Norðurland - 19.05.1917, Blaðsíða 1

19. blað.
NORÐURLAND.
Ritstjóri og útgefandi: JÓN STEFANSSON.
Akureyri 19. maí 1917.
| XVII.; árg.
Hiörtun upp með heitri bœn;
hugur og sál með nýrri trú!
Enn rís foldin iðjagræn
en þótt blóði gráti nú!
Á uppstigningardag 1917.
JWatth- Joch.
Hafliði Guðmundsson,
hreppstjóri a Siglufiröi
andaðist á heimili sínu 12. f. m.
eftir langa og þunga sjúkdómslegu.
Hann var fæddur í Reykjavík 2.
desbr. 1852 og var faðir hans,
Ouðmundur Guðtnundsson, ættaður
af Vatnsleysuströnd, náfrændi Bjarna
rektors. Hafitði ólst fyrst upp í
Reykjavík, en 14. ára gamall fluttist
hann að Hvítárvöllum til bænda-
,Verziunin Hamborg4
fékk með síðustu skipum:
Munntóbak (Chr. Augustinus) mjótt og gilt.
Munntóbak (Brödr. Braun). Rjóltóbak. Reyktóbak.
Vindlar og Cigaretter mjög mikið úrval með
góðu verði.
Ennfremur ýmsar aðrar vörur.
Verzlunin }Camborg
Johannes G. V Þorsteinssoi).
Völuspá in nýja.
(Brot).
>Þá kemur inn ríki
at regindómi
öflugr ofan
sá cs öllu ræður,«
P-
ugurlega heljarhrið,
hrœðilega sláturfórn;
dœmir Guð til dauða lýð, —
Drottinn hvar er nú þín stjórn ?
Öllu glatað, engu hlift,
engin miskunn. Drottinn Guðl
hvar er skjól og hvar er llft? —
hrópar þjóð hver örvingluð.
Fyllast nú þœr fornu spár,
Fenris þegar gleypir sól,
meðan foldar meginsjár
Miðgarðsormsins hungur ól?
Á að glatast guðleg trú, —
glatast alt sem fyr var kent
þúsund aldir þar til nú,
þúsund gœði, list og ment?
Hvað skal ykkar djöfladans?
Dauðir allir hnígið þið
meðan hrynja i hafsins kvið
hungurmolar smœlingjans.
Hver mun þjóða björg og brauð
borða þegar timinn slœr,
meðan skolar soltinn sœr
sjófarenda llfi og auð?
Er þá miðgarðsormsins gin
yðar Guð og megintraust
yfir tjandmann eins og vin
orgar hafið griðalaust. —
II.
Feigum öldung förlast sýn:
fá mér aftur kraft, min sál,
Ijá mér trú svo tungan min
tali ennþá guölegt mál! —
Aldrei Guð í hœstri hœð
hœrri gaf oss triðar-óð
siðan á Höfuðskelja hœð
hrundi saklaust pislarblóð.
Aldrei Guð i hæstri hœð
hefur dýpri speki kent
beint i gegnum blóð og œð:
»bölvan heims er guðlaus ment!«
Aldrei eins frá hœstri hæð
heyrðist drottins stjórnarfar,
að valdafikn og vopnin skœð,
vis sé leið til glötunar.
Sjálfir refsa sjálfum sér
sundurþykkir valdhafar
þegar ofsans þróttur þver,
þekkja má Guðs stjórnarfar. —
Hvað er dvölin hér á storð?
hismi, sem á stutta dvöl,
lífið er Guðs eilift orð,
æðra blður verkasvið,
skörungsins Andrésar Féldsted og
var hjá honum um hríð. Lærði hann
þar ýmislegt er að smíði laut, nið-
ursuðu o. fl. en fór svo til Reykja-
víkur aftur og var þar unz hann
fluttist tii Sigiufjarðar árið 1872,
tvítugur að aldri. Stundaöi hann
fyrst niðursuðugerð þar og rak þá
atvinnu um 20 ára skeið, en lagði
hana á hilluna er önnur störf hlóð-
ust á hann.
Ekki verður saga Siglufjarðar sögð
né samin, svo að Hafliða verði þar
ekki getið, bæðt að mörgu og góðu.
Hann kom þangað þegar kauptúnið
var í bernzku og allar þær fram-
farir sem þar hafa orðið síðan, hefir
hann stutt meira eða minna. Hann
var í hreppsnefndinni um 80 ár og
hreppstjóri var hann frá 1893 til
dauðadags. Var það oft mikið starf
og afar-öröugt, því hreppsstjórinn á
Siglufirði var um mörg ár lögregiu-
stjóri þar og þurfti oft að skerast
í vandasöm mál, er útlendir sjómenn
óðu þar upþi með ofstopa og viidu
engu eira. Kom þá óft, ekki sízt í
ljós, hve mikið var í Hafiiða spunn-
ið og hve góðum hæfileikum hann
var gæddur. Lipurð hans og lægni,
samfara festu í lund, var við brugð-
ið enda getur tæplega vinsælli mann
en Hafliði yar af öllum er kyntust
honum.
