19. júní - 19.06.1971, Blaðsíða 7

hafði ég oftast stúlkur. Mér var það því tiltölu-
lega auðvelt að samrýma heimilishaldið störfum
út á við. Nú er öldin önnur, og ég dáist sannar-
lega að dugnaði ungu mæðranna í dag, sem vinna
úti fullt starf án aðstoðar heima fyrir.
Var nokkur tími til að stunda eitthvert tóm-
stundagaman?
Auk lesturs bóka, sem alltaf má finna sér
stund og stund til, hefur mitt tómstundagaman
einna helzt verið handavinna og þvílíkt fyrir
heimilið.
Þér voruð um árabil lögfrœðingur Mœðra-
styrksnefndar. Var það ekki lœrdómsrikt tíma-
bil á ýmsar lundir?
Ég var í rösklega 20 ár lögfræðingur Mæðra-
styrksnefndar. Það er starf, sem óhjákvæmilega
mótar viðhorf manns til margra þátta mannlegs
lífs, ekki sízt vanhugsaðra dóma um náungann.
Skjólstæðingar nefndarinnar voru nær einvörð-
ungu ógiftar mæður og fráskildar, og í því sam-
bandi kemur mér reyndar í hug, að hin háa hlut-
fallstala óskilgetinna barna hér á landi, sem oft
er vitnað til, gefur síður en svo rétta hugmynd
um aðstöðu þessara barna í uppvextinum. Mikill
hópur þeirra elst upp á sameiginlegu heimili for-
eldra sinna. Bæði er það, að óvígð sambúð for-
eldra hefur löngum verið tíðari hér en í ná-
grannalöndum, og svo hitt, að ungir foreldrar,
sem oft eru við nám, annað hvort eða bæði,
fresta því gjarnan að ganga í hjónaband, þangað
til efnahagur leyfir þeim heimilisstofnun. Hag-
skýrslur miða hins vegar við það, hvort for-
eldrar eru gift, þegar barnið fæðist.
Er rciðherrastóllinn ekki fremur ómjúkur sess?
Það gefur auga leið, að í lýðræðisþjóðfélagi,
þar sem gagnrýni er öllum frjáls, getur ráðherra-
stóllinn, ef svo ber undir, orðið ómjúkur sess,
hvort heldur gagnrýnin er réttmæt eða ekki.
19. júní þakkar Auði Auðuns, dóms- og kirkju-
málaráðherra, viðtalið og óskar henni alls farn-
aðar í hinu ábyrgðarmikla starfi.
M. Th.
Brúnáþungt ský
með brotinn væng
grét
í gráa mold.
Lífdögg féll
á fölan gróður.
Hvita blómið
með bleiku slikjuna
svalg tárin
það svalg tárin
og dafnaði.
Feiga skýið
grét sig til bana
það grét bana sinn
og blómsins.
Blómið dó lika
það lifði á tárum.
Ellisif.
Innilokuð.
Eg er blóðrisa á höndunum
að berjast við fordóma.
Veggur er við vegg.
Það er enginn sem vill fjarlœgja þessa veggi.
Þeir eru þarna bara
og menn hækka þá í sífellu.
Þeir eru alls staðar.
Hvi kemur enginn að utan?
Hví er ég á bak við vegg?
Hvi eru allir þessir veggir?
Maja Ekelöf. VB þýddi.
19. Júní
5