Tíminn - 10.12.1942, Blaðsíða 2

582
TfME\l\, fimmtuilagiiui 10. dcs. 1942
147. blað
^íminn
Fimmtudag 10. des.
Stjórnarþófíð
Ríkisstjóri hefir nú ákveðiö,
að átta manna nefndin, sem
átti að athuga möguleika fyrir
myndun þjóðstjórnar, skuli
hætta störfum. Jafnframt hef-
ir hann lýst yfir þvi, að hann
muni athuga aðra möguleika til
stj órnarmyndunar.
Sú ákvörðun rikisstjóra, að
láta átta manna nefndina
hætta störfum, mun ekki byggð
á því, að fullreynt væri, aö
myndun þjóðstjórnar væri úti-
lokuð. Það hafði ekki verið
gengið það ítarlega frá neinu
máli í nefndinni, að segja megi,
að samkomulag um það væri úr
sögunni. En hitt hafði starf
nefndarinnar leitt í ljós, að
sjónarmið flokkanna voru það
mismunandi, að samningar um
málefnagrundvöll fyrir þjóð-
stjórn myndu hafa tekið mjög
langan tíma. Þess vegna ákvað
ríkisstjóri að reyna aðrar leið-
ir til stjórnarmyndunar, er
kynnu að reynast fljótfarnari.
Er gott eitt um þá ákvörðun
ríkisstjóra að segja, þar sem
skylda hans er að beitast fyrir
myndun þinglegrar stjórnar,
eins fljótt og auðið er.
Sjálfstæðisflokkurinn átti
meginsök á því, hversu mikið
þóf var í átta manna nefndinni.
Hann varaðíst að gefa ákveðin
svör. Öll svör hans um skatta-
málin voru teygjanleg og loðin.
Sama var að segja um afstöðu
hans í verzlunarmálunum. Só-
síalistar komu einnig með ýms
mál, sem ekki snertu stærstu
viðfangsefni líðandi tíma. Það
var þó afsakanlegra, því að
semja verður um meira en dæg-
urmálin, ef mynda á starfhæfa
stjórn, sem á að lifa lengur en
fram á útmánuði. En vitanlega
hlaut slíkt að valda því, að
samningatilraunirnar yrðu
langdrægari en ella.
Eins og málum var komið, — þ.
e. að samningar um ágreinings-
málin milli flokkanna yrðu
langdrægir, hvort sem þeir
störfuðu allir eða færri saman,
— þá virtist sú hugmynd heil-
brigð og eðlileg, að mynduð
yrði með aðstoð ríkisstjóra ó-
pólitísk bráðabirgðastjórn, er
starfaði meðan samningaum-
leitanir flokkanna færu fram
og framkvæmdi strax þau mál,
er þingið gæti komið sér saman
um. Þingið myndi vel geta falið
slíkri stjórn framkvæmd þess-
ara mála, þótt það láti þau eigi
í hendur þeirrar illræmdu
flokksstjórnar, sem nú fer með
völdin.
Það er vitanlega regin fjar-
stæða, að slík stjórn hefði brot-
ið i bága við þingræðið. í fyrsta
lagi hefði Jmn komizt á lagg-
irnar fyrir beinan tilverknað
þingræðisins, þ. e. flokkarnir
hefðu beint óskum til ríkisstjóra
um tilnefningu hennar. í öðru
lagi hefði hún strax lagt nið-
ur völd, ef meirihluti þings
hefði óskað þess, og þannig
átt líf sitt undir velvilja og
stuðningi þingræðisins.
Þessi stjórn hefði heldur ekki
táknað neina uppgj'öf þingræð-
isins. Það hefði aðeins óskað
eftir henni sem heppilegri
bráðabirgðaráðstöfun, er skap-
aði vopnahlé milli flokkanna
meðan þeir væru að semja um
málin.
Það er ekki vonlegt, að ^amn-
ingar flokkanna gangi vel með-
an einn flokkur hefir völdin og
beitir þeim einhliða í flokks-
þágu. Slíkt veldur því, að sá
flokkur vill enga breytingu og
torveldar allt samkomulag, en
hinir flokkarnir þurfa að eiga í
stöðugum illdeilum við hann
um stjórnarframkvæmdir og
bætir það ekki samkomulags-
möguleikana. Samkomulags-
möguleikarnir virðast bézt
tryggðir með því, áð ríkjandi sé
vopnahlé ópólitískrar eða lítt
pólitískrar stjórnar meðan ver-
ið er enn að semja.
