Tíminn - 08.06.1991, Blaðsíða 14

26 Tíminn
Laugardagur S.júmM 991
H9 MINNING
Karl Jóhann Sighvatsson
Fæddur 8. september 1950
Dáinn 2.júní 1991
Ég sá hann fyrst í Silfurtunglinu.
Hann var að syngja hástöfum Sin-
atralagið „Strangers in the Night“,
sjálfur nýkominn á mölina af se-
mentsskaganum og genginn til liðs
við þekktan kvartett, Tóna. Svo kom
orgelsóló og þá breyttist krúnerinn í
negra og orgelið í tryllitæki. Það var
þá sem ég ákvað hvernig nýfengnum
fermingargróðanum skyldi varið. Ég
skellti mér á Farfisaorgel daginn eft-
ir.
Okkur varð snemma vel til vina,
mér og Karli Sighvatssyni. Vegur
hans óx ört í íslenska tónlistarbrans-
anum á þessum tíma, enda hafði slík-
ur fimbulorgansláttur ekki áður
heyrst hér á landi. Hann eignaðist
ungur dýrindis hljóðfæri sem var
bandarískt Hammondorgel og upp-
hófst þar með hið mesta ástarævin-
týri sem aldrei tók enda. Slíkur var
ástarbríminn í öndverðu að ekki
dugðu til tíu fimir fingur, heldur var
bókstaflega öllum líkamanum beitt:
handarbökum, olnbogum, hnjám,
höku, nefi og enni svo eitthvað sé
nefnt. Og síðan umbreyttist þessi
unglingslosti smám saman í eins-
konar föðurlega umhyggju fyrir
þessu hljóðfæri og öðrum þeim
Hammondorgelum sem hann smám
saman eignaðist eða útvegaði öðrum.
Hann var í stöðugu sambandi við
innlenda Hammondeigendur sem er-
lenda með verndun og viðhald
stofnsins að leiðarljósi, sífellt að huga
að velferð þessara dýrgripa sem nú er
hætt að framleiða. „Þetta eru eins og
börnin mín,“ sagði hann, „það verður
að hugsa vel um þau.“
Orgelástin varð til þess að hann hélt
utan til æðra tónlistamáms, bæði í
Vínarborg og í Boston, hvaðan hann
sneri margefldur heim og Iék Drottni
til dýrðar í kirkjum landsins til
hinsta dags. Og sem kirkjuorganisti
var hann engum líkur. Ég mun aldr-
ei gleyma því er ég gekk með ný-
fædda dóttur mína inn í Akureyrar-
kirkju fyrir nokkmm misserum, en
þá hafði Karl nýlokið þar tónleikum
ásamt fleiri kirkjuorganistum. Þegar
hann kom auga á sinn gamla vin
niðri á kirkjugólfinu með nýfætt
barn í fanginu, þá opnaði hann orgel-
ið aftur, kveikti á því og hóf að leika af
fingmm fram einn þann magnaðasta
spuna sem ég hef heyrt til þessa.
Kollegar hans stóðu agndofa í kring-
um hann, barnið mitt var uppnumið
og ég að sjálfsögðu harla ánægðúr
með þessi fyrstu kynni barnsins af
kirkjutónlist. Eftir á harma ég það
eitt að hafa ekki haft segulbandstæki
handbært, en því miður hefur allt of
lítið varðveist af organspuna þessa
sérstæða listamanns.
Ég stend í þakkarskuld við Karl fyr-
ir margra hluta sakir. í fyrsta lagi var
hann sá sem einatt hvatti menn til
dáða, leiðbeindi og hrósaði óspart
þegar vel tókst til. Hann varð jafn-
framt til þess að opna augu mín og
margra annarra fyrir mikilvægi
hollrar fæðu og meðvitaðrar ræktun-
ar sálar og líkama. Fyrir tuttugu ár-
um byrjaði hann að drífa mig með
sér í daglegar sund- og heilsuræktar-
ferðir, sem enn í dag em mér kær
ávani.
Fyrst og síðast var hann þó traustur
vinur vina sinna og aldrei vflaði hann
fyrir sér langferðir eða langlínusím-
töl ef því var að skipta. Okkar vinátta
var að því leyti sérstök að mæður
okkar fengu einnig að njóta hennar
meðan þær lifðu. Þannig heimsótti
Karl iðulega móður mína til að
spjalla og leika fyrir hana á píanó, og
ég snæddi reglulega með móður
hans og við ræddum það sem henni
var kærast: strákarnir hennar tveir.
Kalli var afar lengi að jafna sig eftir
fráfall hennar, svo sterk og kær vom
þau bönd. Hann átti í rauninni oft
mjög erfítt í sínu lífi, svo tilfinninga-
næmur og opinn sem hann var. En
þjáningin átti vafalítið einnig sinn
þátt í að skapa hinn stóra og litríka
listamann Karl Sighvatsson.
Um fyrri helgi ræddum við lengi
saman og það var mikill hugur í mín-
um manni. Hann hafði tekist á hend-
ur ábyrgðarstarf við undirbúning og
framkvæmd mikillar pflagrímaferðar
íslenskra kirkjuorganista og kirkju-
kóra á slóðir meistaranna í París, Ca-
prí og Róm. Langþráður draumur
um að fá að hlýða á orgel Péturskirkj-
unnar í Róm, sjá og heyra helstu org-
elsnillinga og kirkjukóra álfunnar
átti að rætast í þessari ferð. Jafnframt
var fyrirhugaður tónlistarflutningur
á allmörgum stöðum. Þetta var sú
ferð Karls Sighvatssonar sem aldrei
var farin.
í kvöld hefði hann staðið með félög-
um sínum við leiði meistara Chopin
og sungið honum lof. Þess í stað
stendur hann nú við hlið meistarans
og hlýðir á sönginn, handan móð-
unnar miklu. Fjölskyldu, unnustu og
syni votta ég innilegustu samúð.
Okkar er minningin um góðan
dreng.
Jakob Frímann
Magnússon
enn meiri háttar
0STATILB0Ð
Nú eru það smurostarnir: Paku með 3 dósum
af rækjuosti eða 3 mismunandi tegundum.
Áður kostuðu 3 dósir umji9f kr., IIÚ 372 kr.*
Einnig léttostur, 3 dósir í pakka, sem kostaði áður
umt466 kr., nú 349 kr.*
Um 25% lækkun.
* leiðbeinandi smásöluverð.
--------------------------------------------------N
ií
Eiginmaöur minn
Yngvi Markússon
Oddspartl
lést þann 5. júni á Sjúkrahúsi Suöurlands.
Tilvalið i ferðalagið og sumarbústaðinn!
r
Sigríður MagnúsdótUr
"N
Innilegustu þakkir til allra þeima sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför
ingibjargar Ámadóttur
Miöhúsum, Reykhólasvert
Ólína Jónsdóttir Svelnn Guömundsson
Jón Sveinsson
Ingibjörg Sveinsdóttir Böðvar Þorsteinsson
Þrymur Sveinsson
Guðmundur Sveinsson
Auðunn Daníelsson
VÁTRYGGII\GAFÉLAG
ÍSLANDS HF
Útboð
Tilboð óskast í bifreiðir, sem
skemmst hafa í umferðaróhöppum.
Bifreiöirnar verða sýndar að Höfða-
bakka 9, Reykjavík, mánudaginn
10. júní 1991, kl. 12-16.
Tilboðum sé skilað fyrir kl. 17:00
sama dag.
VÁTRYGGINGAFÉLAG ÍSLANDS h.f.
— Ökutækjadeild —