Dagblaðið Vísir - DV - 22.08.1998, Blaðsíða 10

LAUGARDAGUR 22. ÁGÚST 1998 XlV
10 yiðtdl
Helgarblað DV í heimsókn hjá íslenskum knattspyrnuköppum í Lilleström í Noregi:
Betra á bekknum en heima
DV, Lilleström:
Er betra fyrir íslenskan knatt-
spymumann að sitja á bekknum í
útlöndum en að spila heima? Betra
á bekknum. Það er einróma álit
Rúnars Kristinssonar og Heiðars
Helgusonar, knattspymukappa hjá
Liileström í Noregi. Og þeir geta
svo sem trútt um talað því hvomg-
ur hefur mátt verma bekkinn í
sumar.
„Þetta er einstakt tækifæri til að
læra og þroskast sem knattspymu-
maður og til að kynnast nýjum
löndum og læra tungumál,“ segir
Heiðar sem varð liðsmaður Lil-
leström 1. janúar i ár og hefur vak-
ið verðskuldaða athygli í Noregi,
aðeins tvítugur og kom beint úr
annarri deildinni á íslandi.
„Fyrir Heiðar hefur þetta verið
alveg kjörin leið. Hann hefur lært
mikið héma og ungir og efnilegir
strákar eiga miklu meiri mögu-
leika á að komast áfram ef þeir
leika í Noregi en á íslandi. Stóm
liðin i Evrópu fylgjast einfaldlega
betur með boltanum hér en á ís-
landi,” segir Rúnar sem er eldri og
reyndari og kom til Lilleström frá
Svíþjóð I fyrra.
Tækifæri til að sjá heiminn
Þetta em rökin fyrir því að
freista gæfunnar á völlunum í út-
löndum og hætta þá á að verða
bara að sitja á bekknum hjá ein-
hverju liði í Noregi. Á þessu verða
menn betri knattspyrnumenn;
auka möguleikana á að vekja at-
hygli stóm og ríku liðanna í Evr-
ópu og fá að sjá heiminn í kaup-
bæti.
Já, og ekki má gleyma laimun-
um. Þau em auðvitað orsök þess
að ungir menn fara til útlanda og
gerast atvinnumenn í íþróttum.
Rúnar hristir bara höfuðið þegar
ég spyr hvað hann hafi í laun.
Laun em einkamál og Rúnar segir
að hann þurfi ekki að kvarta. Heið-
ar kvartar ekki heldur vegna laun-
anna.
„Við höfum nóg fyrir okkur,” er
svarið og það er staðreynd að
knattspymumenn í Noregi fá laun
eins og þeir væm í góðum stöðum
á íslenskum vinnumarkaði. Ailt að
hálf milljón islenskra króna á
mánuði. Það er taxtinn.
Smábæjarstemning
Lilleström er friðsæll smábær
rétt austan við Ósló og DV hefur
mælt sér mót við alla íslensku
„knattspymunýlenduna” í bænum
á litlu kaffihúsi í miðbænum. Það
era þau
Rúnar og Ema María
Jónsdóttir, kona hans,
og Heiðar og Eik
Gísladóttir, sam-
býliskona
hans. Ema
er að
læra
innanhússhönnun en Eik vinnur í
líkamsrækt eins og hún gerði
heima. Minnstur í hópnum er svo
Rúnar Alex Rúnarsson, þriggja ára
leikskólapjakkur.
Lilleström hefur álíka stöðu
gagnvart Ósló eins og Mosfellsbær
gagnvart Reykjavík - úthverfl og
svefhbær sem samt vill standa á
eigin fótum og vera bær með bæj-
um. Frami í íþróttum er ein af leið-
um bæjarbúa til að undirstrika
sjálfstæði sitt. Þannig getrn:
Lilleström státað af knattspymu-
liði sem á fast sæti í norsku úrvals-
deildinni meðan stóribróðir í Ósló
á ekkert lið í fremstu röð.
Þetta þykir íbúum Lilleström
gott og þeir Rúnar og Heiðar geta
staðfest að stuðningur bæjarbúa
við liðið er ósvikinn og afdráttar-
laus. Liðið er stolt bæjarbúa.
Stökkpallur út í heim
Við höldum áfram að tala um at-
vinnumennskuna í Noregi. Þeir
Rúnar og Heiðar hafa ekki orðið
fyrir vonbrigðum; félagið er traust
og gerir vel við sitt fólk og þeir em
báðir fastamenn í liðinu. Stað-
reyndin ,er engu að síður sú að
bara 6 /af 12 íslenskum knatt-
spymumönnum í Noregi hafa spil-
að reglulega í sumar. Hinir em á
varamannabekknum og sumir
ekki einu sinni það. Og af nær 60
íslenskum atvinnumönnum í út-
löndum bíða flestir eftir að komast
að hjá sinum
liðrnn.
Rúnar Kristinsson og Heiðar Helguson ásamt konum sínum sem dvelja með þeim í Lilleström. Erna María Jónsdótt-
ir, kona Rúnars, er að læra innanhússhönnun og Eik Gísladóttir, unnusta Heiðars, vinnur í líkamsrækt. DV-myndir GK

