Vísir - 01.04.1915, Blaðsíða 3

V l $ I K
ur, að því er þeim virtist, eitthvað
frá sér, snýr því næst rakleiðis til
lands og heldur beina leið til baka
upp á veginn, þvert yfir holtið.
Hvergi stansaði hún og gekk greitt.
Konunni og förunautum hennar
þóttf sem von var ferð konu þess-
arar hiður með ánni einkennileg og
biðu því, en hún virtist ekki gefa
þeim gaum, hefir að Iíkindum haldið,
að þau mundu ekki veita sér eftir-
tekt, en halda áfram ferðinni.
Þegar hún óð út í sjóinn, bjjgg-
ust þau við, að hún hefði í hyggju
að fyrirfara sér, en þau höfðu þvi'
miður ekki hugsun á að athuga,
hvort svo var sem þeim sýndist, að
hún varpaði einhverju frá sér, eða
hvað það var.
Hvernig sem á för þessa er litið,
er hún mjög svo einkennileg. Það
er ótrúlegt, að kona þessi hefði
snúið jafn rakleiðis til baka, ef það
hefði verið ætlun hennar að fyrir-
fara sér. Það er líka ólíklegt, að
konan væri að koma neinu fyrir
þarna og á þessum tíma, nema í
glæpsamlegum tilgangi.
En hvernig sem á ferðalagínu
stendur, finst Vísi r'étt áð birta þetta,
ef vera mætli að það yrði til þess,
að greiða fyrir því, að málið yrði
athugað ger, ef hér skyldi vera um
glæp að ræða.'
Kona sú, er sjónarvottur var að
þessu, sagði ritstjóra Vísis sjálf frá
þessu, og er hún í alla staði áreið-
anleg og sannsögul, enda ber henni
saman við hina sjcnarvottana að
atviki þessu.
langmestar byrgðir, alt vönduð
vinna.
Skólavörðustíg 22. — Sími 497.
Matthíás Matthíasson.
Boscombe-
leyndardómurinn.
Eftir
A. Conan Doyle.
I Frh.
»Nei, þér hafið rétt fyrir yðuí«,
mælti Holmes, stutturí spuna. »Þér
álítið örðugt aö færa sannanir gegn
staðreyndum.*
»Eg hefi að minsta kosti aflað
mér einnar staðreyndar, sem yður
virðist veitast ærið örðugt að ná í«,
mælti Lestrade, dálítið ertnislega.
»Og hún er?«
»Að Mc. Carthy yngri myrti Mc.
Carthy eldri og allar gagnstæðar
kenningar, eru aðeins svefngöngu-
draumar.«
»En skárra er þó að ganga í
svefni, en komast ekki úr stað«,
mælti Holmes hlæjandi. »En ef eg
get rétt til, þá hlýtur það að vera
Hatherly, sem er þarna á vinstri
hönd.«
»Já, það er rétt.«
»Það er stór jörð og húsakynni
mikil, tvílyft stofuhús með hellu-
Þrátt fyrir verðhækkun á efni, j
selur EYV. ÁRNASON
lang ódýrastar, vandaðastar
og fegurstar
L í k k i s t u r
Lítið á birgðir mínar og sjáið
/nismuninn áður en þér festið
kaup annarsstaðar.
Sími 44.
Líkkistur
W77
|ggg
i
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómsögm. Pósthússtr. 19.
Sími 215. Venjulega heima kl.l 1 —12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.*
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi)
Venjul heima kl. 12-1 og 4-5 síðd.
Talsíml 250.
M # H
Matardeildin
í
Hafnarstræti
sími 211
er viðurkend fyrir að selja
altaf besta matinn
fást með öllum vanalegum litum af
ýmsri gerð, einnig úr eik, sléttar
eða skornar ef óskað er.
Heigi Helgason,
Hverfisgölu 40 (áður 6).
Sími 93.
Pönnukökur
og lagkðkur
eru Ijúffengastar með
»Lemon Curd« úr
Det kgL octr
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæð
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregnar út af læknidag-
lega kl. 11 —12með eða án deyf-
ngar.
Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnarson.
Bjarni P». Johnson
yfirdómslögmaður,
Sími 263. Lækjargötu 4
Heima 12—1 og 4—5.
GUÐM. ÓLAFSSON
yfirdómslögmaður. Miðstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
Plægme^ar
tek eg að mér í vor, í og umhverfis
Hafnarfjörð og eins í Reykjavík ef
óskað er, sömuleiðis að laga gaml-
ar sléttur og rista ofan af.
Utnsóknir séu komnar fyrir apríl-
mánaðarlok.
Hafnarfirði, Reykjavíkurveg J.
