Þjóðólfur - 23.10.1903, Blaðsíða 3

Þjóðólfur - 23.10.1903, Blaðsíða 3
i7i ekki í ljóðum ? Var þér ekki heitt um hjartaræturnar á eptir ? Eg vildi bara, að eg hefði séð þig innan um alla þessa em- bættismenn og burgeisa! Ja, sei, sei, — Þeir hefðu átt að vita, 1 hvaða ástandi eg hef stundum séð þig! Ef þá hefði grunað — Elskan mfn góða, gerðu það fyrir mig, að hætta meðan tfð er til viðþennan sjón- arleik! Farðu að mínum ráðum og hættu hið bráðasta! Satt að segja, minn háttvirti, ertu að ekki að eins dóni; þú ert þar á ofan sauð- heimskur. Mig langaði að segja þér þetta og nú skal eg sanna þér, að svo er. — Einu sinni hélstu að eg elskaði þlg; stend- ur það ekki heima? Og þú varst svo sannfærður um það, að sfðasta kvöldið, sem þú varst hjá mér og raukst út í fússi og þóttist vera vondur, þá var það hrein og klár uppgerð; þú snerir þér við og hélzt að eg færi að dekstra þig! Þú var- aðir þig ekki á því, greyið, að sá, sem þú varst hræddur við, stóð þá á hurðarbaki og heyrði alltsaman ! En þú heyrðir ekki til okkar á eptir! Eg get sagt þér eins og er : við dönsuðum af kætinni, hlógum— eg ætlaði jafnvel að fá krampa af hlátri! En hvað eg var búinn að gabba þig lengil Hver hræða í allri Parísarborg vissi það og talaði um það: íiienn bara skemmtu sér við það! Þú varst sá eini. sem ekkert sást og ekkert skildir; bæði blindur og heyrnarlaus.........! Heyrðu nú: Eg hef aldrei kært mig minnstu vitund um þig sjálfan — en um gjafirnar frá þér. Eg elska. Jón, eg tilbið hann og eg dæi af sorg, ef eg kæmist að þvf, að hann héldi við aðrar. — Sérðu ekki hvað þú ert vitlaus? Kannastu nú við það! Eg ræð þér fast- lega til þess að koma hvergi fram sem landsins faðir. Þér fer það svo illa. Og ef eg á að segja þér eins og er, mundirðu verða hálfu hlægilegri í þeirri roilu en í ástarollunni sælu. Svo óska eg þér og þfnum alls hins bezta og að æfi þín megi líða í baráttu fyrir fósturjörðina (!). Berðu þig samt að sofa rólega og hafa stillingu á geðsmununum. Farðu svo norður og niður! Klóthildur Dupont. Þr i ðj a b r é f. Hjartkæri Artúr! Bréf þitt meðtekið í þessu augnabliki, Sömuleiðis póstávísunin. Hjartans þakkir fyrir! Þú ert inndæll. Þú kemur þá á þriðjudaginn. Blessaður komdu! Kærðu þig ekki um bullið úr mér í síðasta bréfi. Þú ert. konungurinn og enginn kemst í hálfkvisti við þig. Svo kyssi eg þig hundrað kossa, dengsi minn ! Þúsund sinnum þegar við hittumst. Þín einlæg Klóthildur. Hval 40 álna langan rak nýlega á Tvískerja- fjöru í Öræfum. Slysför. Aðfaranóttina 4. þ. m. fyrirfór sérgipt kona frá Hvammi í Lóni Bergljót J ó n s d ó 11 i r (frá Hofi í Öræfum Þorláks- sonar). Hafði hún verið nokkra daga til lækninga á Reynivöllum í Suðursveit, en gisti á Stapa í Nesjum áleiðinni heim til sín laugardagskveldið 3. þ. m. Var horf- in úr rúminu um morguninn og fannst dauð í Þveitinni, vatni fyrir innan Bjarna- neshverfið. Hún hafði verið þunglynd um hríð og heilsubiluð, en myndarkona. Var komin hátt á fertugsaldur. Mannalát. Hinn 7. þ. m. andaðist hér í bænum Halldóra Á r na dó 11 i r ekkja Eiríks Ásmundssonar, er lengi bjó í Grjóta hér 1 bænum. Hún var dóttir Árna, sem bjó í Brautarholti