Íslendingaþættir Tímans - 17.08.1972, Blaðsíða 12

TORFI
Það er skammt milli þess, sem þeir
hverfa af sjónarsviðinu, mennirnir,
sem voru i broddi fylkingar fyrir fáum
árum, bændurnir, sem heill og forráð
sveitar og sýslu hvíldi á i áratugi. 1
hópi þeirra var Torfi Sigurðsson, bóndi
að Hvitadal i Saurbæ. Dalasýslu. sem
lézt þann 9 mai s.l. Torfi var á meðal
þeirra manna, sem ég man fyrst eftir,
er ég var barn að aldri. Þá var hann
ungur, fjörmikill og snar i hreyf-
ingum. Það mátti heita, að hahn væri
nágranni. þó Svinadalur væri á milli,
sem er oft örðugur yfirferðar á vet-
urna. Það var notaleg tilhugsun i norð-
an næðingnum, þegar farið var vestur
yfir dalinn, að eiga visa hlýju og gest-
risni, þegar til byggða var komið. Á
hverjum bæ var gestrisni i hávegum
höfð, ekki sizt i Hvitadal. Fór þar
saman glaðværð og umhyggja i garð
gestanna annars vegar, og rikur skiln-
ingur á meðferð þarfasta þjónsins —
hestinum. sem oft var þreyttur og
þvaddur eftir vond veður og ófærð.
Torfi var fæddur 7. febrúar 1896 að
Kleifum á Selströnd i Strandasýslu.
Foreldrar hans voru Sigurður Sigurðs-
son kirkjusmiður frá Felli i Kollafirði,
og Guðrún Jónsdóttir frá Saurhóli i
Saurbæ. Torfi var yngstur systkina
sinna, en þau voru: Magnús, er bjó um
skeið á Hvitadal, Steinvör húsfreyja i
Litlu-Ávik, Bjarnfriður. húsfreyja i
Reykjavik. Guðbjörg. húsfreyja
Hörgshóli. Sigurjón. kaupfélagsstjóri
á Hólmavik. Stefán. skáld frá Hvita-
dal, Þorkell, úrsmiður á Hólmavik,
Helga, húsfreyja i Hrafndal.
Torfi fór ungur að heiman og dvaldi
um tima hjá systrum sinum i Húna-
vatnssýslu, en fer siðan til Magnúsar
bróður sins á Hvitadal. þá 16 ára gam-
all. Dvaldi hann hjá honum i nokkur
ár, en var siðan lausamaður og hafði
þá heimili að Staðarhóli. Vorið 1920 fór
hann aftur til Hvitadals og hóf þá
búskap þar. Bjó hann þar óslitið til
dauðadags, að undanskildum 4 árum.
sem hann bjó að Saurhóli i Saurbæ.
Kona Torfa var Guðrún Sigurðar-
dóttir frá Stóra-Fjarðarhorni i Kolla-
firði i Strandasýslu. Lifir hún mann
sinn. Börn þeirra eru:
1. Sigvaldi bifreiðastjóri á Blöndu-
ósi, kvæntur Elisabetu Finnsdóttur.
SIGURÐSSON
bóndi Hvítadal
2. Sigurkarl aðalbókari hjá Oliufél.
h/f Reykjavik. kvæntur Fjólu Ágústs-
dóttur.
3. Sigurjón bóndi á Hvitadal.
4. Guðbjörg húsfreyja i Kópavogi.
gift Sigurði Ágústssyni rakara.
5. Sigurrós húsfreyja i Kópavogi.
gift Þorsteini Einarssvni bifvéla-
virkja.
6. Svavar rafvélavirki i Reykjavik.
7. Sighvatur kennari á Sauðárkróki,
kvæntur Sigurlaugu Pálsdóttur.
Torfi var bóndi góður, hafði yndi af
búfé, var glöggur fjármaður og góður
fjárhirðir. Hann bætti jörð sina mikið.
ræktaði og byggði öli hús að nýju.
Hann var fjölhæfur maður, hagorður,
orðheppinn og vel máli farinn, hafði
einnig sérstæða og skemmtilega frá-
sagnargáfu. Það lætur að likum, að
Torfi komst ekki hjá þvi að sinna
margþættum félagsstörfum, enda átti
hann lett með það. Hann var viðlesinn,
hygginn og flanaði eigi að neinu og
leysti með prýði af hendi það, er hann
tók að sér að gera. Hann var lengi i
hreppsnefnd Saurbæjarhrepps og odd-
viti um skeið, eða á meðan hann gaf
kost á sér til þess, Hann var sýslu-
nefndarmaður, fulltrúi á búnaðarsam-
bandsfundum, i stjórn Framsóknarfél.
Dalasýslu, umboðsmaður Brunabóta-
fél. fsl., átti lengi sæti i stjórn Kaupfé-
lags Saurbæinga, var siðar endurskoð-
andi þess og i f jölda mörg ár verkstjóri
i sláturhúsi þess, ennfremur var hann
kjöt- og ullarmatsmaður kaupfélags-
ins. Torfa gekk vel að stjórna, hafði
góða yfirsýn yfir það, er hann tók að
sér. og hann átti létt með að umgang-
ast aðra og skapa glaðværð i kringum
sig. Þótt Torfi væri oft mikið að
heiman undi hann sér hvergi betur en
á búi sinu. Hann var heimilisrækinn,
og voru þau Guðrún samhent og
barnahópurinn þeim til yndis og
ánægju. 1 ellinni höfðu þau ánægju af
barnabörnum sinum, sem oft dvöldu
lengri eða skemmri tima hjá þeim.
Þrátt fyrir háan aldur átti Torfi þvi
láni að fagna að halda góðri heilsu og
geta sinnt bústörfum, þar til i april-
mánuði s.l.. er hann fór fárveikur á
spitala. Andlegri reisn og heilsu hélt
hann þó til hinztu stundar. Útför hans
fór fram frá Staðarhólskirkju, að við-
stöddu fjölmenni þann 20 .mai s.l.
Kunningi minn. sem þar var staddur.
sagði. að sveitin hefði klæðzt sinu feg-
ursta skarti. veðrið var dásamlegt og
reisn yfir athöfninni. Kveðjustundin
var virðuleg eins og við á þegar höfuð-
ingi er kvaddur.
Að leiðarlokum þakka ég margþætt
störf og skemmtileg kynni. Eftirlif-
andi eiginkonu, börnum. barna-
börnum og öðrum vandamönnum
votta ég samúð mina.
Blessuð sé minning hins látna.
Asgeir Bjarnason
islendingaþættir
12