Morgunblaðið - 13.11.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. NÓVEMBER 2013
✝ Steinunn BirnaMagnúsdóttir
fæddist 22. janúar
1947 í Vest-
mannaeyjum. Hún
lést 21. október
2013 á sjúkrahús-
inu á Akranesi.
Kynforeldrar
hennar voru hjónin
Aðalheiður Bjarn-
freðsdóttir, f. 8.
ágúst 1921, d. 26.
apríl 1994, og Anton Guð-
jónsson, f. 20. ágúst 1907, d. 15.
september 1991. Kjörforeldrar
hennar voru hjónin Hjördís
Guðmundsdóttir, f. 5. júní 1907,
d. 24. maí 1998, og Magnús Sig-
urbergsson, f. 2. júní 1902. d.
17. júní 1975. Systkini Stein-
unnar eru Ingigerður Antons-
dóttir, f. 20. júní 1945, maki
Bjargmundur Júlíusson, Hlyn-
ur Þór Antonsson, f. 2. maí
1949. d. 3. janúar 1951, Hlynur
Þór Antonsson, f. 10. desember
1952, og Guðmundur Bergur
Antonsson, f, 24. nóvember
1956.
Steinunn giftist Björgvini
hjónabandi eru þeir Árni Stein-
ar Guðnason, f. 27. maí 1992, og
Jónas Heiðarr Guðnason, f. 10.
febrúar 1995. 3) Magnús Heið-
arr, f. 20. apríl 1972, maki Eva
Guðríður Hauksdóttir, f. 11.
desember 1977. Börn þeirra
eru þær Ingibjörg Svava Magn-
úsdóttir, f. 26. janúar 2005, og
Dagbjört Birna Magnúsdóttir,
f. 11. janúar 2009. 4) Sigurður
Heiðarr, f. 9. október 1979,
maki Berglind Rós Helgadóttir,
f. 10. september 1981. Börn
þeirra eru þau Helgi Heiðarr
Sigurðarson, f. 10. júní 2003,
Hrafnkell Heiðarr Sigurðarson,
f. 24. desember 2005, Vésteinn
Heiðarr Sigurðarson, f. 26. maí
2008, og Bjarghildur Birna Sig-
urðardóttir, f. 25. janúar 2012.
5) Björgvin Heiðarr, f. 7. apríl
1983, maki Gunnhildur Vil-
hjálmsdóttir, f. 13. apríl 1984.
Barn þeirra er Vilborg Anna
Björgvinsdóttir, f. 3. júlí 2012.
Steinunn ólst upp í Keflavík.
Þegar þau Björgvin giftu sig
fluttust þau í Hveragerði og
bjuggu þar til 1975. Þá fluttust
þau til Keflavíkur þar sem þau
bjuggu til 1987. Þau bjuggu síð-
an á Hvanneyri til 1997. Þau
fluttu síðan 1998 á Akranes og
hafa búið þar síðan.
Útför Steinunnar fór fram í
kyrrþey frá Akraneskirkju 29.
október 2013.
Heiðari Árnasyni,
f. 27. júní 1941, 3.
febrúar 1968, móð-
ir hans var Svava
Jóndóttir, f. 13.
júní 1918. Fóstur-
foreldrar Björg-
vins voru hjónin
Anna Guðjóns-
dóttir, f. 13. mars
1907, d. 4. desem-
ber 1995, og Sig-
urður Árnason, f.
26. júní 1903, d. 19. janúar
1989. Systir Björgvins er Guð-
björg Jóna Sigurðardóttir, f.
25. september 1943, maki
Valdimar Ingvason.
Börn Steinunnar og Björg-
vins eru þau 1) Hjördís, f. 11.
desember 1967, börn hennar
eru þau Björgvin Ágúst Ás-
grímsson, f. 26. desember 1991,
Birgir Björn Hjördísarson, f. 9.
ágúst 1996, Steinunn Ásta Ás-
grímsdóttir, f. 5. janúar 1998,
og Ásgrímur Heiðarr Ásgríms-
son, f. 11. nóvember 2001. 2)
Anna, f. 7. apríl 1970, maki
Guðbjartur Agnarsson, f. 14.
júní 1967. Börn Önnu af fyrra
Elsku amma mín. Ég sakna
þín ekkert smá mikið en ég er
líka fegin að þú þjáist ekki leng-
ur.