Frá flokkslegu sjónarmiði er
það vel skiljanlegt, að Sjálf-
stæðisflokkurinn kýs heldur að
láta stjórn Ólafs Thors hanga
áfram en að styðja ópólitíska
bráðabirgðastjórn. En hitt er
ekki skiljanlegt, að Alþýðu-
NOKKUR ÞINGMÁL:
Dýpkunarskip ríkísíns - Skógræktarstöð í Dalasýslu
Tíminn hefir áður getið nokkurra þingmála, sem flutt
eru af Framsóknarmönnum. Má þar nefna tillögu um
skipun milliþinganefndar í sjávarútvegsmálum, um inn-
ílutning fóðurbætis og rannsókn á úthlutun síldar-
mjöls í haust, og frumvarp það, sem Sigurður Þórðar-
son flytur, ásamt Finni Jónssyni, um endurreisn bif-
reiðaeinkasölunnar. Vegna missagnar í seinasta blaði,
skal þess getið, að Sigurður Þórðarson er fyrsti flutn-
ingsmaður frumvarpsins. — Hér getur enn nokkurra
þingmála, er Framsóknarmenn flytja:
Sveinbjörn Högnason og Helgi
Jónasson flytja- í sameinuðu
þingi svohljóðandi þingsálykt-
unartillögu um flutningastyrk
til hafnleysishéraða landsins:
„Sameinað Alþingi ályktar, að
greiða skuli á þessu ári 200 þús.
kr. í styrk úr ríkissjóði á land-
flutninga til hafnleysishéraða
landsins. .
Styrk þennan skal greiða á
vöru- og afurðaflutninga á
vegalengdum, sem eru yfir 80
km. frá innflutnings- og út-
flutningshöfn, sölu- eða vinnu-
stað.og fer upphæðin eftir vega-
lengd og vörumagni í hverju
einstöku tilfelli.
Nánari ákvæði um úthlutun
styrks þessa skulu sett með
reglugei’ð, er samin sé af full-
trúum kaupfélaga og verzlana í
viðkomandi héruðum, og skal
hún staðfest af ráðuneytinu.“
í greinargerðinni segir:_
„Þingsályktunartillaga þessi
var einnig flutt á sumarþing-
inu, en fékk þá ekki afgreiðslu.
Fylgdi henni þá svohljóðandi
greinargerð:
„Flutningskostnaður með bif-
reiðum, þar sem um langár
vegalengdir er að ræða, er að
veröa einn tilfinnanlegasti út-
gjaldaliður bænda. Allur til-
kostnaður við rekstur bifreiða
hefir hækkað svo gífurlega, að
annað kemst þar vart í nokkurn
flokkurinn skuli með því að
koma í*veg fyrir slíka stjórnar-
myndun raunverulega gerast
stuðningsflokkur ríkisstjórn-
ar Ólafs Thors.
Ríkisstjóri mun nú vafalaust
fara þá leið að fela stærsta
flokknum að mynda stjórn. Það
er sú eina þingræðislega rétta
leið. Geti sá flokkur það ekki,
mun ríkisstjóri að sjálfsögðu
reyna aðrar leiðir. Þ. Þ.
'samjöfnuð. Leiðir það af sjálfu
sér, að þau héröð, sem þessi
kostnaður kemur þyngst niður
á, sem sé hafnleysishéröðin,
verða vart samkeppnisfær við
aðra landshluta um framleiðslu
og lífskjör. Hins vegar ber á það
að líta, að hið opinbera leggur
árlega fram stórar upphæðir til
að létta undir með öðrum hér-
öðum um flutninga þeirra og
aðdrætti, svo sem í margvís-
legum hafnar- og lendingarbót-
um, styrkjum til strandferða og
flóabáta, sem stöðugt er verið
að hækka, og með öðrum fram-
kvæmdum, sem styrkja flutn-
inga á sjó beint og óbeint. Þau
héröð, sem þessa verða aðnjót-
andi, hafa ekki hingað til gert
minni kröfur um fjárframlög
til vega- og samgöngubóta á
landi hjá sér en hin, sem við
hafnleysið búa, og verður því
ekki annað séð, en að hér sé
um jafnréttiskröfu að ræða, sem
ekki snertir minna lífsafkomu
einstaklinganna en mörg önn-
ur svokölluð „réttlætismál“,
sem hæst er talað um nú á tím-
um.
