Morgunblaðið - 15.03.2002, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 15. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Karl Lilliendahlhljóðfæraleikari
fæddist á Akureyri
16. júlí 1933. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu í
Reykjavík 10. mars
síðastliðinn. For-
eldrar Karls voru
Guðný Hulda Kára-
dóttir Lilliendahl
húsmóðir, f. 25.7.
1907, d. 7.8. 1983,
og Theódór Lillien-
dahl símritari í
Reykjavík, f. 27.2.
1901, d. 25.11. 1981.
Þau eignuðust tvö börn auk
Karls, þau Óskar Lilliendahl, að-
albókara hjá SPRON, f. 1.7. 1938,
d. 27.5. 1970; og Dagnýju Huldu
Lilliendahl leikskólastarfsmann,
f. 28.12. 1948, gift Erni Jóhanns-
syni, starfsmanni skattrann-
sóknastjóra.
Karl kvæntist 26.2. 1955 eft-
irlifandi eiginkonu sinni Herm-
ínu Jónasdóttur Lilliendahl
sjúkraliða, f. 6.12. 1935. Hún er
dóttir Jónasar Halldórssonar,
lengst af rakarameistara á Siglu-
firði, og Kristínar Steingríms-
dóttur húsmóður, en þau eru
bæði látin. Börn Karls og Herm-
stofnaði skólahljómsveit þar 1949
ásamt Ragnari Bjarnasyni og
Sigurði Þ. Guðmundssyni. Karl
lék með Hljómsveit Þórarins
Óskarssonar í Listamannaskálan-
um og með Hljómsveit Guðmund-
ar Norðdahl í Vestmannaeyjum
1951–1952, með Hljómsveit Guð-
mundar R. Einarssonar í gamla
Þórscafé við Hlemm 1953, með
Guðmundi Norðdahl í Ungó í
Keflavík 1954, með Hljómsveit
Josefs Felzman og síðan Hljóm-
sveit Aage Lorange í Tjarnarcafé
frá 1955. Árið 1957 stofnaði Karl
NEÓ-tríóið ásamt Magnúsi Pét-
urssyni og Kristni Vilhelmssyni
og léku þeir í Leikhúskjallaran-
um og Lídó til 1961. Eigin hljóm-
sveit stofnaði Karl árið 1962 sem
lék í Klúbbnum til 1966, en ann-
aðist eftir það allan hljómlistar-
flutning á Hótel Loftleiðum frá
opnun þess og til 1972. Eftir það
starfaði hann með ýmsum hljóm-
listarmönnum, m.a. í Naustinu,
Templarahöll Reykjavíkur og
Veitingahúsinu Ártúni. Karl
starfaði einnig sem sölumaður
frá 1973, fyrst hjá Timburversl-
un Árna Jónssonar en síðan hjá
Húsasmiðjunni frá 1985 til 1996.
Karl var starfsmaður Hagaskóla
frá 1997 til æviloka. Karl gekk til
liðs við Kiwanis klúbbinn Heklu
árið 1970 og gegndi tvívegis
embætti forseta klúbbsins.
Útför Karls fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
ínu eru: 1) Kristín
Lilliendahl, kennari
og þroskaþjálfi í Mos-
fellsbæ, f. 5.7. 1955,
gift Stefáni J. Páls-
syni húsasmíðameist-
ara og eiga þau tvö
börn; Grétu Salóme
og Sunnu Rán. 2)
Hulda Lilliendahl,
verkefnastjóri í sjáv-
arútvegsráðuneytinu,
f. 3.4. 1958, gift
Viggó Bragasyni
flugfjarskiptamanni
og eiga þau tvö börn:
a) Hildi Lilliendahl,
sambýlismaður hennar er Ólafur
Ingibergsson og eiga þau einn
son, Sævar; og b) Karl Lillien-
dahl. Einnig á Viggó tvö börn frá
fyrra hjónabandi: Völu Hrönn og
Ólaf Orra. 3) Jónas Theódór Lilli-
endahl, verkstjóri í Reykjavík, f.
21.7. 1960, kvæntur Margréti S.
Björnsdóttur kennara og eiga
þau tvö börn; Snæbjörn Val Lilli-
endahl og Valbjörn Snæ Lillien-
dahl. Auk þess á Jónas son úr
fyrra sambandi, Tryggva Paul
Lilliendahl.
