Höfuðstaðurinn - 22.01.1917, Blaðsíða 4

HÖ*UÐSTAÐURINN
Smælki.
Frá Washington er sagt að
forði þjóðbankans þar sé nú um
494 miijónir og 400 þúsund eða
37 milj. meira en nokkru sinni fyr.
—o—
Austurrfkismenn hafa oannað
innflutning á ölium óþarfavörum,
og skrautgripum ttl þess að koma
í veg fyrir að fé fyrir það gangi
út úr iandinu. Meðal þess sem
ekki má flytja inn eru ostrur, á-
vextir, kampavín, kavfar, knipl-
ingar, silki, gimsteinar, ieikhús-
kíkirar, úr, ilmvötn og hverskonar
hljóðfæri.
—o—
Sagt er að þýskii sendimenn
hafi verið komnir til Haag til þess
að útvega húsnæði og aðrar nauð-
synjar handa þeim Pjóðverjum,
sem sækja áttu þangað friðar-
fundinn, sem þeir voru alvarlega
sannfærðir um að yrði haldinn
þar bráðlega mjög.
—o—
Frá Petrograd er sagt að vegna
sykureklu þar, sé bakaríum og
brjóstsykursgerðum og öðrum
slfkum stöðum bannað með öllu
að gera nokkur sætindi.
—o—
Fangi frá Austurríki sem hafði
verið heima hjá sér í heimfarar-
leyfi skömmu áður en ítalirtóku I
hann höndum, segir svo frá að
fimta herián Austurrikismanna I
hafi í raun réttu fremur verið
fengið með valdi en veitt af fús-
um vilja. í því þorpi sem hann
átti heima í voru um 200 fjöl-
skyldur, en þær voru neyddartil
að láta af hendi 25000 austurrísk-
ar krónur, sem er svipað og
23500 krónur.
—o—
Sem stendur er verið að ræða
um það að koma á föstu flug-
vélapóstsambandi milli New York
og Chicago. Vegalengdin er 720
enskar mílur og mundi því taka
7 stundir að fljúga þessa leið.
En hraðfærustu járnbrautir þurfa
20 stundir til þess, að komast
milli borga þessara-
— o—
Mercier kardináli hefir enn rit-
að general von Bissing og mót-
mælt brottflutningi Belga og beð-
ið Þjóðverja »að muna eftir vor-
um óverðskulduðu þjáningum,
fyrirdæming hins mentaða heims,
dómi sögunnar og refsinguguðs*.
Barnavetlingur fundinn. Vitjist
á Laugaveg 37 B.
Cornet í góðu standi til söiu.
Afgr. v. á.
FjaUkonuútgáfan
Nýútkomið:
Lög islands, 10. hefti.
H.f. Eimskipafél. Islands.
Sú breyting hefir orðið á ferð e.s, OULLFOSS í mars að
skipipið fer ekki til Kaupmannahafnar, heldur
aðeinstilLeith
og snýr þar aftur til Reykjavíkur. Skipið fer væntanlega héð-
an fyrst í mars. *
Kaupmenn, sem búnir voru að biðja um pláss í skipinu frá
Kaupmannahöfn í þessari ferð, eru beðnir að athuga þetta.
Rvík, 20. janúar 1917.
H.f. Eimskipafélag Islands.
hænsnafóðrið góða Ut
Jóns Hjartarsonar & Co.
Stúlka
sem vill taka að sér tétt skrifstofustörf getur fengið góða atvinnu
nú þegar. Eiginhandar umsóknir séu komnar á skrifstofu vora fyrir
annað kvöld. Sé þar greint heimili umsækjanda og verður síðan samið
um kaup og starfið að ööru leyti.
Hjólhestar
sem eiga að gljá-lakkérast. eru menn beðnir um að
koma með í þessum mánuði.
Hjólliestaverksmiðjan Fálkinn Laugaveg z*.
