Austri - 16.03.1901, Blaðsíða 3

N R. 10
ÁUSTRÍ. 31
Tfirlýsi ng.
Hérrac-ð lýsi og yiir pyí, að aðdrótt-
™ sú, til félagsins Vigilantiu, er stóð
í Bjarka p. 9. p. m., er annaðhvort
óvönduð ritstjórnarlýgi,
eða sett par af hinum ónefndu
Ijgalaupum, sem ekki pora að
kannast við sitt naumlega heiðarlega
nafn.
Seyðisfirði, 10. marz 1901.
H. I. Ernst,
p. t. formaður félagsins.
Ritstjóri Bjarka er nú að
hæla sér af pví að hann hafi fengið
prjú sakamál fyrir p r j ú fyrstu
tbl. af Bjarka sem út komu með hans
ritstjóra-ábyigð.
Sölvi Helgason hældi sér líka af
pví að hann 'æri sigidur, en pað var
raunar á tugtbúsið.
það er nú varla hægt að segja um
pað með vissu, hvað verða muni af
ritstjóra Bjarka á endanum, hvort
hann muni sigla héðan, eða halda á-
fram að vera leiðtogi pjóðarinnar á
pann hátt, að óvirða íslenzka tungu
og pjóðerni (sbr. Bjarka 9. tbl.).
En pað verða menn að játa, að
petta er fremnr lagleg byijun hjá
ritstjóranum.
HitstjóriBjarka gefur pað
fyllilega í skyn í 9. tbl., að hann hafi
í vetur sett ópverrann um verzlunar-
stjóra Snæbjörn Arnljótsson í Bjarka
af pví verzlunarstjórinn hafi neitað að
taka innskriptir til hans. Hér mun
Pví áhöld á um drengskap og vitsrauni
ntstjórans. En menn geta nú bezt
£éð pað á ritgjörð herra kaupmanns
Friðnks (jruðmundssonar hér á undan
í blaðinu, hve tilhæfulaus ósannindi
ritstjóri Bjarka ber herra verzlunar-
stjóra Snb. Arnljótssyni á brýn um
aískipti hans af alpingiskosningunni í
haust í Norður-fingeyjarsýslu.
„G a r ð a r“. Vér höfum fengið
bréf, bæðí frá Generalkonsulatinu í
London og framkvæmdarstjóra C. B.
Herrmann um skip félagsins, er sanna
að fullu ummæli Austra í vetur, sem
Bjarki leyfði sér, að vanda, að lýsa
lýgi, en vegna rúmleysis geta bréfin
ekki kornið fyr en í n. bl.
Herra Herrmann hefir sent oss
skýrteini, er veitir oss rétt til að
kynnast enn betur hinu fallandi Garð-
arsfélagi og hinni heiðarlegu stjórn
pess.
Seyðisfirði, þann 16. marz 1901.
Tíðarfar nú aptur mjög milt með
hlýjum sunnanviudi.
Fiskiskútur pær, er nokkrir
eínstakir menn hafa leigt af Garðars-
félaginu til að halda peim út til fiskj-
ar eru nú að búa sig út, en eitthvað
mun skipsskjölunum ábótavant, pví
bæjarfógetinn hefir eigi viljað skrá-
setja skipshafnirnaj'.
„C e r e s“, skipstjóri Kjær, kom
hingað á mánudagskvöldið p. 11 p. m.
og með skipinu konsul Carl Tulinius
frá Höfn.
„V e s t a“ skipstjóri Holm, kom
bingað daginn optir með miklar vörur
til Pöntunarranar o. fl. kaupmanna.
Með Vestu voru pessir farpegjar:
kaupm. Lárus Snorrason, Konráð
Hjálraarsson, Kristjáu Gíslason frá
Sauðárkrók, Krístján Johnasen og
Stefán Th. Jónsson. Frá Djúpavog
kom Bjarni Siggeirsson.
Skipin skiptu hér vörum með sér og
fór „Ceres“ sunnan um land til Reykja-
v knr, en „Vesta“ norður og vestur
fyrír lanci samkvæmt áætlun. Með
„Vestu“ fór héðan til Akureyrar
verzlunarstjóri Einar Hallgrímsson,
útvegsbændurnir In imundur Eiríksson
og Olafur Pétursson.
„E g i 11“ skipstjóri Houeland,
kom hingð 14. p, m. Með skipinu
komu frá útlöndum: kaupm. fórarinn
Guðrrundsson, verzlunarstjóri Jóhann
Vigfússon, kcnsul I. M. Hansen, Svaf-
ar Sigurbjörnsson og fröken Sigurborg
Jónsdöttir. Sunnan af fjörðum var
með „Agli“ verzlunarstjóri Olgeir
Eriðgeirsson..
