Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1883, Blaðsíða 1

Halastjörnur og stjörnuhröp
eptir
Þorvald Thoroddsen.
Eins og alkunnugt er, eru halastjörnur svo gjörðar, að
þeim megin, sem að sólu snýr, er bjartur kjarni, klepp-
ur eða höfuð. Utan um kjarnann er optast nær dimm-
ari blæja með óreglulegum röndum, og út úr honum
einn eða fleiri halar. Halastjarnan er sást 1744 hafði
6 hala, önnur er sást 1811 hafði svo stóran hala, að
hann var 23 milliónir mílna á lengd, en kjarninn var
9 þúsund sinnum stærri en jörðin; á halastjörnunni
1845 var halinn 45 mill. mílna. Stjörnur þessar eru
mjög léttar og eins og lýsandi þoka á að líta. J>ó þær
komi nálægt jarðstjörnum, gjöra þær þeim ekkert rask,
en verða stundum sjálfar fyrir áhrifum þeirra. Opt
sjást aðrar stjörnur glitra í gegnum halastjörnurnar,
og sýnir það bezt hve óþéttar þær eru. fað er von
þó mönnum þyki þær ægilegar á að líta, því hali sumra
hefir, frá jörðu að sjá, tekið yfir l/e eða jafnvel */* af
öllum sjóndeildarhringnum. Halinn snýr optast frá sólu;
hann er opt boginn aptur á bak eins og hann færi
gegnum eitthvað er veitti mótstöðu. Stærstur er hal-
Xímarit hins íslenzka bókmentafélags. II. 6