Ég á samt ennþá frekar erfitt
með að meðtaka það að þú sért
farin. Ég græt ennþá þegar ég
fer að sofa, en það er samt frek-
ar af því að ég er svo glöð og
ánægð með það að hafa fengið
að eiga næstum því 16 ár með
þér. Alltaf þegar ég verð leið yf-
ir því að þú sért farin þá fer ég
að rifja upp allskonar minning-
ar. Eins og síðasta sumar þegar
ég kom til ykkar afa eftir að
hafa verið í útilegu með fé-
lagsmiðstöðinni minni og ég
hafði bara sofið í tvo tíma um
nóttina. Þú varst alltaf að reyna
að fá mig til að leggja mig en ég
vildi það ekki strax. Þú sagðir
örugglega þrisvar við mig:
„Steinunn viltu ekki fara að
leggja þig?“ og ég svaraði alltaf
eins: „Neeeei amma mín, ég er
ekki þreytt. Svo get ég líka far-
ið að sofa þegar ég kem heim.“
Og svo þegar afi var að fara út
þá sagðir þú: „Jæja Steinunn
mín, nú er afi þinn að fara út og
ég ætla að leggja mig. Viltu
ekki halla þér líka?“ Þá gafst ég
bara upp og lagði mig og þú
hringdir sigri hrósandi í
mömmu og tilkynntir henni að
þú hefðir látið mig leggja mig.
Ég fer líka alltaf að hlæja
þegar ég hugsa um það þegar
ég var að fara í fermingarbúðir í
Vatnaskóg. Ég kom heim til
ykkar afa, en afi var ekki heima,
og það fyrsta sem þú gerðir var
að pota í brjóstin á mér og segja
„Mikið rosalega ertu orðin
brjóststór, barn,“ og svo sagðir
þú „Sæl elskan mín“. En þetta
varst bara þú. Sagðir það sem
þú varst að hugsa. Ég held að
ég líkist þér svolítið með þetta.
Ég er líka voða dugleg að
rifja upp hlýjuna í faðmlögunum
þínum og blíðu röddina þína
sem sagði alltaf þegar ég faðm-
aði þig: „Búbba mín.“ Þú kall-
aðir mig oftast Búbbu eða Búb-
bulínu, þessi tvö gælunöfn eru
eitthvað sem ég á aldrei eftir að
gleyma af því að þú sagðir þau
alltaf með svo mikilli hlýju í
röddinni.
Svo man ég líka eftir því að
þegar ég var minni þá lögðum
við okkur alltaf saman á daginn
og þú last fyrir mig bækurnar
um Kugg, Aladdín, Draugasúp-
una og fleiri skemmtilegar bæk-
ur. Og líka bara allt það áhuga-
verða sem þið afi sögðuð mér
sem var oft eitthvað sem ég
hafði engan áhuga á, nema þeg-
ar þið afi sögðuð mér það. Þið
gátuð látið allt hljóma áhuga-
vert.
Elsku amma mín, ég sakna
þín endalaust og þú veist að
mér þykir óendanlega mikið
vænt um þig. Ég veit að þér líð-
ur miklu betur núna og þú ert á
næstum því jafn góðum stað og
heima hjá afa.
Góða nótt, amma mín. Við
sjáumst svo seinna.
Ég elska þig, þín,
Steinunn.
Hún var lítil og hnellin. Með
tvær síðar fléttur sem skreyttar
voru með hárborða. Hún hélt
dauðahaldi í tuskubrúðuna sína
og starði óttaslegin á okkur
systurnar. Við höfðum verið
sendar yfir til að leika við hana.
Hún var að koma af upptöku-
heimilinu í Elliðahvammi og
Dísa og Magnús bakari, sem
bjuggu í húsinu á móti, áttu að
verða mamma hennar og pabbi.
Við systurnar, sem þekktum
ekkert nema öryggi æskunnar ,
gátum ekki skilið vegna hvers
stelpan var ekki hjá mömmu
sinni og pabba. Mamma sagði
að foreldrar hennar væru með
berkla. Að þau væru á hælinu.
Hún sagði líka að við ættum að
vera sérstaklega góðar við hana.
Svona voru fyrstu kynni okk-
ar systranna á Smáratúni 4 af
Steinunni Birnu Antonsdóttur,
síðar Magnúsdóttur. Þau kynni
hafa varað ævilangt. Þrátt fyrir
allt andstreymið var Steina
samt ein af heppnu börnum
berklakynslóðarinnar. Hún fékk
gott heimili. Hún fékk góða for-
eldra. Hún var umvafin ást og
kærleika. Hún ólst upp í fallegu
húsi með fallegasta garði Kefla-
víkur. Henni gekk vel að læra.
Hún var afar fróðleiksfús og
mikill lestrarhestur. Hún var
góðhjörtuð, skemmtileg og
fyndin. Samt var alltaf eitthvað
sem minnti hana á sára lífs-
reynslu barnsins. Eitthvert sár í
sálinni.