„Það er auðvitað niðurdrepandi
að fá ekki að spila en þetta er
áhættan sem menn taka. Aðalat-
riðið er að trúa á sjálfan sig og að
mínu viti er sjálfsagt mál að taka
þessa áhættu og reyna að komast
áfram,” segir Rúnar.
Auðtrúa þjálfarar
Rúnar gagnrýnir engu að síður
umboðsmennina sem hafa atvinnu
af að fmna efnilega knattspymu-
menn og koma þeim á framfæri í
útlöndum.
„Umboðsmennimir em oft mikl-
ir sölumenn og þeim tekst stund-
um að sannfæraþjáifarana um að
þessi eða hinn strákurinn sé
einmitt maðurinn sem vanti í lið-
ið. Svo kemur á daginn að svo er
ekki og það eina sem bíður er seta
á bekknum. Þjáifaramir em líka
stundum of auötrúa og... kaupa
menn
óséð,”
held-
V' ^ iir
Rúnar áfram.
Mörg lið í Noregi eiga líka í
vanda vegna þess að þau em búin
að kaupa of marga leikmenn. í
nokkrum tilvikum era miili 20 og
30 leikmenn á launum og Lil-
leström verður nú líka að selja
leikmenn vegna þess að útgjöldin
em of mikil. Hvorki Rúnar né
Heiðar hafa þó heyrt að þeir séu á
sölulistanum.
Enskir njósnarar
Heiúar Helguson
Kennir sig við móður sína „vegna
þess að hún á það skilið eftir allan
stuðninginn í gegnum árin".
Aldur: 20 ara.
Maki: Eik Gísladóttir

Fyrsta fþróttafélag:
Ungmennafélag Svarfdæla, UMFS.
Ferill: Kom i meistaraflokk UMFS
15 ára og lék í þriðju deild; Þróttur
í Reykjavík frá 1995 til ársloka
1997; Lilleström frá 1998.

Rúnar og Heiðar ná vel
saman hjá Lilleström og
hér bregður KR-ingurinn
á leik. DV-mynd GK
Draumurinn er engu að síður að
komast áfram og fara til stærra
liðs en Lilleström. Og þá eru mögu-
leikamir miklu meiri í Noregi en á
íslandi. Enskir þjálfarar em tíðir
gestir á leikjum í Noregi og eftir
góða frammistöðu norska lands-
liðsins á heimsmeistaramótinu í
Frakklandi hefur áhugi Englend-
inganna vaxið enn.
„Leikstíllinn hér í Noregi veldur
því að Englendingamir hafa áhuga
á að fá leikmenn héðan. Þeir em
að leita að ódýrum mönnum sem
era vanir að spila sama boltann og
í Englandi,” segir Heiðar og nú er
það svo að Norðmenn em fjöl-
mennastir af útlendingum I ensku
knattspymunni.
Fyrir skömmu vom t.d. bæði Ge-
orge Graham og David Basset með-
al áhorfenda á leik Lilleström og
Rosenborg og það er ekkert leynd-
armál að þeir vom á höttunum eft-
ir nýjum leikmönnum. Og þeir
sáu bæði Rúnar og Heiðar sem
báðir líta á atvinnumennsk-
una í Noregi sem eins
konar stökkpall
lengra út í heim.