Magnússonar á Utskála- hamri Magnússonar á Bakkaá Kjalarnesi (•j* 1815) Hallgrímssonar á Bakka Þorleifs- sonar Jónssonar Indriðasonar, en móðir Hallgríms var Guðrún Eyjólfsdóttir Hall- grímssonar sálmaskálds f Saurbæ Péturs- sonar. Af börnum Halldóru heit. og manns hennar iifir að eins eitt: Árni verzl- unarmaður í Rvík. Annar son þeirra Ás- mundur að nafni dó í latínuskólanum, mesti efnispiltur. Hinn 18. þ. m. andaðist hér í bænum eptir þunga og langa legu Á r m a n n J ó n s s o n , sonur Jóns Arasonar og Ingi- bjargar Sigurðardóttur, erlengivarí Skál- holtskoti. Hann var rúmlega fimmtugur að aldri. Kvæntur var hann eitt ár Á- gústu Eiríksdóttur, systur frú Guðríðar Thorsteinsson. Hún dó mislingasumarið 1882 af barnsförum. Ármann heit. var | stillingarmaður og að öllu hinn vandaðasti og bezti drengur. Hann var mállaus eða því sem næst frá unga aldri, en kunnugir menn gátu skilið hann furðanlega vel án fingramáls. Sumarið sem er aðkveðja í dag hefur veriðsvo einmuna gott hér á Suðurlandi frá upphafi .til énda, að lengi mun í minnum haft, hver dagurinn svo að segja öðrum betri til sumarloka. I hinum fjórðungunum hef- ur þetta sumar aptur á móti verið eitt- hvert hið lakasta, og í suraum héruðum svo, áð naumast nokkur heytugga hefur náðst óskemmd. Einna lakast er látið af ástandinu í Strandasýslu norðanverðri. I Trékyllisvík er t. d. sagt, að bændur hafi borið töðuna aftúnunum í sjóinn, svo ger- skemmd var hún orðin. En bót er það mikil í máli, að kaupfélag Strandamanna, er á töluverðan sjóð, og er eitthvert hið bezt stadda kaupfélag landsins, mun hafa allmiklar kornbirgðir aflögu til fóðrunar búpenings þar í sýslu í vetur. Réttdæmis-msBlivog bæjarfóget- ans hérna reyndist með sömu annmörk- unum sem áður við yfirréttinn nýja á mánudaginn var í »títuprjónamáli« Krist- jáns Jónssonar assessors gegn útgefanda þessa blaðs, — sektin færð niður um helm- ing (niður í 50 kr.). — Heyrzt befur, að einhverjar umleitanir séu í hinum yfirrétt- ardómaranum, Landvarnar-sendiherranum nafnkur.na, að láta títuprjónana sína sigla og láta skoða þá í hæstarétti(!). En hann kvað ekki, vilja kosta neitt til þess úr sín- um vasa, og er því allhætt við, að hann fái hryggbrot, og verði sagt, að hann sé ekki ofgóður að kosta þetta sjálfur, ef hann langar til að halda þessu barnaspili lengur áfram. Reykvíkingar hafa líka ver- ið svo hugulsamir, að hvíla manninn frá þingstörfum sjálfsagt fyrir fullt og allt, svo að hann getur haft því betra næði til að þjóna sinni eigin lund. En hvað sem þessum vísu herrum J. J. og Kr. J. þókn- ast að gera frekar í þessu hlægilega mála- vastri þeirra, munu flestir álíta, að lítið hafi orðið úr því högginu, er svo hátt var reitt hjá þeim, og að orðstír þeirra hafi lítt aukizt við þetta vesaldarlega þakkará- varp(!) til Þjóðólfs fyrir athugasemdir hans um pólitiska starfsemi þessara herra, því að ekki er mála-hégómi þessi af öðru sprottinn. Silfurbriiökaups landshöfðingjans og frúar hans var minnst hér í bænum 18. þ. m. með veifum á hverri stöng. Nokkrir bæjarbúar færðu þeim hjónum að gjöf standskál úr silfri, binn bezta grip, er kostað hafði 800 kr. Um morguninn snemma lék