Kristinn H. Kristjánsson.
smíðar undirritaður, og gerir við
Saumaveta*.
Grettisg. 22 D. Sími 362.
Erlingur Filippusson.
Lítið hús
Uppl. í Landsfjörnunni.
Til páskanna má nefna: •
Rjúpur38au.st,
Nýtt og frosið kjöt flestar teg.
Hangikjöt,
Saxað kjöt,
Kjötfars,
Wienarpylsur
Medisterpylsur o. fl.
Isl. smjör, margar tegundir
Rullupylsur, Kæfa
Niðursoðið:
KarbonaSe,
Kjöt,
Kæfa,
Steik.
Allir þeir, sem vilja fá góðan
mat, koma því nú sem ella í
Matardeild
Sláturfélags Suðurlands
f
Hafnarstræti
Sími 211.
fefe €■■ ii
Prentsmiðja Sveins Oddssonar.
þaki og gulum skellum á gömlum
og gráum múrnum. Okkur virtist
þó óhugnanlegt að sjá gluggahler-
ana lokaða og engan eim koma upp
úr reykháfnum, rétt eins og ein-
hver hrylling grúfði yfir húsinu.
Við námum staðar fyrir framan
dyrnar og þernan kom til dyranna,
að tilmælum Holmes, og sýndi
okkur stígvélin, sem húsbóndi henn-
ar hafði verið í, þegar hann var
myrtur. Einnig sýndi hún okkur
stígvél sonarins, þó ekki þau hin
sömu, sem hann hafði verið í, dag-
inn sem morðið var framið. Þegar
Holmes hafði mælt þau grandgæfi-
lega á sjö til átta vegu, bað hann
að vísa sér leið út í stakkgarðinn,
og þaðan fylgdum við honum krók
óttan veginn niður að Boscombe-
vatninu.
Sherlock Holmes varð allur ann-
ar maður, þegar hann var kominn
í þennan leiðangur; þeir sem aðeins
höfðu séð hann rólyndan gerhyggju-
mann og rökfræðing í Bakarastræti,
myndu tæplega hafa þekt hann nú
sama manninn. Ýmist brá fyrir
glömpum í andlitinu á honum eða
yfir það dró skugga, augnabrún-
irnar hófust upp eins og svartar
línur, og undan þeim leiftruðu stál-
grá augun. Höfuðið var gneypt og
herðarnar bognar, varirnar lágu fast
saman og æðarnar þrútnuðu aftan
á Iöngum og sinaberum hálsinum.
Nasaholurnar víkkuðu ýmist eða
drógust saman, rétt eins og veiði-
græðgin hefði gagntekið hann, og
hugsanir hans voru svo rígbundn-
ar við rannsóknarefnið, að spurn-
ingar okkar og athugasemdir fóru
annað hvort gersamlega fram hjá
honum, eða gerðu hann afundinn
og viðskotaillan. Hann gekk hratt
og hljóðlátur eftir veginum, er Iá
yfir þverar engjarnar, og í gegnum
skóginn niður að vatninu. Jarðveg-
urinn var votlendur og mosabor-
inn á þessum stöðvum, og víða
sáust mannaför á veginum og í
snöggu grasinu beggja megin.
Stundum flýtti Holmes sér, stund-
um stóð hann grafkyrr, og einu
sirrni lagði hann dálitla lykkju á
leið sína út fyrir veginn. Við Les-
trade gengum á eftirhonum; hann var
kæruleysislegur og háðskur á svip-
irm, en eg athugaði vin minn í
þeirri sannfæringu, að allar athafnir
hana hefðu ákveðið markmið.
Boscombe-vatnið er tjörn, umgirt
sefi á alla vegu. Það er um 100
álnir að þvermáli og er við landa-
merkin milli Hatherley og skemti-
garðs Mr. Turner hins ríka. Oagn-
vart okkur, hinum megin við vatn-
ið, gnæfðu rauðir turnar herragarðs-
ins upp yfir skóginn. Hatherley
megin við vatnið var skógurinn
mjög þéttur, og hér um bil 20
feta breið kjarngresisræma milli hans
og sefsins, sem óx umhverfis vatn-
ið. Lestrade vísaði okkur á staðinn,
þar sem líkið hafði fundist; þar
var jarðvegurinn svo gljúpur, að
við sáum gerla farið eftir líkið. En
það leyndi sér ekki á eftirvænting-
unni í svipbrigðum Holmes og
tindrandi augnaráði hans, að þar
var margt annað að sjá í troðnu
grasinu. Hann snuðraði þar um-
hverfis eins og sporhundur, og
sneri sér síðan að leiðsögumann-
inum.