
Undir sólarlag mælti eg fyrir
um að Iagt yrði á hjá mér. Eg
lét hending ráða, hvert klárinn
var með minna móti síðastliðna
viku. Sökt 10 stórskipum og fjór-
um smáum. Einu liðsflutningaskipi
frá Ameríku var sökt nálægt ír-
landi. Flestir komust lifs af. Petta
er fyrsta liðsflutningaskipið, sem
Pjóðverjum hefir tekist að sökkva.
Rúmenar eur nauðulega staddir.
Mestur hluti landsins í óvina hönd-
um og úti um alla hjálp, síðan
Rússar skárust úr leik. Stjórnin
hefir sagt af sér.
í Finnlandi gengur ekki á öðru
en ránum og blóðsúthellingum.
Stjórnin fær engu ráðið.
JFréttir.
Tíðin. Hláka hefir verið lengst
af síðastliðna viku um suðurland
og töluverð úrkoma suma dagana.
Síðari hlutann var asahláka um
land alt. Hafísinn er nú farinn frá
landinu. Var gengið upp á fjöll úr
Siglufirði á miðvikudag og sást þá
enginn hafís nema hrafl sem var
á reki út úr fjörðunum. Firðir eru
þó víða frosnir enn, en skamt mun
þess að bíða að þann ís leysi hald-
ist tíðin nú óbreytt.
Skipaferðir. W i 11 e m o e s fór
frá Siglufirði á fimtudagsmorgun
Átti að flylja síldarmjöl til Austur-
lands, og taka kjöt 1 leiðinni á
höfnum nyrðra, sem á að komast
til Reykjavíkur, en varð snúa aft-
ur á Grímseyjarsundi. — Botnía
er komin til Noregs með kjötið. —
ísland er á leiðinni frá Vestur-
heimi. — Borg er komin lil Leith
og mun senn ferðbúin heim. —
Lagarfoss fer innan skamms til
ísafjarðar.
Kjötsalan. Furðulega virðist
ætla að rætast úr um að koma
bar mig um skógana. Eg þurft
að fá loft, meira svigrúm, auðan
völl, þegar út úr skóginum lcom,
tók eg að ríða illa og knúði
hestinn sporum svo undan blæddi,
eg reið honurn svona, þar til
liann var allur í einu svitalöðri;
eg misbauð honum á allan hátt.
Hvað haíði hesturinn unnið til
sakar? Ekkert, en eg þurfti að
láta vanstilling mína bitna á ein-
hverjum. Eftir að hafa þeyst svona
góða stund varð eg þess var að
úði settist á andlit mér, og sefað-
ist eg nú að nokkru.
Án þess að hafa nokkura
hugmynd um hvert eg hafði
farið, veitti eg því nú eftirtekt,
að eg var kominn að Vrísúlu. Eg
fór af baki, þá fyrst sá eg hvernig
eg hafði leikið hestinn, hann var
blóðugur, löðursveittur og titraði
allur af ofreynslunni. Eg iðraðist
nú gerða minna, spretti af honum,
þerraði af honum blóðið og lét
vingjarnlega að honum. —• Því
næst fór eg og fékk mér að
drekka — úr mínum eigin hönd-
um að þessu sinni. Eg gat ómögu-
kjötinu á markaðinn í Noregi.
Kjötsölunefndinni hefir nú tekist
að fá Norðmenn til þess að fram-
lengja enn frest þann sem þeir
settu, um að kjötið væri tilbúið
til flutniugs. Er fresturinn nú til
15. marz. Eru því góðar horfur á
þvi að alt kjötið komist til Noregs,
verði nú áframhald á því að ís
leysi af höfnum nyðra. — Eng-
lendingar hafa sömuleiðis lengt
frestinn sem þeir settu um að
kaupa kjötið, þangað til ísa leysir
af höfnum.
Landspítalalóðin. Samningar
munu vera á döfinni milli stjórn-
arráðsins og bæjarstjórnar Reykja-
víkur um lóð undir landsspítalann.
Er það efst á baugi að bæjarstjórn
láti lóðina af hendi, á þeim stað
sem áður hefir verið nefndur, í
Skólavörðuholtinu, og fari verðið
eftir mati. Pað sé og tilskilið að
Iandssjóður selji bænum land við
höfnina — »batteríið« gamla —
og sé það sömuleiðis metið. Ligg-
ur þar á bak við að bærinn fái
góða aðstöðu um aukna uppfyll-
ing við höfnina og fái tækifæri
til þess að veita bæjarmönnur
arðsama dýrtíöarvinnu.
