Íslendingaþættir Tímans - 13.11.1968, Blaðsíða 23

MINNINC
Guðmundína Árnadóttir
Kveðja frá dóttursyni og fjölskyldu.
P. 15.9. 1886. — D. 23.10. 1968.
Þú amma elsku góða
Dú ástarkveðju hljóða
, imeð þökkum flyt ég þér.
Á björtum bernsku vegi
þú bæði á nótt og degi
það bezta athvarf bjóstu mér
Ég man þig alla ævi
ef auðnan mér það gæfi
að eignast eins og þú,
þá mannkostina marga
sem milda göfga og bjarga
og auka hinum yngri trú.
Þig blessuð börnin ungu,
af barna þinna tungu
þú hlýtur þökk og hrós.
Þú stóðst í stríði löngu
svo styrk á lífsins göngu,
það verði okkar leiðarijós.
Á sælum sumardegi
það syrti á okkar vegi
or lengi þjáðist þú.
Nú sæl í sumarlöndum
ert signd af engla höndum,
það er mín vissa von og trú.
Þú konan merka, mæta
er marga vildir kæta
svo létt og ljúf og fríð.
Við blessum minning bjarta
og biðjum þess af hjarta
þér iýsi guðdómsljósin blíð.
L.B.
traustur förunautur í gegn um
reynslu áranna. Þeim varð
þriggja barna auðið. Tveir synir
eru á lífi, en dóttirin lézt í
blóma lífsins, elskuð og syrgð
af foreWrun-um alla stundu.
Þegar börnin voru í bernsku,
veiktist María af berklum
og varð að fara á Kristneshæli,
en átti afturkvæmt heim og naut
þess um hríð að vera á meðal
ástvina sinna og helga þeim líf
sitt. En svo tók meinið sig upp
að nýju, aftur lá leiðin í Krist-
nes og þar kom, að ekki varð
unnt að hverfa heim, nema sem
gestur. En það gerði María, hve-
nær sem hún fékk því við
komið. Samband hennar við
heimilið að Árbakka í Glerár-
hverfi varð ekki slitið. Það var
vígt heitri elsku. Ástvinirnir
áttu hug hennar og hjarta,
en um leið átti hún víðsýna vel-
vild til samferðafólksins — yfir-
leitt.
í langri hælisvist háði Maria
oft harða baráttu við berklana,
en þeir urðu henni ekki að ald-
urtila. Annað kom til, sem olli
þrautafullri og langri lengu og
leiddi til ferðaloka. Þau urðu
þann 8. maí s.l. vor.
María var kvödd hinztu
kveðju að Möðruvöllum í Hörg-
árdal. Margir fylgdu henni. Sól-
in skein í heiði og þerraði tár-
móðuna af augum okkar, sem
áttu hér vinar að sakna, vitandi
það að nú átti ísland einni færra
af ókrýndum hetjum.
Jórunn Ólafsdóttir,
frá Sörlastöðum.
Soffía -
Framhald af bls. 21
örðugleika, en fjárvana voru. Hún
vann ótrauð að stofnun barnaheim,
ilisins Pálmholt, sem Hlíf starf-
rækir. Til þessarar stofnunar bar
hún hlýjan hug til æviloka.
Þegar Soffía Jóhannsdóttir lét
af störfum í Hlíf, var hún ein-
róma kjörin heiðursfélagi þess.
Nokkru eftir að þau hjón flutt-
ust til Akureyrar, tók Soffia til ■
sin aldurhnigna foreldra sína, og
ól önn fyrir þeim til æviloka þeirra
Mann sinn, Júníus Jónsson,
missti Soffía á þcssu ári. I-Iann
andaðist 2. janúar 1968. Þó hún
bæri söknuð sinn í hljóði og með
fullri geðró, óskaði hún þess, að
ekki yrði langt á milli þeirra.
Nú hefir henni orðið að ósk
sinni. Hún andaðist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri aðfara-
nótt 22. október, og skorti þá rúm
an mánuð á 81. aldursár.
Hugheilar þakkir fylgja þeim
Júníuisi og Soffiu út yfiir sundið.
frá vinum og kunningjum, fvrir
margra ára ánægjulega kynningu
og glaðværar stundir á heimili
þeirra.
Hólmgeir Þorsteinsson.
María -
Framhald af bls 24.
re'isn og ógnþrunginni oirku. Röst
in sem eftir varð í fjöruinni á sjáv
arkaimbinum minnti svo síðar á þá
orku, er þarna var á ferð.
Á síðari árum hafa stundir mín
ar á sjávarbakkanum orðið fáar,
og tímanum ekki verið varið til að
íhuga afl bárunnar, sem fyrr. Hins
vegar hefur mér þeim mun tam
ara orðið, að líta á þær öldur. er
upp úr mannhafinu hafa gnæft.
Maria Matthíasdóttir er að minni
hyggju ein af þeim einstaklingum,
er uppi af þeim haffleti reis. And
legt og líkamlegt þrek hennar,
bjartsýni og trú á lífið og mögu
leika þess sköpuðu hjá henni þá
reisn, að á strönd minninganna
mun sú röst, er hún skyldi eftir,
lengi í minnum höfð.
Ég enda þessar linur með inni-
legri samúðarkveðju frá mér og
fjöliskyidu minni tdl barna Maríu
og annarra ættmienma. Um leið
færi ég hinni framliðnu sæmdar
konu alúðarþaikkisr fyrir ómetan
lega vináttu á liðnusi áratugum.
Blessuð sé minníng hennar.
Halldór E. SJgurðsson.
fSLENDINGAÞÆTTIR
23