Hann var áhugamaður um þjóð
mál og lét sig þau miklu skifta.
Var hann eindreginn Heimastjórnar-
maöur frá upphafi þess flokks og
fylgdust hinir eldri skörungar Sigl-
firðinga (séra Bjarni, Helgi læknir
o. fl.) þar allir trúiega að máium,
enda gætir glögt áhrifa þeirra.
Hafiiði kvæntist 9. apríl 1880,
Sigríði Pálsdóttur Magnússonar út-
gerðarmanns í Peykjavík, hinni mestu
sæmdar og atorkukonu. Var heimili
þeirra ávalt orðlagt fyrir gestrisni
og höfðingshátt í hvívetna og eiga
hinir mörgu er þar hafa komið fyr
og síðar, margs góðs að minnast
þaðan. Voru þau hjón mjög sam-
hent t að gera garðinn frægan og
vinsælan og höfðu hvort um sig
sína kosti til þess. Börn eignuðust
þau fímm, sem öil eru nú fuiltíða
og búsett á Siglufirði: Heigi kaup-
maður og útgerðarmaður, Ouðmund-
ur afgreiðslumaður, Andrés verzlun-
armaður, Kristín kona Haildórs
kaupmanns Jónassonar og Ól-
öf kona Sophusar verzlunarstjóra
Biöndal.
Við fráfall Hafiiða er mikið skarð
orðið fyrir Siglfirðinga og alia er
kyntust honum eitthvað og mun
hans víða saknað.
Suðmundur Friðjónsson.
Hann er einn aí þeim mönnum,
sem mest rita í blöð, og einn at þeim
sem alt af er skemtilegur að lesa. Manni
verður það alt af á að byrja á hon-
utn eða lesa eftir hann., í þetta sinn
flutti ísafold eina hugvekju eftir hann
um stjórn og þing. Hvað sem annars
má uin þá grein segja, þá gasti eg
trúáð að margir gætu tekið undir
með honum með það, að húsbændurn-
ir væru orðnir nógu margir 1 stjórn
landsins Þó verður varla ætlast til
þess með sanngirni, að einn maður,
einn ráðherra, hafl næga þekkingu á
öllum þeim mörgu og sundurleitu
málum, sem stjórnarráðið verður að
fjalla um; slíkt væri algerlega of-
ætlun hverjum manni. Annað mál er,
hvort mennirnir þyrftu allir að heita
ráðherrar, hvort ekki dygði að þeir
nefndust skrifstofustjórar, sem ætlað
væri að hata sérþekkingu á þeim
málaflokkum, sem þeirn væri trúað
lyrir, þvf þá gætu þeir sömu setið
árum saman 1 sama embættinu og
þar af leiðandi auðgast at reynzlu
og þekkingu í starfl sfnu. Aftur á
móti er slikt hæpið, ef að mennirnir
heita ráðherrar, að þeir sitji lengi að
völdum, eftir reynzlunni að dæma,
Með s|s »Lagarfoss« kom:
Gulrófnafræ
F e r g a n.
Maltextrakt
og ýmislegt fleira.
Akureyrar Apótek.
þar sem ráðherradómur þeirra, að
minsta kosti sumra, er Hkastur þvf
að kría setjist á stein og drfti þar.
En í staðinn fyrir 'dritslóða krfunnar
kemur eftirlaunafúlga ráðherra, og
mun flestum vera farið að þykja nóg
komið af slfku, fyrir ekki meiri af-
reksverk en afkastað hefir verið í
hálft eða eitt ár. En spáum nú góðu,
Guðmundur minn! Nú eru þó allir
ráðherrarnir þrír, sinn úr hverjum
þingflokki, svo enginn þarf annan að
öfunda, auk þess allir gamlir og
reyndir dugnaðar- og sóma-menn, og
veitir sfst af slíku nú á tímum. .—
Annars ætlaði eg nú að þakka
þjer, Guðmundur, ekki aðallega fyr-
ir þessa hugvekju þfna, heldur fyrir
flest eða alt, sem þú hefir skrifað
og eg hefi séð. Það er alt af eitt-
hvað holt og hressandi að lesa það,
og aldrei skal eg telja eftir þér
þennan litla landssjóðsstyrk, sem þú
færð, hvort sem þú notar hann til
þess að auðga anda þinn eða þá, litlu
sfður, þótt þú kaupir fyrir hann ristu-
spaða, til þess að slétta með móa,
eða snærissnúru á leðurskóna handa
»glókollunum« þfnum, næst þegar þú
þarft að útvega þeim á fæturna, og
jafnvel þótt þú keyptir fyrir eitthvað
af honum fsaumsgarn í sessuver
handa einhverri tilvonandi tengda-
dótturinni, þá teldi eg hann til þessa
alls velkominn, og honum vel varið,
ef þér gæti betur liðið. En blessað-
ur haltu bara áfram að skrifa; þeir
eru ekki of margir, sem halda upp á
þykku sokkana og skóna, þó þú hald-
ir áfram að gera það.
Laugavatni 28. marz 1917.
Böðvar Magnússon,