Eimreiðin - 01.04.1931, Blaðsíða 40

EIMREIÐIN
Dr. Jean Charcot.
í íslenzkum blöðum er oft og einatt talað um, að þessi
eða hinn sé mikill Islandsvinur, án þess að mér hafi
fundist veruleg rök vera fyrir því færð, rétt eins og þegar
sagt er, til að lýsa einhverjum manni, að hann sé mikill
dýravinur.
Mér þykir því ekki hlýða að kynna Dr. Charcot fyrir les-
endum mínum með því nafni, þó að ef til vill séu fáir út-
lendingar, sem unna Islandi meira en hann og hafi talað
hlýlegar um land vort og þjóð, bæði opinberlega og í hóp
vina og vísindamanna. Hann kemur hingað nú árlega á skipi
sínu *Pourqoui pas?« og munu flestir kannast við nafn þessa
merka manns. Vér Reykvíkingar höfum einnig átt kost á að
dást að skipi hans, þar sem það vaggaði sér, hvítt og háreist
sem svanur, hér á höfninni. En með því að búast má við,
að þekking margra nái ekki lengra, langar mig til að segja
lesendum »Eimreiðarinnar« dálítið meira um manninn og
skipið.
Þegar í byrjun 12. aldar var Parísarborg orðin miðstoð
menningar og vísinda. Höfundar frá þeim tíma kalla hana
»blys þjóðanna* og »ljós heimsins*, og það var draumur
allra framgjarnra námsmanna í öllum löndum að ganga á
Ijósið og verða fyrir áhrifum þessara andlegu geisla, er leiftr-
uðu af nýjum hugmyndum og eyddu gömlum hindurvitnum
og staðhæfingum. Jafnvel út hingað náði þetta aðdráttarafl
Ijóssins, og nokkrir íslenzkir menn leituðu til Parísar og
stunduðu þar nám. Bera þjóðsögurnar um Sæmund fróða
vitni um, hversu frábæran lærdóm og þekking álitið var, að
þeir hefðu sótt þangað, þó að þjóðtrúin sneri því upp í kunn-
áttu í göldrum og gjörningum, svo að Sæmundur gat jafnvel
hafí alt ráð sjálfs myrkrahöfðingjans í hendi sér og látið hann
þjóna sér því nær að vild.
Samtíðarmaður Sæmundar fróða, hinn lærði nýguðfraeð-