Sigurborg Jónsdóttir
er nú komin heim úr utanferð sinni
útlærð í að búa til smjör og osta;
hún býður tilsögn síaa i pví starfi.
Hana^ er að hitta á
Úlfstöðum í Loðmundarfirði.
Jörðin Eyjólfsstaðir, í Valla-
hreppi í Suður-Múlasýslu, sem er 39,38
hndr. að dýrleika, fæst til byggingar
og ábúðar frá næstkomandi fardögum.
Jörðin er afbxagðs hayikaparjörð e|
mjög hæg. Túnið fóðrar 5—6 naufc-
gripi. peir, er kynnu að vilja fájörí
pessa til ábúðar, snúi sér hið fyrstg
til undirritaðs eiganda jarðarinnar.
Eyjólfsstöðum, 2ð. febrúar 1901.
Vigfús Þórðarson.
HBgr* Sútunarverkstofan á Seyðisflrði.
Sem svar upp á fyrirspurnir úr ýmsum áttum um verð á sútun skinna og
húða, set eg hér eptirfarandi upplýsingar:
Eg veiti möttöku til sútunar allskonar húðum og skinnum, og leyfi múr
jafnframt að fullvissa væntanlega viðskiptamenn mÍDa um, að verkið verði
svo vel af hendi leyst sem frekast má verða.
Sútun á liúðum kostar:
í Futlæder (í sjðstígvél).............................70 aur. pd,
- Binbsaalelæder.....................................55 — —
- Platlæder (söðlasmiðaleður) ....... 80 - —>
A kálfskinnum í skó og stígvél ..... 2—3 kr. pr. skinn
- gulum kálfskinnum handa söðlasmiðum 1,50—2 —- — —
Að álúnsbera sauðskinn með ull .... 2—3 — — —
----- ----nllarlaus..................60 au. — —
- barka sauðskinn gul............................70 — — —
— ----svört.............................90---------—
— smá lambskinn með ull....................40--—>•
— kattarskinn og fuglaskinn . . . .40 —• — —*
- — selskinn með hári........................2 kr. — —
- —----------hárlaus (i stígvél) . . 2—2,50------------—
Borgun tek eg á móti í skinnum, húðum og ull; einnig tek eg ullina aj
sauðskinnum sem gilda borgun fyvir börkunina. Ennfremúr kaupi eg nll»-
konar skinn með gangverii peirra.
fá hafa menn leitað hjá mér upplýsinga um meðferð á húðnm og skinnum.
Fyrst og írems1-. er pá pess að gæta, að skinnin og húðirnar séu ekki skorin
til skemmda pegar skepnurnar eru flegnar. Einkum hefi eg orðið var við
að mjög illa er opt larið hér með kálfskinn um leið og flegið er. Verð á
óverkuðu kálfskinni er um 2 kr. Fn pegar á pau eru skorin tvö, prjú og
opt mildu fleiri göt þegar flegið er, pá er skiljanlegt að pan missi verð sift
allt að pvi að hálfu, og það, hvort skinnin eru ætluð til sölu eða notkunar
heima. En bezta og ódýrasta aðferðin til þess að geyma skinn er, að breiða
pau á gólf undir eins og pau hafa verið flegin af skepnunum, snúa ullinni eða
hárinu niður og slá svo salti yfir holdrosið; láta pau liggja par til næstft
dags, strá pá salti á pau að nýu og leggja svo skinnin eða húðirnar saman
svo holdrosið mætist. A pennan hátt halda pau sér óskemmd svo lengi sem
vera vi)l. Að pví er sauðskinn snertir, er pessi aðferð hin bezta, en pau
má einnig geyma svo, að hengja pau á rá í úthýsi eða á lopti og snúi pá
ullin upp en holdrosið niður. En við pá aðferð, að spýta skinnin á vegg,
eða pil, ættu allir að hætta, pví með pví að strengja skinnin, pynnast páu
og verða miklu haldverri, einsog lika mikill sólarhiti getur skemmt skinnin
svo pau verði verri til slits.
Seyðisfirði, 1. marz 1901.