lúðrafélagið nokkur lög á horn úti fyrir landshöfð- ingjahúsinu, og um daginn færðu ýmsir bæjarbúar þeim 'hjónum heillaóskir. „Laura“ kom af Vestfjörðum í fyrra kvöld. Með henni kom frá ísafirði Hannes Hafstein sýslum. og bæjarfógeti, Lárus Snorrason kaupm. o. fl. »Laura« brá sér til Kefla- víkur á leiðinni hingað og setti þar á land nýja Utskálaprestinn, séra Kristinn Daníelsson frá Söndum, með skylduliði sínu öllu og öðrum flutningi. Málarinn Ásgrimur Jónsson úr Árnesssýslu, er styrk fékk af þinginu í sumar, er nýkominn hingað til bæjar- ins, en siglir til Hafnar með »Laura« á morgun. Hann hefur í sumar dvalið lengst í Hreppunum í Árnessýslu, óg ferðast austur á Rangárvöllu. Hann hefur og verið uppi í Borgarfirði. Hefurhannmeð sér allmörg málverk af ýmsum stöðum, þar sem bann hefur verið í sumar, og eru flest þeirra ágætlega vel gerð. Sum- ar myndirnar eru ekki fullbúnar, að eins frumdrættir (skitser). Hann hefur og málað andlitsmynd af séra Valdimar Briem mjög góða. Málverk þessi voru til sýnis í gær, og eru það einnig í dag í Melsteðs- húsi (húsi Kristilegs unglingafélags). Með- al þeirra ^ru mörg frá Vestmannaeyjum, er Ásgrímur málaði þar í vor. Viiðist hann vera mjög gott efni í listamann, og fé því vera vel varið, sem honum hefur veitt verið til að æfa sig frekar í málara- listinni, enda heyrðust engin mótmæli frá nokkrum þingmanni gegn þeirri fjárveit- ingu, og er það þó sjaldgæft, er um styrk- veitingar til einstakra manna er að ræða. Ásgrfmur gerir ráð fyrir að koma hingað aptur að sumri. Ávarp til konungs vors á 40 ára ríkisstjórnarafmæli hans 15. nóv. næstk., hefur verið samið af nefnd manna úr bæjarstjórninni (J. Magn., Þórh. Bj. og Kr. J.) og verður sent héðan nú með »Laura«. Það liggur frammi til undir- skripta í landsbankanum í dag og fyrri hluta dags á morgun. Eptirmæli. Hinn 28. f. m. andaðist Hannes Magnús- son bóndi í Deildartungu; hann var fæddur að Vllmundarstöðum í Reykholtsdal, 17. nóv. 1839. Faðir hans var hinn nafnkunni merkisbóndi Magnús Jónsson á Vilmundar- stöðum, en faðir Magnúsar var Jón bóndi á Þorvaldsstöðum í Hvítársíðu, hreppstjóri Slðumanna, sonur Auðuns bónda í Hrísum í Flókadal, Þorleifssonar hins auðga, bónda á Hofsstöðum í Hálsasveit, Ásmundarsonar á Bjarnastöðum í Hvítársíðu, Ólafssonar bónda á Bjarnastöðum, sonar Jölda-Helga, Ólafssonar, Sveinssonar. Það er göfug og fjölmenn bóndaætt f Hvítársíðu og víða um Borgarfjörð. Móðir Hannesar bónda var Ástríður dóttir Hannesar á Steinþórsstöðum, Jónssonar frá Höfða, Jónssonar I Kvíum Brandssonar. Þau Magnús bóndi og Ást- ríður giptust 23. júlí 1838. Móðir Hannes- ar á Steinþórsstöðum var Sigríður Hjálms- dóttir bónda í Norðtungu (d. c. 1745), Guð- mundssonar á Hafþórsstöðum (d. 1707), Hjálmssonar (Hamra-Hjálms) á Skarðs- hömrum (d. eptir 1681), Guðmundssonar bónda á Merkigili í Skagafirði, lögréttu- manns I Hegranesþingi (d. 1681), Kolbeins- sonar á Merkigili (bartskera Guðbrands biskups, 1594—d. 1616), Hjálmssonar [Iög- réttumanns I Eyjafirði (d. eptir 1579) Sveins- sonar]. Þegar Hannes Magnússon kvæntist, reisti hann bú í Deildartungu, og gerðist brátt hreppstjóri Reykdæla. Þvt starfi hélt