Þjóðviljinn - 10.04.1962, Blaðsíða 6

ÞÍðÐVlUMN
&tc«2fcnd!! Bft«tlnincftrflok:lr«r aRifVN - Bóaiftlistftflokknrlim. - Rltctiðrail
MftmtU KjftrtftDBBon (áb.), MacnÚB Torfi Ólaísson, BisurOur GuBmundsson. —
FréttftrltstJórftr: Ivftr H. Jónason, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: GuOgdx
7. gttctJóip, ftfgreiOslft, auglýslngar, prentamlOJa: BkólavörOust. 19.
■Ufti 17-500 (5 Unur). AftkrlftarverO kr. 55.00 ó m&n. — LausasöluverO kr. 3.00.
yxenUmlOJft ÞjóOvUjftna liX
Byggingameisfarar skotmarksins
játa i i
^fgreiðslan á stjórnarfrumvarpinu „um almannavam-
ir“ hefur að vonum vakið óvenjulega athygli. Það
mun nærri einsdæmi að ríkisstjórn og þingmeirihluti
heykist á því að samþykkja stjórnarfrumvarp, sem
'fremstu menn stjórnarflokkanna hafa talið eitt brýn-
asta mál þingsins, og ríkisstjórnin þvingað igegnum
þingnefnd að litt athuguðu máli. Stjórnin hefur áreið-
anlega fundið hina almennu andstöðu sem gegn því reis
að lögfesta þennan frumvarpsóskapnað, með hinu víð-
tæka heimildarvaldi pólitísks dómsmálaráðherra yfir
landsmönnum og eignum þeirra, er stappar nærri því
að einn ráðherra gæti lagt einskonar herskyldu á alla
fslendinga milli 18 og 65 ára aldurs og sett landið í
hálfgert hernaðarástand, jafnvel án þess að heimsástand-
ið gæfi nokkurt tilefni til sliks, heldur væri að dómi
ráðherrans „hættuástand“. íslendingar eru tregir til að
■afhenda nokkrum manni slíkt alræðisvald, og sjálfsagt
ekki einungis núverandi stjórnarandstæðingar. Sanntrú-
aðir íbaldsmenn, sem þó vita að Bjarni Benediktsson
verður ekki alltaf dómsmálaráðherra, kynnu að hugsa
sig tvisvar um, áður en þeir fælu stjórnmálaandstæð-
ingi allt það vald sem felst í frumvarpsómyndinni um
almannavarnir!
Cvo virðist sem ríkisstjóminni og flokkum hennar hafi
ebki verið ljóst fyrirfram, hve mikil áhrif það kann
að hafa að með frumvarpinu og fylgiskjölum þess er
staðfest það sem Sósíalistaflokkurinn, Alþýðubandalag-
ið og Samtök hernámsandstæðinga hafa jafnan haldið
fram, að með herstöðvum Bandaríkjanna hér á landi
væri verið að byggja skotmark, sem teflt gæti meiri-
hluta íslenzku pjóðarinnar í tortímingarhættu ef til
kjamorkustríðs kœmi. Þetta virðist auðskilið, en þó er
eins og þeim íslendingum sem mest mark hafa tek-
ið á þeim delluáróðri Morgunblaðsins og Alþýðublaðs-
ins að þjóðinni sé „vernd“ að herstöðvunum, hafi
hnykkt við að fá þetta sjónarmið hemámsandstæð-
ingá viðurkennt af sjálfum þeim mönnum og flokk-
um sem ábyrgð bera á herstöðvum á Íslandí, þeim
mönnum og flokbum sem verið hafa að byggja upp
skotmarkið á Reykjanesi og virðast þess albúnir að
leggja annað til hinu megin við Reykjavík, í Hval-
firði, ef fólkið tekur ekki í taumana og sviptir þessa
vandræðamenn völdunum.
jt’ftir því var spurt í meðferð málsins á Alþingi hvort
ríkisstjómin hefði einhverja þá vitneskju um þró-
un í alþjóðamálum sem gerði það nauðsynlegt að hefja
einmitt nú þann hemaðarundirbúning sem frumvarp-
ið um almannavamir gæfi heimild til. Ekkert svar
fékkst, og þess kannski varla að vænta. Hver veit
nema einhverjir ráðherranna eða þingmanna stjórn-
arflokkanna hafi lært eitthvað af þeirri svíðandi háð-
ung, sem brennur þeim á baki frá vordögunum 1951.
