Tíminn - 26.01.1946, Qupperneq 3

18. blað
TtMiany, langardagiim 26. janúar 1946
3
£t$a £ainltaH<t& umna ')ra\nMkmmama
tflátgacfh £. % ).
fötAtjérH: £tjórw £. % ).
LARS HANSEN:
Fast þeir sóttu sjóinn
Þaö var komið undir kvöld, þegar Skolur kom aftur, og hafði
hann hreindýrskálf meðferðis. Þegar hann var kominn út í
ikútuna, beið hann ekki boðanna með það að skera girnilegan
bita af kálfsskrokknum. Hann sauð kjötið yfir öðru eldholinu,
en bræddi mörinn yfir hinu. Þegar tólgin var tekin að kólna, tók
hann umbúðirnar af Kristófer og smurði hann allan. Síðan náði
hann í hreinar rýjur, vætti þær einnig í tólginni og yafði þeim
um sárin. Hann tautaði í sífellu meðan hann var að þessu:
— Ja, þú Kristófer, sagði hann — að það skuli ekki hafa
brotnað nokkurt bein í skrokknum á þér — nema þessi litli-
fingur — það er kraftaverk, þegar þess er gætt, fyrir hvilíku
hnjaski þú hefir annars orðið. En það grær hver skeina á þér
á svipstundu — þú ert eins og hámerin. Og nú verðurðu að vera
skynsamur og liggja hreyfingarlaus, þó að ég reyni kannske að
hreyfa skútuna eitthvað. Ég tel kannske hálfpartinn að það sé
eitthvert lát á ísnum hérna austur undan. Ég ætla upp á fjallið
í kvöld og vita', hvers ég verð vísari.
Morguninn eftir kom Skolur hlaupandi niður af fjallinu. Hann
hraðaði sér um borð, og þegar hann hafði náð taki á borðstokkn-
um, spyrnti hann fæti við jakanum og lét hann sigla sinn sjó,
og sagði um leið:
— Nú þarf ég ekki lengur á þér að halda, því að nú legg ég af
stað heim.
Fáum mínútum síðar voru komin upp segl á „Noregi.“ Skolur
stóð við stjórnvöl, og hann stýrði ekki suður á bóginn í áttina
til Þúsundeyjanna, heldur beint í austur. Skolur hafði sannfærzt
um það, að nú voru komnar góðar vakir í ísinn. Þáð reið bara
á, því að komast austur í auðan sjó, og síðan hugsaði hann sér
að snúa suður og vestur á bóginn og bíða færis að komast að
Þúsundeyjunum, þegar ísinn tæki að lóna þaðan. Enginn gat þó
sagt um það með vissu, hvenær að því kæmi. En hitt leyndi sér
ekki, að hann Skolur var ærið vongóður, því að undir eins og
hann var kominn út á autt svæði, þar sem ekki var hætt við
árekstri, sleppti hann stýrinu, hljóp að káetudyrunum og hróp-
aði niður til Kristófers:
— Nú siglum við til Þúsundeyjanna og láttu liggja vel á þér,
karlinn.
Og svo kjagaði hann aftur að stýrinu og byrjaði að syngja
gamlan ástarsöng.
FJÓRTÁNDI KAPÍTULI.
Mennirnir fjórir, sem innlyksa voru á Þúsundeyjunum, virtust
ekki vilja gefa upp alla von um frelsun. Að minnsta kosti bentu
athafnir þeirra til þess, að þeir ætluðu að búa eins vel um sig
og kostur var á, ef þeir sæju „Noreg“ ekki framar. Þeir höfðu
þegar rotað ógrynni af æðarfugli, sem þeir hengdu svo á reka-
viðarsprek allt í kringum híbýli sín. Þeir áttu orðið kjöt til
margra mánaða.
Þór og Jens áttu erfiðast með að sætta sig við orðinn hlut,
en ef þeir létu á einhvern hátt í ljós, að þeim fyndust litlar
Orrusta fuglanna
(Skozkt œvintýri)
Þá segir gulldúfan: „Ekki myndir þú éta þetta ein,
ef þig ræki minni til þess, þegar ég hreinsaði með þér
fjósið forðum.“
Aftur féllu þrjú hveitikorn á gólfið og silfurdúfan át
þau sem fyrr.