Karl ólst upp í Reykjavík og
hóf hljómlistarferil sinn í Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar er hann
Í minningunni ligg ég á milli afa
míns og ömmu. Í myrkrinu heyri ég
ömmu mína fara með bænina sem
hún síðar kenndi mér til hlítar áður
en ég fermdist. Ó faðir gjör mig lítið
ljós. Ég læri versin þarna á milli
þeirra og orðin setjast að í sálinni fyr-
ir lífstíð. Einlæg bæn um að vera öðr-
um ljós, eða blómstur blítt, stöðugur í
öllum aðstæðum lífsins, vera öðrum
ljúflingslag, styrkur stafur og gjaf-
mildur meðbróðir.
Þannig var pabbi minn, Karl Lilli-
endahl, sem andaðist á sinn hæverska
og hljóðláta hátt á heimili sínu sl.
sunnudag. Það er gæfa okkar sem
þekktum hann að eiga nú fallega og
óflekkaða minningu um mann sem
með ljúflyndi sínu og rósemi hafði
dýpri áhrif á líf okkar en hann sjálfan
gat nokkurn tíma grunað.
Pabbi minn átti starfslok sín fram-
undan, tíma sem hann hugðist verja
meira með fjölskyldu sinni og til eigin
hugðarefna, tíma tilhlökkunar. Það er
sárt núna að fá ekki að sjá það verða.
En við munum mæta komandi tímum
með þeim hætti að það heiðri minn-
ingu hans sem best. Það gerum við
með því að reyna að líkjast honum.
Minning um góðleik og hlýju, ein-
stakt æðruleysi og áhuga á högum
okkar barnanna sinna og barnabarna
er aflið sem nú blæs í brotinn hálm og
innan tíðar mun breyta nótt í dag.
Ég kveð þig elsku pabbi minn með
þökk fyrir hver þú varst.
Kærleikurinn er langlyndur, hann er
góðviljaður.
Kærleikurinn öfundar ekki.
Kærleikurinn er ekki raupsamur,
hreykir sér ekki upp.
Hann hegðar sér ekki ósæmilega,
leitar ekki síns eigin,
hann reiðist ekki, er ekki langrækinn.
Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni,
en samgleðst sannleikanum.
Hann breiðir yfir allt, trúir öllu,
umber allt.
Guð blessi minningu þína.
Þín dóttir
Kristín.
Elsku pabbi minn nú ertu farinn.
Þó að ég viti að þú sefur nú svefninum
langa langar mig til að ávarpa þig
beint eins og þú værir ennþá hjá mér.
Annað get ég ekki því ég á ennþá von
á að heyra í þér í símanum eða þá að
sjá þig renna í hlað á Benzanum. Ég
held ég hafi aldrei getað útskýrt
nægjanlega fyrir þér hve heitt ég
elskaði þig vinur minn. Hve ég dáði
spilamennskuna þína á gamla Gib-
soninn og hljómasúpuna sem þú
kunnir. Hve ég er þakklátur fyrir að
þú og mamma kennduð mér að meta
djass og að þið skylduð ala mig upp
með músík í eyrum. Í mínum huga
verður aldrei annar eins „rytmad-
jassgítaristi“ borinn í þennan heim.
Það sagði mér eitt sinn einn af okkar
fremstu gítarleikurum „af minni kyn-
slóð“ að hann hefði farið eitt laugar-
dagskvöld niður í Naust til að stúdera
rytmaleikinn þinn þegar þú varst að
spila þar í kringum 1982. Hann sagði
að það hefði verið ótrúlegt að sjá og
heyra til þín og bætti við: Hvílík
hljómasúpa! Þetta með hljómasúp-
una kom mér ekki á óvart. Ef þú tókst
upp gítarinn breyttust einföldustu
lög í ótrúlegustu hljómaútsetningar
og stundum þegar ég var að horfa á
þig taka gripin fannst mér þú vera að
gera eitthvað sem ekki væri hægt að
gera. Ég spurði oft: Hvernig er hægt
að skipta svona hratt um grip og hitta
alltaf á réttu strengina pabbi? Þú
brostir bara. Við hlógum oft að sög-
unni þegar þú varst ungur og þurftir
að taka inntökupróf í FÍH svo þú
mættir spila á böllum. Prófdómararn-
ir létu þig fá nótur og báðu þig að
spila. Þú baðst þá á móti að leyfa þér
bara að heyra lagið – þá gætirðu
örugglega fundið hljómana og spilað
fyrir þá! Allir gömlu standardarnir
sem þið mamma spiluðuð og sunguð
svo oft þegar þú tókst upp gítarinn.
