Morgunblaðið - 30.09.1947, Blaðsíða 12

12
MORGUISBLAÐItí
Þriðjudagur 30. sept. 1947
fimm mínútaa krossgúian j Sjötugsafmæli:
2 3
SKÝRINGAR:
Lárjett: -— 1 stafurinn — 6
líf — 8 hljóðstafir — 10 skamm
stöfun — 11 rómanska — 12
greinir — 13 endir 14 — fát
— 16 hreyfir.
Lóðrjett: — 2 mar — 3 hlífð
arföt — 4 eins — 5 hangir —
7 óþverri — 9 fugl — 10 fóta-
búnað — 14 eignast — 15 tónn.
Lausn á seinustu krossgátu:
Lárjett: — 1 lögur — 6 lem
•— 8,ee — 10 ál •— 11 kindina
— 12 K.R. — 13 AG. — 14 afa
•— 16 vatna.
Lóðrjett: — 2 öl — 3 gerduft
•— 4 um — 5 þekki — 7 klaga
•— 9 eir — 10 ana — 14 aa ■—
15 an.
GóS gleraugu *ru fyrlr
ðllu.
AfgrelOum flest gleraugua
recept og gerum víS gler-
augu.
•
Augun þjer hvfllð
meO gleraugum frá
TÝLI H. F.
Austurstrætl 30.
Gæfa fylgir
Halló Hafnfirðingar! (
Get lánað og greitt fyr- =
irfram nokkra peninga- §
uþphæð þeim sem getur f
leigt tvö herbergi og eld- |
hús. Erum aðeins tvö i
reglusöm. Smávegis hús- 1
hjálp getur komið til f
greina. Tilboð merkt: i
,,Hafnfirðingur — 185“ |
sendist afgr. Mbl. sem i
fyrst.
trúlofunar
hringunum
frá
SIGURÞÓR
Hafnarstr. 4
Reykjavík.
Margar gerðir.
Sendir gegn póstkröfu hvert
á land sem er.
— Sendið nákvœmt mál
Sigríður Þórðardóttir
FRÚ Sigríður Þórðardóttir, sem
á sjötugsafmæli i dag, er ein
af þeim mörgu vestfirsku at-
orku-.og dugnaðarkonum, sem
í kyrrþey og hávaöalaust hefir
unnið sitt ævistarf og skilað
þjóðfjelaginu löngu og drjúgu
dagsverki með iðjusemi og fórn-
fýsi í -uppeldi sjö barna sinna.
Það eru þessar fórnfúsu og
starfssömu konur, sem oftast
leggja stærstu og traustustu
steinana í þjóðfjelagsbygging-
una án þess að almennt sje eft-
ir því tekið eða launa krafist.
Svo hverfa þær af sjónarsvið-
inu jafn hljóðlega og þær unnu
sín störf, en sjálfar hafa þær
reist sjer óbrotgjarnan bauta-
stein með lífi sínu og störfum.
I hópi þessara kvenna er Sig-
ríður Þórðardóttir.
Sigríður er fædd 30. sept.
1877 að Læk í Aðalvík, dóttir
Þórðar Sigurðssonai að Tungu
í Skutulsfirði og Gróu Sölva-
dóttur. 1899 giftist hún Ingi-
mundi Þórðarsyni frá Kletti 1
Gufudalssveit og bjuggu þau
hjónin þar til 1923, (að undan-
teknum nokkrum árum, sem
þau bjuggu í Álftafirði við ísa-
fjarðardjúp) en fluttust það ár
til Hnífsdals. Þar misti hún
mann sinn á öndvei ðu ari 1924
en til Reykjavíkur fluttist hún
1928.
Þau hjónin eignuðust 8 börn.
Eitt dó á unga aldri en sjö eru
á lífi. Þorbjörg, ekkja, búsett í
Kaupmannahöfn, Þþrður og Ing
unn, bæði einnig gift og búsett
í K.höfn, Ingimar, ógiftur, Jó-
hanna, Ingibjörg og Þóra, allar
giftar hjer í Reykjavík.
