Lögberg - 23.04.1925, Blaðsíða 1

Látið taka af yður MYND
í nýju páska fötunum
W. W. ROBSON
IEKUK G6B4B MVNDIR AÐ 317 PORTARF. AVR.
38. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 23. APRÍL 1923
NÚMER 17
Á FÖRUM HEIM TIL ISLANDS
Séra Friðrik Hallgrímsson og frú.
HEIM.
• Kveðjuorð til séra Friðriks Hdlgrímssonar.
f
f
f
f
f
f
f
f
f
♦♦♦
'S
f
f
f
f
f
“Flyt þú mik til frænda minna,”—
Fyr bað Gunnar, norrænn drengur.
Fjarri ættjörS, frægð sér vinna
FulinægSi sízt honum lengur. —
Þótt að gulf og græna skóga
Gjaldi suðræn, vestræn löndin,
Heillar þrátt til holta’ og móa
Hijóstug, fjarlæg ættlands ströndin.
Vængþreytt heim um vordagsnætur
Veglaust hafið flýgur lóa.
Fyrir fsland alt hún lætur:
Aldingarða, blóm og skóga. —
Fjarlæg stjarna ,heillar hjörtu, —
Hafið seiöir farmanns anda.
Laða enn, sem leiftrin björtu,
Logarúnir íslands stranda.
“Flyt mig heim — til frænda minna,”
Friðrik bað þann Guð er ræður.—
“Heim, þin störfin helg að vrnna,
Hvetja, styrkja viní, bræður.
Hei.m, þinn vilja’ og verk að gera,
Vitni bera orðum þínum;
Heim, aS megi eg beinin bera
Bernskustöðvum nærri mínum.”
Heim, að lindum helgra strauma,
Heiðríkjunnar Aðallróli;
Heim, að tindum hárra drauma,
Hugsjónanna forna skjóli:—
Far þú heill! Þinn hlýi andi
Hugsvinnsmálum kristni stoði
Reynstu þjóð, ef rís enn vandi,
Ráðhollur sem Þorgeir goði.
Heim, í faðmlag fjalla þinna,
FósturjörSin söguríka, —
Kirkju, lýð og landi’ að vinna
LeiSi Drottinn marga slíka. —
Þar sem krossinn vopnið verði,
Vígi andans Jesús Kristur,
Enginn höggur efans sverði,
Allra þjónn er manna fyrstur.
Jónas A. Sigurðsson.
♦;♦
f
f
f
f
f
f
f
♦;♦
f
f
f
f
f
f
♦;♦
Séra Friðrik Hallgrím*-
son og fjölskylda á
förum til Islands.
Fyrir síðustu helgi kom séra
Fri'Srik Hallgrimsson frá Argyle
ásamt fjölskyldu sinni til bæjar-
ins, á leiö til íslands til þess að
taka þar við embætti sínu við
dómkirkjuna í Reykjavík.
í heiðursskyni viö hann og fjöl-
skyllduna efndi stjórnarnefnd lút-
erska kirkjufélagsins tiil kveðju-
samsætis í samkomusal Fyrstu lút.
kirkjunnar í Winnipeg, á mánu-
dagskveldið var, og var þar sam-
an komið á þriðja hundrað manns
til þess að kveðja þau hjón og
börn þeirra og vera meö þeim eina
kvöldstund áður en þau hverfa
aftur heim til ættjarSarinnar. —
Samsæti þvi stýrði forseti kirkju-
félagsins, séra K. K. Olafsson, og
hófst það meö bæn, er séra N. S.
Thorlaksson frá SelWirk flutti.
Var svo þjóðsöngurinn brezki
sunginn og skál konungs drukkin
í tæru vatni, eins og líka atti
vel við.