En þá voru foringjar þriggja stjómmálaflokka látnir
flytja alþingismönnum flokka sinna reyfaralega lyga-
sögu frá Bandaríkjastjórn um yfirvofandi heimsstyrj-
öld, og undir áhrifum hennar látnir kingja því, að rík-
isstjórnin fremdi stjómarskrárbrot og leigði íslenzkt
land undir bandaríska herstöð, án þess að Alþingi væri
kvatt til. Fyrir fáum árum var ymprað á því að
Bandaníkjaher ætlaði að verða „tilbúinn“ sumarið
1962! Hver veit nema óðagotið með almannavarna-
skrípaleik stjómarflokkanna sé þannig til komið, að
valdamenn á íslandi haldi að sú áætlun standist. En
síðustu árin hefur herstjórn Bandaríkjanna hvað eft-
ir annað neyðzt til að endurskoða frá grunni áætlanir
sínar um árásarstyrjöld, og þess er að vænta að svo
muni einnig um þessa ársetningu. — s.
Gengislœkkunin hefur torveldað
rekstur
sjövörútvegs
M I N N I N G
Þetta frumvarp er annað
frumvarpið sem flutt er til stað-
festingar á gengisfaUingarað-
gerðum ríkisstjórnarinnar á si.
sumri.
Efni frumvarpsins er eins -g
fram hefur kcmið það aðallega,
að lögfesta rnjög stórfelldar
nýjar áíögur á sjávarútveginn,
og að ákveða hvernig því fé sem
(þannig er af þessari atvinnu-
grein tekið, skuli varið.
1 fyrsta lagi er hér um að
ræða það, að verðhækkun vegna
igengisfellingarinnar á útfluttum
sjávarafurðum, sem framleiddar
voru á tímabilinu frá fyrri
gengisfeHingunni til 31. júlí sl.
og taiin er muni nema 150,4
miillj. kr. eftir áæitlunum, sem
Seðlabankinn hefur gert, —
skuli gerðar upptækar til ríkis-
sjóðs. Af þessu fé eiga 13 millj.
ikr. að renna til greiðslu á þeim
hluta tryggingargjalda af fiski-
skipum, sem ríkisstjómin hafði
áður lofað útvegsmönnum, að
þeim yrðu greiddar, en fé út-
flutningssjóðs hrökk ekki til að
greiða. En eftirstöðvar þessar-
ar upphæðar, a.m.k. 137 miilj.
kr., ó samkvæmt frumvarpinu
að verja tiil þeirra ríkisþarfa,
sem leiða af ábyrgðatöptum, og
renna í svo kallaðan ríkisá-
byrgðasjóð, sem fyrirhugað er
að stofna.
1 öðru lagi er svo um það
að ræða, að útflutningsgjöld af
sjávarafurðum euu hækkuð úr
2,9% í 7,4°/c af útflutningsiverð-
mæti, og nemur sú gjaldahækk-
un, sem af þessu leiðir, 130—
140 millj. kr. á ári, en þessari
upphæð á að skipta eftir þar
að lútandi reglum miilli lána-
starfsemi í þágu útvegsins og
tryggingarstarfsemi, til hluta-
og aflatryggingarsjóðs.
Fullyrðingarnar um
nauðsyn gengis-
lækkunar
Þessar ráðstafanir í kjölfar
gengisfeliingarinnar verða að
sjálfsögðu að skoðast í Ijósi
þeirra fullyrðinga þeirra, sem
stóðu að gengisfellingunni, að
hún hafi verið gerð tiil þess að

bjarga sjávarútveginum frá
fyrirsjáanlegum hallarekstri og
jafnvel rekstrarstöðvun, sem
aítur hefði leitt af sér atvinnu-
leysi og jafnvel neyðarástand.
Því að þetta hefur verið frá
upphafi sögð önnu.r aðalástæð-
an fyrir gengisfehingunni og sú
sem jafnan hefur fyrst verið
nefnd, en hin ástæðan hefur
aftur á móti verið talin sú, að
hefði verkafólk fengið að halda
iþví kaupgjaldi, sem það saimdi
um við atvinnurekendur á &1.
sumri, hefði af því leitt halla-
rekstur í utanríkisviðskiptum og
gj aldeyrísskortur.
