Siglfirðingur - 24.01.1942, Blaðsíða 1

SIGLFIRÐINGUR
Blað Sjálfstæðismanna á Siglufirði
15. árgangur | Siglufirði 24. janúar. 1942. | 4. tölublað
LOFORÐIN OG SVIKIN
í atvinnumálum Siglufjarðarkaupstaðar á síðasta kjörtímabili
Eins og lesendum Siglfirðings
er kunnugt, hefir verið drepið á
ýmis atriði „málefnasamnings"
rauðliða frá 1938, og að nokkru
sýnt og sannað, hve herfilega þau
kosningaloforð voru svikin.
Nú skal hér enn vikið að máli
þessu og tekinn sá þáttur „mál-
efnasamningsins“ er fjallaði um
þau mál er alþýðunni voru mest
virði — atvinnumálin.
Atvinnumálaþátturinn er í átta
liðum og skal hann hér rakinn
lið fyrir lið til að minna kjósend-
ur á loforðin annars vegar og
efndirnar hins vegar.
Það er vita gagnslaust fyrir A-
lista-menn að vera að segja fólk-
inu að þessir átta • loforðaliðir
hafi verið haldnir, enda er sjón
sögu rikari og hver einasti sjáandi
maður í þessum bæ, getur gengið
úr skugga um sannleikann þegar
upp eru rifjuð loforðin og menn
fara að svipast um eftir afrekun-
um.
Hins vegar hafa A-lista-menn
barið í borðið á fundum og æpt
á gatnamótum, að öll loforðin
háfi verið efnd, í trausti þess, að
kjösendur séu búnir að gleyma
hverju lofað var, því málefna-
samningurinn mun vera óvíða til,
enda ekki beinlínis A-lista-mönn-
um ljúft, að verið sé að rifja
hann upp.
Skal nú vikið að „samningn-
um“ um
ATVINNUMÁL
1. gr. Um að bærinn kaupi og
starfræki turmuverksmiðju.
Eins og allir Siglfirðingar vita,
hefir aldrei orðið úr þessum fram-
kvæmdum.
Bæjarbúum hefir jafnan verið
það ljóst, að enginn verksmiðju-
rekstur væri eðlilegri í höfuð-
borg síldarútvegsins en einmitt
tunnugerð. A-lista-menn vissu, að
loforð um slíka framkvæmd var
mjög líkleg til kjörfylgis, og skáru
því loforðin ekki við nögl. En
hins vegar vita allir Siglfirðingar,
að það sem framkvæmt hefir
verið í máli þessu, er eingöngu að
þakka harðvítugri forgöngu og
dugnaði Þorkels Clemenz og
fórnarlund sjálfra verkamann-
anna, sem eiga vélar verksmiðj-
unnar. En hitt er mönnum gjör-
samlega ljóst, að forustumenn A-
listabreiðfylkingarinnar frá 1938
er í þessu máli ekkert að þakka.
Efndimar á þessu loforði logn-
uðust út af í aðgerðarleysi för-
kólfa A-listans.
2. gr. Starfræksla Rauðku og
Rauðkumálið.
Um þetta mál hefir svo margt
verið rætt og ritað og um það
háð svo hörð barátta, ekki sízt
af hendi Sjálfstæðismanna hér, að
hún er öllum kunn. Hins vegar
varð það fyrst ljóst almenningi
af skilorðri greinargerð A. Schiöth
fyrrv. bæjarfulltrúa Sjálfstæðis-
manna, er hann flutti um málið
á laugardagsfundinum í Bíó. —
Upplýsti hann að málið hefði
verið þannig undirbúið af hálfu
A-lista-manna, að þeir ætluðu að
pukra með það bak við Sjálf-
stæðismenn og gera það að sínu
máli. Og ekki sízt vegna þess fékk
málið þá útreið, sem raun varð á,
því þeir einir höfðu enga mögu-
leika til að koma því fram. Og er
þeim loks varð þetta ljóst, lögðu
þeir málið fyrir bæjarstjóm, en
þá var komið fram í aprílmánuð,
en öllum vetrinum eytt í pukur.
Er hér var komið, var þróun mál-
anna orðin þann veg, að málið var
komið í eindaga og fullkomið
öngþveiti, svo að þrátt fyrir skel-
egga baráttu allra siglfirzka sjálí-
stæðismanna, fékk málið þó enga
áheyrn er við mætti hlýta. Og það
sýnir bezt hve Sjálfstæðismönn-
um hér var römm alvara í þessu
máli, að tveir af aðalfulltrúum
þeirra í bæjarstjóm sögðu lausu
umboði sínu í mótmælaskyni og
sömuleiðis formenn allra Sjálf-
stæðisfélaganna þriggja hér á
staðnum.
Og það er víst alveg óhætt að
fullyrða það, að Rauðkumálið
verður aldrei leyst meðan A-lista
menn eru hér í meirihluta um
stjórn bæjarmála.
3. gr. Aðgerð Aðalgötu.
Lofað var að steypa* eða mal-
bika Aðalgötu frá Lækjargötu til
Túngötu, þótt eigi stæði það beint
í samningnum. Um framkvæmd-
ina ber gatan þögult vitni. Og
ekki mun bílstjórunum sízt
kimnugt um „viðhaldið“.
4. gr. Um uppbyggingu innri
hafnarinnar og dýpkun, sem átti
að veita verkamönnum óbrigðula
atvinnu vor og haust.
Allir Siglfirðingar vita um
efndirnar á þessu.
Og hvar er „garðurinn út í
Anleggið?“
Og allir vita, hvað gert var
við uppmokstursskipið Idu, sem
bæjarstjóm hefði sjálfsagt getað
fengið keypt, engu síður en bæj-
arstjórinn og Co.
5. gr. Um ,jiýtízku hraðfrysti-
húsið“
Saga þessa máls er í stuttu máli
þessi: Bæjarstjórn kýs þriggja
manna nefnd í málið, þá A.
Schiöth, Erl. Þorsteinsson og
Gunnar Jóhannsson. A-lista-menn
voru ófá'anlegir til að taka að sér
formennsku nefndarinnar, svo
hún lenti á Sjálfstæðisfulltrúan-
um, A. Schiöth, og má óhætt full-
yrða, að það var ekki sízt fyrir
dugnað hans og forystu, að hrað-
frystihúsið komst upp.
Sjaldan eða aldrei mun þó
moldvörpustarfsemi komma hafa
komið betur í ljós en í þessu
máli, því að á meðan þeir Erl.
og Schiöth unnu að undirbúningi
málsins í Rvík, dreifði komma-
klíkan út margskonar óhróðri um
þá báða í sambandi við þetta mál,
og er nefndin skilaði endanlegum
tillögum til bæjarstjórnar, skrif-
aði G. Jóh. undir þær með fyrir-
vara ,án þess þó að hafa getað
bent á nokkrar leiðir aðrar í mál-
inu, en fólust í tillögunum.
En ekki tók betra við er fyrir
bæjarstjómina kom. Þar tókst
kommunum að fella tillögur
nefndarinnar, en báru þær svo
jafnharðan fram óbreyttar sem
sínar tillögur, til þess að geta
eignað sér málið eftir á.
En svo komst nú húsið upp.
En þá hefst annar þáttur komma
starfseminnar, er ætti að verða
lærdómsríkur fyrir verkafólk
þessa bæjar. Kommaklíkan skip-
aði Brynjustjóminni að gera svo
háar kaupkröfur, að úr varð verk-
fall og vinnudeila, en þrátt fyrir
ítrekaðar samningaumleitanir og
sáttatilraunir tókst ekki að leysa
hana.