Æskan - 24.01.1903, Blaðsíða 1

ÆSKAN.
Eignarrélt hefir 24. Jan 1903 Bitstj 6ri:
St6r-Stúlca íslantle (I. 0. G. T.) Hjítlmar Sigurðsson.
8.-9.
Refsingin.
Kloverbobs var viðkunnanlegt ■ gamalt
hús á Englandi. Par var skóli og hót
kennarinn doktor Rounder. Hann var hvers
manns hugljúfi, en stundum dálítið skritinn.
Kú eru sjálfsagt 50—100 ár síðan skóli
iþessi stóð í blóma sinum, því að bæði
■doktorinn, ráðskonan, sem hét frú Pinniker,
og mai'gir eða jafnvel flestir af nemendunum
•eru dánir, ug af húsinu stendur varia steinn
yfir steini tii minningar um iiðna tímann.
Að undanteknum drengjunum, þegar þeir
komu heirn úr leyfi, þótti öllum mikið
koma til þessarar æruverðu gömlu bygging-
ar, sem var bygð í gamaldags stíl með
rúmgóðum herbergjum og afar-stórum eid-
stæðum. Drengirnir voru nú reyndar á þeirri
skoðun, að eldstæðin væru betri en eidur-
inn og að herbergin væru alt of stór á
veturna, þegar ekki gátu lienia tveir og
tveir í senn komist að tií að orna sér á
fingrunum, en liinir urðu að leika sér eða
slást til að halda á sér hita. En hver
tekur mark á þvi, hvað skóiapiltar segja,
þegar þeir finna upp á því að kvarta?
Dr. Rounder útskrifaði marga duglega
menn frá skóla sfnum, duglega kennara,
lærða guðfræðinga og góða stjórnmálamenn,
reyndar ekki útlærða, en á góðum vegi
til að verða nýtir menn með tífnanum, enda
var hann líka sjálfur duglogur kennari og
vel lærður og sanntrúaður guðfræðingur.
Auk skólans hafði hann lika ofurlitla
kirkjusjbkn til að sjá urh. Sókuarbörnin
voru fá; kirkjan var lítil og fornfáleg timbur-
kirkja, en þó nógn stór til að rúma allan
söfnuðinn, jafnvel þó skólapiltarnir væru
með, og sótti allur söfnuðurinn kirkju á
hverjum sunnudegi, því ölium þótti vænt
um prestinn sinn; þeirn trúuðu þótti vænt
um hann af því að hann prédikaði guðs
orð nreð einlægni, og hinunr sakir mann-
kærleika hans. Sóknarbörn hans, sem ná-
lega öll voru fátæklingar, áttu sífelt frjálsan
aðgang að peningabuddunni hans, og var
hann því líka /éjálfur alt af fátækur.
Á þeim tímunr var ekki haft te og egg
í morgunverð, ekki einu sinni lianda hús-
bændunum, hvað þá piltunum. Á morgn-
ana fengu drengirnir brauð og ost eða
undanrennu, i nriðdegisverð steikt eða soðið
kjöt og býtinga, sem voru. svo seigir, að
það var nresta erfiði að tyggja þá, og kvöld-
maturinn var aftur brauð og ostur, senr
kornið var með inn í stórri körfu, og ofur-
lítið af vatnsblönduðu öii til að renna nið-
ur nreð. Alt var nrjög af skornum skarnti.
Þið haldið nú kann ske, að doktorinn
hair fætt sóknarbövn sín, en svelt veslings
skólapiltana sína; en það væri mjög rangt
að kenna honum uin þetta. Hið eitia, sem
ástæða gæti verið til að ásaka hann fyrir
að þessu leyti var það, að hann Iét ráðs-
konuna, frú Pitrniker, algerlega ráða öllum
matarskamti, og var öllum piltunum illa