27
það minni umsjá. En eins verð eg að biðja
þig, Niison, að nefna þetta ekki við nokkurn
mann í kvðid. Á morgun tala eg við greif-
ann um þetta og þá fær öll fjölskyldan og
fólkið sem hér er að vita um það, en í kvðld,
þyrftum við, ef mögulegt er, að varðveita vel
leyndarmál okkar.
— J*. þegja skal eg! Ó, náðuga greifafrú,
guð blessi yður fyrir, að taka litia angann að
yður! Nú verður það hvorki svangt né kalt
og kerling mín þarf ekki aö gruna mig um
neitt misjafnt, og hann strauk hendinni um
augun og sneri til dyra.
— Farðu fram í eldhúsið, Nilson, og segðu
að þú eigir að fá þér eitthvað heitt, og mat
eins og þú vilt!
Greifafrúin kvaddi hann vingjarnlega og Nil-
son tautaði fyrir munni sér, um leið og hann
fór út úr dyrunum: Brit-Stlna má segja það
sem hún vill um grautinn fyrir mér, eg skal
ekki ónáöa hana í kvöld, það verður séð fyrir
mér, hérna í eldhúsinu og hann veröur ekki
lakari. kvöldmaturinn sá.
28
III.
Þegar greifafrúin var ein oröin, varð henni
það fyrst fyrir, að loka að sér, síðan gekk hún
aftur að borðinu, þar sem skrínið stóö, gaf
barninu að drekka úr pelanum og lagði þaö
síðan í rúmið og hlúði vandlega að því, og
tók svo að rannsaka skrínið.
Það sem fyrst vakti athygli greifafrúarinnar,
var, rósrauður dúkur, fóðraður með vatti, hafði
hann verið breiddur yfir barnið í sængur stað.
Mátti sjá það á svip hennar, að hún var
æði óróleg og það virtist að hún gæti ekki
haft augun af þessum óvenjufagra dúk.
f skríninu voru enn fremur tveir littir svæfl-
ar, sem barnið hafði haft undir höföinu, voru
svæflarnir skreyttir fögrum útsaum. Þar var
og ýmislegt tleira svo sem hið nauðsynlegatas
af klæðnaði barnsins og neðst á botninum lá
bréf og skrifað utan á til greifafrúarinnar. Hún
tók bréfið upp með skjálfandi hendi og hneig
niður í legubekkinn og misti bréfið á gólfiö.
Hún starði á það, eins og væri það einhver
undrasýn, og virtist sem hana vantáði þrek til
að opna bréfið.
Gamla klukkan á arinhyllunni, verðmætur
ættargripur frá þrjátfu ára stríðinu, sló níu, og
29
silfurskær ómurinn barst að eyrum greifafrúar-
innar og vakti hana. Hún spratt á fætur, og
nú mintist hún húsmóðurskyldu sinnar. Karl-
mennirnir ætluðu að hætta að spila klukkan
hálf tíu og þá átti að bera á borð kvöldverð-
inn.
Hún flýtti sér að opna bréfið og varð þá
fyrir henni skírnarseðill barnsins, svo hljóðandi:
»Meybarnið Sigríður Axelína, fædd hinn 10.
dag ágústmánaöar, árið 175, skírt 20. sama
mánaðar. Foteldrar ókunnir.
Stockholm St. NicoIai-í:öfuuöi,
hinn 20. ágúst 175 —
Hendur frúarinnar titruðu, þegar hún tók
sjálft sendibréfið. Augu henuar fyltust af tár-
um, svo hún sá ekki stafa skil um stund. —
Loks byrjnöi hún og las bréfið:
— Náðuga greifafrú!
Ólánssöm og örvilnuð móðir, sem svfvirði-
lega hefir verið á tálardregin, leitar nú á náðir
greifafrúarinnar og hinnar alkunnu hjartagæzku
hennar og kristilega kærleika og grátbænir
haná í undirgefni og auðmýkt, að taka að sér
og fóstra litla, umkomulausa, yfirgefna og
föðurlausa barnið, Móöirin mun þá blessa
greifafrúna og senda brennandi bænir í hæð-
irnar og biðja um blessun og frið yfir hana