Óðinn - 01.01.1932, Blaðsíða 5

ÓÐINN
5
Ðaldvin M. Stefánsson
prentari og
Rósa Vigfúsdóttir.
í 25. árg. Óöins bls. 88—92 er æíi-
ágrip peirra hjóna Baldvins M. Ste-
fánssonar prentara, sem andaðist á
Seyöisfiröi 1888, og Rósu konu hans
Vigfúsdóttur, eftir Baldvin bónda Jó-
hannesson í Stakkahlið í Loðmundar-
firði. Myndirnar, sem hjer koma nú,
áttu að fylgja peirri grein. Þau Bald-
vin prentari og Rósa voru merkishjón
og mörgum að góðu kunn, eins og
sjá má i grein Baldvins i Stakkahlíð.
Að hækka sig um hálfa spönn
i heimskra manna augum.
Þeim finst að lífsins fagra önn
sje fólgin þar í baugum.
Peir leika sjer að lýðsins sál
sem Ijón að músargreyi,
og þykjast stýra um þröngan ál
með þreki hverju fleyi.
En þó að hljóti látinn lof
og líka hjá þeim ungu,
hún Saga finnur samningsrof
og svartan blett á tungu.
En yfir Þorfinns afrek snjöll
og ævi-þátt og minning
um hæstu leiflrar logi fjöll,
er Ijómar best við kynning. —
Þeir vitar Iýsa vissast, best,
sem visa leið til dáða,
sem göfga hugann, glæða mest
til góðra, hollra ráða.
Ásgeir Ólafsson.
*
Bókaverslun Þorsteins Gíslasonar
og afgreiðsla Lögrjeltu og Óðins er nú flutt úr
Lækjargötu 2 í Þingholtsstræti 17.
*
Feröasaga.
Haustið 1914 bar mjer að mæta á sauðfjár-
sýningum í Árnes- Rangárvalla- og \estur-Skafta-
fells-sýslu, sem fulltrúa Búnaðarfjel. íslands. Jeg
átti þá heima í Kaupangi í Eyjafirði. Lagði jeg
af stað að heiman seint í september. Farar-
skjótar mínir voru hestar tveir, sem jeg álti.
Annar þeirra var 12 vetra gamall, jarpskjóttur
á lit, stór og fallegur, mikill fjörhestur og skeið-
hestur með afbrigðum, vitur og vegvís, en stygg-
ur í haga. Hinn hesturinn var 7 vetra gamall,
rauður að lit. Hann hafði þægilegan vilja, fjöl-
hæfan gang og var þýður. Hann var styggur í
haga og jafnvel líka með reiðtýgjum. þennan
hest keypti jeg til ferðarinnar. Maðurinn, sem
seldi mjer hann, lýsti honum þannig, að hann
væri eins og stríðshestur og mátti það að sumu
leyti svo heita. Klárarnir hjetu Sokki og Rauður.
Fyrsta dag ferðarinnar ætlaði jeg frá Kaup-
angi að Vindheimum í Tungusveit í Skagafirði,
þar bjó þá Sigmundur Andrjesson, hálfbróðir
sjera Magnúsar heitins á Gilsbakka. Til þess að
ná þangað háttum, þurfti jeg fylgd yfir Hjer-
aðsvötnin á vöðunum fyrir neðan Silfrastaði i
Blönduhlið. Þegar þangað kom var bóndinn þar,
Jóhannes Steingrímsson, í óðaönn að taka inn
hey og gat ekki snúist við því, að fylgja mjer
yfir vötnin. Fór jeg þá um kvöldið sem leiðin
lá, út að Víðivöllum og náttaði mig þar, hjá
Gisla Sigurðssyni og móður hans, Guðrúnu Pjet-