Tíminn - 22.07.1949, Blaðsíða 4

4
TÍMINN, föstudaginn 22. júlí 1949
153. fola®
af blaðamennsku braskaralýðsins
,Útdráttur// Jónasar Jónssonar og Morgunblaðsins úr grein Hermanns Jónassonar
Gremai' þær, sem birtast
íér á eftir, eru endurprent-
tðar til þess að sýna bardaga
tðfer'ð Morgunblaðsins. 18.
íov. 1948 birti Hermann Jón-
asson, a'ð' gefnum endurtekn-
irn tilefnum, svohljóðandi
grein í Tímanum:
...Bílasala mín hefir ver-
o eitt af aðaldagskrármálum
,sjornmálatímaritsins“ Ó-
eigur. Eg ætla að rekja þessa
-ögu, og kann svo að fara, að
/msum þyki staðreyndirnar
neó nokkuð öðru móti en
ainn margendurtekni sögu-
ouröur.
pegar ég var ráðherra,
keypti ég bifreið, í stað þess
rð ríkið. legði mér hana til.
áú bifreið, sem ég lceypti
ner fyrst, reyndist óhentug
:il langferða, og seldi ég hana
jg keypti aðra hentugri í
hennar stað'. Verðhækkun á
Mfreiðum var þá naumast
romin til, enda seldi ég bif-
reiðina fyrir það, sem hún
hafði lcostað og greiddi toll af
henni til Bílaeinkasölunnar
jm leið. Nokkru áður en ég
:cór úr rikisstj órninni, var bif-
reið mín allmikið úr sér geng-
in, og pantaði ég því nýja
bifreið. En er hún kom til
iandsins, vantaði Sigurði Sig-
urðsson berklayfirlækni bíl til
ærðalaga. Eg hafði áhuga á,
að hann hefði sem bezta að-
stoðú til þess að sinna hinu
.nikla nauðsynjaverki sínu,
berklaskoðuninni. Fékk hann
þyí þessa bifreið og gerði upp
við bifreiðasalann, auðvitað
an þess að til mála kæmi, að
ig hagnaðist á því um einn
einasta eyri. Eg bað bifreiða-
salann, að panta fyrir mig
aðra bifreið, Er hún kom til
landsins, var ég farinn úr rík
Isstjórninni. Björn Rögnvalds
son byggingaeftirlitsmann
ríkísins vantaði þá, vegna
starfa sinna, bifreiö til ferða-
laga út um land. Eg skýrði þá
Jjármálaráðherra frá því, að
stjórnin mætti ráðstafa þess-
ari bifreið minni handa
.Birni Rögnvaldssyni. Eg leyfi
:nér að líta svo á, að hér hafi
icrekar verið um greiðasemi
að ræða af minni hálfu og ég
hafi a. m. k. ekki verið ámæl-
isverður fyrir. En höfundur
Ofeigs virðist þarna hafa
iengið lcærkominn efnivið til
iðju .sinnar.
Tvær bifreiðar höfðu verið
fluttar inn á nafn Hermanns
Jónassonar og fjöldi manna
hafði séð. „pappírana“ — og
auðvitað seldi hann þær á
svörtum markaði! Eg hefi
ekki hingað til hirt um að
tílta ólar viö þetta, en hér er
nú sannleikurinn og fyrir hon
im eru þær óvéfengjanlegu
sannanir, að ég nafngreindi
hér tvo kunna menn, er báðir
vita og geta vottað það sem
hér er sagt.
Eftir að ég fór úr ríkis-
stjórninni, sótti ég um inn-
flutning bifreiðar í stað hinn
ar gömlu, sem ég seldi. Eg
íékk neitun um það hvað effc
ir annað. Hafði þá um skeið
að láni mjög notaða bifreið,
er ég lét setja í nýja vél og
gera upp hvað eftir annað
með ærnum kostnaði. En að
lokum fékk ég þó leyfi við-
skiptaráðs til að kaupa
litla bifreið. Hún reyndist
elhs og ýmsar smábifreiðar
ónothæf til feröalaga úti um
land, og lcomst ég að raun um
það eftir eina ferð. Eg skrif-
aði því Viðskiptaráöi sem
hafði úthlutað bifreiðinni,
að úthluta henni til einhvers,
sem hefði hennar not í bæn-
um eða nágrenni bæjarins.
Bréf mitt er dagsett 22. ágúst
1946 og endar þannig:
„Ég hefi því ákveðið að selja bif-
reiðina. En með því aö Viðskipta-
ráð leyfði mér að kaupa hana, gef
ég því hér með heimild til að ráð-
stafa henni til einhvers annars.
