Morgunblaðið - 28.03.1915, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Enskar Húfur
og Hattar
hjá
Tf). Th.
Menn þurfa að mála
Ef
þegar veðrið er gott,
er ekki rmnni ástæða til að nota eingöngu litina góðu, frá
Sadolin & Holmblad & Co’s Eftf., Kaupmannahöfn,
því þeir þola alla veðráttu.
Aðalumboðsmenn: Nathan & Olsen.
12 Kroner at tjenel""*
For at skaffe Anbelalinger til vort KataJog
sælger vi vore bekendte 24 Kroners Herre-
og Daraeuhre for 12 Kroner!
Disse Uhre er af allerbedste Fabrikat, ægte,
meget svære Solvkasser raed ægte Guld-
kanter, ekstra prima Værker med 10 Stene.
fint aftrukne og regulerede, hvorfor vi for
hven Uhr giver 5 Aars skriftlig Garanti.
Betingelseu for, at De kan erholde et af
vore 24 Kroners Systemuhre for 12 Kr. er,
at De sender os en Anbefaling íor Uhret,
naar det viser sig, at De virkelig er tilJreds
raed det; men glem det nu ikke, da disse
Anbefalinger jo har stor Betydning for os i
Freratiden. Pcngene sendes Dem retur, hvis
ikke De er aldeles tilfreds raed Uhret.
Skriv straks. Adr.: Danmark 8588
UHR-EKSPORT0REN, Jens P. Lar$en, Aarhus. ■
Höfðu Bretar náð i fyrirskipanir hjá
handteknum mönnum og sást á þeim
að Þýzkalandskeisari hafði boðið að
hefja heljar árás svo þýzki herinu
fengi greiða leið til Calais og Par-
isar.
Árla morguns 31. okt. rendi
brezk flugvél sér niður hjá fylking-
um Breta og var brotinn annar væng-
urinn. Flugmaðurinn reis upp í
sæti sinu fölur og var honum sjáan-
lega mikið niðri fyrir. »Skall hurð
nærri hælum félagi«, sagði einn af
þeim sem tók á mót honum. »Ekki
hræddist eg það, en hitt sá eg, að
þrjár þýzkar höfuðdeildir stefndu á
1. höfuðdeild okkar«. Sagði hann
svo frá að allar leiðir og hæðir norð-
ur frá væru krökar af Þjóðverjum
og okkar menn eru sára liðfáir.
Skömmu siðar kom sii frétt til
aðalherstöðvanna, að Þjóðverjar hefðu
rofið fylkingar i. herheildar i. höfuð-
deildar rétt hjá Ypres. Sd herdeild
lét undan síga og sömuleiðis hjálpar-
lið Frakka.
»Það verður að senda hingað liðs-
auka«, stóð í skeytinu. »Þið getið
fengið fyldarmenn mina og herfor-
ingjaráðið«, sagði Sir John French.
Nú rak hver harmsagan aðra. Royal
Scots Fusilier sveitin hélt stöðv-
um sínum en var umkringd og hand-
tekin. Þjóðverjar komu fallbyssum
sínum fyrir svo nálægt herlínunni
að þeir gátu skotið á herbúðir Dou-
glas Haig hershöfðingja 1. höfuð-
deíldar. Sprengikúla kom á húsið
sem herforingjaráðið hafðist við í.
Douglas Haig var ekki inni en for-
ingjarnir félln eða særðust. Mátti
því heita að þar væri höfuðlaus her
og barðist hver eins og hann taldi
bezt henta.
Snarræði French.
Skamt frá Ypres er vaðið, þar
sem Cæsar var hættast kominn i
viðureigninni við Nervia fyrir 2000
hans með alvarlegu og yndislegu
brosi. En hvorugt sagði nokkurt
orð. Eg fann það á mér, að hún
var lukkuleg, svo aum og yfirgefin
sem hún var, og þó að hún vissi,
að henni var engin lífs von. Eg
fann það, að hún var lukkuleg af
því að vera þannig elskuð með þess-
ari lotningu og trygð, með þessari
djúpu skáldlegu tilfinningu og þessu
stöðuglyndi, sem fúst vat að leggja
alt í sölurnar. Og þrátt fyrir alt
þetta sat hún þÓ við sinn keip og
neitaði með þverúð örvæntingarinn-
ar að leyfa honum að koma til sín,
að fá að vita nafn hans eða tala við
hann.
Hún sagði:
— Nei, nei, það mundi spilla
þessari einkennilegu vináttu okkar.
Við verðum alt af að vera hvort
öðru ókunnug.
Hann var sjálfsagt að sínu leyti
einnig eins konar sérvitur Don
Quichote, því að hann gerði ekkert
til þess að fá að kynnast henni.
Hann ætlaði sér til dauðadags að
halda það sem hann hafði lofað henni
í járnbrautarvagninum, að ávarpa
hana aldrei að fyrra bragði.
árum. Cæsar þreif þá skjöld af her-
manni og óð fram í fylkingarnar og
rétti við bardagann. Síðan hefir
skift um hernaðaraðferðir, en hreysti
og herkænska mega sín eíns mikið
nú og þá. French stökk upp i bíl
og ók til 1. herdeildar. Hann þurfti
Hún var nú svo veik, að hún varð
langtímum saman að liggja kyr í
sófanum; en oft stóð hún upp, gekk
að gluggatjaldinu og gægðist út til
að sjá, hvort hann væri fyrir utan
gluggann. Og þegar hún hafði séð
hann sitja' á bekknum hreyfingarlaus-
an, eins og hann ætíð var vanur,
gekk hún aftur frá glugganum og
lagðist á legubekkinn með bros á
vörunum.
