Morgunblaðið - 20.01.1987, Blaðsíða 60

ÍB ?í>pr HAITV'AI 0? ST'I-'TAniTT.OTíTrJ OIOA.TTTVTTKTiTOM
60 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. JANÚAR 1987
t
Móðir okkar,
MATTHILDUR SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði að morgni 18. janúar.
Halldór Guðmundsson,
Jónína Guðmundsdóttir,
Ásgeir Guðmundsson,
Sigríður Guðmundsdóttir.
t
Eiginkona mín,
KRISTÍN BJÖRG BORGÞÓRSDÓTTIR,
Þiljuvöllum 27,
Neskaupstað,
lést 15. janúar í Fjórðungssjúkrahúsinu á Neskaupstað.
Fyrir hönd ættingja,
Guðmann Guðbrandsson.
t
Systir mín,
RANNVEIG ÞORSTEINSDÓTTIR,
hæstaréttarlögmaður,
lést að Reykjalundi sunnudaginn 18. janúar sl.
Fyrir hönd vandamanna,
Ólafur Þorsteinsson.
t
PÁLÍNA ÞORLEIFSDÓTTIR,
saumakona,
Jökulgrunni 1b,
lést á heimili sínu að kveldi 17. janúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Ragnar Veturliðason.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KJARTAN J. JÓHANNSSON,
læknir,
sem lést 7. janúar sl., verður kvaddur frá Dómkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 21. janúar kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á minningar-
sjóð Kjartans B. Kjartanssonar læknis hjá Geðverndarfélagi
íslands.
Jóna B. Ingvarsdóttir,
Ingvar E. Kjartansson,
Jóhann Árm. Kjartansson,
Þorbjörg K. Kjartansdóttir,
Kristjana S. Kjartansdóttir,
Sigríður Þórarinsdóttir,
Elín Árnadóttir,
Birgitta Kjartansson,
Guðmundur Björnsson,
Björgvin Bjarnason,
Þórarinn, Þorbjörg og Kjartan Kjartansbörn,
Jóna, Páll, Árni og Kjartan Ingvarsbörn,
Kjartan og Ingibjörg Jóna Guðmundsbörn,
Kjartan Bjarni, Ingvar og Sverrir Björgvinssynir
og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
MARÍA STEINGRÍMSDÓTTIR,
Fossvöllum 19,
Húsavík,
verður jarðsungin frá Húsavíkurkirkju miðvikudaginn 21. janúar
kl. 14.00.
Helga Þráinsdóttir,
Kristín Þráinsdóttir,
Þórunn Þráinsdóttir, Brynjólfur Jóhannesson,
Bjarni Þráinsson, Hrefna Ólafsdóttir,
Höskuldur Þráinsson.
Guðmundur Kolbeins-
son — Minning
Fæddur 27. mars 1899
Dáinn 10. janúar 1987
I gær var jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík Guðmundur
Kolbeinsson, merkur fulltrúi alda-
mótakynslóðarinnar, sem fæddist í
ölduróti nýs tíma og bar í sér áhrif
og áhrifamátt þeirra breytinga sem
mestar hafa verið í íslensku sam-
félagi til þessa. Genginn er fullhugi
og með honum hluti sögunnar sem
aldrei verður skráður.
Guðmundur var borinn og bam-
fæddur austur í Grafningi, sonur
hjónanna Geirlaugar Jóhannsdóttur
og Kolbeins Guðmundssonar á Úlf-
ljótsvatni. Hann var næstelstur sjö
systkina. Fyrr eru látin Katrín og
Jóhannes en eftirlifandi eru Vil-
borg, Þorlákur og Arinbjöm.
Guðmundur var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Aðalheiður Georgs-
dóttir, hún átti þá eina dóttur,
Sigríði, og gekk Guðmundur henni
í föðurstað. Þau slitu samvistum.
Síðari kona Guðmundar var Áslaug
Elíasdóttir, hún átti soninn Jóhann,
sem Guðmundur gekk líka í föður-
stað. Tvö bamaböm ólust upp á
heimili þeirra Áslaugar, Guðlaug,
dóttir Sigríðar, og Sigrún, dóttir
Jóhanns.
