Tíminn - 23.06.1949, Side 6

6
i'wrsrnF)
TÍMINN, fimmtudaginn 23. júní 1949.
131. blað
•lililitliili
Ifíjja Síc
I Ég' kyimtist morð- i
Ingja
H (Jeg mödte en Morder) |
p Dramatí dönsk mynd. Ein |
li bezta kvikmynd er gerð hefir |
verið á Norðurl. síðustu árin. |
Aðalhlutverk:
Berthe Quistgaard og |
Mogens Wieth, er lék |
I hér með Reumertshjónunum |
í fyrrasumar.
Bönnuð yngri en 16 ára. |
Sýnd kl. 7 og 9.
5
4 teiknimyndir sýndar kl. 5. |
rmififiiuiiiiiiiuiin»m|llintn
VW'
SKliiAÖOTU
I*JÓFIJI5IMN
FRÁ BAGDA®
4merísk stórmynd í eðlileg- |
í litum, tekin ag Alexander |
irda.
Conrad Veidt,
Sabu,
June Duprez.
3ýnd kl. 7 og 9.
3ími 9134.
iMniiiiuiuiiiiiTTmiiMiii
Uafaatfijarlafbíc
| Systir mín og ég |
Ensk mynd efnisrík og vel |
leikin. |
Aðalhlutverk:
Dermond Walsh,
Sally Ann Howes,
B
Marianda Hunt.
E
£
Sýnd kl. 7 og 9.
I
Sími 9249.
£
'tuininniiiiiiiiniiumiiiiimininiiiintnniiiiiniiiil
SKIPAUTeeKO
KIKISINS
„HEKLÁ"
Þeir, sem pantað hafa far
neö skipinu til Glasgow 29.
:úní n.'k., eru beönir að inn-
éysa farseðla sína kl. 1—4 e.
i.ií dag. Nauösynlegt er, að
xarþegar sýni vegabréf sín
Ferðaskrifstofa ríkisins af-
gX^iðir á sama tíma farseðla
.. ’ skemmtiferðir í Skotlandi.
Þeir, sem ekki vitja pant-
-iðra farseðla á þessum tíma,
nega búast við að þeir verði
^eídir öðrum.
M.s. Oddur
Tekið á móti flutningi til
JHomafjarðar árdegis í dag.
§ -•
AFBRÝÐI i
(The Flame).
I Sýnd kl. 9.
Baráttan um
fjársjóðiim
i Hin spennandi ameríska |
I kúrekamynd með kúreka- |
\ hetjunni
Wiliiam Boyd og
| grín-leikaranum Andy Clyde. I
| Sýnd kl. 5 og 7.
5 s
iiuiiimiiiiiuHmiiiiiiiiimiiiin.iMiiiiiiiiiiiiiiiniKmui'
iiiiuiiiue Tjarnarbíó iiiiiiiiiiii
75. sýning
liaiiilct
ALLRA SÍÐASTA SINN. I
Sýnd kl. 9.
s S
Mannaveiðar
(Manliunt) *
Bönnuð innan 16 ára.
= 5
Sýnd kl. 5 og 7.
iiiiiiiiiiiiitfiiiiiiniiiiimiiiiiinimTiiiiiniiimiimr»Tniiii
lllltllllllK Sœjarbtc ■iiiimmi^
f HAFNARFIRÐI j
| Sæflugnasveitin |
I (The Fighting Seabees). |
| Ákaflega spennandi- og i
í taugaæsandi amer. kvikmynd |
| úr síðustu heimsstyrjöld.
Í Aðalhlutverk:
John Wayne,
Susan Heyward,
Dennis O’Keefe.
| Bönnuð yngri en 16 ára. |
| Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
iiiiiiiiiiiiiiiiiioiimimiimiimmiiifiimmiimimmmii
E.s.,Brúarfoss’
fer héðan mánudaginn 27.
júní til Vestur- og Norður-
lands.