Árin liðu. Gangverkið í lífi
Steinu var eins og hjá flestu
öðru fólki. Hún mætti sorg og
hún mætti gleði. Hún giftist
góðum manni og saman eign-
uðust þau fimm mannvænleg og
góð börn.
Fjölskyldan að Smáratúni 4
sendir eftirlifandi eiginmanni
Steinu, Björgvini Árnasyni, og
börnum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur. Megi sál góðrar konu
hvíla í friði.
Auður, Björk og Ingibjörg
Guðjónsdætur.
Steinunn Birna
Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma mín.
Þú gerðir bestu kjötboll-
ur í heimi. Þær eru uppá-
haldsmaturinn minn.
Manstu þegar ég var
óþekkur og þú danglaðir í
hausinn á mér með rauðum
takkaskó. Það eru ekki allir
sem eiga ömmu sem hefur
gert það. Við vorum einmitt
að hlæja að því fyrir þrem-
ur vikum.
Ég sakna þín.
Þinn
Ásgrímur Heiðarr.
Fyrr í þessum mánuði var ég
viðstaddur erfisdrykkju eftir
Guðna heitinn Sigurðsson, sam-
býlismann Erlu og varð þá ekki
annars var en hún væri tiltölu-
lega hress en nú, hálfum mánuði
síðar, frétti ég lát hennar. Það
var stutt milli ágætra hjóna.
Fyrstu minningar mínar um
hana Erlu ná svo óralangt aftur í
tímann er hún var afgreiðslu-
stúlka í verslun sem amma mín
og afi ráku að Vitastíg 10 í
Hafnafirði. Það voru mikil for-
réttindi að þekkja slíka stúlku.
Þar lágu jafnan á lausu vínar-
brauðsendar og jafnvel fleira
góðgæti sem var vel til þess fallið
að bæta litlum polla í munni.
Svo lauk þessum kafla í lífi
okkar, hún gekk í hjónaband með
Gísla heitnum og eignaðist fjögur
Erla Gísladóttir
✝ Erla Gísladótt-ir fæddist í
Hafnarfirði 17.
október 1930. Hún
lést á Landspít-
alanum Hringbraut
29. október 2013.
Útför Erlu fór
fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 7.
nóvember 2013 í
kyrrþey að eigin
ósk.
börn og þá hefði
heimsóknum mínum
kannski átt að
fækka. Þau fengu
fyrst leigt í húsi for-
eldra minna og ég
varð fljótlega
heimagangur á
heimili þeirra. Svo,
er þau byggðu sér
hús, fylgdi ég með
þangað og þegar ég
kvæntist sjálfur tók
ekki betra við því nú urðum við
tvö heimagangar hjá þeim. Ég
hef oft undrast það, og undrast
það enn, hvílíkur húskross ég
hlýt að hafa verið þeim öll þessi
ár. Þessar unglingsskjátur sem
töldu sig hafa leyst lífsgátuna í
eitt skipti fyrir öll. Við hreiðr-
uðum um okkur í besta sófanum
og þóttumst fara með meirihátt-
ar speki. En þó varð ég aldrei var
við annað en að við værum sannir
aufúsugestir því kvöld eftir kvöld
var borið fram kaffi og svo vel
útilátið meðlæti að ég minnist
þess enn í dag. Og svo langt gekk
þessi gestrisni hennar að hún
kom með okkur í veiðitúra, m.a.
austur í Hlíðarvatn, og höfum við
hjónin ekki lifað skemmtilegri
veiðitúra. Og enn, tæpum sextíu
árum síðar, má heyra tillögur á
borð við þessa þegar lítið veiðist:
„Gætum við ekki reynt að veiða á
flugu og flot eins og Gísli og Erla
kenndu okkur?“ Sjálfsagt hefð-
um við ekki veitt meira með
þessu lagi en öðru, en þetta sýnir
hvað góð kennsla heldur velli
þótt árin líði.
Þegar ég svo flutti úr bænum
tóku mjög að strjálast komur
mínar til Erlu. Og þegar hún
flutti einnig burt úr bænum
sáumst við orðið mjög sjaldan.
Það var þá helst við ýmiskonar
stórveislur í fjölskyldunni að
maður hitti hana og alltaf var
hún jafn glöð og kát og alltaf
áminnti hún okkur um að koma
nú sem fyrst í heimsókn, – af
þeirri heimsókn verður nú því
miður ekki.
Það sem mér fannst alla tíð
einkenna Erlu var þessi upp-
gerðarlausa, einlæga gleði, eng-
inn hló af sannari gleði en hún.