A. E. Berg.
16
og hann gekk niður hið breiða hallarrið ofan á götuna. „Mér er
sterkur grunur á, að hún ætli að nota þennan einfeldning til að
láta sig vita um allt ferðalag keisarans. J>að væri gaman að láta
Granovitch vita um þetta; sá mundi bráðlega gjöra enda á aðstoðar-
foringjastöðu pessa heimskingja hjá keisai'anum, og umkringja
hina fögru Olgu með nægum njósnurum frá „priðju deild,“ en pað
held eg væri pó varla ráð. Sé hér um samsæri að gjöra, pá mun
pað bvo langt á leið kornið að pað mun fram ganga, pó við næðum
í höfuðmennina. Yerkamenn peirra eru nú að öllum líkindum
á vegi keisarans i Austurríki, pýzkalandi, Englandi og Paris. Ef
við nú gripum inn í ráðagjörð peirra, gæti pað orðið til pess að
þeir bxeyttu henni og við gætum með pví móti misst pann eina práð,
sem eg nú hefi í hendi mér“.
jfiegar hann kom út á götuna, gekk hann nokkra stund í þung-
um pönkum og kallaði svo á vagn, er hann lét aka sér í grennd við
eitt af búningsherbergjum sínum og sagði við sjálfan sig: „Nei, eg
vil ekki handsama samsærisniennina að svo komnu, Boris minn skal
ekki verða af ferðalaginu, eg ætla að reyna að standa pessa illræðis-
^cnn að vélráðum þcirra. og ná í allan óaldarflokkinn í einu. Setti
eg n ú klærnar í pá, mundi eg aðeins ná í nokkra af peim,“
Annar kapítuli.
j>að var morguninn eptir komu Rússakeisara til Yínarborgar.
Hellii igning steyptist niður yfir fólksfjöldann sem pyrptist saman í
hinu breiða „Hringstræti“ og tróð sér upp að portinu á höllinni
Hofburg.
Svo haíði verið ráð fvrir gjört, að hátíðahaldið penna dag skyldi
Uyrja á pví að Rússakeisari væri viðstaddur stóra hersýningu á
fylkingarsvæðinu við Sihinelz, og hinum gagndrepa áhorfenduro kom
eklci til hugar að kcisaiinn úr svo notðlægu ríki léti dálítið , óveður
hamla sér frá að vera við hersýninguna.
13
efni í leikrit um leið og þér takið eptir ástalífi Boris Dubrowski Qg
unnustu hans. fað er gaman fyrir þau, að þau eiga bæði að fýlgja
keisarahjónunum, pá verður engin aðskilnaður, engin tár, engin
afbrýðissemi!"
Yolborth ypti brúnum og brosti við henni. Hann vissi allt, og
líka pað, að hin ljóshærða Ilma Vasili hafði þegar fulla ástæðu til
að vera hrædd um unnusta sinn fyrir þessari töfrandi konu, sem
talaði svo gáskalega um trúlofun hennar og hins fríða aðstoðar-
foringja keisarans.
J>að var á hvers manns vörum við birðina, að Olga Palitzin hefði
komizt upp á milli pessara elskenda. Dubrowski hafði allt í einu
orðið ástfanginn í henni og Yolborth hafði þegar reynt að komast
eptir pví hve alvarleg sú tilfinning væri með pví að fá vissu fyrir
að Dubrowski ætlaði að dvelja í húsum furstinnunnar slðasta
kvöldið.
„Allir eru ekki jafnt gefnir fyrir blíðmælin,“ sagði Yolborth.
„Má vera að vinur okkar, hinn ungi aðstoðarforingi keisarans, seip
hefir tunglið með sér á ferðalaginu, gráti af löngun eþtir sólinni í
fjarska.-1
„Ó, pér hafið- heyrt eitthvaðl Er pað komið i hámaeli?tt spurði
Olga, og virtist ekkert óáuægð, pó minnzt væri á pennan síðasta
ástasigur hennar. „Boris okkar breytir mjög flónslega. Hann etti
ekki að heimsækja mig svona opt. Ef ekki vildi svo til, að hann á
að ferðast burt á morgun, hefði eg neyðzt til að vísa honum burtq.
J>að er auðvitað alveg ótækt, að pað sé talað við hirðinti, að eg
hafi rænt kærustu hirðmey keisaradrottningarinnar unnusta slnum.
Boris er svo ógætinn.“
„Dubrowski, höfuðsmaður í lífverði keisarans!* kallaði pjónpinn
um leið og hann opnaði dvrnar.
Með glamrandi sporum og sverð við hlið gekk himn umrædji
maður inn í salinn, búinn hinum skrautlega einkennisbúningi lifvarð-
atins. Volborth tók pegar eptir pví, að furstinnan hafði ekki búizt
við honum svona snemma.
En hún lét ekkert á pvi bera að koma hans kæmi flatt upp á
hana, en um leið og hún stóð upp til pess að taka á móti hinum nýjft