Bifreiðin er hentug fyrii' þann, sem
þarf á henni að halda til notkun-
ar í bænum og nágrenni. Frá upp-
haflegu verði bifreiðarinnar má
draga, samkvæmt mati, það sem
bifreiðin kann að hafa lækkað í
verði vegna notkunar, sem er
fremur lítil. Svar óskast viö þókn-
anlegt tækifæri.“
Svar Viðskiptaráðs er dag-
sett 8. nóv. 1948 og endar
þannig:
„Eins og yður mun hafa ver
ið tjáð munnlega, óskar Við-
skiptaráð ekki að hafa af-
skipti af því, hverjum þér
seljið bifreiðina.“
Fékk þá starfsmaður í Bún-
aðarbankanum bifreiðina fyr
ir það sama og hún hafði kost
að mig. Féllst þá Nýbyggingar
ráð á að láta mig hafa einn af
hinum yfirbyggðu jeppum, er
um þessar mundir fluttust til
landsins. En rétt á eftir féllst
Viöskiptaráð á að láta mig fá
innflutningsleyfi sem ég
hafði margóskað eftir fyrir
bandarískri fólksbifreið. Til-
kynnti ég þá Nýbyggingaráði,
að ég teldi rétt, að það úthlut
aði til annars hinn yfir-
byggða jeppa, er ég hafði ný-
keypt samkvæmt leyfi þess.
— Um þetta móttók ég bréf
frá Nýbyggingarráði, er þann
ig hljóðar: ,
„Reykjavík, 7. maí 1947.
Nýbyggingarráð samþykkir, að
þér ráðstafið yfirbyggðum jeppa-
bíl, er þér fenguð innfluttan með
tiihjálp vorri, til herra húsgagna-
smiðs Sigurðar Ólafssonar, Reykja
vík, er hefir sótt um innflutnings-
leyfi til vor. Verður hann því strik
aður út af umsóknarskrá hjá oss.
Virðngarfyllst,
Nýbyggingarráð
Sigurður Þórðarson.
Bragi Krstjáiisson.
Samkvæmt þessu var leyf-
ishafa að sjálfsögðu afhent
bifreiðin fyrir þáverandi inn-
kaupaverð.
Eg ætla svo að láta þá, sem
þetta lesa, dæma um það,
hvort þessi sönnunargögn
sýni, að ég hafi sérstaklega
lagt mig fram um að græða
á bílaverzlun.
Eg hefi orðið þess var, að
ýmsir hafa orð á því, hvernig
á því standi, að ég hafi nú
jeppa til afnota. Eg átti hér
fyrstur Farmall-dráttarvél
vegna ræktunar minnar í
Fossvogi. Bóndi, sem fékk
keyptan jeppabíl og var áreið
anlega eins vel að honum
kominn og hver annar, bað
mig að skipta við sig á jepp-
anum og Farmal-vélinni, og
það gerði ég. Að sumu leyti er
jeppinn mér hentugri en
dráttarvélin, og nota ég
hann aðallega til flutninga
að og frá ræktunarstöð minni
1 í Fossvogi. Hef ég sannast að
! segja álitið bæði mér og öðr-
jum frjálst að skipta þeim
eignum, sem ég er löglega að
j kominn, fyrir aðrar eignir,
sem í boði eru.
Bílabraskið hófst eins og
annað svindl eftir 1942, þeg-
ar dýrtíðinni var sleppt lausri
og allt flóði í verðlitlum und-
anstolnum peningum. Á þeim
tíma munu flestir hafa verið
meiri vinir ráðandi ríkis-
stjórna og átt greiðari aðgang
að innflutningsyfirvöldum en
ég. Enda varð sú raunin að
á meðan hinar „stóru stjórn-
arfjöldskyldur" fluttu inn
hverja bandarísku fólksbif-
reiðina eftir aðra og seldu
með tugþúsundagróöa án
þess að hafa fyrir að taka
þær úr umbúðunum, þótti
ekki fært að veita mér inn-
flutningsleyfi fyrir slíkri bif-
reið í 5 ár, eða ekki fyrr en
1947. En Ófeigur minnist ekk
ert á innflutning og bílabrask
„stóru fjölskyldnanna".
Hvernig skyldi standa á því?
Sums staðar erlendis er gef-
ið út ógrynni sorpblaða, sem
kostuð eru af fjárglæfra-
mönnum. Þau deila aldrei á
svindlarana, heldur hina,
sem braskararnir telja sér og
atvinnu sinni hættulega.