hann til dauðadags, og var það eigi öðrum betur fengið. Hannes var jafnan stoð sveit- ar sinnar og sannnefndur. Hann bjó hinu . bezta búi, og lagði þó ærið I kostnað, bæði við uppeldi hinna mörgu barna sinna og fósturbarna, og eigi síður vegna hinnar miklu gestrisni, er heimili hans sýndi hverj- um, sem þar bar að garði. Hannes var gætinn maður og vitur, fáskiptinn um ann- ara mál, en ráðdrjúgur og ráðheppinn, ef hans var leitað, sem opt þurfti við. Má segja að hann væri maður bæði djúpvitur og góðgjarn I ráðum, og öll var framkoma hans svo prúð, að fá dæmi finnast slíks heimilisföður, sem hann var. Og þótt hanu sýndist fremur fáskiptinn hversdagslega, var hann þó sfglaðúr og skemmtandi, hver sem við hann mælti, svo að allir, er hann þekktu, hlutu að Iíta hann með virðingu og vinar- hug. Hann var sístarfandi á heimili sínu, og liélt þar öllu í reglu með frábærri elju og stiilingu. Mun jörðin Deildartunga lengi bera menjar þessa merkismanns. Hannes var kvæntur Vigdísi Jónsdóttur bónda f Deildartungu (Jónssonar, Þorvaldssonar). Þau hjón voru mjög samvalin, og mátti það sjá á heimili þeirra, sem jafnan var fyrir flestum öðrum, að rausn ög reglusemi. Þau hjón eignuðust 7 börn, er til aldurs komust, en eitt barna sinna misstu þau á þroskaskeiði, það var sonur, er Magnús hét, hið líklegasta mannsefni. Sex börn þeirra ,eru á lífi, og þegar komin úr æsku: Jón, Ástrfður, Guð- rún, Helga, Vigdís og Hallfríður. Öll eru þau vel mennt. Auk barna sinna tóku þau hjón mörg fósturbörn og ólu önn fyrir þeim, eigi síður en eigin börnum sínum. Allir, sem þekktu Hannes, sakna hans á margan hátt, því að hann var hið mesta göfugmenni í hvívetna, og væri óskandi að víða fyndust hans jafningjar. Jarðarför hans fór fram að Reykholti, miðvikudaginn 7. þessa mánaðar, og var þar mikill fjöldi manna til kominn, sem sýndi maklega vin- sæld hins látna merkismanns, er margur vildi úr helju heimt hafa. (JÞ Penlngabudda hefur tapaztáLauga- vegi. Skilvís finnandi skili henni á afgr.- stofu Þjóðólfs gegn fundarlaunum. Frá hinu konunglega sjókortasafni í Kaupm.höfn hef eg nú til sölu mikið af ,parta-kortum‘ yfir strendur landsins. Kort þessí, sem eru ómissandi fyrir fiskiskip, eru þau allra nýjustu endur- bættu og flest á lérefti. 3igf. Eymundsson. Alþýðufræðsla Stúdentafélagsins. 10 fyrirlestrar um líf og heilbrigði heldur Guðm. Björnsson í barnaskól- anum, á miðvikudögum og laugardögum kl. 8“/2—9^/2 e. h., í fysta sinni miðviku- daginn 4. nóvember. Aðgöngumiðar á 1 kr. fást hjá Sigf. Eymundssyni, meðan rúm vinnst. Vel skotna fálka kaupir Júlíus Jörgensen Hotei ísland. Ljósmyndir stækkaðar betur en víða erlendis hjá Sigf. Eymundssyni. Landbúnaðarblaðið ,Plógur‘ ritstj.: Sig. Þórólfsson, kostar að eins 1 krónu árgangur- inn 12 tölubl. Flytur margar góðar og þarflegar bendingar. Ætti að vera á hverju sveitaheimili. Borgun fyrir blaðið sendist undir- rituðum, er annast útsendingu þess. Allar eldri skuldir blaðsins greiðist og mér einum. Rvík 22. okt. 1903. Hannes Þorsteinsson. Eigandi og ábyrgðannaður: Hannes Þorsteinsson, cand. theol. Prentsmiðja Þjóðólfs.

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.