Þar næst flutti forseti kirkjufé-
lagsins snjalla ræðu. Skýrði tifl-
gang samsætisins og mintist hins
langa og farsæla starfs séra Frið-
riks og konu hans í þjónustu
kristninnar, á meðal Vestur-íslend-
inga, og framkomu hans og þeirra
hjóna i • félagslífi þeirra yfirleitt;
kvaðst að vísu vera hryggur yfir
því, aö hann væri nú fið hverfa úr
hópi vorum, sem hann og þau
hefðu prýtt í nálega 22 ár, en sagð-
ist á hinn bóginn fagna út af
heiSri þeim, sem séra Friðrik væri
sýndur með því að hann skyldi
vera valinn um fram alla aðra á-
gæta menn, sem þjóð vor ætti völ
á til þess að þjóna þessu stærsta
og veglegasta prestsembætti þjóð-
arinnar—fagna yfir því, að hann
á þennan hátt fengi viðurkenning
á hæfileikum þeim, sem honum
væna lánaðir, og starfsigri þeim,
sem hann heföi unnið í víngarSi
drottins hér og heima, og óskaði
aö sá sigur mætti fara vaxandi í
hinum víðari verkahring hans þar
heima, og bera enn þá ríkari á-
vexti málefni drottins til dýrðar
og • ættlandi okkar og þjóð til
blessunar.
Að lokinni ræðu forsetans sungu
allir “Hvað er svo glatt.”
Næst flutti séra Bjöm B. Jóns-
son, D..D, ræðu fyrir minni heið-
ursgestanna, snjalla og prýðilega.
Mintist hann starfsemi séra Frið-
riks í kirkjufélaginu, s’kyldurækni
og reglusemi hans í því starfi öllu
og árnaöi honum og fjölskyldu
hans blessunar og fagurrar fram-
tiðar i framtiðarstarfi hans og
þeirra heima á ættjörðinni, og að
það mætti bera sem blessunarrik-
astan ávöxt þar. Ræða Dr. Jóns-
sonar hljóðar þannig:
Avarp.
“Séra Friðrik Hallgrímsson!
Þú hefir verið starfsmaöur í
kirkjufélagi voru á þriðja tug ára.
Alla þá tið hefir þú þjónaS einu
stærsta prestakallinu íslenzka vest-
hafs af mikilli trúmensku, og
hefir það starf þitt borið blessun-
arrikan ávöxt.
I tuttugu ár samfleytt hefir þú
ReRnt skrifara-embætti í kirkjufé-
kigi voru. Sú embœttisfærsla þin
hefir verið með þeim hætti, að
viðbrugðið er fyrir snildar sakir.
Hafa oft hlaðist á þig margskon-
ar störf í þarfir félagsins og hefir
þú leyst þau öll af hendi með mi!k-
illi vandvirkni.
AHir beir. sem með þér hafa
starfað í kirkjufélaginu, minnast
meö aödáun ljúfmensku þinnar og
þíðleik í samvinnu. Þú hefir í
hvívetna verið skapbætir manna
og kveikt ljós gleðinnar í félags-
skap vorum. Slíkir menn, sem þú
ert. eru alt of fáir og megum vér
varla við því, að missa þig úr vor-
um hóp.
Nú hefir þér hlotnast sú sæmd,
að vera kvaddur til prestsembætt-
is við dómkirkjuna í höfuðstað
íslands. Vér samfögnum þér yfir
þeirri sæmd og árnum þér GuSs
blessunar í þeirri vandasömu
stöðu. Vér biðjum þess heitt, að
af starfi þínu þar stafi kirkju ætt-
lands vors mikil blessun. Vér ósk-
um þess, aS að þú fáir lifað mörg
ár við góða heilsu og fórnir Guði
og ættjörð þinni öllu góðu, sem í
þér er. Vér biðjum á sömu leið
blessun Drottins yfir konu þína
og börn.
Þegar þú nú fer frá oss, finnum
vér til þess, hversu mikiö kirkju-
félag vort á þér aö þakka. Á þess-
ari kveðjustund viljum vér votta
þér þakklæti allra safnaða og alls
fólks kirkjufélagsins. Þin verður
minst með þakklæti og ást svo
lengi sem kirkjulegur félagsskap-
ur verður til með Vestur-íslend-
ingum.
Sem lítinn vott um þakklæti og
hlýhug bræðra þinna og gystra í
kirkjufélaginu, afhendi eg þér
litla minningargjöf, með þeirri
ósk, að hún verði þér til gleðj,
fylgi þér til æfiloka og varSveitist
í þinni ætt eftir þinn dag.” .