All of me, Sunny side of the street,
Basin Street Blues, Brúnaljósin
brúnu, Litla stúlkan mín. Ég gæti
haldið endalaust áfram.
Þú gafst mér svo margt fleira. Þú
stoppaðir einu sinni bílinn þegar ég
henti rusli út og lést mig ná í það. Ég
var unglingur þegar það gerðist og
enn þann dag í dag man ég þetta þeg-
ar ég vöðla saman bréfi í bílnum og
set það í vasann. Þú settir siðferði
efst á listann og kenndir mér að
greina rétt frá röngu á svo margan
máta. Þegar við Gréta giftum okkur
gafst þú mér hvíta smókingjakkann
þinn sem var orðinn þér of lítill. Hon-
um var breytt og ég bar hann með
reisn á giftingardaginn. Mér þótti
jafn vænt um það og þér. Síðan þá hef
ég alltaf klæðst honum á gamlárs-
kvöld og mun gera svo lengi sem
hann endist. Þú áttir þér svo marga
svona siði og venjur sjálfur og eitt er
víst að hluta af þeim genum fékk ég
frá þér og er stoltur af. Það segja
margir að við séum líkir í svo mörgu
og er það oft sagt með örlítilli kímni.
En pabbi, ef þú bara vissir hve ég er
hreykinn af því að líkjast þér, ef bara
ég hefði sagt þér það nógu skýrt og
nógu oft. En ég hugga mig við að þú
vitir það innst inni. Þú sagðir mér svo
oft hvað þú værir hreykinn af mér og
öllu því sem ég tók mér fyrir hendur
og það er nokkuð sem mér þykir
óendanlega vænt um. Kallaðir mig
alltaf „Teddi minn“, sama hvert er-
indið var.
Elsku hjartans pabbi minn. Ég veit
að Guð blessar þig og varðveitir svo
ég kveð þig nú í þeirri vissu að við
hittumst fyrir hinum megin þegar
kallið mitt kemur. Þá setjumst við
niður og tökum upp gítarinn og sax-
inn og sameinumst í „Summertime“
eða einhverjum góðum standard, tök-
um hvor utan um annan, saman á ný, í
eilífu lífi.
Hvíl í friði elsku vinur.
Þinn sonur.
Kæri afi. Við vitum að þú sefur þín-
um langa svefni en okkur langar að
kveðja þig. Gömlu góðu stundirnar
eru liðnar og við yljum okkur við
minningarnar um þig. Hvað þú varst
glaður að við skyldum vera að læra að
spila á hljóðfæri. Þú varst líka svo
ánægður með jólaplötuna sem við
feðgar gerðum og gáfum þér og
ömmu. Við elskum þig allir kæri afi
og líka Fluga, hundurinn okkar. Guð
blessi þig elsku afi og við kveðjum þig
með orðum Guðs:
Drottinn er minn hjálpari,
eigi mun ég óttast.
Snæbjörn, Valbjörn og Tryggvi.
Elsku hjartans Kalli minn. Þakka
þér allt, sem þú varst mér. Yndisleg-
ur stóri bróðir, umhyggjusamur og
góður við mig, alla tíð. Þakka þér fyr-
ir alla tónlistina, sem hefur glatt mig,
frá því ég man eftir mér.
Ég sakna þín svo mikið og óska að
ég hefði getað faðmað þig og fengið
koss á ennið, áður en þú fórst. En
þannig heilsuðumst við og kvöddum
alltaf hvort annað. Minningarnar eru
margar og þær geymi ég í hjarta
mínu.
Pabbi, mamma og Óskar bróðir
hafa nú tekið á móti þér, opnum örm-
um. Guð blessi þig og geymi, elsku
bróðir minn.