Ég kynntist frænda mínum fyrst
náið á unglingsárum þegar ég nam
við Kennaraháskólann, leigði á loft-
inu hjá afa ýÞingholtsstræti og var
í kosti hjá Áslaugu og Guðmundi,
sem bjuggu niðri. Viðurværið var
gott og samvistin við þau hjón mér
ómetanleg. Heimili þeirra var mér
alltaf opið og alúð þeirra og velvild
var styrkur óþroskuðum unglingi í
nýju umhverfí. Og það vom fleiri
en ég sem nutu velvildar þeirra
hjóna því vart leið sá dagur að ekki
bæri gest að garði að ræða málin
yfir kaffibolla. Vinfesta þeirra og
samskipti vom einstök og gott að
leita til þeirra jafnt í sorg sem gleði.
Æskustöðvamar áttu djúpar
rætur í Guðmundi og hann batt við
þær órofa tryggð. Grafningurinn
er glöggt dæmi um íslenska sveit
þar sem taumlaus náttúra og veður-
far landsins er í senn ógnandi og
ögrandi, en undur gefandi þeim sem
athugulir em og úrræðagóðir. Þetta
skildi Guðmundur ungur og ræktaði
sjálfan sig í samræmi við það. Hann
aflaði sér víðfeðmrar þekkingar á
landi sínu og þjóð með eftirtekt og
lestri, og kunni að hlusta. Hæfileik-
ar hans vom fjölþættir og ég held
að hann hefði getað lært til hvaða
starfs sem var. Hann hlaut þó enga
formlega menntun eftir skyldunám.
Hann var sjálfmenntaður og tamdi
sér hugsun vísindamannsins, lista-
mannsins og verkmannsins.
Þegar Guðmundur fluttist suður
rúmlega tvítugur þekkti hann
Grafninginn eins og fínguma á sér
og hafði öll örnefni á hraðbergi.
Mörgum sögum fór um ratvísi hans.
Ein er mér minnisstæðust enda þá
sjálf með í för. Ferðinni var heitið
á Hengil og lagt upp frá skála milli
hrauns og hlíða. Þetta var eitt af
mörgum rigningarsumrum og rign-
ing og nokkuð þungbúið þegar lagt
var upp. Eftir því sem leið á
gönguna þéttist þokan. Þar kom
að við sáum ekki handa okkar skil,
var þá afráðið að snúa aftur til
skálans. Ég taldi það gott og bless-
að en velti því fyrir mér hvar skálinn
væri. En við treystum á Guðmund.
Ég áttaði mig fljótlega á því að
þrátt fyrir ákvörðun um að snúa
til skálans héldum við áfram. Mér
varð ekki um sel. Rigningin ágerð-
ist og rann saman við þokuna.
Guðmundur hægði gönguna við og
við og virtist vera að skoða sig um.
Hvemig stóð á þessu? Hafði undrið
gerst? Var Guðmundur frændi orð-
inn villtur og það í sjálfum Henglin-
um, sem hann þekkti eins og eigin
fíngur? En viti menn, áfram var
haldið, niður halla eftir velli, og ég
var nærri gengin á skálann svo
óvæntur var hann mér og okkur
hinum. En fyrir Guðmundi var auð-
vitað ekkert sjálfsagðara en hann
væri á sínum stað. „Hvert ættu líka
skátaskálar að fara?“
Guðmundur lét ferska vinda sam-
tímans ekki fram hjá sér fara og
tileinkaði sér snemma hugsjónir
lýðræðis; sjálfstæðis einstaklinga
og þjóða. Hann tók virkan þátt í
verkalýðsbaráttunni og fátt sveið
honum sárar en þegar réttur hins
vinnandi manns til mannsæmandi
lífs var fótum troðinn. Á ámnum,
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu samúö og vináttu við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞORKELS HELGASONAR.