Næst söng Mrs. 3. K. Hall
“Draumallandjö” og “Björkini”,
undir lagi því, er Mr. S. K. Hall
hefir samið við það kvæði, af
þeirri snild er menn eiga ávalt að
venjast frá hennar hend.
Fluttu þá enn ræSur þeir séra
N. S. Thorlaksson, séra Rúnólfur
Marteinsson, og Hon. Thos. H.
Johnson, og sagðist öllum vel. —
Auk ræðu þeirrar, er séra Rún-
ólfur Marteinsson flutti, las hann
upp frumort kvæði til séra Frið-
riks, eftir séra Jónas A. SigurSs-
on, sem 'sökum óvænts sorgarat-
buröar gat ekki verið viðstaddur,
og birtist kvæðið á öðrum staS
hér í blaðinu.
Þá skemti Paul Bardal með ein-
söng, er hann söng listilega vel.
Næst kvaddi heiðursgesturinn
sér hljóðs og flutti gullfallega
ræSu. Þakkaði hann sóma þann
og velvild, er sér og fjölskyldu
sinni væri sýnd með þessu virSu-
lega samsæti og hinni höföinglegu
gjöf, er sér hefði verið Jærð, og
kvaðst mundi geyma minninguna
um hina miklu velvild, er væri víð-
tækari en hann eða þau hefðu
gjört sér nokkra hugmynd um.
Mintist á aS kvæSi það, sem Mrs.
Hall söng, eins og til sín talaS, því
að fram undan sér væri nú drauma-
landið sitt, og að taugar þær, sem
knýttu mann við staði þá, er æsku-
lif þeirra hefði þroskast á, væru
sterkar. í Reykjavík hefði hann
verið fsfeddur, skirður og fermd-
ur. Þar hefSi hann og flutt sína
fyrstu prédikun og hafið starf sitt
í víngaröi drottins; að hann hefði
att eins ástríkan og elskulegan föð-
ur og unt væri að æskja sér, og
þegar að hann litill drengur hefði
séð hann þjóna fyrir altari drott-
ins eða tala til fólksins úr prédik-
unarstóli kirkjunnar með þeirri
lotningu og prýöi, sem ávalt hefSi
einkent hann, þá hefði hann ósk-
að, aS liann mætti síðar fá að
standa í þeim sömu sporum—það
hefði verið; draumalandið sitt.
Stundum hefði rás viöburSanna
flutt sig í burtu -frá því takmarki
og að hann hefði þá gengið þann
veg yiöglunarlaust, því hann hefði
vitað, að það var guð, sem því
réöi og aö ráðstafanir hans væru
ávalt miinnunum fyrir beztu. En
nú hefði vegurinn aftur sveigst i
áttina til draumalandsins síns og
þar kysi hann nú að láta fyrir ber-
ast við uppfylling vona sinna og
æskudraumannna.
Hann sagöi, að kveðju-athöfnin
hér vestra hefði orðið sér þyngri
en hann hefði búist viS, því eftir
nálega 22 ára starf her, væru
Ixrndin oröin svo sterk, kynningin
náin og góðvild fólksins svo mik-
il, að erfitt væri að slíta sig upp.
En bót í máli kvað hann það, aS
þó hann hyrfi heim, þá gæti hann
lifað við þann endurminninga auð,
sem hann sagöi að sér hlyti ávalt
aS verða ómetanleg auðlegð, og
hið dýrmætasta hnoss. Bað hann
svo guð að blessa starf kirkjufé-
lagsins og allar athafnir Vestur-
íslendingal, sem framkvæmdar
væru í hans nafni.
Það er með trega, að vér kveöj-
um séra Friðrik Hallgrímsson og
fjölskyldu hans. Hann hefir nú
verið þjónandi prestur í kirkjufé-
laginu lúterska nálega 22 ár, og á
þeim tima hefir hann ekki að eins
getiS sér hinn bezta orðstýr innan
þess félagsskapar, heldur notiS
hyHi og virðingar hvers einasta
manns, allra sem honum og þeim
hjónum, hafa kynst, og hefir koma
hans og konu hans hingað vestur
verið kirkjufélaginu og öllum
Vestur-íslendingum stór ' gróöi.
