Akranes - 01.02.1943, Blaðsíða 1

II. árgangur.
Akranesi, febrúar 1943.
2. tölublað.
Sundlaug - Baöstofa
Það væri þroskamerki
AHir Akurnesingar hljóta að fagna því,
að hér rísi upp sundlaug og almennings-
bað. Eins og nú standa sakir væri óhugs-
andi, að reka sundlaug upphitaða með
kolum nema þá nokkra daga á ári; en að
því væri næsta lítið gagn. Heita vatn laug-
arinnar fæst með þeim hætti, að notað
verður kælivatn Ijósamótoranna.
Það fé, sem fyrir hendi er tii þessa er:
í sundlaugarsjóði sjómanna kr. 25125.32
Upphæð, sem verja má til
þessa úr Minningarsjóði
Bjarna Ólafssonar — 12448.86
Eða samtals krónur 37574.18
Þá hefur verið sótt um styrk til verks-
ins, ^5 hluta kotnaðar. Ennfremur eru til
5000 kr. sérstaklega ætlaðar til gufubað-
stofu. Að sjálfsögðu er þetta ekki nóg,
en þegar Akurnesingar sjá að hafizt er
handa; laugin og áföst bygging rís af
grunni, er víst að margir Ieggja þar hönd
að góðu og nytsömu-verki, annað hvort
með vinnugjöfum, peningagjöfum eða
hvorutveggju. Fyrir drátt þann, sem orð-
ið hefur á framkvæmd verksins, höfum
vér sem betur fer ekki biðið til einskis;
því fyrir það höfum vér komizt hjá ýms-
um þeim skerjum, sem aðrir hafa steytt á
um byggingu sinna lauga. Höfum vér því
fyllstu vonir um að málið sé rétt og far-
sællega til lykta leitt og endanlega komið
í höfn. Rekstur laugarinnar ódýr en af-
notin mikil, haldgóð og heillavænleg fyr-
ir aldna og óborna á Akranesi. Þá hefur
ekki verið til einskis barizt.
Sundlaug þessa eiga Akurnesingar að
byggja í minningu um allar sínar föllnu
hetjur. Veglegra minnismerki getur ekki;
því það er hvorttveggja í senn sístarfandi
slysavörn og heilsuvernd ungra og gam-
alla. Það væri því ánægjulegt og eftir-
breytnisvert, ef öll vinna við þessa laug
yrði framkvæmd ..f sjálfboðaliðum, eða
af fé þeirra, sem ekki gætu komið vinnu
við. Þá hefðu Akurnesingar sett met í
vinnubrögðum í þriðja sinn. (Fyrsta sam-
komuhús staðarins var þannig byggt, rétt
eftir aldamót, og Skátahúsið 1929). Þá
hefðu þeir gert viðeigandi skil minningu
hinna mörgu sjómanna vorra, sem látið
hafa lífið úti á svalköldum sævi eða upp
við strendur Iandsins.
Þetta er óskabarn vor allra án undan-
tckningar.
Rétt eftir 1880 var í Æfingarfélaginu
rætt um sundnám og sundkunnáttu, en
ekkert varð þó úr framkvæmdum fyrr en
U. M. F. Akraness kemur til sögunnar ár-
ið 1910. Líklega er það 1911, sem fé-
lagið hefur námskeið í Leirárlaug. Fyrir
pilta að verarlagi en stúlkur um vorið.
Þar hefur félagið líka námskeið 1922. I
ósnum í Miðvogslæk 1924 og í Teigavör-
inni 1936.
Árið 1929 byggir félagið sundskála nið-
ur í Víkum, en flytur hann inn á Jaðars-
bakka 1932. Skálinn fór í sjóinn í roki og
stórbrimi 1933. Árið eftir byggir svo fé-
lagið nýjan og vandaðan skála úr stein-
steypu, með styrk úr sýslu-, ríkis- og
hreppssjóði, svo og með gjöfum einstakra
manna.
1932 byrjar hreppssjóður að styrkja
Reykholtsferðir skólabarna til sundnáms,
og hefur gert það síðan að undanteknum
tveim síðustu árum.
