Morgunblaðið - 05.03.1915, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Sparar vinnu!
Bezta og ódýrasta
tauþvottasápan. ___
í heildsölu íyrir kaup-
menn, hjá
G. Eiríkss,
Reykjavík.
í

\ SunligþtSápa L
Peir sem nota blaut-
asápu til þvotta kvíða
einlægt fyrir þvotta-
deginum.
Notið Sunlight sápu
og hún mun flýta
þvottinum um helming.
Þreföld hagsýni—
tími, vinna og penin-
gar.
Parið eftir fyrirsögninni, sem
er á öllum Sunlight sápu
umbúðum.
Beauvais
Leverpostej
er bezt.
Golden Mustard
heitir
heimsins bezti mustarður.
Bahncke’s edik
er bezt.
Biðjið ætið um baðl
Brynj. Björnsson tannlæknir.
Venjul. til viðtals kl. io—2 og 4—6.
(í annari lækningastofunni)
Hverflsgötu 14.
VÁrr^YGGINGAF,
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabócatélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurartce
Forening limu Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber
Det kgl. octr. Brandassnrance Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, húsgögn, alls-
konar vðruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Oarl Finsen Austurstr. 1, (uppi)
Brunatryggingar.
Heima 6 5/*—7 V*- Talsími 331.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergi ódýrari
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 10—11 og 12—1.
dögmenn
-fird.lögö'
Sveinn Björnsson }’
Frlklrkjuveg 19 (Staðastað). Siaii
Skrifstofutími kl. 10—2 og 4'
Sjálfur við kl. 11—12 og 4"
202.
-6.
oiaessen, yfirréttarffi*4
flutningsmaður Pósthússtr. 17’
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sii*1*
Olafur Lárusson yfirdlö8m'
Pósthússtr. 19. Sími 21 ý
Verijulega heima n —12 og 4'"'5
Jón Asbjörnsson yfid lögö1*
Austurstr. 5. Sími 435-
Venjulega neima kl. 4—5Va-
Hjörtur Hjartarson yfirdb&s
lögmaður. Bókhl.stíg 10. Sími 2
Venjul. heima 12*/^—2 og 4 5V*-
Guðm. Olafsson yfirdómslög111'
Miðstr. 8. Simi 488.
Heima kl. 6—8.
Bjarni 1». Johnsoð
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Lækjarg. 4. . ,
Heima 12—1 og 4—5. Simi 20i
éSrœnar Baunir
frá Beauvais
eru ljúffengastar*
©rsÆÆ/é; „&anifas“ IjúfiQnga Sifrón og úíampavin. Simi 190.
Gullna drepsóttin.
Saga
guligerðarmannsins.
|4 eftir
Övre Richter Frich.
(Framh.)
Alt í einu hrökk hann við. Skugga'
bar á þakgluggann og allra snöggv-
ast sá hann fölu andiiti bregða fyrir
-----Rétt á eftir var glugganum
lokið upp og maður nokkur í afar-
einkennilegum klæðnaði stökk létti-
lega eins og köttur niður i herberg-
ið —
Hann var fríður sýnum og dökk-
ur á brún og brá. Hann skygndist
flóttalega um i herberginu.
Marker áttaði sig fljótt.
— Hvert er erindi yðari spurði
hann höstugur.
Aðkomumaður ypti öxlum, gekk
fram að dyrunum og læsti hurðinni.
Svo stakk hann lyklinum i vasa
sinn og gekk að borðinu og tók
þar ósleitilega til matar síns.
— Má ekki bjóða yður eitt glas
af öli með matnum ? spurði Marker
háðslega.
Gesturinn leit fyrst hálfundrandi
á hann, en greip svo flöskuna og
drakk.
Þetta voru einkennilegar ástæður,
og mundu hafa fengið flestum undr-
unar. En nýi doktorinn var heim-
spekingur og lífið hafði kent bonum
að taka öllu með stillingu.
— Eg er ekki að telja það eftir,
þótt þér borðið bjúgað mitt eða
drekkið ölið mitt, mælti hann eftir
stundar þögn. En mig langar til
þess að vita hver það er, sem eg
hefi þann efasama heiður að veita.
Þér eruð víst strokufangi?--------*—
Gesturinn ypti öxlum. Hann var
hálfnaður með bjúgað og horfði nú
græðgislega á hinn helminginn.
Marker hleypti brúnum. Hungrið
var enn sárara en nokkru sinni fyr.
Og án frekari fyrirvara greip hann
þann helminginn af bjúganu, sem
eftir var og át. Og nokkrum min-
útum síðar var bjúgað uppetið og
flaskan tæmd.
Gesturinn brosti góðlátlega og
þurkaði sér um munninn, með hend-
inni. Varð honum þá litið á bóka-
skápinn og kom þá á hann undr-
unarsvipur. Hann rets á fætur og
tók gamla skruddu út úr hyllunni.
Það var hin alkunna bók Scmieders
prófessors um gullgerðina.
Hann rak upp lágt undrunaróp og
leit nú í fyrsta skifti á húsráðanda
með nokkurri arhygli, en hann sagði
ekkert.
Marker setti frá sér ölflöskuna.
Hún var tóm.
Svo reis hann á fætur.
— Jæjal mælti hann. Hvert er
erindi yðar? Látið mig heyra------
Heimili mitt er ekki skjólshús fyrir
strokufanga.
Gesturinn horfði á hann eins og
hann skildi ekkert.
Hann brosti, en það brá fyrir
grænum blossum í augum hans.
Þá datt Marker nokkuð i hug.
Hann tók blaðið upp úr vasa sínum
og breiddi það á borðið fyrir fram-
an sig og las:
Glæpamaður strokinn.
jooo króna verðlaun Jar sá setn
handsamar hann.
Hinn nafnkunni glæpamaður Jac-
ques Delma strauk frá Akershus kl.
5 í dag, rétt áður en átti að
hann til Havre, þar sem hann
að afhendast frönsku yfirvöldunu111
Hann kyrkti varðmanninn, lauk 1ý*:
dyrunum með lyklum hans og *v
. út í borgina. Varðmenn hlupu
eftir honum, en hjá Kirkjugötu hva ^
Delma eins og jörðin hefði
hann. Allir leynilögregluþjónar
arinnar eru að leita hans. ,
búist við því að hann náist. P^.
hann var í fangafötum og kann
norsku. Fyrst um sinn eru hve
þeim, sem handsamar hann e^a %
ur gefið upplýsingar um hann, ^s\f)
3000 króna verðlaunum.
blaðið á morgun. 0g
Marker vafði blaðið sanaan
stakk því í vasa sinn. 0g
— Jæja — jæja, tautaði han»
tók að ganga um gólf. t á
Gesturinn horfði nú i
hann og hótunarorð lágu ^oD
vörum.
John Marker staðnæW^ist
framan hann. neltfíi<
— Þér eruð þá JacqueS
mælti hann á frönsku. peiin^
— Já, mælti hinn
Hvað um það?
Eg