Ég vil því reyna að taka til
meðferðar hvemig gengisfell-
ingin, að viðbættum nýju á-
lögunum hefur orkað á afkomu
sjávarútvegsiins og hvernig full-
yrðimgamar um það, að verið sé
að bjarga afkomu hans, fá
staðizt.
Hvað fékk báta-
flotinn?
Það er öllum kunnugt, að
rekstur bátaflotans er ein aðalr
undirstaðan undir gjaldeyris-
öfiun okikar og mikilvægi þessa
rekstrar í heildanframleiðslunni
hefur stöðugt farið vaxandi með
hverju ári sem liðið hefur. Það
er því ákaflega þýðingarmikið
að gera sér grein fyrir áhrifum
gengisfellingarinnar á rekstur
þessarar starfsgreinar, og malð-
ur hlýtur þá fyrst að spyrja:
Hvaða hagnað hefur bátaút-
vegurinn haft af þessum að-
'gerðum?
Afkoma bátaflotans er að
sjálfsögðu annars vegar komin
undir fiskverðinu og hins veg-
ar undir reksitunskostnaðinum.
Og hvað skyldi nú líða áhrif-
um g en gisfell inga ri nnar á þessa
tvo undirstöðuiþætti afkomunn-
ar? Hefur fiskverðið hækkað
meira en rekstrarkostmaðurinn?
Ef svo reynist ekki, þá er líka
útilokað, að afkoman hafi batn-
að vegna aðgerðanna.
Þegar gengisfellingunni var
skellt ytfir, var fiskverði til
bátanna og um leið sjómann-
anna haldið algerlega óbreyttu,
þar til nú í byrjun vetrarvertíð-
ar, eða í fast að því hálft ár
frá því að gengisfellimgin gekik
í gildi. Tekjur útgerðarmanma
og sjómanna uxu því ekkert á
þessu tímabili vegna gengis-
fellingarinnar, en á sama tíma
urðu útgerðarmenn að bera al-
gerlega bótalausa alla þá gífur-
legu hækkun á rekstrarkostnaði,
sem gemgisfellingin háfði or-
sakað. 1 byrjun vetrarvertíðar
var fiskrverðið svo hækkað um
9,2% að meðaltali . skv. út-
reikningum verðlagsráðs sjávar-
útvegsins.
-Málin standa þ\d þannig, að
bátaflotinn fékk cngar bætur
eða hagnað í neinu formi á ár-
inu 1961 vegna gengisfeliingar-
innar, en varð hins vegar að
þola aJgerlega bótalausan þann
kostnaðarauka, sem á rekstrin-
um varð á sl. ári. Það er þess
vegna ekki fyrr en á þessu ári,
sem fiskverðið er hsekkað og þá
aðeins- um þessi áður nefndu
9,2%, Og enn er þess að gæta,
að aðeins hluta aí þessari fisk-
verðshækkun er að rekja til
gengisfellingarmnar, iþví að
mjög verulegar verðhæfckanir á
útfluttum sjávarafurðum hafa
þar einnig komið til, ,og er það
öllum kunnara en fró þurfi að
segja.
Kostnaðaraukinn
étur upp fiskverð-
hækkunina
En það er samt fróðlegt að
reyna að gera sér grein fyrir
því, hver útkoman verður úr
Bátafloti nn í höfn.
því reikningsdæmi, hvaða hags-
bætur bátaflotinn fengi á heilu
ári, sem þessi verðhækkun öll
væri í gildi, jafnveil iþó að hún
væri öll rakin til gengisfelling-
arinnar.
Miðað við aðgengilega út-
reikninga, sem fyrir hendi eru
frá 1959 og færðir hafa verið
til verðlags og gengis 1960, þá
var verðmæti bátaaflans það
ár komið að landi 819,3 millj.
kr. Af því er hlutur sjómanna
og kostnaður vegna manna-
halds 316,2 miiUj. kr., og verð-
ur iþá eftir hlutur útgerðarinn-.
ar af afla,. sem dreginn er að
landi, 503,1 millj. kr. Þessar
tölur ætla ég, að ekki verði vé-
fengdar.