Upphæð sú, sem hér er farið
fram á að veitt verði á þessu
ári, mun sízt of há, miðað við
þá aðstoð, sem öðrum er veitt í
þessu efni, þótt ekki hafi unn-
izt tími til að reikna það ná-
kvæmlega, en áður en fjárlög
eru samin fyrir næsta ár, ætti
að mega gera sér þess nokkurn
veginn nákvæma grein, hvað
hæfilegt er, svo að jafnréttis-
aðstaða náist.“
Gísli Guðmundsson og Skúli
Guðmundsson flytja í neðri
deild svohljóðandi tillögu til
þingsályktunar um dýpkunar-
skip ríkisins:
„Neðri deild Alþingis ályktar
að skora á ríkisstjórnina að at-
huga möguleika á því, að ríkið
eignist dýpkunarskip og önnur
dýpkunartæki, er flytja megi
( milli hafna, þar sem dýpkunar
1 er þörf. Athugun sé lokið svo
snemma, að niðurstaða verði
lögð fyrir Alþingi á þessum
vetri.“
í greinargerðinni segir:
! „Til þess að hafnargerðir og
hafnarbætur komi að notkun,
i hagar víða svo til, að hafnar-
: dýpkun er nauðsynleg, og sums
! staðar má búast við, að dýpkun
þurfi að endurtaka öðru hverju,
svo höfn haldizt nothæf. Má því
I álíta, að verkefni sé ærið fyrir
dýpkunarskip í eigu ríkisins,
! enda nauðsynlegt, að séð verði
fyrir svo fullkomnum útbúnaði
i til þessara framkvæmda sem
tök eru á.“
Jónas Jónsson flytur í efri
deild svohljóðandi tillögu til
þingsályktunar um skógrækt-
I arstöð i Hvammi í Dölum:
| „Efri deild Alþingis skorar á
ríkisstjórnina að gera, í sam-
ráði við biskup landsins og
skógræktarstjóra, ráðstafanir
til þess, þegar næst verða
I prestaskipti í Hvammi í Dölum,
að þá verði jörðin lögð undir
skógrækt ríkisins, í því skyni,
að þar verði friðað allt land fyr-
ir ágangi búfjár og látið verða
vaxið skógi. Jafnframt verði í
Hvammi plöntuuppeldi fyrir
Dalasýslu.“
í greinargerðinni segir:
„Hvammur í Dölum er í senn
sögufrægur staður og kunnur
fyrir náttúrufegurð og veður-
mildi. Mun vera þar ein hin
beztu skilyrði til skógræktar
vestan lands. Þegar sr. Kjartan
Helgason var þar prestur, gerði
hann tilraunir með að græða
björk og barrviði,'og sér þess
enn merki. Má fullyrða, að ef
hin skeifumyndaða landeign
Hvamms væri fullfriðuð, mundi
hún á einum mannsaldri veröa
fullvaxin fögrum skógi. Mundu
þar verða ágæt skilyrði fyrir
gróðrarstöð handa Dalamönn-
um. Tæplega er hugsanlegt, að
skógrækt eflist í byggðum lands-
ins, ef ekki er uppeldisstöð í
hverri sýslu. Auk þess er nokkur
nauðsyn að hlynna að þeim
sögustað, þar sem Snorri Sturlu-
son er í heiminn borinn. Þegar
Hvammsland væri orðið sam-
Bækur og bókagerð
Hér er getið nokkurra bóka og tímarita, sem nýlega hafa
borizt Tímanum.
Fáeinir smákveðlingar
eftir Bóluhjálmar. Verð kr.
10.00.
Kver þetta er nýjung í bóka-
gerð hér á landi að því leyti,
að það er gert nákvæmlega eftir
handriti höfundarins. Handrit
þetta hefir geymzt norður í
Æyjafirði, en mun nýlega vera
’ orðin eign Landsbókasafnsins.
! Það er talið skrifað skömmu
! fyrir andlát Hjálmars. Er skrift-
i in þó víða snilldarleg, og lítil
! ellimörk á henni. Þar eru ýms
alkunn kvæði Hjálmars, en
! einnig nokkur, sem ekki hafa
verið prentuð í ljóðasöfnum
hans. Þar er kvæði hans um
Eyjafjörð, og þar er Bæn og
nauðsyn hins vesæla og upp-
gefna forsmáð 1869. Hefst hún
á þessu erindi, sem allfrægt er
orðið:
Eftir fimmtíu ára dvöl
í Akrahreppi, ég má nú deyja
úr hungri, nakleika,
kröm og kvöl.