Ingunn og Þórður og kona
hans, Helga, eru komin í skyndi
heimsókn til að gleðjast með
móður sinni og ter.gdamóður í
dag og talar slik ræktarsemi
sínu máli. Þorbjörg átti ekki
heimangengt, en hvergi hefði
hún þó frekar kosið að dvelja
en í hópi systkina sinna og ann-
ara vandamanna og vina, sem
í dag hylla sjötuga móður og
mannkostakonu.
___Sigríður Þórðardóttir.
bi»b
óska henni farsæls og friðsæls
ævikvölds.
Vinur.
— Hinningarorð
Framh. af bls. 5
mál og dægurþras ljet hann sig
litlu skipta, að því er heyrt
varð, en fylgdist þó vel með en
hjelt sínum skoðunum fyrir sig
og var óhlutdeilinn um menn
og málefni. Bæru þau á góma
og aðrir ræddu þau af kappi þar
sem Bogi var áhiustandi, jafn-.
aði hann deiluna með góðlátlegu
gamni, svo öllum varð skemmt-
un af.
Þó að oft væri þröngt í búi
tókst þeim hjónum með prýði
að koma á legg og til frama
barnahóp sínum. Heimilisbrag-
ur og hættir voru raeð ágætum.
Börn hans og barnabörn,
frændur og vinir kveðja hann
nú og geyma minningu hins
góða manns. Jeg er einn þeirra.
Sigurjón Jóhannsson.
Brunabófafjel. íslands (
vátryggir allt lausafje I
(nema verslunarbirgðir). i
Uppl. í aðalskrifstofu, Al- =
þýðuhúsi (sími 4915) og i
hjá umboðsmönnum, sem |
eru í hverjum hreppi og |
kaupstað.
Sigríður er góðum gáfum
gædd, dugnaðar- og sæmdar-
kona í hvívetna, trygg vin-
um sínum, ástúðleg og virðu-
leg í framkomu en hógvær og
glöð í viðmóti. Hún hefir hvergi
hopað af hólmi í lífsbaráttunni
og með sæmd náð sínu lífs-
takmarki, því, að koma vel upp
sínum börnum af eigin ramm-
leik og atorku.
Með hækkandi aldri þverra
kraftar og heilsa. Það er lög-
mál lífsins og afleiðing lífsbar-
áttunnar. En þá er gott að hljóta
að launum fyrir langt og veg-
legt dagsverk ástríki og um-
önnun. Þeirra launa nýtur Sig-
ríður nú í ríkum mæli hjá börn
um sínum og tengdabörnum, og
önnur eða betri laun mun hún
ekki kjósa sjer á kvöldi lífsins.
Sigríður býr nú með Ingimar
syni sínum að Drápuhlíð 42, en
í dag mun hún dveljast á heim-
ili Jóhönnu dóttur sinnar og
manns hennar, Björns Sigurðs-
sonar, að Faxaskjóli 18, þar sem
börn hennar og aðrir vanda-
menn og vinir rninnast með
þakklæti og gleði liðinna ára og
Minnin garorð
Eiinborg Pjetursdóttir Hall
í DAG er til moldar borin
frú Elinborg Pjetuvsdóttir Hall.
Hún ljest á Elliheimilinu 23. þ.
m. eftir fjögurra vikna legu.
Elinborg var fædd 15. des.
1861 á Borðeyri við Ilrútafjörð.