Eftir upplýsingum Fiskifé-
lags íslands er 27% af öllum
útgerðarkostnaði foáta, sem
gerðir eru út á línu og net.
algerlcga háð gengi, ef ekki er
reiknað með afskriftum og
vöxt,um af. stofnfé, en sé það
reiknað með, þá eru það 38%j
af heildanú'tgerðarkostnaðinum,
sem er algeriega háður- geng-
inu. Samsvarandi tölur fyrir
báta, sem gerðir eru eingöngu
út á línu, eru 24,8% og 36,5°%
ef reiknað er. með afskriftum af
stofnfé og vöxtum, en fyrir tog-
ara eru samsvarandi tölur
36,5°/(i og 46,% eða nær því
helmingur af . öllum útgerðar-
kostnaði, sem er aigerlega háð-
ur genginu.
Við gengisfellinguna hækkar
þess vegna útgerðarkostaður
bátaflotans eins og hann var
1959, en auðvitað meira nú, þar
• Með skýrum rökum og
upplýjsmgum opinberra að-
ila styður Björn Jónsson al-
þingismaður hér þá ályktun,
að það sé fyrirsláttur, sem
hafi við minna en ekki neitt
að styðjast, að gengisfelling-
in á sl. sumri hafi verið gerð
til að bjarga sjávarútvegin-
um.
• Hér er birtur fyrri hluti
hinnar gagnmerku þingræðu
er Björn hélt sl. fimmtudag
í efri deild um frumvarpið
til staðfestingar á bráða-
birgðalögum um ráðstafanir
: 'mm&smssmtm:
sem skipin eru mun fleiri, um
rúmar 40 millj., ef reiknað er
með útgerð bæði á net og línu
og afskriftir og vextir af stofn-
fé meðreiknaðir. Þá hækkar
heildarútgerðarkostnaðurinn um
þetta, en fiskverðshækkun-
in um 9,2%, sem reiknuð væri
yfir heilt ár mundi hins vegar
nema 46 millj. kr. miðað við
sömu tölu frá 1959. Þ.e.a.s. að
hækkunin, 9,2% hækkunin, og
hækkunin á útgerðarkostnaðin-
um mundi sem næst algerlega
standa i járnum, og þá væri
reiknað með, að öll fiskverðs-
hækkunin væri vegna gengis-
fellingarinnar.
Stórtjón fyrir
bátaútveginn
En þegar þess er gætt hius
vegar, ( fyrsta lagi, að vinna
þarf upp það tjón, sem báta-
flotinn varð fyrir vegna þess
að hann fékk engar hæfckanir
á árinu 1961, þrátt fyrir gengis-
fellinguna,. og hins vegar . það,
að íisfcverðshækkunin er ekki
nema að nokkru leyti og jafn-
vel litlu leyti til komin vegna
gengisfellingarinnar, þá sést
glög'gt, að þótt aðeins sé tekinn
hinn beini rekstrarkostnaður, þá
er um stórtjón að ræða fyrir
bátaflotann.
Mjög svipað kemur út ef at-
hugaður er rekstur svo kall-
aðs vísitölufoáts. En þar skoríir
nokkuð á, að fiskverðshækkun-
in jafni út kostnaðaraukann.
vegna gengislækkunarinnar.
• I síðari hluta ræðunnar,
sem birtur verður hér í blað-
inu á fimmtud. tekur Björn
til meðferðar aðrar tylli-
ástæður ríkisstjórnarinnar
fyrir gengislækkuninni og
gengur álíka rækilega frá
þeim.
Lizzie Þórarinsson
r
á Halldórstoðum
Nýlega barst sú fregn í út-
varpi, að frú Lizzie Þórarins-
son væri látin.
Lizzie á Halldórsstöðum —
sem svo var oftast kölluð af
nágrönnum og vinum, — var
fyrir margra hluta sakir svo
óvenjuleg afbragðskona|. að trú-
legt er að minning hennar
geymist í sveitum Þingeyjar-
sýslu og víðar um margar ó-
'komnar aldir.
Ég, sem línur þessar rita, á
henni bæði margt og mikið
að þakka, miklu meira en
þessi fátæklegu minningarorð
fá lýst. Því miður hef ég ekki
ihandbær ártöl og dagatöl
helztu viðbu.rða í ævi hennar,
en ég þykist vita, að minningu
hennar verði gerð gleggri skil
af öðrum, sem bætt geta úr
vanefnum mínum í því.
