Bóksalatíðindi - 16.03.1896, Blaðsíða 1

I I
Háttvirtu islenzku bóksalar!
Um leið og Bóksalafjelagið í Reykjavík
sendir yður öllum kveSju GuSs og sína og
óskar yður gæfu og gengis á þessu nýbyrj-
aSa ári •— þakkandi fyrir viðskiptin á liSnum
árum — leyfir það sjer með línum þessum
að gefer yður til kynnna, aS það hefir á aðal-
fundi sínum þ. á. samþykkt það nýmæli, að
fjelagið gefi út framvegis nokkurs konar blaS,
er heiti BóJcsalatídindi. AuSvitaS er
hjer eigi aS ræSa um blað í almennum skiln-
ingi, er flytji ritgerðir og annan fróðleik, sem
almenning varSar, og eigi heldur blað, er
komi út á ákveðnum tíma, heldur þá er þörf
krefur. Þetta blað á aSeins að verSa sendi-
brjef frá fjelaginu til yðar, hafandi ekkert
annaS inni að halda en það er yður varðar
gagnvart fjelaginu og fjelagiS gagnvart yður
— að minnsta kosti ekki fyrst um sinn —•,
og engum öðrum en ySur verður sent blaS
þetta, og yður verSur það sent ókeypis og
kostnaðarlaust. En þess væntir fjelagiS, aS
þjer takið innihald blaðsins til greina, eptir
því sem við á í hvert skipti, og skoSiS orð
og augl/singar í því sem eiginhandarbrjef;
annaS má eigi skilja»t við þaS, svo sem að
framan er sagt.
Þótt eigi sje leitaS lengra, er í- hverju landi
hjer á Norðurlöndum blað, sem eingöngu ræð-
ir um bóksölumálefni; þau eru stofnuð í
þ, rílgangi, að efla og glæða áhuga þeirra,
sem a. óksölunni vinna, og leitast við að
láta þá skilja tilgang hennar og takmark, auk
þess sem þau — mestmegnis — hafa inni að
halda auglýsingar og ýmsar athugasemdir, er
bóksöluna varða, en það er sama og sendi-
brjef þeirra á millum. ÞaS er því í lögum
erlendra bóksalafjelaga, að auglýsingar og
aðrar tilkynningar í blaði þeirra hafi sama
gildi sem sendibrjef væri gagnvart öllum
hlutaðeigendum,
Um fyrirtæki vort í þessu efni er vitanlega
að mörgu leyti öðru máli að gegna en slík
1
blaðafyrirtæki erlendis; fyrst og fremst er blaS
vort sent gefins til allra útsölumanna, en þar
verSur hver bóksali að kaupa slík blöð; í ann-
an staS er samgöngum vorum svo háttað, aS
eigi er hægt að eiga viStal viS ýmsa menn,
er við oss skipta, nema nokkrum sinnum á
ári hverju; — erlendis nær því daglega.
En samt sem áður er þaS trú vor og von,
aS eins og stofnun Bóksalafjelagsins í Keykja-
vík hefir sýnt í reyndinni góSa ávexti, jafnt
fyrir bókaútgefendur sem útsölumenn, eins
muni þetta fyrirtæki, þótt þaS sje þýðingar-
minna, verSa öllum hlutaðeigendum til mik-
illa nota í framtíðinni og styrkja enn betur
en áður hið nána samband, er jafnan þarf að
vera millum þeirra manna, sem yrkja einn og
hinn sama bókmenntalega akur; en það gera
bóksalar í raun og veru allra manna mest, ef
rjett er skoðaS og hlutdrægnislaust; enda eru
þaS merkismanns orð, aS »mikill vandi sje að
semja bækur, meiri vandi að gefa þær út, en
mestur vandi að selja þær«. Hvcrvetna í
hinum bókmenntalega heimi þykir það mikill
frami, aS vera góður bóksali, reka sitt erindi
með elju, atorku og dugnaSi, meS þeirri skoð-
un og þeirri trú, að því fleiri bókum sem
viðskiptamennirnir taka á móti úr hendi bók-
salans, því betur sje fullnægt þeim kröfum,
sem bókmenntirnar sjálfar leggja i raun og
veru hverjum bóksala á herðar, um leið og
hinar mörgu siðferðislegu kröfur eigi mega
gleymast, þar á meSal skýlaus og órjúfanleg
ráðvendni í viðskiptum.
YiðskiptalífiS er í raun og veru fræðigrein,
sem hvergi nærri allir skilja, og það jafnvel
þótt í því lifi. Margir þeirra hafa þá skoð-
un, að aldrei eigi að gera sjer ómak fyrir
litlum hagnaði. Þessi vanhugsuðu orð: »ÞaS borg-
ar sig ekki, þetta ómak, fyrir fáeina aura«,
heyrast svo opt hjer á landi meðal þeirra
manna, sem viðskiptalífi lifa. En ef hinir
sömu menn mættu skoða í skuggsjá erlend
viðskipti, myndi þeim bregða í brún; þar er
eigi ætíð um það spurt, hvað ávinningurinn
Reybjavík 16. marz 1896.