Fyrir samveruna þökkum vér af
a'hug, fyrir það, sem hann hefir
miðlað okkur af sínum fjölbreyttu
og góðu gáfum, fyrir samvinnu-
þýðleik og fyrir hina hreinu ig
græskulausu glaðværð, er hann er
svo auöugur af. Við burtför hans
verðum við fátækari og með trega
kveðjum við hann. En bót er í
mál, aS liann er aS hverfa heim til
ættjaröarinnar, þar sem mikið
verkefni bíður hans, og að hún fær
að njóta hinna margbreyttu og
miklu starfshæfileika hans í
framtíðinni.
Séra Friðrik Hallgrimsson, frú
hans Bentina, dætur þeirra hjóna
Ellen, Þóra Ágústa, og Ester, og
Hallgrimur sonur þeirra, lögðu a
staS frá Winnipeg í gær, miðviku-
dag, alfarin áleiðis til íslands.
Fót u þau fyrst til Minneapolis,
þar sem þau bjuggust við að vera
einn dag um kyrt. Þaðan halda
þau til Niagara Falls, þar sem þau
bjuggust við aS dvelja annan dag,
en þaSan fara þau beint til New
York, dvelja þar fjára daga og
sigla með Oskar II þaðan 30. apr.
og til Oslo í Noregi, en þaðan til
Kaupmannahafnar, þar sem þau
búast við að dvelja í tíu daga, og
halda svo, heim til Reykjavíkur
og koma þar rétt um mánaðamót-
in maí og júní.
Samverjinn.
SÖngsamkoma sú, er hr. Davíð
Jónasson og söngflokkur hans
efndi til í Fyrstu lút. kirkjunni 15.
þ-tn., tókst ágætlega. Leysti söng-
flokkurinn og þeir, sem einsöngva
sungu, verkefni sín af hendi sér
til sóma og öllum áheyrendum til
nautnar og ánægju. Einsöngva
sungu þau Miss Nellie Jones, Mrs.
S. K. Hall og Mr. Alex Johnson ;
kvartett sungu Mrs. B. H. Olson,
Mrs. K. Jóhannesson, Mr. P. Jó-
hannsson og Mr. H. Thorolfsson.
Double quartette sungu þau Mrs.
H, B. Olson, Mrs. K. Jóhannes-
son, Miss P. Thorolfsson, Mrs.
Guttormsson, Mr. P. Jóhannsson,
Mr. Tlios. H. Johnson, Mr. Hall-
dór Thorolfsson og Mr. S. Sigmar.
Söngflokkurinn söng sex lög,
hvert öðru betur, og eru íslending-
ar í Wínnipeg i mikilli þakklætis-
skuld við Mr. Jónasson og söng-
fólkiö alt fyrir nautn þá, er þeim
veittist við áð hlýða á sönginn, og
fyrir allt þaS mikla verk, er hann
og það hefir lagt í að undirbúa
hann.
Eins og auglýst var, var enginn
inngangseyrir settur að þessari
samkomu. en samskota var leitaS,
og komu inn $Q4-5o, er Mr. Jónas-
son og söngflokkurinn gaf, að frá-
dregnum einhverjum kostnaði, í
líknarsjóð Fyrsta vlút. safnaSar,
“Samverjann”, og var þaS höfð-
ingleglega og göfuglega gjört.
Aðsókn að -þessari samkomu var
sæmileg, en hvergi nærri eins góð
og samkoman átti skilið, og er það
undarlegt að fólk skuli ekki nota
sér shkt tækifæri, þegar því býðst
sú fullkomnasta og hollasta skemt-
un, sem það á völ á, en fylla oft
sali, þar sem eitt og annað rusl er
á boöstólum.
Ur bænum.
Mrs. Olson, frá Reston, Man.,
kom til bæjarins í síðustu viku á-
samt dóttur sinni.
Miss Nina Paulson, dóttir Mr.
og Mrs. W. H. Paulson i Regina,
hélt “Violin Recital” í Regina um
síðustu mánaðamót. Fer blaðiS
Regina Post lofsamlegum oröum
um framkomu Mi.ss Paulson og
nemenda hennar. F.inkanlega þó um
Miss Paulson, hve vel hún hafi
komið fram og hve listfeng hún sé.