Viðkomustaðir:
ísaf jörður
Siglufjöröur
Akureyri.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG
ÍSLANDS.
Eldurinn
gerir ekki boð á undan sér!
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hjá
Sam.VLnnutryggingum
(jatnla Síc
immmii.
Tar/nn og
| veiðimeimirnir f
1 (Tarzan and the Huntress) I
| Ný amerísk kvikmynd gerð f
Í eftir hinum heimsfrægu sög- |
| um E. R. Burrouglis.
Í Aðalhlutverkin leika: \
r r
Johnny Weissmuller, |
Brenda Joyce,
Johnny Sheffield,
Patricia Morison.
| Sýnd kl. 5 og 9.
5
ammmmmmmmmiiimiiiiiiiiiimiiiiiimimmmmi
iiiiiiiiuii 7ripcli-bíc mmmii^
| Þeir danðu segja I
ekki frá
= (Dead men tell no talcs) 1
= Spennandi sakamálamynd f
| byggð á skáldsögu Francis f
f Bereeding.
i Aöalhlutverk:
z £
Emlvn Williams,
Marius Soring.
f Sýnd kl. 5, 7 og 9.
i Bönnuð innan 16 ára.
1 Sími 1182.
mnnimiuiuiimmuimiiii
Ævintýrið é
Flatey.
(Framliald af 5. síðu).
ur fólkið að velja sér trún-
aðarmenn.
Gísli Jónsson hefir hjálpað
Barðstrendingum til að skilja
þetta. Hann hefir gert það
með sérstökum hætti, en það
ætti að geta verið jafn áhrifa
ríkt fyrir því.
EINARSSÖN & ZOEGA
M.s. Foldin
Fermir í Antwerpen og Amst
erdam 24.—25. þ.m. í Hull
27. þ. m.
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötu 10B. Síml 6530.
Annast sölu íastelgna,
skipa, blfrelða o. fl. Enn-
fremur alls konar trygging-
ar, svo sem brunatryggingar,
lnnbús-, llftryggingar o. fl. í
umboði Jóns Finnbogasonar
hjá Sjóvátryggingarfélagi ís-
lands h.f. Viðtalstími alla
virka daga kl. 10—5, aðra
tíma eftlr samkomulagi.
Hreinsum gólfteppi, einnlg
bólstruð húsgögn.
Gólfteppa-
kreinsmiin
Barónsstíg—Skúlagötu.
Siml 7360.
'nharcl l^jordh:
í Wjarzhfíí
4 6. DAGUR
Frumbýlingurinn vonaði þó, að það hefði verið tófa, sem
hremmdi hérann. Hann sat því kyrr. Honum var orðið
hrollkalt, en hann lét ekki kuldann á sig bíta, þegar jarf-
inn var annarsvegar. Veiðin yrði ekki mikil til lengdar, ef
jarfinn lék lausum hala í skóginum. Hann gat ekki fætt
fjölskyldu sína á ræflum, sem hann tindi saman úr gildr-
um og snörum.
Skyndilega lagði frumbýlingurinn við hlustirnar og hvessti
augum fram í rjóðrið. Hann beit í vettlinginn á hægri hend-
inni og ýtti bj'ssuhlaupinL. gætilega fram á milli greinanna.
Jarfinn kom stökkvandi eftir slóðinni frá nóttunni áður.
Það var engu líkara en hina sterklegú afturlappir köstuðu
honum áfram af sjálfu sér. Þegar hann kom að gildrunni,
skimaði hann í allar áttir, eins og hann vildi sannfæra sig
um, að hann hefði nú matfrið. Ekki svo að skilja, að hann
væri hræddur viö nokkurt dýr skógarins. Hann var þrisvar
sinnum stærri og sterkari en refur, og refurinn átti til-
veru sína því einu að þakka, að hann var fljótari að hlaupa.
