Fréttir frá Íslandi - 01.01.1874, Blaðsíða 45

ATVINNUVKGIK.
45
stofunni, og glœbur, cr lifðu í lionum, haíl fallið ofan á gólíið, og valdið
cldinum.
AMERÍKUFERÐIR íslcndinga liafa enn orðið allmiklar næstliðið
ár. Stjórnin í Canada í Norðurameriku hafði boðið pcim íslendingum,
er pangað vildu flytja, land ókeypis, 200 ekrur hverjum hjónum, og 100
ckrur hverjum einhlcypum, og par að auk nokkurn styrk til fararinnar.
Á petta boð runnu margir, einkum á norðurlandi, þar sem harðæri, fa-
tœkt og ýmsar aðrar orsakir knúðu menn til að gjöra breytingu á högum
sfnum, ef verða mætti til batnaðar. Guðmundur kaupmaðiu' Lambertscn
í Reykjavík var umboðsmaður Canadastjórnar í því eftii, og liafði pantað
skip til fárarinnar. Svo var til ætlað, að skip þetta kœmi á Sauðárkrók
í SkagafirÖi í miðjum júlímánuði. Á hinum ákveðna dogi, er skipsins var
von [langað, var par saman kominn mikill fjöldi manna, er ætlubu að fa
sjer far; en skipið kom ekki. Urðu Vosturfarar að bíða þar langa hríð
atvinnulausir um hinn arðsamasta atvinnutíma ársins eða um hásláttiun,
og ldutust af því ýmisleg vandræði. Var ná eigi annað ráð en að senda
utan sem skjótast, að reka á eptir skipinu, og dugði það, þótt ccrið seint
væri. Skipiö kom loksins snemma í scptomber. Hinn 10. sept. lagði það
af stað frá Sauðárkrók, og fóru með því 375 manna; þar af voru 300M1-
orðinna, en 75 unglingar yngri eu 12 ára og böm. Flestir Vesturfara
þessara voru úr öllum sýslum norðurlandsins, nokkrir úr Strandasýslu og
úr Rreiðafjarðardölum. Mestur hluti þeirrasettistað íOntario, cnsumir
í Nýju Brúnsvík.
Af íslendingum þeim, er árið áður fóru til Canada, fóru litlar sögur
næstliðið ár. þiar á mót veitti íslendingum í Bandaríkjunum fremur
ervitt að sumu lcyti. Pcningaþröng mikil kom upp í New York,og broidd-
ist þaðan út um öll Bandaríkin, en þar af lciddi hinn mcgnasta atvinnu-
skort fyrir verkmenn; kom hann mjög hart niður á íslendingum eigi síð-
ur en öðrum, einkum þcim, er bjuggu í bœjunum. Flestir íslendingar í
Bandaríkjunum höfðu sezt að i Milvaukee, höfuðborginni í Wisconsin;
en er atvinnuskorturinn kom, hurfu þeir fiestir þaðan og drcifðust víðs
vegar um Wisconsin: settust sumirþcirra aðnorður i Shawanahjeraði,
og stofnuðu þar íslenzka nýlendu, en sumir þeirra settustað á Washing-
toncy norður í Michiganvatni, þar sem ýmsir íslendingar höfðu áðurtekið
sjer bólfestu. Enn aðrir fóru til Nebraska vestan til í Bandaríkjunum;
ieizt þcim þar vcl á landkosti og hugðu gott til nýbýlis handa íslending-
um. prír íslendingar fóru þó þessa lengst, eða allt norður til Alaska;
en það er eyðiskagi mikill, nyrzt og vestast í Vesturheimsbyggðum, milli
Kyrrahafsins og íshafsins nyrðra; er þar strjálbyggt af Skrælingjum og
rauðum mönnum. peir, er þessa för fóru, voru Jón Ólafsson, fyrrum rit-
stjóri Göngu-Ilrólfs, Ólafur Ólafsson frá Espihóli og Páll Bjarnarson úr
Múlasýslu; ætluðu þeir að kynna sjer landkosti norður þar og vita, hvort
þar væri haganlcgur bústaður fyrir íslendinga; fengu þeir ferðakostnað ó-
keypis hjá stjórn Bandaríkjanna. peir lögðu af stað úr Bandaríkjunum