Fjöld fólks segir blaSið að hafi
sótt samkomuna. — í tilefni af
framkomu Miss Paulson við þetta
tækifæri, var henni haldið heiðurs
samsæti af Mrs. H. S. McClung;
var þar margt stórmenni saman
komið, svo sem forsætisráðherra
fylkisins og frú hans, foreldrar
Miss Paulson, Doktor Þorbergur
Thorvaldsson frá Saskatoon og
frú hans, og fleiri.
v Sveinbjörn Kjartansson, bóndi
frá Lundar, kom til bæjarins í
vikunni og dvelur hér um tima.
Jóns Sigurðssonar félagið held-
ur spilafund, þar sem spilað verð-
ur “Bridge” og 500, fimtpdaginn
síðdegis, 30. apríl, i Roseland
Gardens, óg hefst kl. 3 e.h. For-
stööukonur, Mrs. Hanson og Mrs.
Olafsson. Þeir sem kynnu aS
vilja trvggja sér borð til að spila
við fyrir fram, eru vinsamlega
beðnir aö snúa sér til þeirra. Nán-
ar auglýst síðar.
Björn ísfeld frá Nes P.O., Man.,
kom til bæjarins í byrjun vikunn-
ar til að líta sér eftir heimilisrétt-
arlandi.
Eitt tækifæri fyrir alla Ný-fs-
lendinga að sjá gamla Skugga-
svein. Hann verður v leikinn í
Riverton þ. 6. mai. Þetta verður
eini staðurinn utan Winnipeg
borgar, sem hann verður leikinn.
Komið einn og allir og dansið svo
til morguns, það verður ó gleym-
anleg skemtun.
Dr. Tweed tannlæknir, verður
staddur í Áúborg þriðjudaginn
28. apríl. Hafið þetta hugfast.
Miss Kristín Skúlason, skóla-
kennari frá Geysir, Man., hefir
.dvalið í borginni undanfarandi á
kennaraþingi því, sem hér hefir
verið háí?.
C. B. Jónsson, bóndi ftá Brú,
Man., kom til borgarinnar fyrir
síðustu helgi Kona ihans, sem
verið hefir hér í borginni undan-
farandi til lækninga, býst við að
fara heim meö honum um miðja
vikuna.
Skáldkonan Mrs. Jóhanna S.
Thorwald, sem heima á í Still-
water Minn. gekk nýlega undir
uppskurð við sjóndepru, er vin-
um ihennar það gleðiefni að hún
hefir von eða jafnvel vissu um
fullan bata.
Urherbúðum sambands-
þingsins.
Að minsta kosti iþrjár all- eftir-
tektaverðar ræður, voru fluttar í
samibandsþinginu í vikunni fyrir
páskafríið. Ræðumennirnir voru
þeir Andrew R. Mc Master,
(Brome), Hon. A. B. Hudson, frá
Suður-Winnipeg, og Hon. W. R.
Motherwell, landbúnaðarráðgjafi.
Þeir tveir fyrnefndu réðust ákaft
á tollverndunarstefnu íhalds-
flokksins, um leið og Mr. Mother
well tók í sama streng og benti
jafnframt á nauðsynina til auk-
nnar samvinnu milli sléttufylkj-
anna og strandfylkjanna, einkum
hvað áhrærði tollmálin.
“íhaldsmenn veitast að stjórn-i
inni af móði miklum, fyrir að hafa |
ekki hækkað verndartollana í stað |
þess að lækka,” sagði Mr. Mc |
Master. Kvað hann þeimj
þó hafa hlotið að vera fullkunnugt |
um stefnu stjórnarinnar og frjáls-J
lynda flokksins í þeim málum.
Frjálslyndi flokkurinn hefði aldr-
ei farið dult með tollmálastefru
sína, og gerði það ekki enn.
Bændur hefðu yfirleitt fundið'
sárast til hvar skórinn krepti að.
og þessvegna hefðu það einmitt
verið þeir, er aðallega hefðu kraf-
ist þess, að tollarnir yrðu læikk-
aðir meira. Að halda því fram, að
bændur högnuðust við tollvernd-
unina, væri Iblátt áfram hreinasta
fjarstæða og mætti slíkt furðulegt
kallast, að heyra jafn reyndan
mann og Hon. Dr. R. J. Manion
(ihaldsflm. Fort William), enn
reyna.eftir alt, sem á undan væri
gengið, að halda uppi vörn fyrir
hið alræmda tollverndunarfargan.