Þeir eru rægðir fyrir þá iðju,
sem fjárglæframennirnir og
blaöaeigendurnir sjálfir iðka.
lUppskera glæfranna er með-
j al annars fj ármagnið, sem
varið er til að gefa þessi blöð
út, sorpblöð, sem þykjast gefa
l almenningi réttar upplýsing-
ar og prédika siðfræði.“
j Nokkrum dögum síðar birti
iLandvörn Jónasar Jónssonar
það sem hann kallar „útdrátt“
I úr grein Hermanns, með
þeirri athugasemd, að nú
i þurfi ekki frekar vitnanna
við.
Morgunblaðið hefir nokkr-
um sinnum í vetur vitnað í
„útdrátt" Jónasar Jónssonar.
Síðastliðinn sunnudag birti
það hann orðrétt og segir þá,
j að þetta sé frásögn Hermanns
'Jónassonar sjálfs. Þá er „út-
J drátturinn“, sem Mbl. segir
j að sé frásögn Hermanns Jón-
assonar sjálfs, orðinn svona:
„Eg keypti bifreið og seldi
hana og keypti aðra oggreiddi
toll af henni. Þá pantaði ég
nýja bifreið, ráðstafaði henni
og bað síðan bílasalann að
panta fyrir mig aðra bifreið.
Hana lét ég til annars marjns.
Þá sótti ég um innflutning bif
reiðar, í stað annarar er ég
seldi. Hafði svo um skeið not-
aða bifreið, setti í hana nýja
vél og kostaði miklu til. Að
lokum fékk ég leyfi til að
kaupa litla bifreið. Seldi hana.
Féllst þá Nýbyggingarráð á að
láta mig hafa yfirbyggðan
jeppa. Rétt á eftir fékk ég
leyfi fyrir bandarískri fólks-
bifreið. Seldi ég þá yfirbyggða
jeppann. Hef orðið þess var að
ýmsa undrar, að ég skuli nú
eiga jeppa. Fékk hann frá
bónda, fyrir gamla vél, sem
ég átti áður og ferðast aðal-
lega á honum suður í Fossvog
í skemmtigarð sem ég á þar“.
Uppgjöf rógberanna.
Eins og grein Hermanns
Jónassonar ber með sér nær
hún yfir 10—20 ár — tíma-
bilið frá því hann varð ráð-
herra og árin síöan. Sönnun-
j argögn hans eru ekki á huldu.
Hann nafngrelnir tvo þekkta
J embættismenn ríkisins og
1 hann birtir tvö orðrétt bréf
frá tveimur opinberum stofn
unum, rógberarnir reyna
ekki aö hnekkja sönnunar-
gögnunum sem lögð eru á
borðið — ekki með einu orði
Þá er gripin þessi aðferð, sem
mun vera með eindæmum í
íslenzkri blaðamennsku, að
birta falsaðan útdrátt og
ljúga því upp, að hann sé
frásögn Hermanns Jónasson-
ar.
En vill ekki Mbl. tilnefna
einhverja menn, sem hafa
fengið innflutningsleyfi fyrir
j bifreið, en skrifað innflutn-
j ingsyfirvöldunum og beðið
þau að ráðstafa bifreiðinni,
þegar þeir þurftu ekki á henni
aö halda. Og hæfir það alveg
málstað braskaralýðsins að
ráðast einmitt á þann mann,
sem svo heiöarlega hefir far-
ið að.
Duglausir sporrakkar.
En það er margt erfitt í
þessari lygasögu. Hvernig
stendur á því, að Mbl., sem
hefir sporrakka á eftir Her-
manni Jónassyni og hefir
meirihluta í niðurj öfnunar-
nefnd Reykjavikur og með
góðri aöstoð meirihluta í öll-
um æðri skattanefndum, þar
á meöal skattdómarann, sem
talinn er ein konar einkadóm
ari íhaldsins —hvernig stend
ur á því, að það kemur því
ekki til leiðar, að þessi mað-
ur fái refsiútsvar eöa refsi-
skatt, með allri þessari bila-
sölu sem hann á að hafa
stundað.
Á maður að trúa því, að
þessir menn geri ekki skyldu
sína eða séu þessir endemis
aular, því að enginn þarf að
efa að ekki sé vilji til stað-
ar, til þess að klekkja á Her-
manni Jónassyni. Ætli hitt
sé ekki sönnu nær, að skatta-
yfirvöldin verði aö viður-
kenna staðreyndirnar.
Fátæklegur rógur.
Þegar litið er á þær stað-
reyndir, sem Hermann Jónas
son færir fram og þær bornar
saman við bardagaaðferðir
og margendurtekinn róg and
stæðinga hans, þá kemur
manni til hugar, að ekki séu
mikil árásarefnin á hendur
honum, fyrst grípa þarf til
þeirra vinnubragða, sem hér
hefir verið lýst.