Klukkan io einn morgun dó hún.
Þegar eg gekk út úr hótelinu, kom
hann til mín ákaflega sorgbitinn;
hann vissi undir eins að hún var
skilin við.
— Mig langaði svo til að sjá hana
eitt augnablik í viðurvist yðar, mælti
hann.
Eg tók undir handlegginn á hon-
um og leiddi hann inn í húsið.
Þegar hann stóð fyrir framan bana-
beð hennar, tók hann hönd hennar
og þrýsti á hana löngum, löngum
kossi; svo þaut hann út eins og vit-
skertur maður.
Nú þagnaði læknirinn um hrið;
svo hélt hann áfram:
— Þetta er sannarlega það kyn-
legasta járnbrautaræfintýri, sem eg
ekki langa leið að fara þvi að hún
hafði hörfað undan um 4 mílur.
Hann sá í sjónauka að fótgöngulið
Þjóðverja sótti fram í þéttum fylk-
ingum, en Bretar vörðust af mikilli
hreysti. Barðist þá hver maður og
jafnvel matsveinar hersveitanna. Fyr-
þekki. Svona fólk má þó sannar-
lega kalla sérvitringa.
Þá tautaði ein kona meðal áheyr-
andanna i hálfum hljóðum:
— Þau tvö voru nú ekki svo
galin, sem þér haldið. . . .' . Þau
voru .... þau voru ....
En hún kom ekki fleiri orðum
upp fyrir gráti. Menn fóru þá að
tala um annað, til þess að sefa hana ;
og svo fengu menn aldrei að vita,
hvað það var, sem hún ætlaði að
segja.------------
[K. i Gh. þýddi.)
irliðar fótgönguliðsins og riddaraliðs-
ins höfðu tekið sér byssu í hönd og
fylgdarmenn þeirra hlóðu fyrir þá.
Sir John French kallaði saman
nokkurn hluta af 1. herdeild og sendi
hann á hlið Þjóðverja og kom þei*
í opna skjöldu. .Gat hann með því
hnekt árás Þjóðverja. Eggjaði síðan
menn sína til framgöngu og létti
eigi fyr en hann hafði náð aftur
þeim stöðvum, sem liðið hafði] haft
um morguninn.
Mannfallið.
Bretar höfðu að vísu að eins hald-
ið stöðvum sínum, en i raun réttri
höfðu þeir unnið sigur i orrahrið
þessa langa bardaga. Sigurinn hafðl
kostað mikið, ekki siður en aðrir
frægir sigurvinningar fyr á tímum.
í einni sveit voru 1100 manns er
hún fór heiman að. Eftir orustuna
við Ypres stóðu uppi einir 73, hinir
höfðu flestir fallið þennan dag. I
annari sveit voru 1350 manns. Eftir
þennan bardaga voru eftir 300 manns,
flestir hinna féllu 31. október.
í styrjöldum fyr á tímum stóðu
orustur ekki néma 1 eða 2 daga.
Annar herinn gat þá unnið sigur á
klukkutíma svo að ekki þurfti annað
en elta flóttann. Hraðboði var send-
ur til höfuðborgarinnar til þess að
hægt væri að fagna þar sigrinum
með ljósaskrúði og bjölluhljómi, en
í þessari styrjöld veit engin hvenær
úr sker, jafnvel ekki yfirhershöfðing-
inn sjálfur. Núna vinna menn ekki
sigur á einum degi, heldur á mörg-
um dögum og alt af er haldið áfram
að berjast og í þessari styrjöld er
ekki hægt að segja að neinni orustu sé
enn lokið. En 31. okt. skar úr við
Ypres þó að enginn vissi það þá.
Ahlaupin og gagnáhlaupin héldu
áfram og herirnir grófu sig ofan í
jörðina. Og eftir það komu Frakk-
ar til liðs við Breta.
Þjóðverjar gerðu eina þrautaárás
enn. Lífvarðarlið Prússa ruddist
fram við Ypres, en þá létu Bretar
hvergi þokast. Þeir höfðu þá búið
betur um sig, enda dregið að sér
meira lið. Nú var herlínan frá La
Bassée til sjávar orðin jafntrygg og
herlínan frá Sviss tiL La Bassée.
Brelar höfðu þá látið 50,000 manns
af 120,000 sem í orustunni voru og
er það meira mannfall að tiltölu en
í nokkurri annari styrjöld. Frakkar
og Belgar höfðu látið 70,000 manns,
og Þjóðverjar að líkindum 375,000,
það er samtals hálf miljón. Borg-
arastyrjöldin í Bandaríkjunum hefir
verið talin einhver mannskæðasti
ófriðurinn á síðustu öld. í þessari
löngu orustu, sem kend er við Ypres,
féllu fleiri menn en Norðurríkin léto
í borgarastyrjöldinni.
Alt sem að greftrun lýtur:
Líkkistur og Líkklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyni-
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuoa'
fá skrautábreiðu lánaða ókeypis-
Sími 497.