Einn úlf hræðist jarfinn ekki heldur, og virðing hans fyrir
birninum var ekki ýkjamikil. Björninn lagði sér jafnvel til
munns maura, og auk þess svaf hann í híði sínu um þetta
leyti árs. *
Þegar jarfinn hafði sannfært sig um, að engir óboðnir
gestir væru í nánd, tók hann undir sig stökk og tyllti ann-
arri löppinni á lægri broddinn á gildrunni. Þannig hékk
hann — en aðeins eitt andartak. Svo steyptist hann niður
á snjóinn, en ógurlegur skothvellur gergmálaði á milli fjall-
anna. Fám mínútum siðar var Lars á heimleið með jarfa
á öxl sér. .
Nókkrum dögum eftir að jarfinn var sendur inn á veiði-
lönd eilifðarinnar, fór Lars á skíöum yfir að Saxanesi og
sagði bændunum þar álit sitt á hreindýradrápinu á tang-
anum. Þetta hafði hann haft í huga í margar vikur, en
ekki mátt vera að því fyrr. Þaö kom ekki-heldur að sök.
Fyrst hlógu Saxanesbændurnir. Þeim datt ekki í hug aö
bera þetta af sér. Hreindýrin. Nú — hafði hann séð förin?
Einhvers varð maður að afla sér í pottinn — hvað hafði
hann sjálfur kálað mörgum hreindýrum? Hann þurfti varla
að fara út úr bæjardyrunum til þess aö handsama þau.
Þegar Lars lýsti yfir því, skýrt og skorinort, að hann væri
ekki hreindýraþjófur og hér yrði að láta staðar numið,
breyttist svipurinn á bændunum. Jæja —- hann ætlaði bara
að gera sig digran. Þeir skyldu þá sýna honum í tvo heini-
ana, ef hann ætlaði að skipa þeim fyrir verkum.
— Eg skipa engum fyrir verkum, sagði Lars. En það er
klækjabragð að stela hreindýrum. Þið ættuð að geta keypt
þau af Löppunum.
— Reyndu það sjálfur: Og sveltu í hel, ef þú villt — ekki
kemur okkur það við. Þú skiptir væntanlega um skoðun,
þegar hreindýrin eyðileggja stakkana þína eitthvert haust-
.— Stakkarnir fengju að vera í friði, ef þjófar áreyttu
ekki Lappana, svaraði Lars- kaldranalega, ,Og. það væri bæði
okkur og Löppunum happadrýgst.
Rimman harðnaði stöðugt, og loks var hún komin á það
stjg, að Saxanesbændurnir hefðu ráðist á Lars, ef þeim hefði
ekki ægt, hve mikill hann var vexti og tröllslegur.
Andlit Lars var þrútið af reiði, er hann fór frá Saxanesi.
Þessi ferð hafði orðið meira til tjóns en gagnsemdar. En
hann iðraðist þess ekki, að hann hafði sagt Saxanesfólkinu
álit sitj. Honum fannst hann hafa betri samvizku á eftir.
Lars var heppnari, er hann brá sér að Skriðufelli, tveimur
dögum síöar, til þess að vita, hvort Jón vildi verða honum
samferða yfir til Noregs. Þeir urðu ásáttir um að fara þessa
ferð í fyrri hluta desembevmánaöar. Lars átti.að koma að
Skriðufelli, þegar hann teldi sig' hafa fengið nægjanlega mik-
ið af skinnum til þess að selja.
*
Tíminn leið, og Lars varð æ ánægðari með veiðifeng sinn.
Hann átti orðið fjórtán tófuskinn, sem hann hafði spýtt
og þurrkað inni. Andrúmsloftið í stofunni var þrungiö af
remmunni af þeim, og það kvað svo rammt af þessu, að það
kom undir eins keimur af mjólkinni, er hún hafði staðið
inni dálitla stund. En fólkið vandist þessu. Enginn amað-
ist við tófulyktinni — allra sízt þar sem allir vissu, að þessi
skinn myndu seljast fyrir gott verð. Lars afréð að fara
ekki með neinár rjúpur til Noregs að þesSu sinni. Þær voru