Í|ir6ítafréttir
(Framhald af 3. síðu).
Nýtt heimsmet í 4x1500 m.
boöhlaupi
íþróttafélagið Gávle í Sví-
þjóð setti nýlega nýtt heims-
met í 4x1500 m. boðhlaupi,
hljóp á 15:30,2 mín, sem er
4,4 sek betra en gamla met-
ið, er sama félag átti.
í sveitinni voru Ingvar
Bengtsson, Gösta Bergquist,
Olle Áberg og Ólympíumeist-
arinn Henry Eriksson og náði
hann lélegustum millitíma af
þessum fjórum.
4X400 m fooðhlaup.
Nýlega náði sveit úr
félaginu Longbranch Shore
í Bandaríkjunum mjög
góðum tíma í 4X400 m. boð-
hlaupi hljóp á 3:08,4 mín.
sem er aöeins 2/10 lakara en
heimsmetið. í sveitinni voru
Andy Stanfield, Frank Fox
Charles Slade og McKeneey
er hljóp á 46.0 sek.
Gaston Reiff hljóp 3000
m á 8,05,0 mín.
Nýlega náði Gaston Reiff,
Belgíu, Ólympíumeistari í
5000 m., mjög góðum tíma í
3000 m. hljóp á 8:05,0 mín, og
er það annar bezti tími sem
náðst hefir í heiminum á
þessari vegalengd. Heimsmet
Gunder Hágg, Svíþjóð er
8:01.2 mín og er það bezta
hlaupametið samkv. /finnsku
stigatöflunni, Frakkinn Jean
Vernier varð annar og setti
nýtt franskt met, hljóp á
8T9,6 mín (gamla metið átti
Pujazon, Evrópumeistari í
3000 m. hindrunarhlaupi).
Á sama móti setti E. Gailly,
Belgíu, nýtt belgískt met í
20000 m. hlaupi hljóp á
1:05.03,8, (Gailly varð þriðji á
Ólympíuleikunum í maraþon
hlaupi, en kom fyrstur inn á
leikvanginn, eins og alíir
muna, sem sáu Ólympíumynd-
ina). Hollendingurinn Over-
dyck setti hollenzkt met,
hljóp á 1 klst. 8 mín. 3.8 sek.
Frjálsar íþróttir í
Þýzkalandi.
Mjög góður árangur hefir
náðst í Þýzkalandi í frjálsum
íþróttum að undanförnu og
virðast Þjóðverjar vera að ná
sér mjög í íþróttum eftir
stríðið, en sem kunnugt er,
var Þýzkaland ein mesta í-
þróttaþjóð í heimi fyrir styrj-
öldina.
í 100 m. hlaupi náði Leó
Licke 10.5 sek. en næstir eru
Fischer og Kremer með 10.7
sek. Licke náöi beztum tíma í
200 m. 21.6 sek. í fyrrasumar.
í 400 m. er Voght beztur með
48.9 sek., en nokkrir aðrir eru
mjög svipaðir.
Heinz Ulzheimer náði í fyrra
1:51.8 mín. í 800 m„ og segja
Þjóðverjar, að hann sé nýr.
Rudolf Harbig (Harbig hljóp
800 m. á 1:46.6 nú og 400 m.
á 46.0) og hlaupi innan við
1:50.0 í sumar. í langhlaup-
um eru Þjóðverjar ekki eins
góðir, beztir eru Warnemúnde
með 14:43.2 í 5000 m. og Eitel
með 31:49.0 í 10000 m.
í stökkum hefir náðst góður
árangur. Koppenwaller stökk
1.94 m. í hástökki, Luthers er
með 7.39 m. í langstökki og í
þrístökki er Voght með 14.34
metra.
í köstunum eiga þeir þrjá
„toppmenn“ en breiddin er
lítil. í fyrra kastaði Storch
sleggjunni 57.70 m. Bongen
varpaði kúlu 15.30 m. og í
spjótkasti er Will með 60.50,
en búist er við að hann eigi
eftir að bæta árangur sinn all-
verulega.
í tugþraut eru afrekin einna
athyglisverðust. Gerd Luther
hefir náð 6691 stigi og Kop-
penwallner er lítið eitt lak-
ari og báðir hafa þeir auga-
stað á 7000 stigum.
í kvennagreinunum er lítil
framför. Þó hefir Wolff-
Planck náð 45.69 í spjótkasti,
sem er 12 cm. betra en hjá
Olympíumeistaranum,