Lizzie Þórarinsson — fædd
Grant — var af skozku alþýðu-
fólki, fædd í Edinborg 8. maí
1875. Faðir hennar var skóla-
eftirlitsmaður. Hún naut ágæts
uppeldis í foreldrahúsum og
kennslu í alþýðuskóla. Hún
var gædd góðum gáfum og al-
veg sérstaklega næmu söng-
eyra og sönggáfu. Auk þess
hafði hún hlotið í vöggugjöf
frábærá söngrödd. Það var því
eigi að undra, að hún vakti
athygli söngkennarans í skól-
anum. Hann lagði sig því mjög
fram við að kenna henni söng
og hljóðfæraleik, eftir því sem
við varð komið, og söng hún oft
einsöng á skólahátíðum og við
önnur tækifæri. Ekki höfðú
foreldrar hennar efni á að
kosta hana til söngnáms, sem
dygði henni -'til að gera söng-
inn ■ að ævistarfi, svo sem hún
hafði ótvíræða hæfileika til,
en kynni hennar af sönggyðj-
únni á þessum árum urðu
henni samt giftudrjúg og ent-
ust henni langa ævi, gáfu lífi
hennar meira innihald en ella
ihefði orðið og veittu henni
aukna möguleika til að miðla
öðru fólki miklum unaði.
Lizzie var tæplega komin af
barnsaldri, þegar hún kynntist
ungum bóndasyni norðan frá
Islandi, er þá var staddur í
Skotlandi. Það var Páll Þór-
arinsson frá Hálldórsstöðum í
Laxárdal í Suður-Þingeyjar-
sýslu. Tókst þegar með þeim
mikil vinátta og gagnkvæmt
traust. Og þegar Páll var heim
kominn, skrifuðust þau á. Upp
úr þessum kynnum tókust ást-
ir með þeim, sem entust langa
ævi. Lizzie mun hafa verið
komin nálægt tvítugsaldri, er
bau gengu í hjónaband. Voru
bau vígð í Edinborg, og flutt-
ist Lizzie síðan með manni sin-
um heim í Halldórsstaði'i bar
sem þau hófu búskap á þriðj-
ungi jarðarinnar við fremur
lítil efni.
Það má nærri geta, hvílík
vi.ðbrigði bað hafa verið fyrir
betta stórborgarbarn, að flytj-
ast allt í einu úr einni af
glæsilegustu borgum Evrópu
norður í afskekkta og fámenna
sveit á íslandi, eins og sam-
Eöngum var bá háttað, húsa-
kosti og verkmenningu allri.
Auk þess skildi hún ekkert
orð í máli fólksins, og fáir ars staðar, jafnt á samkomum
skildu orð í hennar tungu. All-
ir siðir og hættir fólksins voru
ólíkir því, sem hún hafði al-
izt upp við. Veðurfar var stór-
um ómildara en hún hafði
sem í heimahúsum. Enginn
fær nokkurn tíma metið að
verðleikum allar þær stundir
unaðar og hreinnar gleði, er
hún veitti miklum fjölda
vanizt, og skammdegismyrkrið með söng sínum. Rödd henn-
á veturna hlaut að vera henni
ömurlegt í fámenninu,.
En ekkert var Lizzie fjær
skapi en að láta hugfaliast.
M'eð bros á vör gekk hún ötul-
lega að því að kynnast fólki
og staðháttum, lærði furðu
fljótt að skilja og tala íslenzku,
tileinkaði sér hætti og vinnu-
brögð íslenzkra sveitakvenna
ar var mikil, silfurskær og
yndisfögur, hlý og töfrandij og
söngur hennar innilegur, lát-
laus og eðlilegur, hvort sem
hún flutti lög frá ættlandi
sínu eða íslenzk lög. Enginn,
sem heyrði hana syngja til
dæmis „Home, svveet home“,
„Loiig long ago“ eða „Ein sit
ég úti á steini“ getur nokkum
og var innan skamms sjálf orð- tíma gleymt þeim töfrum, sem
in alíslenzk sveitakona, jafn-
framt því sem hún varðveitti
í fari sínu margt af því bezta
úr menningu stórborgarinnar,
þar sem hún var fædd.
Glæsileiki hennar og gáfuin,
Lizzie Þórarinsson
skapstilling, ljúflyndi og vel-
vild öfluðu henni.. fljótt fjöl-
margra vina, og áður en lang-
ir tímar liðu var hún búin að
festa ást oog tryggð við þetta
afskekkta hérað og íbúá þéss,
vinsælli kona í sveit á Islandi.