Helga Þorkelsdóttir,
Björn Þorkelsson,
Þorkell Máni Þorkelsson,
Þorgeir Þorkelsson,
Sigríður Þorkelsdóttir,
Þormóður Þorkelsson,
Gunnvör Þorkelsdóttir,
Hannes Þorkelsson,
Auður Þorkelsdóttir,
barnabörn og
Sigurður B. Guöbrandsson,
Guðmunda Guðmundsdóttir,
Kristfn Jóhannesdóttir,
Jóhanna Ólafsdóttir,
Einar Karlsson,
Jón Guðmundsson,
Jóna Kristfn Bjarnadóttir,
Sigurður G. Lárusson,
barnabarnabörn.
Legsteinar
ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
t
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÞURÍÐAR VIGFÚSDÓTTUR,
Hrafnistu, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 22. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar afbeðnir en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á Slysavarnafélag íslands.
Sigrún Einarsdóttir, Yngvi Guðmundsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Jónas Helgason,
og barnabörn.
MEÐEmSIMTALI
er hœgt að breyta innheimtuað-
ferdinni. Eftir
argjoldin skuldfœr
vidkomandi greiöslukortareikn-
SÍMINN ER
691140
691141
þegar ég var kostgangari á heimili
Guðmundar, voru verkföll tíð. Ég
minnist sérstaklega verkfallsins
1955 sem var bæði langt og strangt.
Hann sást ekki mikið heima. Það
var harka í verkföllum á þessum
tíma og verkamennimir þurftu að
fylgja málum vel eftir, ella var verk-
fallið brotið á bak aftur og árangur-
inn enginn. í fyrstu var ég undrandi
á að varla mátti merkja á kostinum
að Guðmundur var í verkfalli og
því launalaus. En fljótlega skildi ég
hvar skýringin lá. Oguð hugsun og
heilindi höfðu gert illa launuðum
erfiðismanni kleift að haga lífi sínu
á þann veg að hann hafði nægt
efnahagslegt sjálfstæði til að beij-
ast fyrir bættum hag alþýðunnar,
ekki aðeins sín vegna heldur með
heill fjöldans í huga. Guðmundur
Kolbeinsson var sannur hugsjóna-
maður sem aldrei var beygður til
að selja hugsjónir sínar fyrir brauð.
Guðmundur hætti að vinna fyrir
um það bil þijátíu árum, þegar
hann hafði ekki lengur líkamlegt
þrek til erfíðisvinnu. Gömul vinnu-
slys sögðu til sín og aldurinn heijaði
á, einkum fæturna, og hann gekk
við hækjur blómann af ævikvöldinu.
Guðmundur var þó glaður sem fyrr
og hugurinn fijór — og nú kom sér
vel eins og oft áður að hafa ræktað
garðinn sinn. Ekki dugði að sitja
aðgerðarlaus. Hann tók þátt í heim-
ijisstörfunum og þeir sem sóttu
Áslaugu og Guðmur.d heim, nú á
Hjaltabakkann, voru löngu hættir
að spyija hvort þeirra hefði bakað
klattana eða pönnukökumar sem
voru á borðum. Guðmundur sýslaði
fleira. Hann lærði smávegis á orgel
í æsku og nú tók hann upp þráðinn
að nýju. Skemmtilegast þótti hon-
um að spila og syngja með öðrum
ekki síst þegar gestir komu og glasi
var lyft á góðri stundu. Guðmundur
var drátthagur vel og bar fyrir sig
að mála, en við það fékkst hann
líka ungur. Þó hér sé margt talið
átti frásögnin þó líklega í honum
flestar taugar. Það var unun að
hlusta á hann segja frá gamalli tíð,
einkum kynlegum kvistum og stór-
huga konum. Hann lét sér auðvitað
ekki nægja að segja frá heldur
skráði hjá sér nokkra þætti og at-
burði liðinna daga.
Fjölskyldu hans og aðstandend-
um öllum votta ég dýpstu samúð
mína. Megi minningin um góðan
dreng verða ykkur styrkur í sorg
ykkar.
Nanna Úlfsdóttir
Blómmtofa
Fnöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tilkl. 22,- einnig um heigar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.