Foreldrar hennar voru Pjetur
Eggerz pöntunarf jelagsstjóri á
Borðeyri og fyrri kona hans
Jakobína dóttir Páls amtmanns
I Melsteð. Elinborg ólst upp í for
1 eldrahús'um þar til er hún var
117 ára. Þá gekk hún að eiga
| Kristján Hall, sem þá var starfs
maður hjá föður hennar, og sem
tók í sama mund við stjórn
pöntunarfjelagií.ins, en Pjetur
Eggeri fluttist til óðals síns í
Akureyjum. — Þeim hjónum
varð þriggja barna auðið. Dóu
tvö börnin kornung, en eitt
komst upp, dóttirin Ragnheið-
ur, sem síðar varð aðal ellistoð
móður sinnar. .Elinborg misti
mann sinn eftir aðeins þriggja
ára sambúð. Fluttist hún þá að
Prestsbakka, til Arndísar syst-
ur sinnar og manns hennar Páls
Olafssonar prófasts. Á Prests-
bakka dvaldi Elinborg um sjö
ára skeið. Þá fluttist hún til
Reykjavíkur og tók að reka mat
sölu í Þingholtsstræti 24 í
fjelagi við mágkonu sína frú
Lovísu Hall, ekkju Ola Ás-
mundssonar verslunarstjóra á
ísafirði. Hafði Elinborg með
þeim hætti ofan af fyrir sjer
og dóttur sinni alt þar til er
Ragnheiður giftist. Þá fluttist
Elinborg til hennar og tengda-
sonar Einars Jónsscnar, sem þá
var starfandi lögfræðingur í
Reykjavík en síðar sýslumað-
ur Barðstrendinga. Bjó Elinborg
eftir það hjá dóttur sinni alt
þar til er hún fluttist s. 1. vet-
ur á elliheimilið „Grund“, er
dóttir hennar missti húsnæði
það, er hún hafði í Reykjavík
og fluttist til dætra sinna í Vest
urheimi.
Það má með sanni segja, að
lífið hafi iðulega ekki verið
neinn leikur fyrir frú Elinborgu
Það er mikil þrekraun fyrir
kornunga konu að missa, svo að
segja í sama mund, eiginmann
og tvö börn. Á löngum kafla
æfinnar var líka fátæktin stöð
ugur förunautur hennar. En
hún var kona, sem kunni að
bera sorg og ytri erfiðleika.
Þótt lífið yrði henni erfitt með^
köflum, náði það aldrei að
marka sál hennar með mæðu
eða beiskju. Sjerhverju mót-
læti mætti hún ineð rósemi,
sem ljet aldrei haggast. Yfir
ásjónu hennar hvíldi jafnan
myldi og friður •— líka þá er
lífsleiðin var torfærust,
Elinborg var há kona vexti
og í æsku mjög fríð sýnum.
Yfir öllu fasi hennar hvíldi jafn
an kvenlegur yndisþokki og alt
látbragð hennar bar með sjer
einkenni ágætrar ættar. Hún
var elskuð og virt af öllum, er
kynntust henni — og því meir,
sem kynnin urðu nánari. — Á
þeim kafla æfinnar, sem hún
rak matsöluna, fengu margir
tækifæri til að kynnast hermi
og mannkostum hennar, eink-
um úr hópi skólapilta og stúd-
enta, sem voru margir í fæði
hjá henni. Sú kynning varð í
©

mörgum tilfellum að vináttu,
sem hjelst síðan æfilangt, Hí-
býli frú Elinborgar voru að
vísu sjaldan miög áberandi
a.uðug af þeim hlutum, sem
mölur og ryð fær grandað, en
hið ástúðlega viðmót hennar og
göfuga framkoma varpaði ljóma
yfir sali hennar, sem gerði að
verkum, að öllum þótti gott að
sitja við arin henrar.
Þótt ýmsir þessara manna
sjeu nú komnir til fjarlægra
staða, munu þeir þo í dag verða
í anda viðstaddir útför Elin-
borgar/ Og marga stund mun
minningin um hina góðu og
gáfuðu konu eiga eftir að ylja
hugi þeirra, sem. kynntust
henni á lífsleiðinni.
Gamall vinur.
-----—---------
Frú Elín GnSisiuíids-
dótlir iimmlug
FRÚ Elín Guðmundsdóttir,
Bergþórugötu 12, verður fimm-
tug á morgun, 1. október.
Þú ert sómi þinnar stjettar,
þú hefur veriö ungum best,
öldruðum og illa leiknum,
ávallt týgjað þeirra hest,
Þess jeg óska að þínir nið.jar
þannig breyti eftir þ.jer.
Sól að morgni, sem að kvöldi,
síst af öllu skugga sjer.
Eins og fertug fram þu gengur,
fennit seint í sporin þín.
Trygga vina, er til þín kailað,
týndu upp aftur gullin mín.
Bjartar 1 veðjur berast til þín,
bjart mun ávallt yfir þ.jer.
Blessun fylgi barnahópnum,
birta, sem að aldrei þver.
G. G. H.