Nýtt stjórmnálablað er farið að
koma út á Aknreyri og heitir Dag-
ur. Var það ekki ófyrirsynju að
þar væri stofnað blað, því að
kostafátt hefir þar verið í þeim
efnum, síðan Ingimar Eydal fór
frá íslending. En nú er Ingimar
ritstjóri hins nýja blaðs.
Embættispróf í guðfræði. Hiun
14. þ. m. luku þeir prófi:
Eiríkur Helgason II. eink. betri
87 73 stig.
Sigurður Ó. Lárusson II. eink.
betri 97 stig.
Sveinn Sigurðsson I. eink. 110
stig.
lega skilið mig strax við þennan
stað. Mér var það sem hún hefði
orðið hér eftir, hér fanst mér eg
sérstaklega verða var kendarinnar
af yndisþokka hennar og fegurð
það kom mér fyrir eins og
þyrfti eg ekki nema víkja við
höfði til þess að sjá hana sjálfa
eins og hún var þarna deginum
áður. Alt i einu kom eg auga á
eitthvað hvitt á grassverðinum.
Fyrst hélt eg að það gæti verið
steinn; eg snart það með fæti
og sá þá að það var pappírsblað.
Pappírsblað hér á miðri eyði-
mörkinnil Hér er þó eigi um svo
marga skrifandi að ræða. Hafði
það þá ekki dottið úr vasa mín-
um? Eg laut niður, tók það upp
og braut það sundur. Höndina
þekti eg ekki, en hún var falleg,
smágerð kvenmannshönd og skrif-
að með ritblýi. Mér kom nú til
hugar að blaðið væri eign Amar-
yllis, hún myndi hafa tapað því
hér deginum áður. Fyrirsögnin
var: Uppskeruslúlkan, og var þetta
kvæði. Upphafið var liið sama og
eg hafði heyrt hana sjálfa syngja
Tryggvi Kvaran I. eink. 1081/8
stig.
Þorsteinn Ástráðsson II. eink.
betri stig.
Verkefni í skriflega prófinu voru
þessi:
í gamíatestamentisfrœðum: Hvaða
rök verða færð fyrir því að prest-
ur og spámaður hafi upphaflega
verið eitt og hið sama með Forn-
Semítum? Hvernig greinast þau
hugtök síðar sundur með Israel,
og hvert verður þá hlutverk þeirra
hvors um sig, presta og spámanna.
I ngjatestamentisfrœðum: Skýring
á kaílanum: Matt. 11, 16—24.
I samstœðilegri guð/rœði: Fyrir-
hugunarkenningin.
í kirkjusögu: Gregoríus mikli.
Prédikunurtextar: I. Kor. 6, 19—
20; Fil. 4, 6-7; Gal. 6, 7; Fil. 3,
12; Gal. 6, 2.
Embættispróf í læknisfræði
luku 14, þ. m.
Gunnlaugur Einarsson II. eink.
betri.
Ólafur Jónsson I. eink.
Brezku samningarnir. Síðan um
nýár hefir stjórnarráðið verið að
leitast við að fá samningana end-
urnýjaða, lielzt í þeirri mynd að
samið yrði hér á landi, en ákveð-
in svör hafa ekki enn komið við
þeirri málaleitun.
Bruni. Hinn 11. þ. m. brann
íbóðarhús Sigurðar Jónssonar
hreppstjóra á Pórarinsstöðum við
Seyðisfjörð. Engum munum varð
bjargað og fólk komst undan með
nauinindum.
Ritstjóri:
Tryggri Pórlinllsson
Laufási. Sími 91.
Preutsmiðjan Gutenberg.
forðum, þegar fundum okkar bar
fyrst saman, en hér er lcvæðið í
heild sinni. Hlustaðu á það, það
er þess vert:
Blás þú, árgola, blás þú frjáls,
biessuð, svala mér, góða!
Brendu’ ekki, sól, minn hvítan háls
og hlýrana fagur-rjóða!
Ilvín í stöngunum hárbeitt sigð
um hávaxna akra bleika.
Gamlir og ungir um alla bygð
til uppskeru ganga — sem leika.
Snældan mín bezt er að bíði’ um sinn
og brúðskartið yndis-ríka.
Nú fer út á akur hann faðir minn,
eg fer þangað einmilt líka.
Þar falla kornöxin fyrir mér
i íullþroska’ og yndi sínu.
Og ungu píltanna ástir sker
eg upp — svona aö gamni mínu!
Ef til vill hafði hún heyrt þess-
ar vísur einhverstaðar og skrifað
þær upp. Eg gat ekki að mér gert,
eg kysti hlaðið, oft og mörgum
sinnum, stakk þvi síðan á mig,
og fann til svo mikillar gleði, að
um stund gleymdi eg öllum min-
um raunum.