Kvein mitt ei heyrist,
skal svo þegja.
Félagsbræður ei finnast þar,
af frjálsum manngæðum
lítið eiga.
Eru því flestir aumingjar,.
en illgjarnir þeri,
sem betur mega.
Kverið er gert í Lithoprenti
í Reykjavík, og mun það vera
fyrsta bókin, sem gerð er með
þessum hætti hér á landi. En
svipuð aðferð er notuð við út-
gáfu Munksgaards á íslenzkum
fornritum.
Gildi þessa kvers er aðallega
fólgið í því, að það sýnir rit-
hönd Hjálmars, sem var ó-
venjulega skýr og falleg. Einar
Þorgrímsson og Finnur Sig-
mundsson bókavörður gefa
kverið út.
Úrval úr ljóðum Bólu-Hjálm-
ars mun væntanlegt innan
skamms á vegum Menningar-
sjóðs. Annast Jónas Jónsson
um útgáfuna og ritar formála.
I
P. G. Wodehouse: Snabbi.
Það er „Spegillinn“, sem gef-
ur þessa bók út, en Páll Skúla-
son ritstjóri hefir sjálfur þýtt.
Enski höfundurinn Wode-
house er geysilega vinsæll og
mjög lesinn meðal enskumæl-
andi þjóða og víðar. Hann hefir
ritað um 40 bækur og er þó ekki
nema 60 ára að aldri.
Bækur Wodehouse rista ekki
djúpt. Þær eru skemmtilestur.
Höfundurinn lætur móðan mása
í frásögninni, og þýðandinn
hefir gert sér far um að láta
málblæinn halda sér. Hitt er
vafamál, hve langt skal ganga
í því í íslenzkum þýðingum að
nota tæpitungumál í því skyni,
rita t. d. sosum í stað svo sem o.
s. frv. Stundum hættir þýðand-
anum til að gleyma góðum ís-
lenzkum orðum úr daglegu máli
og búa til nýyrði, svo sem
þorstasæll f. þorstlátur, með út-
standandi augu f. bereygður, og
á í þessu efni sammerkt við
marga af „ágætustu“ yngri rit-
höfunda okkar.
Söguhetjan í þessari bók
Wodehouse er með því marki
brenndur, að hann er alltaf til-
vonandi milljónari, og fullur af
fjáraflaplönum. En gæfan er
hverful, og milljónirnar sleppa
honum jafnan úr greipum. En
þá slær hann náungann um tí-
kall og lofar að borga, þegar
næsta gróðabragð hafi heppn-
azt og hann hefir fengið millj-
óninni ,,býttað“.
Snabbi á mörg andleg skyld-
menni, einnig hér á landi. Suma
dreymir um peninga, aðra um
skáldfrægð eða önnur metorð,
t. d. kross 1. des.
Bókin er góður skemmtilest-
ur á hvaða tíma árs, sem er.
Annað erindi á hún ekki. Frá-
gangur er líka þokkalegur.
Ragnar Ásgeirsson: Strákar.
Bókaútgáfan Lampinn, Akur-
eyri, gefur út.
Nýjar bókaútgáfur spretta nú
upp með hverju tungli að heita
má. En hverjir sem að þessari
Lampaútgáfu standa, má gefa
þeim góðan vitnisburð fyrir frá-
gang og prentun á þessari bók.
Ragnar Ásgeirsson segir hér
ýmsar endurminningar sín-
ar heiman og erlendis frá. Er
einkum fyrsti kafli bókarinnar:
Vestur á Mýrum um aldamótin,
býsna skemmtilegur og fróðleg-
ur. Ragnari lætur allvel að segja
frá, hann er mannfróður í bezta
lagi og greinagóður um stað-
hætti.
Bókin er því að öllu saman-
lögðu hin læsilegasta.
J. Ey.
fellt skóglendi, mundi það vera
heppilegur staður fyrir ein-
hverja þjóðlega starfsemi til
eflingar andlegu lífi í landinu.“
Skriflð eða símið til Timans
og tilkynnið honum nýja áskrif-
endur. Sími 2323.
Jón Helgason:
Leikstarísemi
Ég brá mér til Hafnarfjarðar
á miðvikudaginn í síðastliðinni
viku og þáði boð af Leikflokki
Hafnarfjarðar, er sýndi Þorlák
þreytta í Gúttó þá um kvöldið.