„Ekki myndirðu éta þetta ein, ef þig ræki minni til
þess, þegar ég þakti með þér hlöðuna forðum,“ sagði
gulldúfan.
Enn féllu þrjú korn, og silfurdúfan gleypti þau líka.
„Ekki myndirðu éta þetta ein, ef þig ræki minni til
þess, þegar ég rændi með þér skjóshreiðrið forðum,“
segir gulldúfan. „Ég missti litla fingurinn þá og sakna
hans enn.“
Þá mundi kóngssonur allt. Hann sá nú, að þarna
var hún Kolbrún komin. Hann hljóp til hennar og faðm-
aði hana að sér. Þegar presturinn kom, voru þau gefin
saman í annað sinn. Þar skildi ég við þau, og lýkur
þá sögunni.
Endir
Hvers á unga fólkið í Reykjavik að
vænta af Framsóknarflokknum ?
„Óvinir Reykja-
vík«r“.
haldið í rikisíitjórninni, íhald- En árið 1929 voru fyrstu lögin1 ið 1932 fengu Framsóknarmenn
ið í bæjarstjórn Reykjavíkur, um verkamannabústaði sam- lögiri um byggingu háskólans
mennina, sem fólkið hafði kos- þykkt með fulltingi Framsókn-
ið sér fyrir málsvara. En árið armanna, gegn öflugri mót-
1927 tóku Framsóknarmenn við spyrnu íhaldsins.
Unga fólkinu í Reykjavík er
sagt, að Framsóknarmenn séu
óvinir Reykjavíkur, og þá ekki
sízt unga fólksins, því að það
er kjarni og framtíðarvon
höfuðborgarinnar. Þetta er
sprengja, sem andstöðuflokk-
arnir hafa gert til þess að kasta
að Framsóknarmönnum. En það
er sama hve oft og hart henni
hefir verið varpað, hún hefir
aldrei sprungið, því að það
vantar í hana sprengiefnið.
Þeim hefir aldrei tekizt að finna
þessum orðum sínum nokkurn
stað. Þeir hafa aldrei fundið
eitt einasta óvéfengjanlegt
dæmi um það, að Framsóknar-
flokkurinn hafi spyrnt gegn
framfaramálum Reykjavíkur,
og allra sízt menningar- og hags
munamálum unga fólksins. En
Framsóknarmenn hafa ekki lát-
ið sér nægja að vera hlutlausir
áhorfendúr í þessum efnum.
Þeir hafa gripið hvert hinna
fáu tækifæra, sem þeim hafa átaki og rífIegra «árframlagi, félög. Með þessum lögum var
gefizt til áhrifa á mál Reykvík-
inga til þess að hrinda í fram-
kvæmd brýnum velferðarmál-
um, sem fyrst og fremst voru
miðuð við þarfir og framtíð unga
fólksins. Hver, sem lítur yfir
bæinn, kemst ekki hjá því að
viðurkenna, að flest það, sem
er honum til vegsauka, er verk
Framsóknarmanna, beint eða ó-
beint. Framsóknarmenn hafa
gefið unga fólkinu í Reykjavík
flestar þær stofnanir, sem það
sækir nú í manndóm sinn og
menntun, heilbrigði og hreysti.
Það eru ekki allir, sem eiga slíka
óvini.
Það þýðir ekki að segja, að
þetta séu stóryrði eða stað-
lausir stafir. Þetta eru stað-
reyndir, sem ekki verður á móti
samþykkt, eftir harða baráttu
á þremur þingum. Mótspyrna
íhaldsins var svo harðsnúin, að
Sunclhöllin í Reykjavík. Finhst unga fólkinu, sem daglega sækir þangað hreysti og fjör, að hún sé hefndar-
gjöf frá óvini?
stjórn landsins. Þeir hrintuj Árið 1932 báru Framsóknar-J eitt sinn munaði ekki nema einu
sundhallarmálinu í framkvæmd menn fram og fengu samþykkt1 atkvæði, að málinu yrði vísað
þegar á öðru ári með rösklegu lögin um byggingarsamvinnu- frá. En sigurinn vannst, og
Framsóknarmenn gáfu unga
Uppdráttur af Háskólanum — húsið, sem nú cr risið af grunni og verða mun traustasta vígi íslenzkrar menn-
ingar. — En árið 1932 munaði aðeins einu atkvæði að íhaldið kæmi í veg fyrir byggingu þess.