Tollverndun alt annað en æskileg.
í snjallri og skipulega samsettrl
ræðu, lýsti Hon. A. B. Hudson yfir!
því, að tollverndun í Canada hefði
á öllum tímum orðið til þess gagn-
stæða við það, sem meðhalds-
menn hennar ihefðu talið henni
til gildis. Árið 1878 hefði við-
skiftavelta þjóðarinnar þorrið og
íbúatalan lækkað, þrátt fyrir alt
hið háværa lof, er verndartollun-
um þá var sungið. Þessu virtust
núverandi leiðtogar íihaldsflokks-
ins hafa gleymt, þar sem þeir enn
fullyrtu, að deyfð þeirri á sviði
viðskiftalífsins, er nú ætti sér
stað mætti á skömmum tíma út-
rýma með hækkuðum verndartoll-
um. Benti ræðumaður á að í stjórn
arstíð Sir Wilfrids Laurier frá
1896 — 1911 meðan verndartoll-
arnir hefðu verið nokkru lægri,
hefði .verslun þjóðarinnar aukist
feykilega bæði út á við og inn á
við, jafnframt því sem íbúatalan
hefði stórum aukist, hlutfalls-
lega langtum meira en á nokkru
öðru tímaibili.
Ritstjóri í Tuttugu og Fimm Ár
Gunnar B. Björnsson, ritstjóri blaðsins “Mascot”, Minneota Minn.
Gunnar B. Björnsson.
í fjórðung aldar, eða síðan 20.
apríl 1900 hefir Gunnar B. Björn-
son verið ritstjóri og útgefandi
blaðsins “Minneota Mascot,” sem
út er gefið í bænum Minneota,
Minn. Áður hafði hann að vísu
verið nokkuð við blaðið riðinn,
bæði 1895 og 1897. En 1900 tók
hann við iblaðinu fyrir fult og alt
og virðist þvi rétt að telja, að 20.
þ. m. hafi hann átt sitt 25. afmæli
sem blaðamaður.
Margir hafa þeir Vestur-fs-
lendingar verið ritstjórar. En
enginn þeirra eins lengi og stöð-
ugt, eins og Gunnar B. Bij'örn-
son, að undanteknum Dr. Jónl
Bjarnasyni, sem var ritstjórl
‘Seimeiningarinnar” frá 1886 til
1914, eða full 28 ár.
Það vakir ekki fyrir oss, að
leggja hér dóm á hlaðamensku
G. B. B. en óhætt er að segja, að
í 25 ár hefir iblað hans flutt les-
endum sínum mikinn fjölda fai-
legra og giöfugra hugsana, sem
ritstjórinn er svo auðugur
af. En aldrei hefir það
farið hinn lægri veg, sem nu
eru þó svo tíðfarnir af mörgum
blöðum. G. B. B. trúir því stað-
fastlega, að það sé ekki aðeins
skemtilegra, heldur Rka gagnlegra
að halda á lofti því sem gðfugt er
og gott í fari mannanna, heldur
en hinu, sem miður fer, breysk-
leik þeirra og vanköntum. Honum
er miklu eðlilegra, að halda á lofti
og sýna lesendum sínum rétthverf
una heldur en ranghverfuna á
mannlífinu, mðnnum og málefn-
um.
Jafnvel þótt “Minneota Mascot
muni naumast víðlesið hér í Can-
ada, kannast þó flestir Vestur-Is-
lendingar vafalaust vel við rit-
stjórann Gunnar B. Björnson. Það
dylst engum, sem nokkuð þekklr
til hans , að þar er maður, sem
stendur upp úr meðalmenskunm.
G. B. B. er Ameríkumaður. Banda-
ríkin hafa slegið eign sinni á hann
ungan og hann hefir tileinkað sér
landið. Hann er heima hjá sér i
Bandaríkjunum. Ekki útlendingur,
ekki leiguliði. Hann hefir um
langt skeið tekið öflugan þátt t
stjórnmálum þjóðar sinnar, ogr
•öðrum mannfélagsmálum, og nýt-
ur þar trausts og virðingar, sem
verðugt er.