Þessi leiksýning vakti hjá mér
löngun til að skrifa greinarstúf
um leikstarfsemina í Hafnar-
firði af þeim takmarkaða kunn-
leika, er ég hefi á þessum mál-
um. Þykist ég vita, að sitthvað
muni vansagt, enda ekki hægt
að rekja nema aðaldrættina í
stuttri blaðagrein.
Leikstarfsemi í Hafnarfirði
hófst fyrst fyrir atbeina Góð-
templarareglunnar. Góðtempl-
arahúsið — Gúttó eins og það
heitir í daglegu tali — var reist
um 1880. Nokkru síðar var sett
leiksvið í húsið, og hefi ég það
fyrir satt, að eftir það hafi fyrst
verið leikið á opinberu fséri í
Hafnarfirði. Frumkvöðull þessa
mun hafa verið Þorsteinn Eg-
ilsson,sem var mefkilegur braut-
ryðjandi á sínu sviði. Voru
hinir fyrstu leikir, er sýndir
voru, eftir hann sjálfan:
„Prestkosningin“, „Öskudagur-
inn“ og fleiri. Myndaðist eftir
þetta smám saman hópur á-
hugamanna um leiklist um
Þorstein, og voru tveir um-
fangsmiklir leikir, „Nýársnótt-
in“ og „Skuggasveinn“, sýndir
eftir aldamót. Lék þá Eyjólfur
Illugason, listfengur maður, er
meðal annars gerði frumdrætti
í Hafnaríirði
að íslenzka fánanum, Skugga-
Svein og þótti vel takast. Sýndu
Hafnfirðingar þá „Skugga-
Svein“ einnig í Reykjavík í Iðn-
aðarmannahúsinu og Fjalakett-.
inum.
Litlu síðar var efnt til sam-
taka, er höfðu það að aðalmark-
miði að mála leiktjöld og leigja
þau. Upp úr því — 1909 mun
það hafa verið — var „Ævin-
týri á gönguför" leikið. Gunn-
þórunn Halldórsdóttir stjórnaði
þeirri sýningu.
Eftir þetta var leikstarfsem-
in í bænum, að því leyti sem
um slíka starfsemi var að ræða,
aðallega bundin við félög, er
höfðu allt annað meginmið,
til dæmis Kvenfélagið Hringinn,
Góðtemplararegluna o. s. frv.
Hélzt svo í mörg ár.
1930 var loks stofnað leikfé-
lag, og sýndi það tvo leiki:
„Tengdamönmmu" og „Saklausa
svallarann". Síðan kom enn
hvíldartímabil. 1937 var leikfé-
lag stofnað nýju og.starfaði það
árin- 1937, 1938 og 1939. Er þar
var komið sögu tók brezka setu-
liðið Gúttó í sína þágu.
Húsið fékkst ekki laust úr
höndum hersins fyrr en Bretar
fóru úr bænum. Hófst þá handa
ungur Hafnfirðingur, Sveinn
Stefánsson, er gerzt hafði for-
maður leikfélagsins, er það var
endurreist árið 1937, og fékk
hann því áorkað, að „Ævintýri
á gönguför var leikið í fyrra-
vetur og nokkrum sinnum í
haust. Annaðist hann sjálfur
leikstjórnina.
Síðan var hafinn undirbún-
ingur að því að sýna „Þorlák
þreytta" á þessum vetri. Hefir
sá leikur þegar verið leikinn
nokkrum sinnum við góðar
undirtektir. Njóta Hafnfirðing-
ar þar liðveizlu tveggja gesta og
ágætara leikara, Haraldar Á.
Sigurðsson og Emilíu Jónas-
dóttur, er fara með aðalhlut-
verkin. Er Haraldur jafnframt
leikstjóri. Mun hann hafa leikið
Þorlák þreytta eigi sjaldnar en
sjötíu sinnum, og er óþarfi að
fjölyrða um leik hans.
Emilía Jónasdóttir er einnig
kunn á sviöi leiklistar, og fer
þarna vel með hlutverk sitt.
