Austri - 15.06.1907, Blaðsíða 3

NR. 23
AUSTEl
86
Verziumn
D
1
Suludeild
entunarfélagsins |
HEFIR. NÚ MEIRI OG FJOLBREYTTARI VORUR
EN ÁÐUR.
Nýjar vörur koma nálega með hverri ferð frá útlöndum jaíhótt
og selst, svo að ekki safnast fyrir úreltar gamlar V0rur fvrir tugi
púsunda króna.
Áherzla er lögð á að allar v0rur séu vandaðar.
Járn- og hlikkvarningur
stór og smár, er mjög
fjölbreyttur og ódýr.
Vefnaðarvörur W
......... ^
eru viðurkendar beztar á Seyðis- ^
firði og ódýrastar eptir gæðum.
Skófatnaður
mjög margbreyttnr og vandaður
er nýkominn. Hvergi eins ódýr.
Allar nauðsynjavprur eru seldar lægsta verði.
Edinborg
á Eskiflrði
kaupir fyrir peninga, saltfisk
allan, verkaðan og halfverkaðan;
selnr útlenda veru lægsta verði.
Jiíýjar, vandaðar og mjög ódýrar vörar
(B
nýkomnar í verzlunina
„Hermes"
Kaðlar, strengir, önglar, ^
fiskverjur, olíuföt og sjó-
stígvél, allt mjög vandað. ^
—------ W
<Jtú
m
Menn gjöri svo vel að líta á vörurnar og vita um verð peirra.
„í*að eru hyggindi, sem í hag komau.
Allar íslenzkar a-forðir era keyptar hæsta markaðsverði. S
m
CRAWFORD8
ljúfíenga BÍSCflíts (smákökur)
tilbúið af
C rawfords & Sons,
Edinburgh og London.
Stofnað 1813.
Einkasali tyrir ísland og Fæseyjar:
F. HjortR & Co.
Barnafol
fást saumuð í „Hermes^ eí efnið
er tekið par.
Skandinavisk
Exportkaffe Surrogat.
m
jH
i
fc
Ljdsmyndastofa
Brynj. Slgurðssonar
á Vestdalseyri er opin á hverjum degi frá kl. {) (),

s
Hérineð tilkynnist heiðruðum almenningi að
,Brauns verzlun Hamborg‘
er nú flutt af Vestdalseyri í „Goodtemplarahúsið“ við Búðareyrar-
veginn, ogpar er nú áhoðstólum fjolbreittur og vandaður varir
ingur, með afarlágu verði eins. og vant er
KOMIÐ, SKOÐIÐ OG SANNFÆRIST.
Brýnj. Sigurðsson.
m
Sjöíatnaður
frá Hansen & Co Fredrikstad Noregi
Verksmiðjan sem brann í fjrrasumar er nú bygð upp aptur á nýjasta
ameríkanskan hátt.
Verksmiðjan getur pví mælt með sér til pess að búa til ágætasta varning
af beztu tegund.
Biðjið pví kaupmenn pá sem pið verzlið við um oliufatnað írá H a n s e n
<fc Oo. Fre drikstad.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland og Færeyiar: '
LAURITZ JENSEN Enghaveplads nr. 11 KöbonhavnV.
KöDenha%n K.
F. Hjortú & Co. Köbenhavn.
107
svo opt hylnr ógæfuna. Námumeistarinn sat í hægindastöl sínum
við ofninn, Martha var við vinnu s;m, en leit aptur og aptur á
* Ulricb, sem gekk um gólf i sífellu. Enginn yrti á hann. og hann
ekki á aðra, öll alúð vrr horfin úr heimilislífinu. Ulrich var sami
har ðstjórinn heima bjá sér og í hóp íélaga sinna; faðir hans porði
ekki lengnr að andmæ'a honum, en pað var aðeins fyrir ótta sakir,
ást og traust var horfið.
pögnin bafði staðið lengi, pegar Lorenz kom; Martha hafði séð
til hans út um gluggann og opnaði dyrnar fyrir honum. Heldur
var kalt milli peirra hjóna-efnanna; petta var reyndar alvarlegnr
dagur, en samt hefði kveðja Mörthu getað verið blýlegri, og tók
Loier.z sér pað auðsjáanlega nærri, en Martha tók ekki eptir pvi.
Hann vék sér fljótlega að Ulrich.
„Nú?“ spurði Ulrich cg nam staðar.
Lorenz ypti öxlum. „j>að er einsog eg befi sagt pér. A morgua
ætla fjógur hundruð manns að taka til viunu, og jafnmargir era á
báðum átturo. þú getur varla verið viss um meira en helmiug
ver&mannanna.
Ulrich rauú ekki upp einsog hann var vanur. j>að var einhver
undarleg stilling yfir honum er hanD svaraði.
„Varla meira en helmíngur! Og hve lengí munu peir reynast
staðfastii?“
Lorenz hliðraði sér fijá svarinu. „j>að eru allir yngri verk-
mennirniv! j>eir hafa fylgt pér frá uppha.fi, og munu halda pvi á-
fram, pó pað slái í bardaga við námuruar á morguu. Ætlar pú að
láta verða af pví, Ulrich?“
„Hann mun halda áfram“, sagði námumeistarinn, „pangað til pið
yfirgefið hann allir, og ham stendur einn eptir, Eg hefi sagt ykkur
pað, pið komist ekkert óleiðis með hinar hóflausu kröfur ykkar og
petta óstjórnlega hatur, sem heíðt getað átt við íöðurinn, en sonur-
inn á ekki skilið. j>au kjpr sem hann bauð ykkur, voru sanugjörn,
pað veit eg, sem hefi unnið í námunum og tók pátt í kiörum jafn-
ingja minna'; flestir peiira hefðu fúslega viljað taka á móti peim, en
peim var ógnað, svo að enginn porii sig að hreyfa, af pví Ulrich
hafði tekið pað í sig að heimta pað sem ómögulegt var að fá. Nú