Innilegustu samúðarkveðjur til
elsku Hermínu, Stínu, Huldu, Tedda
og fjölskyldna þeirra. Guð blessi ykk-
ur öll og styrki.
Ó faðir, gjör mig ljúflingslag,
sem lífgar hug og sál
og vekur sól og sumardag,
en svæfir storm og bál.
(Matth. Jochumsson.)
Þín systir,
Dagný.
Elsku frændi minn. Ég er ekki enn
búinn að átta mig á þessu. Aldrei hef
ég grátið né harmað lát nokkurs
manns jafnmikið og nú. Í mínum aug-
um varstu ekki bara fyrirmynd á tón-
listarlegum sviðum heldur einnig fyr-
irmynd hvað varðar ljúfleika og
persónuleika. Á mínum þunglynd-
ustu stundum sem unglingur varð ég
ávallt himinlifandi er þú komst í
heimsókn og faðmaðir mig. Það eina
sem gæti bundið enda á sorgina sem
nú ríkir í fjölskyldunni væri ef þú
kæmir einu sinni enn og faðmaðir
okkur að þér eins og þú gerðir í hvert
einasta skipti sem ég man eftir að
hafa hitt þig.
Þú hefur alltaf haft trú á mér sem
gítarleikara, jafnvel þegar ég hlustaði
á einhver skrípalæti sem flokkast
varla undir tónlist. Eftir að ég upp-
götvaði djassinn hef ég sífellt óskað
þess að einn daginn gæti ég mögu-
lega haft 1/10 af þeirri kunnáttu sem
þú hafðir. Að einn daginn gæti ég
spilað á tónleikum og heillað þig upp
úr skónum. Mér verður ávallt hugsað
til þín er ég heyri fagra gítartóna líkt
og mér er hugsað til Óskars frænda
þegar ég heyri fagra bassatóna, þótt
aldrei hafi ég verið svo heppinn að
kynnast honum eins heppinn og ég
var að kynnast þér.
Þegar menn eins og þú deyja neita
ég að trúa öðru en að það sé líf eftir
dauðann. Þú varst ljúfasti maður sem
ég hef nokkru sinni kynnst og sá al-
besti frændi sem hægt er að ímynda
sér.
Megi líf þitt, sem framundan er,
verða hið farsælasta. Vertu sæll í bili,
frændi. Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Hermínu og fjölskyldu.
Óskar Örn Arnarson.
Hann Kalli frændi minn er farinn.
Ég á afar erfitt með að sætta mig við
þá staðreynd að ég sjái hann ekki aft-
ur, faðmi hann og hlýni um hjarta-
rætur þegar hann brosir til mín.
Hann er einn af þeim einstaklingum
sem ég hélt að yrðu alltaf hér og
myndu aldrei breytast.
Ég er þó lánsamari en flestir, því
ég náði að kynnast þessum stórkost-
lega manni vel og á svo margar ynd-
islegar minningar um hann.
Ein sú skýrasta er frá níu ára af-
mælinu mínu. Ég hafði alltaf verið
meiri strákur í mér en stelpa, og er
það reyndar enn. Þennan dag kom
Kalli frændi í afmælisveisluna og
færði mér konfektkassa og gullfal-
lega rós. Þetta var í fyrsta og eina
skiptið á ævi minni sem mér hefur lið-
ið eins og prinsessu. Kalli frændi
hafði þann einstaka hæfileika að
draga fram það besta í öllum og ég
var alltaf ánægðari með sjálfa mig
þegar hann var nálægt, hann hafði
svo mikla útgeislun og hlýju.
Það er sárt að kveðja uppáhalds-
frænda minn og innan fjölskyldunnar
ríkir mikil sorg, en það er þó huggun
harmi gegn að amma Hulda, afi
Theodór og Óskar frændi taka á móti
honum opnum örmum á betri stað.
„Sumir koma í líf okkar og hverfa
þaðan fljótt. Aðrir staldra við, skilja
eftir spor í hjarta okkar og við erum
aldrei söm.“ Með sorg í hjarta kveðj-
um við frænda okkar og sendum inni-
legustu samúðarkveðjur til Hermínu
frænku og fjölskyldu.
Erna Huld og Jóhann Kári.