Hún skildi til fullnustu lífs-
þeirra hjóna var frábær, og
nutu þar allir jafnt. Hún hafði
sérstakt yndi af að gleðja
‘börn, og get ég um það bor-
ið af eigin raun. Ég var ekki
nema á tíunda ári, þegar ég
komst fyrst í kynni við hana.
Hún bar í brjósti mikla hlýju
og velvild til allra, sem hún
Lizzie hefði haft frábæra söng-
rödd. Hún var ekki búin að
vera lengi á Halldórsstöðum,
þegar mikið orð fór af söng
hennar í héraðinu og víðar.
Það var henni mikil unun að
svngia og enn meiri on„n Pr
hún fann að hún gladdi aðra
með söng sínum. Hún var
jafnan boðin og búin til að
syngja fyrir hvern sem var,
hvort sem var heima eða ann-
söngur hennar bjó yfir. Aldrei
söng hún betur en þá, er hún
lék sjálf undir á stofuorgel.
Ekki er ég í neinum vafa
um, að Lizzie hefði orðiö ein
af ágætustu söngkonum heims-
ins, ef hún hefði lært til
fullnustu að syngja og gert
SÖnginn að ævistarfi. En ég
efast um, áð hún hefði með
því vakið meiri eða sannari
^ gleði en hún vakti hjá ís-
lenzku alþýðufólki með söng
sínum. Og ég efa mjög að hún
héfði hlotið jafn mikla lífs-
hamingju og hún nauf.
Mér er ekki kunnugt um
neinn annan útlending, er
flutzt hafi til Islands og sam-
þýðzt íslenzku þjóðinni jafn
fulíkomlega sem Lizzie Þórar-
insson. Ekki svo að skilja, að
hún gleymdi ættlandi sínu.
öðru nær. Hún var einlægur
ættiarðarvinur. En hún var
orðin fyrir löngu samlöguð ís-
lendingum og fann sig éinn af
þéim ög undi sér bezt meðal
þeirra.
Líf hennar var sem furðu-
legt ævintýri. Hún var l.iós-
geisli, er vermdi og lýsti allt
umhverfi sitt. Aldrei hefir
nokkur þjóð átt betri fulltrúa
og fólkið í sveitum héraðsins meðal erlendra þjóða en
dáði hana, virti og elskaði, svo skozka þióðin átti á Islandi/.
að líklega hefir aldrei lifað þar sem Lizzie var.
Aldrei þurfti Lizzie eltt
augnablik að iðrast þess, hvaða
baráttu og áhyggjur fátæku hlutskipti hún valdi sér. Sam-
kotbændanna, og ýmsir af búð þeirra Páls var svo góð,
beztu vinum hennar voru ein- að bar bar aldrei hinn minnsta
mitt úr þeirra hópi. Gestrisni skugga á, enda kunni hann
öllum öðrum betur að meta
kosti hennar. Þau eignuðust
tvo syni. Willíam og Þór, sem
búa nú á Halldórsstöðum. Páll
er nú látinn fyrir nokkrum ár-
um í hárri elli. Var hann
nokkrum árum eldri en Lizzie.
Ég sendi sonum hennar inni-
legar samúðarkveðiur. Hennar
hafði einhver kynni af| og ég er sárt saknað af öUum, er
þori að fullyrða, að enginn þekktu hana, þvi að hún var
hafi nokkru sinni'* Órðið" þess göfúgmenni og sönn hetja.
var, að hún basri kala til nokk- Blessuð sé minning hennar.
urs manns. Áskcll Snorrason.
Ég gat þess að framan, að^
Framhald af 1. síðu.
írvöldin hafa ekki tilkynnt á-
stæðuna, en talið er að þetta sé
gert vegna hinnar nýju bókar
hans „Viðtöl við Stalín“ sem
bráðlega á að gefa út í New
York.
Djilas var látinn laus í janú-
armánuði 1961 og hafði hann þá
afplánað fjögur ár af þeim níu
sem hann var dæmdur til að
eyða í fangelsí.
g) — ÞJÖÐVILJINN — Þriðjudagur 10. apríl 1962
Þriðji.dagur 10. apríl 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (2