Nýjar kvöldvökur - 01.01.1951, Blaðsíða 30

22
BÆKUR
N. Kv.
Árna Magnússonar, sem heimild um land-
ið.
Það er því fullkomið nauðsynjaverk að
gera Sóknarlýsingarnar aðgengilegar öllum
almenningi, og gegnir furðu, að ekki skuli
fyrr hafa verið byrjað á því verki á þeirri
bókaöld, sem nú gengur yfir.
Þetta fyrsta bindi flytur lýsingar Húna-
vatnssýslu, og býr Jón Eyþórsson það undir
prentun, en hann og Pálmi Hannesson eiga
frumkvæðið að því, að hafist er handa um
útgáfuna.
í formála, er þeir skrifa, láta þeir í ljós
ugg um, að útgáfa þessi verði ekki gróðafyr-
irtæki. Má vel vera, að svo verði ekki, en
einkennilega er þá farið áhuga manna um
fróðleg og söguleg fræði, þar sem heita'má,
að hvers kyns þátta- og sagnasöfn, mörg
nauðaómerkileg renni út, ef þetta gagn-
merka ritsafn fær eigi selzt fyrir útgáfu-
kostnaði. En metnaðarmál ætti það að verða
hinu rnikla útgáfufyrirtæki Norðra að koma
sóknarlýsingunum öllum á prent. Með
því vinnur það þjóðnytjastarf,' og. leggur
drýgri skerf til íslenzkrar menningarsögu
en með megin þorra þeirra rita, _ sem það
áður hefir gefið út um það efni, og er þar
þó um auðugan gárð að gresja.
Steindór Steindórss'on
frá Hlöðum.
Carit Etlar:
Sveinn skytta.
Helgi Valtýsson þýddi.
(Framhald.)
„Ég er ekki að segja þetta um sjálfan mig,
því að til þessa hef ég ekki gefið neinni
konu heit mitt, sökum þess að engin þeirra
hefur viljað eiga mig, fyrr en ég gæti tal-
izt í hóp heiðarlegra manna. Sveinn er
sarnt sómamaður, svo að þú hefur yfir engu
að kvarta.“
„Kvarta!“ endurtók Anna María hæðn-
islega. „Heldurðu að ég sé að kvarta, Ib!
Þú ert að spyrja mig, og ég aðeins svara.
Það er allt og sumt.“
„Ég get nú samt sagt þér það, að hann
hefur um annað en ástabrögð að hugsa
um þessar mundir. Það er farið að sverfa
að okkar mönnum upp á síðkastið, það er
urgur í þeim, og þeir eru þrotnir að vistum,
meðan Sveinn er auralaus, og konungurinn
sem átti að hjálpa honum, er aumasti fá-
tæklingur og enn verr staddur heldur en við
hinir. Sveinn skrifaði honum hérna um
daginn og bað um ríflegan slatta af þessum
nýju byssum með lijóllásum, í staðinn fyrir
vöndulbyssurnar okkar. Þær geta svosem
verið nógu góðar, en ekki handa okkur,
sem verðum að liggja í leyni í hrakviðri og
hryssingi og hvernig sem viðrar. En hinir
háu herrar hjá konungi svöruðu, að væri
Sveinn í vopnahraki, þá væri hann vonandi
svo mikill fyrir sér, að hann gæti bætt úr
því sjálfur. Og það get ég líka, svaraði
Sveinn, og síðan stútuðum við Svíunum og
tókum þar, það sem okkur skorti. En það
er verra með peningana. Menn okkar eiga
engan eyri til matarkaupa, og þá er freist-
ingin ærið mikil, síðan sænski söfuðsmað-
urinn á Jungshöfða hefir lagt fé til höfuðs
Sveini og heitið þeim, sem á hann geti vís-
að. En guð gefi, að þeir bregðist honum
ekki.“
„Það gerir enginn danskur maður,“ hraut
Önnu Maríu af vörum, og í ákafanum virt-