Erla var að sönnu glæsileg
kona og annaðist heimili sitt af
sömu snyrtimennsku og allt ann-
að sem hún tók sér fyrir hendur.
Hún fylgdist einstaklega vel með
og bærist talið að afkomendum
var hún með allt þessháttar á
hreinu, lítil börn sem maður
hafði kannski óljósan grun um að
væru yfirleitt til, hún var kýr-
skýr á öllu sem þeim viðkom.
Börnum hennar og öllum að-
standendum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Föðursystur minni, Erlu Gísla-
dóttur, þakka ég samfylgdina.
Ásgeir Árnason.
Í dag minnist ég
Hauks Jónssonar
bónda frá Haugum en ég réð mig
sem vinnumann hjá honum sum-
arið 1978 eða fyrir 35 árum. Hlut-
verk mitt var að aðstoða við bú-
störfin eftir því sem þurfti og var
ætíð af nógu af taka í þeim efnum í
kringum búskapinn á Haugum.
Þeim bændum leiddist nú ekki
heldur að fá að slípa til borgarbarn
sem mætti í „Grease“-leðurjakka
sem snarlega var tekinn og hengd-
ur upp í skáp enda ekki tilhlýði-
legur klæðnaður við sveitastörf.
Það voru mikil forréttindi að fá að
njóta handleiðslu Hauks og hef ég
búið að því alla tíð að hafa verið
skólaður til í bústörfum. Mörg
skemmtileg atvik komu upp á þess-
um árum og er mér m.a. minnis-
Haukur Jónsson
✝ Haukur Jóns-son fæddist á
Haugum í Skriðdal
24. apríl 1947. Hann
lést á heimili sínu
27. október 2013.
Útför Hauks fór
fram frá Egilsstaða-
kirkju 8. nóvember
2013.
stætt þegar Haukur
hafði mig með sér
þegar þurfti að færa
Bedford-vörubílinn í
skoðun í Egilsstaði.
Var mér uppálagt að
snarast undir bílinn
þegar komið var með
hann í skoðun og
smyrja alla koppa
þannig að ekki fynd-
ist slag í hjólalegun-
um. Gekk það allt eft-
ir nema hvað skoðunarmaðurinn
kom þegar ég var að klára verkið
og spurði hvað við værum að gera.
Það stóð ekki á svari, nota tímann
til að smyrja, til þess eru vinnu-
mennirnir. Bíllinn fékk að sjálf-
sögðu fulla skoðun og ekki varð
vart við neitt óeðlilegt. Ég vil
þakka þann góða tíma og stundir
sem við höfum átt í gegnum tíðina,
við fylgdumst alltaf vel hvor með
öðrum hvor í sínum landshlutanum
og það var gaman að hitta þig þeg-
ar maður átti leið um Egilsstaði.
Ég votta fjölskyldu og sérstaklega
börnum og barnabörnum, sem nú
sakna afa síns, samúð. Lifi minn-
ingin um góðan vin og félaga.
Ágúst Þór Bragason.
✝
Okkar bestu þakkir fyrir samúðarkveðjur og
hlýhug við fráfall ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SVANHILDAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
er lést á hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
25. október.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólkinu á Eir fyrir góða
umönnun og hlýja nærveru.
Pétur Eiríksson,
Marta Pétursdóttir,
Ragnheiður Karítas Pétursdóttir,
Pétur Hörður Pétursson, Unnur Lea Pálsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær systir okkar,
VALBORG ÞORGRÍMSDÓTTIR,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð Kópavogi
þriðjudaginn 5. nóvember.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 14. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á hjúkrunarheimilið
Sunnuhlíð.
Systkini hinnar látnu.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
RAGNAR PÉTURSSON
fv. kaupfélagsstjóri,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði fimmtudaginn 14. nóvember
kl. 15.00.
Valdís Ragnarsdóttir,
Pétur Ragnarsson,
Jónína Ragnarsdóttir, Ólafur Jónsson,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Sigurjón Ásgeirsson,
Hanna Ragnarsdóttir, Kristinn Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HÖRÐUR THORARENSEN,
Birkihólum 4,
Selfossi,
áður Eyrarbakka,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
laugardaginn 9. nóvember.
Útför fer fram frá Eyrarbakkakirkju föstudaginn 15. nóvember
kl. 14.00.
Guðrún Ólafsdóttir Thorarensen,
Ólöf Dagný Thorarensen, Helgi Bergmann Sigurðsson,
Ari Björn Thorarensen, Ingunn Gunnarsdóttir,
barnabörn og langafabörn.