En þrátt fyrir þetta hefir G. B.
B. ekki vanrækt sinn andlega
feðraarf. Þeir eru fáir vestur hér
þeirra, er vér þekkjum, sem betur
eru að sér í íslenskum bókmeni-
um, fornum og nýjum. Hér heftr
því G. B. B. eins og víðar, sett
hinum yngri mönnum góða og heil-
brigða fyrirmynd: að vera fyrst
og fremst góður Iborgari í því ríki,
er hann tilheyrir, en jafnframt að
virða og færa sér í nyt það Ibesta
og göfugasta í fari þeirrar þjóðar
sem hann er kominn frá.
“Derngur góður,” þessi tvö orð
eru betri og skýrari mannlýsing
heldur en langar ritgerðir oft
reynast. Það er gott að hafa hag-
að lífi sínu þannig, að hún elgl
við. Vér eigum þess fulla von, að
vera sammála öllum, sem þekkja
Gunnar B. Björnson, er vér segjum
um hann, að hann sé drengur góð-
ur.
Véo- samfögnum Gunnari B.
Björnssyni á þessu aldarfjórðungs
afmæli hans, sem ritstjóra og vér
árnum honum allra heilla á ö-
komnum árum.
'Mr. Hudson kvað tollverndun-
arstefnuna hafa brugðist í lið-
inni tið, og þessvegna væri ástæðu
laust með öllu að ætla, að hún
myndi fremur 1 framtíðinni leiða
hagsæld yfir þjóðina. Nýjar til-
raunir til að afla tollverndunar-
stefnunni fylgis, yrðu aðeins til
að víkka gjána milli Vesturfylkj-
anna og Strandfylkjanna, og væri
þá ver farið en heima setið.
Kvaðst hann, þó ekki væri nema
af þeirri ástæðu einni, sannfærð-
ur um , að þjóðin myndi í allri
framtið verða ófáanleg til að
veita tollmúrapostulunum fylgi.
Vesturlandið og Strandfylkin.
Landbúnaðarráðgjafinn, Hon.
W. R. Motherwell lagði á það
mesta áherslu í ræðu sinni hve
afar nauðsynlegt það væri fyrir
þjóðina í heild sinni að efla sam-
vinnuna milli Vesturlandsins op
iStrandfylkjanna. Ymsir þingmenn
Sléttufylkjanna, hefðu þegar lát-
ið í ljósi óánægju sína yfir þvl.
að núverandi stjórn hefði hækkað
toll á innfluttum kolum til Nova
Söotia. Kvað hann slíka menn hafa
litla ástæðu til vanþóknuhar, enda
Ibæri þess að gæta, að ráðstafanir
þessar hefðu gerðar verið með
vitund og vilja margar leiðandt
manna Vesturlandsins, svo sem
Hon. Herberts Greenfields, ýfir-
váðgjafa Albertafylkis. Enda værf
hér aðeins um bráðabirgðaráð-
stöfun að ræða.
Umræður um fjárlögin.
Umræðurnar um fjárlagafrum-
varp stjórnarinnar, eru þegar
orðnar með lengsta móti og enn &
huldu nær þeim lýkur. Áður en at-
kvæðagreiðlan fer fram, er búist
við að allir flokksleiðtogarnir
taki til máls og að líkindum einn-
ig Hon. George P. Graham ráð-
gjafi járnbrautarmálanna, ásamt
dámsmálaráðgjafanum, Hon. Ern-
est La Pointe. Ganga mun mega
út frá því, sem nokkurn veginn
gefnu, að stjórnin fái all álitlegan
meirihluta við atkvæðagreiðsluna.
Rannsóknin í farmgjaldsmálinu.
Nefnd sú, er skipuð var til að
rannsaka uppástungur stjórnar-
innar í farmgjaldsmálinu og hlnn
fyrirhugaða samning við Peter-
son’s eimskipafélagið, er nú tek-
in til starfa af kappi, og munu
mega gera ráð fyrir, snarpri sókn
og vörn. Mr. H. J. Symington lög-
maður frá Winnipeg, hefir málið
með höndum fyrir stjórnarinnar
hönd.