úr ríkissjóði, en önnur héruð lagt inn á nýjar og merkilegar fólkinu í landinu glæsilegasta
hlutu í sama skyni. En málið brautir í byggingarmálum. Þau menningarmusterið, sem það
gekk fram gegn atkvæðum gerðu ungu og efnalitlu fólki heíir eignazt.
nokkurra íhaldsmanna — vina kleift að reisa bú og eignast! Öll þessi mál voru velferðar-
Reykjavíkur.
viðunandi húsnæði. Með félags- mál unga fólksíns í Reykjavík.
legum samtökum á grundvelli En þau voru flutt og borin fram
samvinnunnar, og ofurlitlum til sigurs af mcnnum, sem ekki
;stuðningi hins opinbera, varð nú voru þingmenn Reykjavikur
fært það, sem einstaklingum heldur annara héraða, meðan
var ógengt. Og reynslan hefir fulltrúar höfuðborgarinnar —
sýnt, að þessi tkipan byggingar- vinirnir — satu aðgerðarlausir
mála, sem Framsóknarmenn hjá eins og steinrunnir þursar,
komu á, er úrlausn, sem flest- í eða brugðu iæti fyrir þau.
Hús Byggingarsamvinnufélags Reykjavíkur. Með lögunum um byggingar-
samvinnufélög og starfsemi þeirra var stefnt inn á nýja braut í bygginga-
málum, og öllum stéttum virðist þar eina úrræðið að finna. I'au hafa
gefið mörgum ungum reykvískum hjónum heimili.
mælt, því að margar þeirra eru
greiptar í stein.
Sundltölliii.
Verkámannabú--
staðir og byggmg.
airsamvmnufélös'.
ar stéttir þjóðfélagsins hallast
nú að. Það var fyrst og fremst
bjargráð til þess, að unga fólk-
ið gæti stofnað heimili á eðli-
legan og lífvænlegan hátt.
ffsiskólinn.
Síðan Háskólinn var stofnað-
ur 1911 hafði hann ekkert þak
átt yfir höfuðið og orðið aö
starf a í kj allarahúsakynnum
annarrar stofnunar. íhaldið
hafði ekkert gert til þess að
leysa Háskólann úr þessari á-
nauð öll sín stjórnarár. En ár-
Þannig hefir hugur Framsókn-
armanna til unga fólksins í
Reykjavík komið fram í verk-
unum, og er þó aðeins fátt talið.
En hverjar eru svo gjafir
þeirra, sem raunverulega hafa
stjórnað bænum, til unga fólks-
ins? Þær eru undarlega íáar og
smáar. Hvar er æskulýðshöllin,
sem átti að byggja? Enginn
minnist á hana nú. Það skyldi
þó aldrei vera, að ungu menn-
irnir verði að berjast fyrir henní
við vini Reykjavíkur í nokkur
ár? Frh. á4. siðu.
Fyrir 1930 voru mikil hús-
Framsóknarmenn báru fram næðisvandræði í Reykjavík eins
og knúðu í gegn lögin um sund- og nú, og alþýða manna illa
höllina 1928. Hugmyndin um komin eftir erfið kreppuár. Það
sundhöll í Reykjavík var þó mátti heita ógerlegt fyrir fá-
ekki ný af nálinni þá. Fimmtán ^ tækt, ungt fólk að stofna heim-
árum áður hafði forseti íþrótta- i ili af þessum sökum. Því var ó-
sambands íslands komið fram kleift að ráðast I byggingu af
með þessa tillögu, og öll þessi
ár höfðu íþróttamenn bæjar-
ins barizt fyrir henni. — En
við hverja var að berjast? í-
eigin rammleik. En ríkisstjórn-
in og bæjarstjórn Reykjavíkur
höfðu horft á þessi^ vandkvæði
aðgerðalaus mörg ár og löng. —
:

Verkamannabústaðirnir við Hringbraut.