Flestir hafnfirzku leikend-
urnir eru hins vegar lítt leik-
sviðsvanir, og sumir alls óvanir
og hafa auk þess lítillar tilsagn-
ar notið margir hverjir. Mætti
því, eins og gefur að skilja,
finna leik þeirra margt til for-
áttu, en sé litið á frammistöðu
þeirra í heild, verður ekki ann-
að af sanngirni sagt heldur en
hún sé mjög ánægjuleg og
einlæg tilraun til þess að yfir-
stíga mikla öi’ðugleika og ná
torsóttu marki. Og sú tilraun
heppnaðist vonum betur.
Að mínum dómi var leikur
Sveins Stefánssonar, sem lék
Jósep Hríseying, fullkomnastur.
Mun hann enda leikvanastur af
heimafólkinu. Honum tókst á
prýðilegan hátt að draga fram
margar spaugilegar hliðar Hrís-
eyingsins. *
Eiríkur Jóhannesson, sem
bæði kom fram í gervi Vigfúsar
stórkaupmanns og Blomster-
bergs veitingamanns leysti sitt
hlutverk einnig vel af hendi.
Með helztu kvenhlutverkin,
auk Emilíu, er lék konu Þor-
láks, fóru þrjár ungar stúlkur,
Elín Guðjónsdóttir, Herdís Þor-
valdsdóttir og Hulda Runólfs-
dóttir. Þeim fórst öllum mjög
sæmilega, og þykir mér vandi
að skera úr um það, hverri
þeirra hafi bezt heppnazt sitt
hlutverk. Mættu þær kannske
vera ívið djarfari í leik sínum,
því að vogun vinnur — þótt
vogun tapi líka stundum.
Herdís mun hafa notið nokk-
urrar tilsagnar um leik og fram-
sögu, bæði hjá Haraldi Björns-
syni og Lárusi Pálssyni.
Ársæll Pálsson og Sigurður
Kristinsson leika hlutverk tón-
skáldsins og eilífðarstúdentsins.
Ekki verður því neitað, að hinn
síðartaldi er næsta daufur,
enda mun hann aldrei hafa
komið á leiksvið áður. En hann
mun að öllum líkum sækja sig
með æfingunni. Ég hygg, að Ár-
sæll búi yfir talsverðum leik-
hæfileikum, en hann þarf að
leggja mikla og afdráttarlausa
rækt við þá.
Þrjú minnstu hlutverkin leika
Elínborg Magnúsdóttir, Stefán
R. Þórðarson og Þorvaldur Guð-
mundsson . Lék Þorvaldur
fræðslumálastjórann mjög sot-
urlega.
Leikstarfsemin í Hafnarfirði
hefir vissulega átt við mikla
örðugleika að etja. Reykjavík er
skammt á undan, þar sem um
miklu fullkomnari leiklist er að
ræða, og þangað sækja bæjar-
menn því fremur, er þeir fara
í leikhús.. Og þótt Iðnó sé ekki
sérstaklega konunglegt leikhús,
þá er það konunglegt hjá Gúttó
í Hafnarfirði. En ennþá meiri
munur er þó á leiksviðsútbún-
aði í þessum tveim húsum.
En nú er um það bil að ræt-
ast úr vandræðunum með húsa-
kostinn. Hafnarfjarðarbær er
að láta reisa kvikmyndahús með
góðu leiksviði við aðalgötu bæj-
arins. Þar mun leikstarfsemi
Hafnfirðinga eiga öruggt at-
hvarf. í húsi þessu verða rúm-
góðir búningsklefar, leiktjalda-
geymsla og fullkominn leik-
sviðsútbúnaður. Er gert ráð
fyrir,' að þetta húsnæði verði
fullbúið næsta haust. Munu for-
ustumenn leiklistarmála í
Hafnarfirði hafa mikinn hug á
því, að vígja húsið með góðum
íslenzkum leik.
Jafnframt því, sem Hafnfirð-
ingar fá stórum bætta aðstöðu
til þess að þroska leiklist og
njóta hennar, þarf að endur-
reisa leikfélag í bænum og sam-
eina hina beztu starfskrafta,
sem völ er á. Ætti slíkt félag
að mega vænta nokkurs styrks
frá ríki og bæ.
íslendingum er í blóð borin
ást á leiklist. Við hin erfiðustu
skilyrði hefir löngum verið
reynt að hlýða þessari rödd
hjartans. Nú er ástarævintýri
Hafnfirðinga og leiklistarinnar
að þokast á það stig, sem líkja
mætti við hjónaband, ef sam-
líkingin er notuð út í æsar.
Þessi stutta grein er jafnframt
hamingjuósk mín við það tæki-
færi.
«