Ólafr bekkr - 01.12.1938, Blaðsíða 1

ÚTGEFJfflÖP? SdS1ALISTÆfÍÉÍi’AG ÓLAFSFJAKfiAR
1
. tbl
. . Fimmtudaaánn 1. ^es.
1.árg.
i. a *
TUTTUGU ARA AFMALI
“ ' : T?T ~ \ , aix -
.. LÍfið ^aIIu langt af ber )i
1 lífi duftið þjónar
lífi birtan löguð er . „
líf sér haminn prjónar
Björn Gunnlaugsson
Á 2o ára afmœli hins íslenzka full-
veldis, verður margs að minnast.
Minningin um hina glæsilegu sigra,sem
íslenska Jijóðin hefir náð í menningar og
lífsbaráttu sinni á þessu tímabili, er
henni hvatning til framhaldandi baráttu,
stærri átaka. Það hefir komið á ljós-, sem
vorboðar íslenzkrar frelsisbaráttu héldu
fram að niðurlæging íslensku þjóðarinnar
væri ekki að kenna úrkynjun, en fyrst og
fremst.áþján þeirri og kúgun,^sem þjóðin
var beitt. Það hefir komið í ljós,að
þjóðin átti nógar gáfur og starfsþrek,
þegar hún vaknaði til meðvitundar um mátt
sinn og tilverurétt.
dlafsfjörður - sveitin okkar, er ef til
vill eitt gleggsta dæni þessa.
Ég hefi heyrt að dlafsfjörður hafi um
aldamót, verið einhver fátækasta útkjálka
sveit á öllu norourlandi, þá mun hafa
verið hér í þorpinu eitt lítið timburhús
og eitthvað af torfbæjum og verbúðum,
hlöðnum úr torfi og grjóti, sem fólk bjó
í.Hvað nú er af byggingum hér þarf ég
ekki að telja. 0g þetta hafa dlafsfirð-
ingar gert sjálfir án aðstoðar annara.
á hér um bil þúsund árum fyrir síðustu
aldamót, sem þá votu liðin frá landnámi
dlafs Bekks í ölafsfnrði, hafði ekki ver-
ið byggð nokkur varanleg bygging, en á
38 árum. var reist þorp, með sæmilegum"
lnannaíbúðum úr timbri og steini fyrir'
6ao — 7oo manna. Þannig hofir hin íslenska
alþýða lyft grettistökum síðustu áratugina
eftir að hún losnaði af hinum erlenda
ánauðarklafa.
Ennþá hafa ölafsfirðirigar ekkieignast
afburðamenn í andans heimi, en þeir hafa
undirbúið tilvq«rumö^ule.,ika þeirrá/ með <
aukinni velmegun og bættum almennum
lífsskilyrðum.
En einu meigum við ekki gleymá, og það
er, að baráttan við'fátæktina og menningar-
qkortinn, er fyrir stuttu hafin, og onnþá
eru sigrarnir langt frá lokatnkiaf\rkiriu.
Við erum að vísu betur á vegi staddir,
en þeir forfeður okkar, sem Bjarni Thórn
arenssen sagði að flytu sofandi að feigðar
ósi, on það er ekki nóg. Takmnrk okkar er
ekki að vorða eins og forfeður vorir,
heldur að verða þeim fremri.
Eugenía Knipovich segir í ritgorð um
M.nxím Gor^ci: ”Gorki viss;i af reynslu að
réttlætið’verður ekki byggt upp í oitt
skifti fyri’ir öll, heldur hefst sú barátta
að nýju mpð'.hyerrivkynslóð” Þetta er
afleiðing þess að iífið er í óstöðvandi
framþróun. Márgt sem var í samrsemi við
réttlætismeðvitund mannsins fyrir 1000
árum, getur tæplega orðið það nú og eins
munu hugmyndir okkar nútímamanna um
almonnt réttlæti varla verða á^marga fiska
um aldamótin 3000. Um þotta má nefna
dæmi; Þegar Hjörleifur Hróðmarsson,kom
til íslands háfði hann með sór menn,sem
hann h.afði hértekið á írlandi og gert að
þrælum hjá sér. Þossir menn drápu Hjörleif