Sunnudaginn 10. mars varð Karl
Lilliendahl, starfsmaður Hagaskóla,
bráðkvaddur á heimili sínu í Reykja-
vík. Hann hafði verið starfsmaður
skólans undanfarin fjögur ár og sinnti
margvíslegri þjónustu við börnin sem
gangavörður.
Karl setti sinn svip á samfélag okk-
ar í skólanum og við minnumst hans
með söknuði og hlýhug þegar hann er
nú horfinn úr okkar hópi. Skemmst
er að minnast þátttöku hans í hljóm-
sveit sem lék á svokölluðu bragga-
balli tíundu bekkinga þar sem fimm
kennarar og aðrir starfsmenn tróðu
upp og léku nokkur lög frá sjötta ára-
tugnum við ljómandi góðar undir-
tektir barnanna. Þar sýndi Karl
kunnuglega takta á gítarinn og lék
við hvern sinn fingur.
En nú hefur klukkan glumið hon-
um og henni verður að hlýða hversu
ótímabært og ósanngjarnt sem okkur
annars kann að finnast það. Fjöl-
skyldu Karls sendum við í Hagaskóla
samúðarkveðjur okkar og biðjum
þess að birta megi ætíð umlykja
minninguna um þann góða dreng,
Karl Lilliendahl.
Samstarfsmenn í Hagaskóla.
Ekki átti ég von á því er ég kvaddi
vin minn Karl Lilliendahl eftir vel
heppnaða skemmtun á Hrafnistu í
Reykjavík 21. feb. síðastl., að það yrði
hinsta kveðjan. Þetta var okkar ár-
lega stefnumót á Hrafnistu sem hófst
árið 1968. Kalli kom þá að máli við
mig og bað um aðstoð við að halda
uppi dansi á skemmtun Kiwanis-
manna fyrir vistfólk Hrafnistuheim-
ilisins í Reykjavík. „Óskar bróðir“
eins og Kalla var tamt að segja var þá
félagi í Kiwanis-klúbbnum Heklu.
Hann plataði okkur Kalla ásamt fleir-
um úr hljómsveitinni til að koma á
Hrafnistu og leika fyrir dansi að
skemmtun lokinni. Þar með var lagð-
ur grunnurinn að samstarfi mínu með
Kalla mínum og Kiwanis-mönnunum
í Heklu sem hefur staðið óslitið síðan.
Kalli gekk í klúbbinn að bróður sínum
látnum kringum 1970.
Það var árið 1964 sem leiðir okkar
Kalla lágu saman. Kalla vantaði þá
söngkonu með hljómsveit sinni í veit-
ingahúsinu „Klúbbnum“ við Borgar-
tún. Síðan lá leið okkar í Víkingasal
Hótel Loftleiða er hann var opnaður
með viðhöfn 1. maí 1966. Þegar ég
hætti að syngja með hljómsveit Karls
Lilliendalhl 1971, hélt samstarf okkar
áfram með félögunum í „Heklu-
tríóinu“ sem kom saman einu sinni á
ári á Hafnistu, sér og öðrum til
skemmtunar.
Margs er að minnast og margs er
að sakna. Mig langar að þakka Kalla
mínum fyrir frábært samstarf á
hljómsveitarpallinum gegnum öll ár-
in, og þátttöku hans í gerð hljómdisk-
sins er ég gerði með góðri aðstoð
gamalla og glaðra félaga 2001. Þar
sannaði Kalli minn að hann hafði
engu gleymt, og handlék gítarinn á
sinn einstaka hátt með mjúkri og
glaðri sveiflu.
Elsku Hermína mín, Stína, Hulda,
Teddi og aðrir ástvinir. Við Þórhallur
sendum ykkur okkar dýpstu samúð-
arkveðjur á þessum erfiðu tímamót-
um. Megi guð og allir hans englar
vera með ykkur í sorginni. Blessuð sé
minningin um góðan dreng.
Hjördís Geirsdóttir.
KARL
LILLIENDAHL
&  
 

   

D # 2#
D # 
&/,%,"*
"-"!,+
$$6/
   ! 
   0!
"#
"$%%
3" E )*"
+)60-" '+8"
+&
/*+&0:/*+&
8
"
0&06"/*+&
)*"0B/*+& E "" "0$
 "&")%
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minningar-
greina