Eftir slysið mikla hér í Teigavörinni ár-
ið 1939 kemst verulegur skriður á sund-
laugarmálið. Það sama vor er hér haldinn
fyrsti sjómannadagur. Stíga sjómenn þá á
stokk og strengja þess heit, að vinna mál-
inu allt það gagn, er þeir mega. Ágóðinn
þennan dag gekk í sundlaugarsjóðinn og
hefur svo verið árlega síðan. Þá kusu sjó-
menn og sundlaugarnefnd af sinni hálfu
til samstarfs um málið við stjórn Minn-
ingarsjóð Bjarna Ólafssonar, um byggingu
sundlaugar sem allra fyrst. Þessir menn
hafa síðan unnið sameiginlega að lausn
málsins, með því að athuga um hitun laug-
arinnar og tilhögun alla. Um lóð undir
laugina, svo og um fjárhagslega lausn
málsins. Sótt hefur verið um styrk úr í-
þróttasjóði ríkisins og hefur ;þróitafull-
trúi, Þorsteinn Einarsson, venð áhugasam-
ur leiðbeinandi nefndarLinar með allar
upplýsingar sen? og teiknistofa húsameist-
ara ríkisins um teikringar.
Af ókunnuglciir i. var það frá upphafi
ætlun allra þeir’a, sem við málið fengust,
að byggja 25 metra langa laug. En vegna
ýmsra vandkvæða og vaníandi gagna til
endanlegrar ákvörðunar, hefur bygging
laugarinnar dregist frá sl. sumri, sem ráð
var þá fyrir gert.
Þegar nú endanleg gögn liggja fyrir og
máhð er fullrannsakað frá öllum hliðum,
kemur í ljós, að ekki er mögulegt vegna
skorls á licilu valni, að byggja slærri laug
en 12,5 x 6—6.75 metra. Hinn 12. jan-
úar var svo endanlega gengið frá málinu,
þar sem mættir voru með nefndinni full-
trúar frá íþróttafélögunum hér á staðnum
og Þorsteinn Einarsson íþróttafulltrúi. Eft-
ir langar og ýtarlegar umræður var gerð
og undirrituð svofelld fundarsamþykkt:
„Ár 1493 hinn 12. janúar, var haldinn
fundur á Unnarstíg 2. Mættir voru eftir-
taldir fulltrúar:
Fyrir íþróttafélögin:
Óðinn Geirdal og Þórður Hjálmsson.
Fyrir væntanlega gufubaðstofu:
Árni Árnason.
Sundlaugarnefndin:
Ól. B. Björnsson.
Guðmundur Sveinbjörnsson.
Níels Kristmannsson.
Þórður Ásmundsson.
Axel Sveinbjörnsson.
Gunnar Guðmundsson var fjarverandi
íþréttaf ulltrúi:
Þorsteinn Einarsson, Reykjavík.
Á fundinum varð samkomulag um eftir-
farandi, gagnvart byggingu sundlaugar og
gufubaðstofu á Akranesi:
1. Að byggð verði á Bjargstúni sund-
laug 12.5 x 6 metrar að stærð.
2. Að í sambandi við laugina verði
byggðir búningsklefar, ræstiklefar,
ásamt kennaraherbergi og anddyri.
3. Gufubaðstofa með tilheyrandi ræsti-
baði og búningsklefa.
4. Að sótt verði um styrk til þessa til
íþróttanefndar ríkisins, 2/£ hluta af
kostnaðarverði.
5. Að byrja á framkvæmd verksins svo
fljótt sem .tíð leyfir í vor.
6. Að komast að samningum við raf-
veitu bæjarins um nauðsynlegt sam-
band við mótorana, og rafmagn til
nauðsynlegra nota fyrirtækisins.
7. Að semja endanlega við Kvenfélag-
ið um lóðarkaup, enda verði lóðin
svo stór, að hægt sé að stækka laug-
ina, ef það reyndist síðar mögulegt.
Fleira ekki gert“.
Ó. B. B.